Morgunblaðið - 21.03.2005, Qupperneq 21

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 21. MARS 2005 21
MINNINGAR
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GRÉTA EMILÍA JÚLÍUSDÓTTIR,
Helgamagrastræti 19,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
fimmtudaginn 17. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Aðstandendur.
Lokað
Skrifstofur Lagastoðar, Lágmúla 7, verða lokaðar eftir hádegi í dag,
mánudaginn 21. mars, vegna útfarar GYLFA HAUKSSONAR.
LAGASTOÐ.
Eiginmaður minn,
SVEINN ÞORVALDSSON,
byggingafræðingur,
Geitlandi 4,
lést á líknadeild Landspítala Landakoti föstu-
daginn 18. mars.
Sigríður Bjarnadóttir.
✝ Þorbjörg HuldaAlexandersdóttir
fæddist í Reykjavík
28. febrúar 1927. Hún
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 14.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Magnea
Guðrún Erlendsdótt-
ir, f. 5.3. 1907, d. 28.1.
1993 og Alexander
Guðjónsson, f. 14.7.
1899, d. 28.11. 1975.
Systir Huldu er Jór-
unn, f. 6.11. 1935,
maki Lórens Rafn, f.
24.6. 1935, börn þeirra eru Alex-
ander, f. 12.5. 1957 og Ása Sjöfn, f.
22.9. 1968.
Hulda giftist 10.12. 1949 Ingi-
mar Sigurðssyni járnsmið og verk-
stjóra, f. 3.8. 1924. Foreldrar hans
voru Kristín J. Jónsdóttir og Guð-
mundur Sigurður Jóhannesson.
Hulda eignaðist fimm börn. Dóttir
hennar og Kristins Finnbogason-
ar, f. 28.5. 1927, d. 4.10. 1991, er 1)
Guðrún, f. 17.7. 1945, maki Helgi
Hinrik Stefánsson, f. 2.6. 1945.
Dætur þeirra eru: a) Brynja, f. 1.8.
1966, í sambúð með Skúla Rúnari
Hilmarssyni, f. 13.2. 1964, þau eiga
eina dóttur, Birgittu Rún, f. 12.9.
2002. Dóttir Brynju og Jóns Rún-
ars Arilíussonar er Helena, f. 26.3.
1991. b) Elsa Huld, f. 26.6. 1975,
búsett í Hollandi. Börn Huldu og
Ingimars eru: 2) Al-
exander, f. 17.3.
1951, maki Edda Ást-
valdsdóttir, f. 10.1.
1953, dóttir þeirra er
Emilía, f. 16.3. 1990.
3) Óskírð stúlka, f.
11.6. 1952, d. 17.6.
1952. 4) Guðmundur
Sigurður, f. 6.6.
1955, sonur hans og
Korneliu Eyrós Gal-
ecia, f. 11.11. 1964,
er Alexander Már, f.
27.11. 1999. 5) Birna
Rúna, f. 19.7. 1959,
sambýlismaður Frið-
þjófur Thorsteinsson Ruiz, f. 3.1.
1964, börn þeirra eru Sunna, f.
23.12. 1985, Fannar Ingi, f. 30.10.
1991 og Logi Steinn, f. 8.9. 1995.
Hulda ólst upp í Laugarnes-
hverfinu og þar hófu þau Ingimar
sinn búskap. Árið 1962 fluttu þau í
Kópavog og hafa búið þar síðan.
Hulda var húsmóðir meðan börnin
voru ung, en eftir að þau komust á
legg fór hún út á vinnumarkaðinn
og vann m.a. á saumastofu og á
auglýsingastofu. Hulda starfaði
með Urtum í Kópavogi, sem var
félagsskapur mæðra í Skátafélag-
inu Kópum, einnig var hún í Lions-
klúbbnum Ýr, og í stjórn Sunnu-
hlíðarsamtakanna.
Útför Huldu verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku amma.
Ósköp þykir okkur erfitt að þú sért
farin frá okkur og að fá aldrei aftur að
faðma þig. En það huggar okkur að
vita að nú ert þú komin á góðan stað
þar sem þér mun ávallt líða vel.
Saman eigum við margar góðar
minningar sem við munum aldrei
gleyma og eru þær okkur ofarlega í
huga. Amma Hulda, þú komst okkur
til að hlæja, huggaðir okkur þegar við
áttum bágt og tókst okkur ávallt með
opnum faðmi. Þú varst ekki aðeins
amma okkar heldur líka vinkona okk-
ar og erum við þakklátar fyrir að hafa
átt þig að.
Þú munt ætíð eiga þér stað í okkar
hjörtum, elsku amma.
Við kveðjum þig með miklum sökn-
uði.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Hvíl í friði, elsku amma.
Þínar snúllur,
Sunna, Emilía og Helena.
Elsku amma. Mér þykir mjög erfitt
að þurfa að kveðja þig, þú sem alltaf
skildir mig svo vel, sýndir mér ást og
umhyggju, og kysstir mig og faðm-
aðir í hvert sinn sem við hittumst.
Ég mun samt aldrei gleyma öllum
góðu stundunum sem við áttum sam-
an, öll púslin sem við púsluðum sam-
an, allar sögurnar sem þú last fyrir
mig og öll spilin sem við spiluðum
saman. Mig langar að kveðja þig með
þessu fallega ljóði sem heitir Ömmu-
ljóð.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
– augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin – amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Hvíl í friði, elsku amma. Takk fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig, takk fyrir
að vera svona góð amma. Guð geymi
þig.
Fannar Ingi.
Hún Hulda Alexandersdóttir hefur
nú kvatt þennan heim, og við sem eft-
ir lifum minnumst hennar með virð-
ingu og þökk. Vinátta okkar hjóna við
Huldu og Ingimar eiginmann hennar
hófst, þegar dóttir okkar og sonur
þeirra ákváðu að ganga í hjónaband.
Hulda, þessi bjarta og fágaða kona og
Ingimar, fræðaþulurinn, voru góð
heim að sækja og stórfjölskylda
þeirra var svo samhent að til fyrir-
myndar var. Hulda hafði sótt nám í
hússtjórnarfræðum til Danmerkur á
sínum yngri árum og sáust þess glögg
merki á heimili þeirra hjóna, allstaðar
var fegurðin í fyrirrúmi, og stofu-
blómin hennar döfnuðu svo vel.
Reyndar veit ég að þetta með stofu-
blómin hefur hún ekki lært í Dan-
mörku því ég hef það frá löngu geng-
inni kynslóð, að blóm dafna best hjá
hjartahreinum og góðum konum. Ég
sendi Ingimari, börnum þeirra,
tengdabörnum, barnabörnum, Jór-
unni systur Huldu, já og allri stórfjöl-
skyldunni mínar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Edda Jónsdóttir.
Kveðja frá Lionsklúbbnum Ýr
Hulda Alexandersdóttir var stofn-
félagi í Lionsklúbbnum Ýr og langar
okkur að minnast hennar með nokkr-
um orðum.
21 ár er liðið síðan við komum sam-
an um 30 konur og stofnuðum Lions-
klúbbinn Ýr, Lionsklúbburinn Mun-
inn er okkar föðurklúbbur og var
Ingimar maður Huldu okkar tengilið-
ur meðan við tókum okkar fyrstu spor
í hreyfingunni.
Hulda er sú fyrsta sem fellur frá í
okkar hópi. Hún var góður félagi, allt-
af tilbúin til allra verka í sambandi við
líknar- eða félagsstörf hvort sem var
uppsetning í Digranesi, pokasala,
pakka jólakortum eða hvað sem við
vorum að fást við.
Hulda var fyrsti formaður Líknar-
nefndar og sat í flestum nefndum
klúbbsins. Í fimm ár var hún fulltrúi
okkar í Sunnuhlíðarsamtökunum.
Við Lionskonur í Ýr kveðjum
Huldu og þökkum samveruna í vinnu
og leik um leið og við sendum eig-
inmanni hennar Ingimar Sigurðssyni
og fjölskyldu, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Sigríður Þorláksdóttir,
formaður.
Okkur í skátadeildinni Urtum í
Kópavogi langar með fáeinum orðum
að kveðja vinkonu okkar til margra
ára, hana Huldu. Við hittumst flestar
fyrir tæpum fjörutíu árum í Skátafé-
laginu Kópum, þegar stofnuð var
mæðradeildin Urtur til styrktar
skátahreyfingunni. Okkar hlutverk
var fjáröflun með árvissum basar og
kaffisölum. Þegar að því kom að okk-
ar starfi var lokið og aðrar höfðu tekið
við, var okkar samvistum þar með
ekki lokið, síður en svo, þarna hafði
myndast systrafélag sem ég held að
sé alveg einstakt. Við héldum áfram
að hittast og höfum gert alveg fram á
þennan dag. Við höfum farið saman í
ferðalög á hverju ári og komið saman
hver hjá annari, yfirleitt mánaðar-
lega. Hulda og systir hennar Jórunn
hafa verið sannkallaðar driffjaðrir í
þessum félagsskap. Síðustu árin höf-
um við mætt hvern mánudagsmorgun
hjá Huldu á heimili þeirra Ingimars á
Kópavogsbraut. Þar höfum við skipst
á fréttum, rætt málin, hlegið og fund-
ið til notalegrar samkenndar.
En síðustu mánuðina höfum horft á
hvernig heilsu hennar hrakaði jafnt
og þétt. Hulda var með afbrigðum vel
gerð manneskja, hún tókst á við sinn
erfiða sjúkdóm með þvílíkum kjarki
og dug að til eftirbreytni er. Okkur
grunaði ekki hve langt hún var leidd,
þó við sæjum oft og iðulega hve illa
henni leið. Sjálf lýsti hún því þannig
að hún væri misjafnlega leiðinleg.
Og nú er komið að leiðarlokum, við
þökkum þér, elsku Hulda, allar sam-
verustundirnar, þökkum þér fyrir að
halda hópnum okkur saman með
glaðlyndi þínu, ljúfmennsku og for-
dómaleysi. Við munum minnast þín
og sakna í hvert skipti sem við hitt-
umst eftirleiðis.
Elsku Ingimar, við sendum þér,
fjölskyldu þinni og Jórunni okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Við kveðjum þig svo með ljóði Jóns
úr Vör
Nú er barnið sofnað
og brosir í draumi,
kreppir litla fingur
um leikfangið sitt.
Fullorðinn vaki
hjá vöggu um óttu,
hljóður og spurull
hugsa ég mitt.
Það glepur ekki svefninn
er gull sitt barnið missir
úr hendinni smáu
og heyrir það ei.
Þannig verður hinsta
þögnin einhverntíma.
Ég losa kreppta fingur
um lífið mitt og dey.
Urturnar.
Hulda hefur fengið þá hvíld sem
bíður okkar allra. Ég átti margar
ánægjustundir með henni í alls konar
ferðum, heimsóknum innanbæjar, út
um landsbyggðina og erlendis. Oft
höfðum við gaman af þegar ég var að
villast um hin ýmsu hverfi í Reykjavík
og nágrenni. Hún var mjög ratvís og
oftar en ekki minn leiðsögumaður í
þessum ferðum. Ef hún hafði farið
leiðina einu sinni var það ekki vanda-
mál hjá henni að komast á leiðarenda.
Oft var mikið hlegið í þessum ferðum.
Við vinkonur hennar dáðumst oft að
hversu jákvæð, félagslynd og glöð
hún var að jafnaði í okkar hópi.
Við störfuðum saman í Lions-
klúbbnum Ýr þar sem hún var stofn-
félagi og einnig í hópi þeirra kvenna
sem nefndust Urtur, innan skátafé-
lagsins Kópa í Kópavogi. Í báðum
þessum félögum var hún ötull liðs-
maður á meðan heilsan leyfði. Mér er
efst í huga þakklæti til hennar og á
eftir að sakna þess að hafa hana ekki
við hlið mér. Guð blessi og varðveiti
Huldu mína og aðstandendur hennar.
Dóra Hannesdóttir.
Hún Hulda er farin.
Við systkinin vorum svo heppin að
alast upp í fjölskylduhúsi sem þær
systur, Hulda og mamma, byggðu yf-
ir fjölskyldur sínar á Hraunbrautinni.
Við á neðri hæðinni og Hulda og Ingi
á efri hæðinni. Það var gott að leita til
þeirra á efri hæðinni og var Hulda
mikil vinkona okkar með sinni hlýju
og væntumþykju. Það var eins og að
eiga aðra ömmu eða jafnvel aðra
mömmu. Alltaf var hægt að ræða
málin við Huldu. Hún var víðsýn og sá
alltaf eitthvað jákvætt í öllum málum
og studdi okkur með ráðum og dáð.
Stutt var í glettnina og sá Hulda oft
spaugilegu hliðina á málunum. Hulda
fylgdist alltaf vel með því sem við
systkinin vorum að gera og var um-
hugað um okkar velferð. Þær systur
Hulda og mamma voru alltaf mjög
samrýndar og mikill samgangur á
milli fjölskyldna. Við höfum nýtt
hvert tækifæri til að hittast og siður
hefur verið í mörg ár að hittast á 17.
júní hjá Huldu og Inga. Þessar sam-
verustundir skiptu Huldu miklu máli.
Hulda varð ekki gömul kona þó að
árin og sjúkdómurinn hefðu sett sitt
mark á hana. Hún var alltaf ung í
anda og lifði í nútíðinni. Hún kemur
alltaf til með að skipa sérstakan sess í
hugum okkar systkinanna.
Elsku Hulda, við kveðjum þig með
söknuði og þökkum þér fyrir allt sem
þú gerðir fyrir okkur. Guð geymi þig.
Alexander Rafn og Ása Sjöfn.
Margt ég vildi þakka þér
og þess er gott að minnast
að þú er ein af þeim sem mér
þótti gott að kynnast.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Mig langar að minnast með örfáum
orðum á góðan fjölskyluvin, Huldu
Alexandersdóttir. Ég man eftir þess-
ari góðu konu frá frumbernsku minni
og alla tíð síðan. Hulda og Ingi voru
miklir og góðir vinir foreldra minna.
Margar góðar stundir áttum við með
þeim og fjölskyldu þeirra, og eru þær
mér ómetanlegar.
Með þessum fáu orðum langar mig
að þakka þér, elsku Hulda, fyrir allt.
Kæra fjölskylda, ég votta ykkur sam-
úð mína.
Gyða Marvinsdóttir.
ÞORBJÖRG HULDA
ALEXANDERSDÓTTIR
Elsku amma mín, þegar
ég kom heim til þín var ég
glaður að sjá þegar þér leið
vel. Þegar þú áttir afmæli
var ég glaður yfir því hvað
þú varst búin að lifa góðu lífi
öll þessi ár. Núna er ég dap-
ur vegna þess að þú ert farin
og kemur ekki aftur. Nú ætla
ég að vera duglegur að
hugsa um afa og hjálpa hon-
um því að hann hefur misst
svo mikið. Ég veit að þér líð-
ur vel núna hjá guði og ert
ekki lengur lasin. Ég mun
aldrei gleyma þér, elsku
amma mín.
Þinn
Logi Steinn.
HINSTA KVEÐJA
Elsku eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
HERVALD EIRÍKSSON,
Hraunbæ 79,
Reykjavík,
andaðist sunnudaginn 20. mars.
Kristrún Skúladóttir,
Klara Lísa Hervaldsdóttir, Gísli B. Ívarsson,
og afabörn.
Ástkær faðir okkar,
HÖGNI SIGURÐSSON,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, föstudaginn 18.
mars. Útför auglýst síðar.
Börn og aðstandendur.