Eintak - 16.06.1994, Síða 17

í einu landi
Ekki síst á lýðveldisári. Eri það eru tveir ólíkir
Og það eru tvær ólíkar þjóðir á íslandi.
lanasbyggðin. Það ríkir vissuleaa virðing
En líka hatur, fyrirlitning og fordómar.
Mannskemmandi
umhverfi
„Það er ég viss um að öll þessi
mengun og bílaútblástur hafi
skemmandi áhrif á heilabúið," seg-
ir bóndi í Mývatnssveit, „það eru
reyndar stærstu rökin fyrir því að
landsbyggðin hafi rneiri atkvæða-
rétt en bæjarskríllinn."
„Þetta umhverfi er mann-
skemmandi fyrir börnin. Hvað eiga
þau að gera annað en að mæla göt-
urnar? Iðjuleysi er upphaf flestra
ódyggða,“ segir Regína Thorar-
ensen.
„Ég get ekki stansað lengur en í
fjóra daga. Þá fer borgin að hafa
þrúgandi áhrif á mig. Það er vegna
hraðans. Öllum liggur svo skelfi-
lega á. Það sorglegasta er að það
veit ekki af hverju," segir Hákon
Aðalsteinsson, bóndi í Brekku-
gerðishúsi.
„Þegar ég er búinn að vera tvo
daga í Reykjavík þá veit ég að ég
verð endanlega brjálaður á þeim
þriðja, jafnvel þótt ég eigi fúllt af
skyldmennum í borginni. Borgin
og þéttbýlið er eitur í mínum bein-
um. Ég þoli það ekki,“ segir Þor-
grímur Starri Björgvinsson á
Garði.

Bæjarsollur og bjórbullur
Það verður alltaf einhver hrepparígur til staðar á íslandi. EINTAK leitaði út á Jands-
byggðina og bað um álit manna á bæjarsollinum í Reykjavík. Haunar voru allir sammála
um að Reykvíkingarværu yndislegtfólk,- en enginn erfullkominn...
Ökuníðingarnir
„Keyrslan er fýrir neðan allar
hellur, það er eins og allir séu að
reyna að ana sem hraðast. Svo ef
maður ekur á löglegum hraða þá
setja menn upp hundshaus og kalla
mann sveitó,“ segir Stefán Ja-
sonarson í Vorsabæ.
Sorabælið
„Reykjavík er byggð upp á svik-
um og lygi. Fólk er svo gleymið að
þegar það lofar einhverju svíkur
það yfirleitt orð sín,“ segir Regína
Thorarensen fréttaritari á Sel-
fossi.
„Þessi misheppnaða eftiröpun
erlendra stórborga vinnur að því
með skipulegum hætti að drepa ís-
lenskan landbúnað. Á sama tíma
hrúgast þessi óskapnaður upp á
Suðvesturhorninu,“ segir Þorgrím-
ur Starri Björgvinsson á Garði.
„Það sem mér finnst verst er að
meðferð áfengis og tóbaks virðist
vera í sífelldum vexti í Reykjavík og
miðbærinn er um hverja helgi full-
ur af fólki undir áhrifum. Bjór og
brennivín eru helstu beitur djöfuls-
ins. Áfengi er ekkert skárra þótt í
litlu magni sé. Þótt smátt sé
skammtað í upphafi er það offast
aðeins byrjun á einhverju verra:
Hófdrykkja er heldurflá
hentn er valt að þjóna
Hún er bara byrjun á
að breyta manni í rónaf segir
Árni Helgason úr Stykkishólmi.
Menningin
„Þetta uppskrúfaða og lapþunna
listalíf fer dálítið í taugarnar á mér.
Mér eru oft minnisstæð orð Ein-
ars Ben í þessu samhengi: Upp-
gert fjör í eiturnautnir seilist," segir
maður á Stykkishólmi.
Letin
„Það er svo merkilegt, en það
virðist vera miklu lengra fyrir
Reykvíkinga að koma til Ákraness
en fyrir okkur að fara til þeirra,“
segir Gunnar Sigurðsson, efsti
maður á D-listanum á Akranesi.
„Reykvíkingar segja oft: Þú getur
skroppið til okkar, en ef maður
biður þá um að koma hingað er
eins og maður sé að fara fram á
hnattferð," segir Pétur Böðvars-
son á Blönduósi.
Matargeröin
„Aldeilis fyrir neðan allan þjófa-
bálk hvernig maturinn er sem þessi
strákagrey, þrælmenntaðir í
þokkabót, bera á borð fyrir mann.
Það er ekki hægt að panta alvöru
ýsu án þess að hún sé kaffærð í
rækjurusli eða einhverju káli. Svo
er fuglinn matreiddur á einhverja
franska vísu, útbíaður í krydddóti
sem er auðvitað heilsuskemmandi.
Síðan er ekki einu sinni hægt að fá
skyr og rjóma í eftirrétt. Þetta er
hneyksli," segir rnaður úr Þorláks-
höfn.
Hrokagikkir
„Það er ákveðin lítilsvirðing
gagnvart landsbyggðarfólki sem ég
verð var við í þeirra fari. Maður
fær stundum á tilfinninguna að
þeir haldi að vinna við fisk sé eitt-
hvað fyrir þræla. Það er eins og
þeim finnist það að vinna við
grundvallaratvinnuveg þjóðarinnar
vera síðasta sort,“ segir Pétur
Óskarsson á Neskaupstað, „svo
skil ég ekki hvað þeir hafa að gera
við öll þessi veitingahús.“
„Þeir skilja ekki landsbyggðina.
Gera sér ekki grein fyrir að öll
þeirra afkoma byggist á vinnu
landsbyggðarinnar,“ segir Karvel
Pálmason, fyrrverandi alþingis-
maður.
„Þeir tala um að fara í bæinn
þegar þeir fara frá Akureyri til
Reykjavíkur," segir bitur Akureyr-
ingur.
Landsölumennirnir
„Árinu eftir að við förguðum
lýðveldinu með EES, ætlum við að
fara að fagna afmæli lýðveldisins.
En að þeir hafi ekki smekk og skuli
ekki skammast sín! Það mætti ef til
vill halda fallega minningarathöfn,
en að standa fyrir hátíðarhöldum
er fáránlegt. Svo segja þeir núna í
fréttunum að meirihluti þjóðar-
innar vilji troða sér í kok Evrópu-
sambandsins.
Auðvitað kernur allur stuðning-
urinn við þessa óhæfu úr Reykjavík
og af Suðurnesjum,“ segir Þor-
grímur Starri Björgvinsson.
Óhófiö
„Eitt besta vitnið um óhófið,
bruðlið og vitleysuna í Reykjavík er
bílaflotinn. Þetta fólk þarfekki
annað en hjól í klofið eða stætis-
vagnamiða. Svo þekja bílarnir
heilu hektarana og eru fæstir í
notkun í þokkabót. Þetta alræði
einkabílsins er hvergi í heiminum
jafn algjört og í Reykjavík. Reykja-
vík er óhreinn og óæskilegur stað-
ur,“ segir Þorgrímur Starri Björ-
vinsson.
„Það vill verða ákveðin yfir-
borðsmennska hjá þeirn á mölinni.
Reykvíkingar draga upp ákveðna
glansmynd af sjálfum sér í öllum
lífsháttum, sem er harla þunn þeg-
ar á reynir,“ segir Ólafur Jónsson
á Húsavík.
Afæturnar
„Menn gera sér ekki grein fyrir
hvernig við getum plummað okkur
á þessu krummaskeri. Verslun og
þjónusta í Reykjavík skapa ekki
mikinn auð,“ segir ólafur Jónsson
á Húsavík.
„Reykjavík er risastór ómagi sem
við landsbyggðarfólk þurfurn að
bera á bakinu. Auðvitað er fólkið
ágætt en það gleymir samt á hverju
það byggir afkomu sína. Jafnvel
þingmennirnir okkar verða sam-
dauna bæjarsollinum á tveimur ár-
um. Það er eins og þeir slitni úr
sambandi og gleymi öllum loforð-
unum. Ég get ekki skýrt það en allt
sem að borginni snýr fer í taugarn-
ar á mér. Hún inniheldur allt sem
mér finnst hraklegt í samfélaginu
og þegar því er kreðsað saman er
útkoman þessi ómagi. Reykjavík á
ekki rétt á sér í landinu. Þar reynir
hver að lifa á öðrum án þess að
skapa eitt einasta verðmæti,“ segir
Þorgrímur Starri Björgvinsson á
Garði.
FIMMTUDAGUR 16. JÚNÍ1994
17