Eintak - 16.06.1994, Blaðsíða 33

við séum einstök og værum ein-
stakari ef við hefðum ekki verið svo
óheppin í gegnum söguna. Alveg á
sama hátt og alkinn getur verið
upplitsdjarfur vegna þess að hann
veit að margur annar hefði farið ver
út úr þeim raunum sem á hann
voru lagðar. Þess vegna stöndum
við í hnapp og tökum raunum há-
tíðardagskrárinnar, eins og til að
sanna að við getum staðist hvað
sem er.
En það er ekki ástæðan fyrir
því að ég ætla ekki á Þing-
völl. Ég hef nefnilega bitið
það í mig að ég sé af sambærilegri
kynslóð og þau ungmenni úr sveit-
unum sem voru send í kaupstaðinn
til náms eða vinnu á sínum tíma, og
komust að því að sollurinn var ekki
eins illur og af var látið. Hann
smakkaðist bara vel. Og alveg eins
og þetta fólk stóð uppi á Skaga fyrr
á öldinni og mændi til Reykjavíkur,
þá stendur mín kynslóð á Hafnar-
bakkanum í Reykjavík og mænir út
til Evrópu eða Ameríku.
Og það er sama hversu gaman
mér þykir að búa á íslandi og
hversu gaman mér þykir að Islend-
ingum, smátt og smátt mun ég
gleyma þjóðerniskenndinni sem
var troðið í mig í æsku. Og alveg
eins og fólkið í sveitunum hangir
þar á ástinni á heimahögunum og
hatrinu á Reykjavík, þannig mun ég
rjúka út um leið og þetta haldreipi
slitnar. ©
FIMMTUDAGUR 16. JÚNÍ1994
33