Morgunblaðið - 19.02.2005, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. FEBRÚAR 2005 47
MINNINGAR
✝ María SigríðurBrynjólfsdóttir
fæddist 4. mars
1919. Hún lést á
dvalarheimilinu
Droplaugarstöðum
7. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Símon Jónas
Kristjánsson, f. 8.6.
1864, d. 17.4. 1935,
og María Sigtryggs-
dóttir, f. 9.6. 1883, d.
8.5. 1919. Kjörfor-
eldrar Maríu voru
Brynjólfur Stefáns-
son, f. 14.2. 1881, d.
18.12. 1947, og Guðmunda Hólm-
fríður Jónsdóttir, f. 12.7. 1891, d.
16.4. 1970.
María var tvígift. Fyrri eig-
inmaður hennar var Skúli Böðv-
arsson Bjarkan, f. 13.6. 1915, d.
18.10. 1983. Þau skildu 1942.
Synir þeirra eru
Böðvar Bjarkan, f.
24.3. 1943, og
Brynjólfur Bjarkan,
f. 12.3. 1944, 17.5.
1993, börn hans og
Halldóru Gunnars-
dóttur eru Brynjar
Már, Jón Gunnar og
María Salóme.
Síðari eiginmaður
Maríu var Jón
Ólafsson deildar-
stjóri í Ríkisendur-
skoðun, f. 29.11.
1917, d. 19.11. 1993.
Sonur þeirra er
Guðmundur Kristján Jónsson
arkitekt, f. 11.12. 1953. Dóttir
hans og fyrrverandi eiginkonu,
Rebekku Guðnadóttur, er Tinna
blaðamaður.
Útför Maríu var gerð frá
Lágafellskirkju 11. febrúar.
Við María vorum nágrannakonur
í Álfheimunum um árabil og vorum
vinkonur. Hún bar ætíð með sér létt
og skemmtilegt andrúmsloft. Við
töluðum gjarnan um menningu og
listir og þá helst um tónlist og mús-
íseruðum saman að gamni okkar.
Hún gaf mér allar sínar nótnabæk-
ur áritaðar.
Hún vildi hvers manns vanda
leysa og lagði gott til allra. Hún
hugsaði vel um sitt heimili, sinn
mann, börn sín og barnabörn sem
hún elskaði og bað fyrir þeim og
öðrum vinum. Hún bar hlýjan hug
til bernsku- og æskustöðva sinna á
Akureyri þar sem hún hélt upp á
sextugsafmæli sitt. Þessar hending-
ar frá mér fylgdu henni þangað og
nú kveð ég mína kæru vinkonu með
þeim:
Lög þín fögur lýsa upp geim
lyfta sálum hærra.
Læknað getur mannleg mein
máttur tóna skærra.
María ég þakka þér
þína tryggð og kynning.
Alltaf hefur orðnað mér
um þig falleg minning.
Til hamingju með dvölina á nýja
landinu.
Ingibjörg Björgvinsdóttir.
Mig langar að minnast Maríu
Brynjólfsdóttur og láta í ljós þakk-
læti fyrir að hafa kynnst þessari
einstöku konu.
María Brynjólfsdóttir var vin-
kona móður minnar. Í fyrstu kynnt-
ist ég henni sem nágrannakonu í
heimsókn hjá mömmu en þá lá jafn-
an í loftinu að eitthvað sértakt og
merkilegt um líf og list færi fram í
spjalli vinkvennanna sem gefa
þyrfti næði. Síðar kynntist ég Maríu
betur og varð aðnjótandi alúðar
hennar, uppörvunar og glaðværðar.
Hún sýndi mér vinarþel og frá
fyrstu tíð hefur mér fundist það
vera mikill heiður.
María skapaði ljúft andrúmsloft
þar sem hún var. Henni var fagurt
mál tamt og í fáguðu tali birtust
djúpvitrar hugsanir um lífið og til-
veruna. Hún hafði líka auga fyrir
spaugilegum hliðum mannlífsins;
besta skopskynið meiðir aldrei og
sposkur svipur hennar, bros og
spurn í augunum eftir viðbrögðum
vakti undantekningarlaust þægindi
og léttan hlátur sem varpaði burt
alvörunni þar sem engin þörf var á
henni. Trúin var henni aftur á móti
helg alvara. Skynbragð hennar var
næmara en gengur og gerist, hún
fann á sér óorðna hluti og draumar
hennar birtu henni það sem koma
skyldi.
María var afar hógvær en að baki
hógværðinni mátti skynja mikla
konu dýrrar reynslu. Líf hennar var
örlagaríkt en andstæður gleði og
sorgar manna sem standast, geta
minnt á himininn sjálfan þegar sól
og regn af skýjum leika saman
þangað til regnboginn rís í litadýrð
sinni. Gáfur hennar, sálargöfgi og
sterk trú gerðu hana þrátt fyrir
veikindi í æsku og nokkuð fram eftir
aldri að afar næmri og gjöfulli konu
sem jók á liti lífsins. Þótt henni hafi
í upphafi ekki verið hugað líf var
hún komin til að gefa: maka, börn-
um, barnabörnum, vinum og síðan
þeim Íslendingum sem hafa verið
svo lánsamir að njóta sönglaga
hennar.
María var gædd óvenjulegum
tónlistargáfum. Hún fékk ung leið-
sögn á píanó hjá Árna Kristjánssyni
píanóleikara, þó um skamma stund
á mælikvarða akademíunnar. Þar
sáði einn mesti tónlistarmaður þjóð-
arinnar góðu fræi og jarðvegurinn
var frjór. María hafði afar ljóðræn-
an tón og strauk hljóðfærið næstum
eins og án þess að snerta það og lað-
aði fram úr því söng sem kom hindr-
unarlaus frá hjartanu. María sagði
að sönglögin hennar hafi komið til
hennar – hún svaraði kölluninni.
Menntun hennar gerði henni ekki
kleift að skrifa lögin niður sjálf en
þar kom Carl Billich til skjalanna:
ótrúlega fallegt hvernig hámennt-
aðir tónlistarmenn, sem flúðu hörm-
ungar síðari heimsstyrjaldarinnar
til Íslands, mættu íslenskri menn-
ingu og menntun alþýðunnar og
hvað úr þeim samleik gat orðið.
Þrjár nótnabækur voru gefnar út á
árunum 1972–76 með fallegum
sönglögum fyrir einsöngvara, kóra
og píanó. Í þeim fjársjóði er að finna
hátt í hundrað lög, en í allt samdi
hún helmingi fleiri. Ljóðin eru fjöl-
breytileg og vel valin af knýjandi
þörf Maríu fyrir gleði, fegurð og
kærleik.
Þegar einfaldleikinn og róin
færðist yfir líf Maríu hin síðustu ár,
þegar hún hafði séð á eftir eigin-
manni sínum Jóni Ólafssyni sem var
henni góður og hollur lífsförunautur
og misst af slysförum son sinn
Brynjólf Bjarkan sem hún elskaði
afar heitt, var það hennar gæfa að
hafa sem fyrr yfir miklu að gleðjast.
Velgengni Guðmundar sonar þeirra
Jóns og heiðurinn sem hann hefur
notið á erlendri grund sem arkitekt
var henni ofarlega í huga en einnig
námsgáfur Tinnu dóttur hans en
samband þeirra var náið og kær-
leiksríkt. Þau önnuðust Maríu afar
vel þrátt fyrir búsetu erlendis hin
síðari ár. María elskaði alla afkom-
endur sína, var þakklát fyrir vel-
gengni barna Brynjólfs og fékk út-
rás fyrir kærleikann í bæn. Undir
lokin urðu auðmýkt, þakklæti og
gleði yfir litlu ríkjandi í fari hennar.
Þær voru strjálli samverustundir
okkar Maríu en hugurinn stóð til en
þær voru svo innihaldsríkar að það
er engu líkara, þegar það liðna er
rifjað upp, að þær breiði sig yfir all-
an þann tíma sem ég þekkti Maríu.
Ég læt brotabrot af minningunum
streyma: þegar enginn sá til komu
stundir þar sem hönd manns fékk
að dvelja lengi á milli lófa hennar,
blik augnanna þegar engra orða
þurfti með og brosið, kímnin, fal-
legar hendur sem báru vel skart og
urðu enn fallegri á píanóinu, hárið
hennar göldrótta sem var alltaf eins
og nýlagt, smekkvísin í klæðaburði
og nistin sem hún bar, mildur svip-
ur sem þrátt fyrir háan aldur var
ungur og opinn, reisnin og glæsi-
leikinn; eins og hún væri konungs-
borin – norræn drottning, ilmurinn,
hægt göngulagið, kennslustundin í
blómabúðinni þegar hún þuklaði
laust rétt undir blómkrónunum til
að nema hvort rósirnar myndu
standa vel, ráð hennar við að geyma
silfur, menningarblærinn yfir heim-
ilinu á Grandavegi, gestrisnin, lista-
gripirnir: píanóið og píanóstóllinn –
allt sveipað tilfinningu og virðingu.
Ég hafði það á tilfinningunni þegar
við mamma heimsóttum hana sam-
an að gaman væri að vera fluga á
vegg þar sem þær væru einar.
Silfurstjakarnir frá Maríu sem
prýða heimili mitt á hátíðum og á
góðum stundum bera ljós og ljósið
minnir á Maríu og viskuna sem hún
veitti – án orða. Ég þakka af hjarta
hverja andrá sem ég átti með henni.
Guð blessi minningu Maríu og
veri afkomendum hennar gleði.
Bjargey Þrúður Ingólfsdóttir.
MARÍA SIGRÍÐUR
BRYNJÓLFSDÓTTIR
✝ Halla Gísladóttirfæddist í Vest-
mannaeyjum 5. ágúst
1922. Hún lést á
hjartadeild Landspít-
alans við Hringbraut
sunnudaginn 13.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Gísli Guðmunds-
son, bóndi í Vest-
mannaeyjum, f. í
Skagafirði 1876, d.
1956, og Halla Árna-
dóttir húsfreyja, f.
undir Eyjafjöllum
1886, d. 1962.
Hinn 31. desember 1950 giftist
Halla eftirlifandi eiginmanni sín-
um, Baldri Skarphéðinssyni raf-
virkjameistara, f. 9.10. 1915. For-
eldrar hans voru Skarphéðinn
Sigvaldason bóndi, f. í Öxarfirði
1876, d. 1970, og Gerður Jónsdótt-
ir húsfreyja, f. í Mývatnssveit 1882,
d. 1973. Börn þeirra eru: 1) Halla
Björg Baldursdóttir,
f. 29.9. 1953, gift
Magnúsi Páli
Albertssyni, f. 3.5.
1953, börn þeirra eru
Baldur Páll, f. 1981,
María Björg, f. 1988,
og Ragnar Ingi, f.
1992, og 2) Gísli
Baldursson, f. 13.11.
1960, kvæntur
Ragnheiði Sigur-
geirsdóttur, f. 30.5.
1962, börn þeirra eru
Gerður Halla, f.
1985, Jón Baldur, f.
1986, Hildur Erla, f.
1991, og Ingibjörg Elín, f. 1992.
Halla ólst upp í Vestmannaeyj-
um og vann þar við skrifstofustörf.
Árið 1950 fluttist hún til Reykja-
víkur og starfaði lengst af sem
gangavörður í Réttarholtsskóla.
Útför Höllu fór fram í kyrrþey
frá Seltjarnarneskirkju 18. febr-
úar síðastliðinn.
Elsku Halla. Nú þegar leiðir skilur
vil ég þakka þér fyrir allt gamalt og
gott. Þú tókst mér opnum örmum í
fjölskyldu ykkar Baldurs þegar ég
kynntist Höllu Björgu og fór að venja
komur mínar í Hólmgarðinn. Hjá þér
hef ég aldrei mætt öðru en hlýju og
velvild og mér hefur alltaf liðið vel í
návist þinni. En allt gott tekur enda.
Eftir nokkur veikindi undanfarin ár
ert þú nú öll og þar er skarð fyrir
skildi.
Það er sár söknuður meðal okkar
sem þig þekktum en við eigum öll
mikið af góðum minningum um þig til
að hlýja okkur við.
Hafðu þökk fyrir samvistirnar og
ég bið almættið að veita Baldri styrk í
sorginni svo og börnum ykkar og
barnabörnum. Takk fyrir allt.
Þinn tengdasonur
Magnús Páll.
Elsku Halla, með þakklæti og
söknuð í huga kveð ég þig, elskulega
tengdamóðir mín.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sætt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín tengdadóttir
Ragnheiður.
Elskuleg amma okkar Halla hefur
nú kvatt þennan heim og langar okk-
ur með þessum orðum að kveðja hana
um leið og við segjum frá helstu minn-
ingum þriggja systkina af ömmu
sinni. Þegar litið er yfir farinn veg þá
ber helst á góma hversu kraftmikil
hún var. Fyrstu minningar elsta bróð-
ur af sundi eru einmitt úr Laugar-
dalslauginni með ömmu, en þar voru
mörg mikilsverð mál rædd til þrautar
í heitum pottum á milli þess sem synt
var af krafti milli laugarbakkanna. Í
Hólmgarðinum voru svo Tomma og
Jenna-spólurnar þandar til hins ýtr-
asta í vídeótæki hússins á meðan
maður gæddi sér á paprikuskrúfum,
sviðasultu og skyri til skiptis.
Amma var mjög iðin við að fara
með okkur í alls konar ferðir þegar
við vorum í heimsókn. Má þar helst
nefna bíltúra um höfuðborgina til að
heilsa upp á vinkonur hennar, versl-
unarleiðangra í Kringluna (þaðan
tókst okkur oftar en ekki að labba út
með nýtt leikfang …), veiðiferðir í
Lambhagann og silungsmáltíðir sem
þeim fylgdu, og ferðir í sumarbústað-
inn þeirra afa á Vatnsleysuströnd.
Erfitt verður að ímynda sér jólin án
ömmu, t.d. skötuveisluna á Þorláks-
messu og hangikjötið á jóladag.
Amma var ein ratvísasta kona sem
við höfum þekkt. Samt var hún hóg-
værðin uppmáluð ef átti að skutla
okkur eitthvert.
„Ég rata ekkert í þessum bæ, ég
rata bara í Reykjavík.“ Einhvern veg-
inn kom hún okkur þó alltaf á leið-
arenda!
Amma las einnig í veðrið eins og
ekkert væri, enda fædd og uppalin í
Vestmannaeyjum, og fræddi okkur
um það hvernig veður væri í vændum
miðað við hvaða ský væru á himni.
Hún hafði hins vegar lítinn áhuga á
að fylgja elsta barnabarninu upp í há-
loftin þegar henni var boðið í flugferð-
ir. „Kemur ekki til greina að ég setjist
upp í svona litla vél!“
Amma náði 82 ára aldri áður en
hún taldi tímabært að yfirgefa okkur,
en við verðum ávallt þakklát fyrir
þann tíma sem við áttum með henni.
Dekurhelgar (og jafnvel vikur) í
heimsókn hjá ömmu verða okkur
minnisstæðar um ókomna framtíð,
sem og umhyggjan og ástúðin sem
hún stöðugt sýndi okkur.
Elsku amma, við þökkum þér inni-
lega fyrir samfylgdina og allt gott
sem þú kenndir okkur. Guð blessi þig.
Baldur Páll, María Björg og
Ragnar Ingi.
Elsku amma. Okkur systkinin
langar til að kveðja þig með fáeinum
orðum. Við söknum þín mikið en
minningarnar úr Hólmgarðinum
munu ávallt fylgja okkur. Það var allt-
af gaman og gott að koma til ykkar
afa og þið gáfuð okkur svo mikið með
nærveru ykkar og hlýju. Við munum
líka þegar þið heimsóttuð okkur til
Svíþjóðar og Egilsstaða, hvað við
hlökkuðum mikið til að fá ykkur og
jólin verða alltaf öðruvísi án ömmu.
Við munum líka eftir því þegar þið
Guðbjörg voruð að passa okkur fyrir
austan en þá hikaðirðu jafnvel ekkert
við að keyra stóra jeppann hans
pabba.
Það var alltaf gaman að koma suð-
ur á Strönd til ykkar í bústaðinn og þá
vantaði aldrei vöfflurnar. Elsku afi,
við vitum að söknuður þinn er mikill.
Það hughreystir okkur hins vegar
að þú veist að ömmu líður vel núna,
komin til nýrra heimkynna.
Guð blessi minningu ömmu okkar.
Gerður Halla, Jón Baldur,
Hildur Erla og Ingibjörg Elín.
Halla Björg, frænka mín, hringdi í
mig síðastliðinn sunnudagsmorgun
og tjáði mér að móðir sín hefði dáið þá
um morguninn. Líkt og tíminn stöðv-
aðist fór ég að hugsa til baka, ár og
áratugi.
Halla var ætíð vel til höfð, hafði
mikla ánægju af að kynnast og um-
gangast fólk. Hún var jákvæð og
skemmtileg og slík er minning sem
um hana mun lifa. Í barnæsku minni
var ég mjög mikið hjá Höllu og Baldri
móðurbróður mínum. Þau reyndust
mér alla tíð mjög vel, enda var það
ætíð tilhlökkunarefni að fara til
þeirra. Það var mjög náið samband á
milli móður minnar og Höllu. Þær töl-
uðu saman nánast á hverjum degi. Í
fyrsta sinn sem ég fór til Vestmanna-
eyja fór Halla með mér, sem var ákaf-
lega skemmtilegt. Halla gjörþekkti
alla staðhætti, enda frá Vestmanna-
eyjum.
Ekki var mikið sofið, heldur töluð-
um við saman langt fram á nótt og
hlógum mikið. Það var alltaf hægt að
tala við Höllu líkt og jafnaldra sinn,
maður fann aldrei fyrir því að það
væri aldursmunur á milli okkar.
Skötuveislurnar á Hólmgarði,
heimili hennar, voru alltaf tilhlökkun-
arefni hjá okkur Svenna. Þótt ég
borðaði ekki skötu fyrstu árin lærði
ég það síðar.
Um leið og ég þakka fyrir allar þær
ánægjustundir sem ég átti með Höllu
langar mig til að minnast hennar með
bæn sem móðir hennar kenndi mér:
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Arnbjörg.
HALLA
GÍSLADÓTTIR
Okkar elskulega móðir, tengdamóðir, amma,
langamma og mágkona,
KATRÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Tröðum,
Hraunhreppi,
verður jarðsungin frá Borgarneskirkju þriðju-
daginn 22. febrúar kl. 13.30.
Jarðsett verður að Ökrum.
Sigrún Helgadóttir,
Kristín Helgadóttir,
Sigurbjörg Helgadóttir, Óskar Þór Óskarsson,
Heiða Helgadóttir, Júlíus Konráðsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og Hallbjörn Gíslason.