Morgunblaðið - 13.04.2005, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. APRÍL 2005 33
MINNINGAR
Kær frænka mín,
Kristín Guðmundsdótt-
ir, er látin. Ég var svo
lánsöm að kynnast
henni náið, um 1980, eftir að ég flutt-
ist til Reykjavíkur. Mamma mín,
Lovísa Einarsdóttir, og Stína frænka
voru systradætur, en mamma taldi
sig alltaf eina af þeim systkinum, þar
sem þau ólust upp saman á Ferju-
bakka í Borgarfirði. Mamma sagði
okkur systkinunum margar sögurn-
ar frá þeirra æsku, einkum þeim
þremur, Imbu, Stínu og Lísu.
Vegna fjarlægðar kynntumst við
ekki frændfólkinu í Borgarfirðinum í
okkar æsku, þar sem við áttum
heima á Þernunesi við Reyðarfjörð.
En svo mikið var talað um frændfólk-
ið að okkur fannst við þekkja það vel.
Eftir að við urðum fullorðin hafa flest
okkar heimsótt Trönusystkinin
nokkrum sinnum og er það okkur eft-
irminnilegt. Það var svo gaman að
hitta Stínu frænku því hún var alltaf
svo kát og fjörug. Ég man að pabbi
sagði stundum: „Hún Stína er mjög
góð kona, hún er frelsuð sem kallað
er.“ Já, Stína frænka var mjög trúuð
og átti Jesú í hjarta sínu og gleðin var
hennar einkenni.
KRISTÍN
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Kristín Guð-mundsdóttir frá
Ferjubakka fæddist
á Gufuá í Borgar-
hreppi 19. október
1914. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 31. mars
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Hallgrímskirkju
7. apríl.
Ég minnist hennar
með þökk og virðingu.
Guðlaug
Þorsteinsdóttir.
Ég vil á þessari
stundu minnast Stínu
frænku sem svo var
kölluð á mínu heimili,
en hún var móðursystir
f.v. konu minnar. Stína
frænka var alla tíð tíður
gestur á okkar heimili
og öll börnin voru mjög
hænd að henni á þeim
árum, hún var alla tíð
hress og kát. Hún færði kátínu og
gleði með sér í hvert sinn er hún kom
í heimsókn. Stína kom alla tíð af ýms-
um tilefnum, s.s. afmælum og ferm-
ingu barnanna, svo og jólahátíðum.
Alltaf var léttir af að fá Stínu í heim-
sókn og var hún alltaf velkomin og
kær gestur. Hún hafði gott skopskyn
og sagði ýmsa skemmtilega brandara
sem allir höfðu gaman af. Kristín var
alla tíð mikil trúmanneskja og starf-
aði alla tíð mikið fyrir K.F.U.M. og
var fjölda mörg ár, matráðskona í
Vatnaskógi á sumrin.
Á vissum aldri dvöldu börnin mín
þar viku tíma, eins og boðið var upp á
og nutu þá þess að eiga Stínu að. Oft
síðar var farið í veiði í Eyrarvatn, en
þá var vanalega vaðið yfir útfallið úr
vatninu og labbað yfir til Stínu og
fengið eitthvað gott í eldhúsinu hjá
henni.
Það eru orðin nokkuð mörg ár aft-
ur í tímann sem ég er að rifja upp, en
samt eflaust öllum börnunum eins og
mér í fersku minni.
Með þessum minningum vil ég fyr-
ir mína hönd og barnanna þakka
Stínu frænku fyrir allt sem hún gerði
fyrir okkur.
Guð blessi Stínu og varðveiti minn-
ingu hennar.
Unnar.
✝ Rannveig Tómas-dóttir fæddist í
Reykjavík 31. júlí
1911. Hún lést í
Seljahlíð við Hjalla-
sel í Reykjavík hinn
1. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Rannveig Jón-
asdóttir, f. 1878, d.
1965, og Tómas Tóm-
asson, f. 1876, d.
1933, bæði Vestfirð-
ingar. Bróðir Rann-
veigar er Tómas
Tómasson rakara-
meistari, f. 19. mars
19l4, og lifir hann systur sína. Þau
systkin voru bæði ógift og barn-
laus. Héldu þau heimili með móð-
ur sinni þar til hún
lést og síðan saman.
Rannveig stund-
aði nám við Verzlun-
arskóla Íslands og
lauk þaðan prófi ár-
ið 1931. Hjá sendi-
kennurum við Há-
skóla Íslands lærði
Rannveig mörg
tungumál. Hún var
víðförul og gefnar
voru út þrjár bækur
um ferðalög hennar
erlendis.
Alla sína starfsævi
vann hún á Hagstofu
Íslands.
Útför Rannveigar var gerð frá
Fossvogskapellu 8. apríl.
Löngu áður en ég kynntist Rann-
veigu Tómasdóttur hafði ég tekið
eftir henni á götum Reykjavíkur. Ég
var ung stúlka nýlega komin til borg-
arinnar utan af landi þar sem allir
þekktu alla svo ég var forvitin og tók
vel eftir fólkinu á götunum.
Hver var hún þessi svipfallega,
virðulega og að mörgu leyti sérstak-
lega klædda kona með sérkennilega
rauða hárið og fallegu hattana?
Einhver sagði mér að hún hefði
ferðast mjög mikið, væri fróð um
lönd og þjóðir, hefði skrifað bækur.
Árin liðu. Þegar ég kynntist
manninum mínum og fjölskyldu
hans var hún komin þar þessi dul-
arfulla kona. Hún reyndist vera
frænka, þær tengdamóðir mín og
hún þremenningar.
Rannveig og Tómas bróðir hennar
bjuggu á þessum tíma á Bergþóru-
götu 4. Rannveig vann alla sína
starfsævi á Hagstofu Íslands. Tómas
var rakarameistari og starfrækti
rakarastofu í Þingholtsstræti, lengst
af í samvinnu við Bjarna Jóhannes-
son,
Þau systkin voru alltaf hjá tengda-
foreldrum mínum, Margréti og
Ragnari, þegar tilefni var til veislu-
halda og oft þess á milli. Þeim varð
öllum vel til vina enda hélt Margrét
vel utan um fjölskylduna og frænd-
fólkið. Þau kölluðu Rannveigu ávallt
Obbu og það leyfði hún mér einnig að
gera.
Mikið var gaman að kynnast
Rannveigu. Hún var hæg og virðuleg
í framkomu og einkar hlý.
Á ferðum sínum um lönd og álfur
tók hún mikið af myndum – lit-
skyggnum – og var það ævintýri lík-
ast að heimsækja þau systkin, skoða
myndirnar á tjaldi og hlusta á hana
segja frá enda fór hún á framandi
slóðir, t.d. til Kína sem þá var ennþá
lengra í burtu en það er í dag.
Hún sagði frá því, að hún hefði eitt
sinn gist í litlu þorpi og fólkið hefði
aldrei séð hvíta manneskju fyrr.
Sagðist hafa sofið í rúmi með flugna-
neti yfir – himnasæng – og vaknað
við það að nokkur andlit voru á
glugga ofarlega á veggnum í her-
berginu. Þar voru komin börn sem
þurftu að skoða þessa sérkennilegu
veru betur! Þessu hafði hún mjög
gaman af. Hún átti líka hina ótrúleg-
ustu muni. Ég man vel eftir útskurði
í fílabein og ég hafði aldrei séð kúlu
sem var með ótal minni innan í og
ultu þær til við hreyfingu, ótrúlegt,
já það var allt svo ótrúlegt sem hún
sagði frá og sýndi okkur. Ég er ekki
frá því að Rannveig eigi stóran þátt í
því hversu gaman við hjónin höfum
af að ferðast og viljum gjarnan fara á
framandi slóðir. Hef oft hugsað til
hennar á ferðum okkar.
Rannveig átti auðvelt með að
segja frá myndrænt, enda flutti hún í
útvarp frásagnir af mörgum ferðum
sínum. Við hlustun varð allt ljóslif-
andi.
Í lok bókarinnar Lönd í ljósaskipt-
um sem kom út árið 1957 segir hún:
„Sá siður hefur löngum verið meðal
Íslendinga að förufólk segði tíðindi
frá fjarlægum héruðum og svo er
enn að nokkru, förufólk nútímans
segir frá framandi löndum í útvarp.
Þannig eru þessir ferðaþættir til-
orðnir. Hugsaðir sem munnleg frá-
sögn, en ekki settir saman með það
fyrir augum að koma út í bókarformi
og bera það eflaust með sér.“
Aðrar bækur Rannveigar eru:
Fjarlæg lönd og framandi þjóðir og
Andlit Asíu.
Ferðalýsingar þessar eru
skemmtilegar og fræðandi og gætu
orðið hverjum þeim sem leggur
leið sína til þessara fjarlægu landa
að gagni, þrátt fyrir breytingar í
ferðamálum. Það tók t.d. þrjá sólar-
hringa að fljúga frá Moskvu til Pek-
ing á þeim tíma.
Kemur vel fram hversu vel hún
hefur kynnt sér menningu og lifn-
aðarhætti þeirra þjóða er hún heim-
sótti. Rannveig var mikil málamann-
eskja og talaði þýsku, ensku, frönsku
og dönsku og hefur það komið henni
vel á heimshornaflakkinu.
Tíminn líður. Því miður höfum við
ekki hitt Rannveigu oft undanfarin
ár og getum nú séð eftir að hafa ekki
náð til hennar áður en hún fór. Svona
er nú lífið.
Þau systkin eru yndislegar mann-
eskjur sem gott var að kynnast og
fallegt var þeirra heimili alla tíð. Þau
hafa undanfarin ár búið á heimili
aldraðra í Seljahlíð við Hjallasel í
Reykjavík og ég veit að þau voru
ánægð þar og þakklát fyrir allt sem
fyrir þau var gert.
Við Kristján og fjölskylda Mar-
grétar Jónsdóttur og Ragnars Jak-
obssonar þökkum henni samfylgdina
og vottum Tómasi dýpstu samúð
okkar.
Guð geymi Rannveigu Tómasdótt-
ur og blessuð veri minning hennar.
Kristín Möller.
RANNVEIG
TÓMASDÓTTIR
Ástkær frænka okkar,
ÓLÖF SIGURBJARNARDÓTTIR
frá Laxárholti,
Hraunhreppi,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
mánudaginn 11. apríl.
Inga Sigurjónsdóttir,
Selma Sigurjónsdóttir,
Jóhanna Jónsdóttir,
Ólafur Jónsson,
Ingigerður Jónsdóttir,
Guðrún S. Jónsdóttir.
Elsku dóttir okkar og systir,
STELLA BJÖRNSDÓTTIR,
Rauðahjalla 15,
Kópavogi,
lést á heimili sínu sunnudaginn 10. apríl.
Jarðarför auglýst síðar.
Regína Wedholm Gunnarsdóttir, Björn Gunnlaugsson,
Jóna Karen Wedholm Björnsdóttir, Albert Ásvaldsson,
Gunnlaugur Björnsson.
Elskuleg eiginkona mín,
MARGA GUÐMUNDSSON,
lést að kvöldi 11. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðmundur Guðmundsson.
Elskulegur faðir minn, sonur okkar og
sambýlismaður,
BJARNI VIBORG ÓLAFSSON,
Tjarnargötu 13,
Vogum,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja laugar-
daginn 9. apríl.
Útförin fer fram frá Kálfatjarnarkirkju laugar-
daginn 16. apríl kl. 14.00.
Ari Bjarnason,
Ólafur Herjólfsson, Ingibjörg Bjarnadóttir,
Den Sanatdee.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
AÐALSTEINN BJARNFREÐSSON,
Ljósheimum 18,
Reykjavík,
lést á Vífilsstaðaspítala laugardaginn 9. apríl.
Jóhanna Bára Sigurðardóttir,
Kolbrún Aðalsteinsdóttir,
Sigurjón Ingi Aðalsteinsson
og aðrir aðstandendur.
Elskuleg móðir okkar,
GUÐMUNDA GUÐMUNDSDÓTTIR HANSEN
frá Hólmavík,
andaðist á Hrafnistu í Hafnarfirði fimmtudaginn
7. apríl.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
19. apríl kl. 13.00.
Sigurður Einarsson,
Kristín Einarsdóttir,
Elsa Hansen
og fjölskyldur.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANNES Þ. JÓNSSON
frá Suðureyri við Súgandafjörð,
síðast til heimilis á Hrafnistu í Reykjavík,
lést föstudaginn 1. apríl.
Hann verður jarðsunginn frá Áskirkju á
morgun, fimmtudaginn 14. apríl, kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Aðalheiður Jóhannesdóttir,
Þórður Jóhannesson, Jóhanna Björk Bjarnadóttir,
Guðrún Kristín Jóhannesdóttir,
María Þrúður Weinberg, Arthur Weinberg,
barnabörn og barnabarnabörn.