Morgunblaðið - 17.03.2005, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. MARS 2005 35
MINNINGAR
Samúðar kveðjur
senda skal vinum
sorgarstundu á.
Eftir við stöndum
um óráðna daga
öll þó við förum hinn eina veg
Þökkum þér Ólafur
þér var gott að kynnast
þín og að minnast um ókomna tíð.
(Gr.G.)
Sigursteinn Guðmundsson.
Ólafur Sverrisson var á blóma-
skeiði lífs síns og starfsævi er hann
réðst til Blönduóss sem fram-
kvæmdastjóri beggja samvinnu-
félaganna í Austur-Húnavatnssýslu,
þ.e. Kaupfélagsins og Sláturfélags-
ins. Dvöl hans í héraðinu varð rífur
áratugur.
Þegar Ólafur kom til Blönduóss
hafð hann lokið Samvinnuskóla-
prófi, starfað tvö ár hjá Kf. Þing-
eyinga og tólf ár hjá Sambandi ísl.
samvinnufélaga við hin fjölbreyti-
legustu störf.
Húnvetningar væntu mikils af
Ólafi og tóku honum vel. Mikil
bjartsýni ríkti í athafna- og fé-
lagslífi í héraðinu á þessum árum
er hafist hafði að síðari heimsstyrj-
öldinni lokinni en eigið fjármagn
takmarkað. Reyndi mjög á fyrir-
greiðslu Kaupfélagsins undir stjórn
Ólafs, að verða við óskum viðskipta-
manna um alhliða fyrirgreiðslu fjár-
magns og efniskaupa og munu hafa
verið um þetta hliðstæð dæmi víða
um landið. Brást Ólafur vel og karl-
mannlega við hlutverki sínu. Hélt
hlut sínum við ríklundaða bændur í
héraðinu er gerðu kröfur til þess að
ná sínum hlut fram og gagnvart
undirmönnum sínum starfsfólkinu
var hann ótvíræður húsbóndi en
frjálslegur og sanngjarn. Kom fljótt
í ljós að Ólafur varð virtur og vin-
sæll í héraðinu og hlóðust á hann
margháttuð störf samhliða störfum
hans fyrir samvinnufélögin. Hann
tók sæti í hreppsnefnd Blönduóss
og var oddviti tvö síðustu árin sín á
Blönduósi auk stjórnarstarfa í ýms-
um fyrirtækjum í bænum. Áberandi
var hversu margir leituðu návistar
og viðræðna við Ólaf sökum ótví-
ræðra hæfileika hans á því sviði.
Hann var allt í senn skemmtilegur,
uppörvandi, rökvís og sjálfstæður. Í
Lionsklúbbi Blönduóss komu þessir
eiginleikar vel fram og nutu sín vel
í formi gamans og alvöru.
Þeim er þessi minningaorð ritar
um Ólaf Sverrisson býður í grun að
árin hans á Blönduósi, meðal Hún-
vetninga, hafi verið blómatími í lífs-
hlaupi hans. Hann féll svo vel inn í
húnvetnskt samfélag að betra varð
varla á kosið. Heimili Ólafs sam-
anstóð af eiginkonu hans Önnu
Ingadóttur, glaðri og hugljúfri,
ásamt fimm börnum þeirra hjóna,
öllum í frumbernsku.
Ríflega hálfur fimmti áratugur er
liðinn síðan dvöl og starfstíma Ólafs
Sverrissonar lauk meðal Húnvetn-
inga. Hann hvarf til trúnaðarstarfa
í sínu heimahéraði Borgarfirði og
þaðan áfram til Sambands ísl. sam-
vinnufélaga; því helgaði hann síð-
ustu krafta sína. Eiginkona hans
var horfin yfir landamærin fyrir
nokkrum árum og nú er sjálfur all-
ur. Gleðjast má yfir því að langri og
erfiðri sjúkdómsbaráttu er lokið.
Börnum þeirra hjóna og öllum öðr-
um afkomendum og nánum vinum
er vottaður samhugur.
Grímur Gíslason.
Mig langar til að minnast með
nokkrum orðum Ólafs Sverrissonar.
fv. kaupfélagsstjóra sem var sam-
ferðamaður minn í Borgarnesi um
nærri sautján ára skeið. Ég kynnt-
ist honum fyrst að ráði eftir að ég
tók við starfi sveitarstjóra í Borg-
arnesi í september 1968, en hann
hafði tekið við starfi kaupfélags-
stjóra Kaupfélags Borgfirðinga
nokkrum mánuðum áður og gegndi
því síðan í tvo áratugi. Ólafur var
vel undir þetta starf búinn. Hann
hafði að loknu skólanámi unnið fjöl-
þætt störf á vegum samvinnuhreyf-
ingarinnar og m.a. verið kaup-
félagsstjóri á Blönduósi um tíu ára
skeið. Hann var auk þess gjörkunn-
ugur mönnum og málefnum í Borg-
arfirði enda fæddur þar og upp al-
inn.
Kaupfélag Borgfirðinga var á
þessum tíma umsvifamesta fyrir-
tæki á Vesturlandi og hafði með
höndum mjög fjölþættan rekstur.
Það var kjölfestan í atvinnulífi
Borgarness og raunar héraðsins
alls. Ólafur stjórnaði kaupfélaginu
af festu og myndarskap og hafði
ríkan skilning á því hversu hags-
munir Borgarness og héraðsins
umhverfis voru samtvinnaðir.
Ólafur var mikill félagsmálamað-
ur og var víða kallaður til forystu í
þeim efnum. Mér er nærtækast að
nefna störf hans í sveitarstjórn
Borgarness, en þar sat hann í átta
ár, frá 1974 til 1982. Í sveitarstjórn-
inni var Ólafur víðsýnn og tillögu-
góður og ódeigur við að taka
ákvarðanir og fylgja þeim eftir.
Áttundi áratugurinn og fram á
þann níunda var tími mikilla at-
hafna og uppbyggingar í Borgar-
nesi og nágrenni. Stöðug íbúafjölg-
un var og í gangi voru
stórframkvæmdir eins og brúin yfir
Borgarfjörð og lagning hitaveitunn-
ar frá Deildartungu. Ólafur naut
sín vel við þessar aðstæður.
Ég minnist með ánægju marg-
víslegra samskipta við Ólaf í
tengslum við hin daglegu störf sem
við höfðum tekið að okkur að vinna.
Erlu og mér eru nú ekki síður efst í
huga samskiptin við Önnu og Ólaf
utan hins daglega erils þar sem
Ólafur var hrókur alls fagnaðar og
átti gott með að sjá hinar spaugi-
legri hliðar tilverunnar.
Að leiðarlokum þakka ég og fjöl-
skylda mín Ólafi samstarf og vin-
áttu um langt skeið og sendum
börnum hans og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
Húnbogi Þorsteinsson.
Góð kynni okkar Ólafs Sverris-
sonar byggðust einungis á nokk-
urra vikna samveru á Reykjalundi
á þorra 1999. Við vorum þar fimm
parkinsonsjúklingar sem héldum
hópinn.
Ólafur var tæpum þrjátíu árum
eldri en við hin ásamt því að vera
lengur genginn með sjúkdóminn.
Því var ég í vafa um hvort honum
tækist að samlagast okkur hinum
en okkur nægði fyrsti kaffitíminn
til að eyða vafanum. Auðfundið var
að í engu var ofsagt um gott orð-
spor hans fyrir mikilsvirt lífsstarf.
Þrátt fyrir að Ólafur væri betur að
sér um flest umræðuefnin þá leit á
hann okkur sem jafningja. Það
sannaðist best þegar hann strax á
fyrsta degi sýndi mér æviminningar
sínar sem hann hafði nýlega lokið
við að skrifa og honum voru greini-
lega mjög hjartfólgnar. Mér til
mikillar undrunar bað hann mig um
að lesa þær yfir og veita umsögn.
Að yfirlestri loknum hljóðaði rit-
dómurinn á þá leið að efnið væri
bæði fróðlegt og skemmtilegt auk
þess sem stíllinn væri lipur og ein-
lægur. Þetta gladdi hann að heyra.
En síðan bætti ég við að mér fynd-
ist vanta kaflann um endalok Sam-
bandsins í bókina því ég teldi hann
einan geta skrifað á raunsannan
hátt um það viðkvæma efni. Bíða
mætti með birtinguna um einhver
tiltekin ár en nauðsynlegt væri að
það yrði skráð af þeim sem þá
höfðu hönd á púlsinum. Ólafur var
hugsi um stund en sagði síðan með
festu í röddinni og þungur á brún:
,,Það er sennilega rétt hjá þér að
ég muni hafa besta yfirsýn yfir síð-
ustu ár Sambandsins. En ég vil í
engu bæta við það sem stendur í
æviminningunum.“ Að svo mæltu
rétti hann mér eintak til eignar
með mildum glampa í augum og
vingjarnlegu brosi. Síðan var tekið
upp léttara hjal.
Oft nutum við félagarnir hljóð-
látrar og notalegrar nærveru hans,
segjandi sögur, kryddaðar af fínni
kímni.
Þá átti hann til að flytja yfir okk-
ur gagnorðar ræður um stórhuga
hugmyndir sínar um endurreisn
samvinnuverslunarinnar. Einnig
minntist hann ósjaldan á dugnað
konu sinnar, alúð og umhyggju í
veikindunum. Ennfremur var hann
stoltur yfir velgengi barnanna þeg-
ar þau bar á góma.
En nú er Ólafur Sverrisson, frá
Hvammi í Norðurárdal, allur, sadd-
ur lífdaga. Þrátt fyrir fögur fyr-
irheit á kveðjustund á Reykjalundi,
áttum við ekki oftar kaffispjall sam-
an. Þess sakna ég nú sáran. Sá er
ríkur er átti hann að trúnaðarvini.
Parkinsonsamtökin á Íslandi
munu minnast hans fyrir óeigin-
gjarnt starf í þeirra þágu.
Guð blessi fjölskyldu hans og
minninguna um góðan dreng.
Guðm. Guðmundsson.
Ólafur Sverrisson tók við starfi
kaupfélagsstjóra Kaupfélags Borg-
firðinga árið 1968 og flutti þá í
Borgarnes. Náin kynni okkar Ólafs
hófust þó fyrst nokkrum árum síð-
ar, er ég tók sæti í stjórn Kaup-
félagsins. Kaupfélag Borgfirðinga
var á þessum árum umfangsmikið
fyrirtæki sem rak margvíslega at-
vinnustarfsemi, en það var líka öfl-
ug félagshreyfing, sem lét sig fleira
varða en verslunarrekstur og iðnað.
Það var starf kaupfélagsstjóra að
hafa yfirumsjón með allri þessari
starfsemi. Það gefur auga leið að
hér var um mjög krefjandi starf að
ræða, en Ólafur rækti það af mikilli
trúmennsku. Hann reyndi bæði
meðbyr og mótbyr í starfi sínu. Sá
samdráttur og kreppa í landbúnaði,
sem hófst upp úr 1980, kom hart
niður á rekstri Kaupfélags Borg-
firðinga, því að verslun með land-
búnaðarvörur og úrvinnsla þeirra
var snar þáttur í rekstri þess. Þá
kom og fleira til, sem spillti rekstr-
arumhverfi kaupfélaganna.
Ólafur reyndist farsæll stjórn-
andi. Hann var sókndjarfur á með-
an tækifæri gáfust til sóknar en í
vörn var hann þrautseigur og
æðrulaus.
Ólafur og kona hans, Anna Inga-
dóttir, áttu fallegt heimili í Borg-
arnesi. Þar var oft gestkvæmt enda
kunnu þau bæði þá list að taka á
móti gestum. Oft átti ég því láni að
fagna að vera gestur þeirra á
Skúlagötunni. Þá var ekki síður
gaman að koma til þeirra í sum-
arbústað þeirra uppi í Norðurárdal.
Þar komu þau sér upp sumarbústað
í fögru umhverfi, sem þau prýddu
enn frekar með gróðursetningu
trjáa og annars gróðurs. Það var
skemmtilegt að sjá hversu Ólafur
naut þess að hlynna að þeim gróðri,
sem óx þar undir handarjaðri hans.
Nú þegar Ólafur er horfinn okk-
ur, reika gegnum hugann gamlar
minningar um kynni við hann. Með
honum er genginn farsæll athafna-
maður, en hæst ber þó minninguna
um ljúfmennsku hans og þá hlýju,
sem frá honum stafaði. Með honum
er genginn maður sem gott var að
blanda geði við og eiga með sam-
leið. Hafi hann heila þökk fyrir öll
þau góðu kynni.
Bjarni Arason.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Einarsson
Sverrir
Olsen
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Systir okkar,
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Stigahlíð 10,
lést á Droplaugarstöðum þriðjudaginn
8. mars.
Útför hennar verður gerð frá Fossvogskirkju
föstudaginn 18. mars kl. 15.00.
Sólveig Guðmundsdóttir,
Óskar Guðmundsson,
Jón Rafn Guðmundsson,
Ólafur Guðmundsson.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Drangsnesi,
til heimilis í Blikahólum 12,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans við Hringbraut
mánudaginn 14. mars.
Minningarathöfn fer fram í Fossvogskirkju föstudaginn 18. mars kl. 11.00.
Útför hennar fer fram frá Drangsneskapellu laugardaginn 26. mars
kl. 14.00.
Margrét Skúladóttir,
Jóhann Skúlason
og fjölskyldur.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
dóttir, tengdadóttir, systir og mágkona,
INGIBJÖRG ÞÓRDÍS SIGURÐARDÓTTIR,
fædd 7. september 1957,
lést á sjúkrahúsinu í Jönköping Svíþjóð mið-
vikudaginn 9. mars síðastliðinn.
Útför hennar fer fram í Gislaved í Svíþjóð
mánudaginn 21. mars.
Minningarathöfn verður haldin í Reykjavík, nánar auglýst síðar.
Ingólfur Torfason,
Torfi, Ásta Nína, Margrét, Sigrún Thea
og Sandra Björk og tengdabörn,
Ásta Nína Sigurðardóttir,
tengdaforeldrar, systkini og mágkonur.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN HANSDÓTTIR,
Hrafnistu,
áður Gnoðarvogi 26,
Reykjavík,
andaðist á Hrafnistu þriðjudaginn 15. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Gretar Franklínsson, Kristín Gunnlaugsdóttir,
Ómar Franklínsson, Þóra Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.