Morgunblaðið - 22.06.2005, Blaðsíða 30

30 MIÐVIKUDAGUR 22. JÚNÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jón Tryggvasonfæddist á Meyj-
arhóli á Svalbarðs-
strönd 5. mars 1925.
Hann lést á heimili
sínu 14. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Tryggvi
Kristjánsson, bóndi
og verkamaður, d.
1990, og Jóhanna
Valdimarsdóttir, d.
1965. Systkini Jóns
eru: Laufey, látin,
Friðrika og Kristján.
Eiginkona Jóns er
Inga K. Skarphéð-
insdóttir, f. 19.11. 1932. Foreldr-
ar hennar voru Skarphéðinn
Jónsson og Stefanía Jóhannsdótt-
ir og eru þau bæði látin. Börn
Jóns og Ingu eru: 1) Björk, f.
1957, maki Stefán Alfreðsson, f.
1961, dætur þeirra
Íris Harpa, f. 1992,
og Eva Sóley, f.
1997. 2) Ingibjörg
Hanna, f. 1960, synir
hennar og Svein-
björns Brandssonar,
f. 1960, skilin, Jón
Ingi, f. 1984, og Arn-
ar, f. 1988. Jón flutti
með foreldrum sín-
um til Akureyrar
1944. Hann vann um
langt skeið á sauma-
stofu Amaro á Akur-
eyri þar til hann
stofnaði sitt eigið
fyrirtæki, Fatagerðina Íris 1968,
og starfaði þar allt til er hann
lést.
Úför Jóns verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku pabbi, þú varst frábær. Ég
hef verið að hugsa um það hvort þetta
geti verið rétt hjá mér og það er það.
Ég hefði ekki getað hugsað mér
frábærari pabba, góður, hlýr, traust-
ur, alltaf til staðar, styðjandi og glað-
legur.
Pabbi og mamma lögðu grunninn
að öllu sem ég kann. Ég man fyrst eft-
ir pabba þegar hann var að byggja
Summann og ég þá þriggja eða fjög-
urra ára, seinna eyddum við fjöl-
skyldan öllum helgum í Summanum
og pabbi alltaf að dunda eitthvað,
aldrei að slappa af. Hann plantaði
þarna mörgum trjám og eftir stendur
yndislegur skógur.
Pabbi og mamma stofnuðu Fata-
gerðina Íris árið 1968 og vann hann
þar enn þegar hann veiktist.
Þegar ég var unglingur fórum við
pabbi í söluferðir austur um land með
bílinn fullan af sólbolum, komum við í
hverju kaupfélagi og sjoppu og seld-
um vörur, hlustuðum á Brimkló á
leiðinni og þegar ég var orðin 16 ára
fannst pabba nú kominn tími til að ég
æfði mig að keyra svo það sumarið
keyrði ég allan túrinn, enda farin að
rata þetta! Þetta var ótrúlega gaman.
Pabbi var mjög duglegur, ná-
kvæmur og vildi hafa allt í röð og
reglu.
Þegar ég flutti til Reykjavíkur 20
ára, til að læra, héldum við alltaf góðu
símasambandi, pabba fannst ekkert
gaman að koma suður.
Ég og mínir yndislegu strákar
fluttum svo norður aftur 1990 og
pabbi og mamma reyndust okkur
ómetanleg á þeim tíma og allan tíma
eftir það.
Pabbi greindist með krabbamein
fyrir fimm vikum og það kom mér svo
gjörsamlega á óvart því það var eins
og ég héldi bara að hann yrði alltaf til
staðar fyrir okkur sem pabbi og afi.
Hann stoppaði stutt á sjúkrahús-
inu, leið best heima. Mamma er líka
svo frábær og þarna gátu þau eytt
sínum síðustu dögum saman eftir 55
ára samveru. Við fengum aðstoð
Heimahlynningar og var það ómet-
anlegt.
Pabbi var ótrúlega duglegur og
sterkur þennan tíma, alltaf í góðu
skapi, tók öllu af æðruleysi, fór fram í
stofu sunnudaginn áður en hann dó
og sat í stólnum sínum smástund og
þó orkan væri alveg þrotin gafst hann
ekki upp. Við fengum að hafa hann
hjá okkur allar stundir og það er svo
ómetanlegt fyrir okkur öll því þá
höfðum við tækifæri til að kveðja
hann svo yndislega.
Ég og strákarnir eigum eftir að
sakna hans mikið, við vorum svo náin.
Við erum mjög þakklát fyrir öll þau
góðu ár sem við áttum saman, þakklát
fyrir að pabba leið vel fram á síðustu
stundu og þakklát fyrir að hann fékk
að deyja heima.
Elsku mamma, þú ert eins og klett-
ur fyrir okkur og mikill missir fyrir
þig að pabbi er dáinn en minninguna
um hann geymum við innra með okk-
ur og það er svo gott hvað sú minning
er hlý, góð, glaðleg og yndisleg.
Þín dóttir,
Ingibjörg.
Við elskuðum afa okkar og hann
var mjög skemmtilegur maður en
hann dó og við fórum að gráta. Hann
er komin til guðs og englanna á himn-
inum og þar líður honum vel. Þar hitt-
ir hann mömmu sína og pabba og
fleiri.
Takk fyrir allt, elsku afi, við vitum
að þú vakir yfir okkur og passar okk-
ur. Við söknum afa. Guð passaðu
hann.
Þínar
Eva Sóley og Íris Harpa.
Ég vil með fáum orðum minnast
móðurbróður míns Jóns Valdemars
Tryggvasonar, eða Nonna eins og
hann var ávallt kallaður
Nonni vann alla sína starfstíð við
fataiðnað, byrjaði ungur maður hjá
föður mínum í klæðagerðinni Amaro
þar sem hann vann við að sníða und-
irfatnað ásamt öðrum tilfallandi verk-
um, s.s að sækja undirritaðan, þá
barn að aldri, sem sótti ansi oft í
miðbæinn eða til ömmu og afa í
Brekkugötunni, við mismikinn fögn-
uð Nonna. Eftir að klæðagerð Amaro
var aflögð 1965 stofnaði Nonni sína
eigin klæðagerð, Fatagerðina Íris,
sem hann rak til dauðadags.
Mikið sameyti var á milli fjöl-
skyldnanna og margar minningar
koma upp í hugann, svo sem öll ferða-
lögin um þvert og endilangt landið,
margt skemmtilegt skeði í ferðunum
okkar, s.s. ógleymanleg viðkoma okk-
ar á hótelinu í Búðardal, og þegar
móðir mín datt inn í sturtuna er við
áðum á Hólmavík og þegar mamma
og Fidda dönsuðu villtan dans á ár-
bakka austur á Héraði.
Nonni fæddist og ólst upp á Meyj-
arhóli á Svalbarðsströnd þar til fjöl-
skyldan brá búi og fluttist til Akur-
eyrar á fimmta áratugnum. Sveitin
togaði alla tíð í frænda og á unga aldri
hóf hann trjárækt á reit er faðir hans
úthlutaði honum, og árið 1962 hóf
Nonni ásamt fjölskyldu sinni að reisa
sumarhús. Þar var ávallt gott að
dvelja við leik og störf.
Ég hreifst svo mikið af áhuga
frænda míns af uppbyggingu í sveit-
inni að ég ákvað tíu árum síðar að feta
í fótspor hans og hóf byggingu á sum-
arhúsi ásamt plöntun trjáa. Nonni tók
af alhug þátt í að aðstoða við það verk,
og meðal annars innréttaði hann bú-
staðinn, enda frændi einn af þeim
mönnum sem kunnu vel til verka og
einn af hagleiksmönnum sinnar kyn-
slóðar. Kristján bróðir hans var einn-
ig mjög liðtækur við framkvæmdina
en hann á sumarhús á sömu slóðum.
Þegar sumarhúsin voru orðin þrjú
þurfti aukið vatn. Þá var hafist handa
við að leggja vatnsveitu ofan úr
Vaðlaheiði þar sem við komumst í
náttúrulega vatnslind. Þetta var tölu-
vert mikið verk, því það þurfti að
handgrafa bröttustu brekkurnar,
koma sér upp miðlunartanki, leggja
vatnsrör o.fl. Þarna var frændi í ess-
inu sínu eins og ávallt þar sem var
verið að framkvæma.
Ekki get ég látið hjá líða að minn-
ast á hans lífsförunaut, Ingu, sem
stóð alla tíð traust við hlið hans. Jafnt
heimili sem sumarbústaðurinn stóð
öllum opinn þar sem kræsingar voru
á borðum, málin skeggrædd og oft
glatt á hjalla.
Ég kveð þig með trega, kæri
frændi, eftir áratuga samleið.
Elsku Inga, Björk, Inda og fjöl-
skylda, megi góður guð vera með
ykkur.
Kristján Viðar.
Loksins er stríðið búið, elsku Jón
minn, og löngum vinnudegi lokið. Þú
varst sannur Íslendingur af gamla
skólanum þar sem vinnusemi, dugn-
aður og nægjusemi voru í fyrirrúmi.
Heimilið og vinnustaðurinn voru í
sama húsinu. Allt sem gera þurfti
gerðir þú sjálfur, byggðir húsið yfir
fjölskylduna í Grænumýri 10 og sum-
arbústaðinn í Bjarkarlundi, ræktaðir
garðinn og gerðir við allt sjálfur svo
lengi sem heilsan entist. Trjáræktin
var áhugamál þitt og ber skógurinn í
Bjarkarlundi þess glöggt vitni. Leti
og kæruleysi voru þér ekki að skapi.
Þrjóskur varstu og oft á tíðum spar-
aðir þú ekki blótsyrðin. Vandvirkni og
nákvæmni einkenndu allt sem þú
tókst þér fyrir hendur. Bílarnir þínir,
oftast grænir Opel station, voru ævin-
lega stífbónaðir og flottir. Ekki eydd-
ir þú tímanum í æfingasölum heldur
var vinnan þín líkamsrækt. Ramm-
íslenskur matur á reglulegum mat-
málstímum var venjan í Grænu-
mýrinni. Enda varst þú ótrúlega vel á
þig kominn jafnt andlega sem líkam-
lega allt til síðustu stundar.
Líf þitt var ekki varðað prófskír-
teinum eða öðrum diplómum heldur
varst þú sjálflærður maður sem
komst þér og fjölskyldu þinni áfram
með dugnaði og ósérhlífni. Það var
alltaf gaman að hitta þig og ræða mál-
in og veðrið bar að sjálfsögðu oft á
góma. Síðasta samtal okkar tengdist
einmitt veðrinu en það var um stóra
ísjakann sem rak inn á Eyjafjörðinn í
vor. Líkt og ísinn sem bráðnar í hafið
ert þú horfinn frá okkur en hver veit
nema við hittumst aftur síðar.
Þakka þér samfylgdina og kynnin,
Jón Tryggvason, og vonandi nýtur þú
hvíldarinnar hvar sem þú ert. Ég
kveð þig með söknuði.
Stefán Alfreðsson.
Nágranni okkar og vinur, Jón
Tryggvason, er látinn.
Við kynntumst Jóni og fjölskyldu
hans fyrir sex árum þegar við fluttum
aftur heim til Akureyrar eftir langa
búsetu erlendis. Þá réðst sjö manna
fjölskylda inn í friðsælt hverfi á
brekkunni, keypti þar hús og hóf
miklar framkvæmdir sem fólu í sér
mikið jarðrask og fleira sem fæstir
íbúar friðsælla svæða óska sér að
staðaldri. Það sem olli okkur mestum
áhyggjum var að garðurinn við hlið-
ina var garðurinn hans Jóns. Sá garð-
ur var þekktur fyrir óvenju góða um-
hirðu og bar vott um snyrtimennsku
þeirra hjóna. Hvernig skyldu þau
taka þessu? Oft höfðu skapast ná-
grannaerjur af minna tilefni.
Örlögin reyndust okkur hliðholl.
Jón og Inga voru ekki bara umburð-
arlynd í meira lagi heldur líka afar
hjálpsöm, tillitssöm og góð við okkur.
Skapaðist því fljótt góð vinátta milli
okkar.
Jón reyndist okkur ómetanleg stoð
meðan á framkvæmdunum stóð.
Hann var ætíð ráðagóður og þegar
einhver verkfæri skorti eins og geng-
ur og gerist þá tókst honum oftast að
hrista þau fram úr erminni á svip-
stundu og bjarga málunum. Þegar
svartsýnin náði tökum á okkur, eins
og komið gat fyrir, var Jón óðara
kominn út til að stappa í okkur stálinu
og taka til hendinni. Það gerði hann
óspart þrátt fyrir að hann væri ekkert
unglamb lengur og oft illa haldinn af
gigtarverkjum.
Jón naut mikillar virðingar í
Grænumýrinni enda hafði hann búið
hér frá því að hann byggði húsið sitt
fyrir hálfri öld. Hafði hann þar at-
vinnustarfsemi eins lengi og heilsan
leyfði eða þar til hann varð áttræður
nú í mars sl. Hann var afar duglegur
að fræða okkur nýbúana um sögu
hverfisins, bæði um fyrrverandi og
núverandi íbúa þess en á þeim kunni
hann góð skil. Þegar einhver álitamál
voru til umræðu meðal íbúanna var
Jón alltaf í fremstu víglínu. Það var
því ekki að tilefnislausu að við Græn-
mýringar krýndum hann höfðingja
hverfisins á góðri og eftirminnilegri
stundu – á sameiginlegri götuhátíð
okkar fyrir tveimur árum.
Eitt af sameiginlegum verkefnum
okkar var að fella aspirnar á lóða-
mörkunum. Við fundum alltaf til í
hjarta okkar þegar reisuleg ösp féll til
jarðar, einkum þegar við felldum þá
stóru.
Þótt sláttumaðurinn slyngi þyki
bæði tilfinningalaus og miskunnar-
laus þá hlýtur hann nú á sama hátt að
finna svolítið til í hjarta sínu þegar
hann er búinn að fella höfðingjann
okkar.
En kannski var hann ekki svo mis-
kunnarlaus þegar á allt er litið, úr því
sem komið var.
Með þessum orðum kveðjum við
góðan nágranna og vin og vottum
Ingu og allri fjölskyldunni samúð
okkar.
Hildur og Sigurður,
Grænumýri 12.
JÓN
TRYGGVASON
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
LEGSTEINAR
Helluhrauni 10, 220 Hf. • sími 565 2566
Englasteinar
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi, langafi og bróðir,
HELGI GEIRMUNDSSON,
Miðtúni 21,
Ísafirði,
verður jarðsunginn frá Ísafjarðarkirkju föstu-
daginn 24. júní kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
krabbameinsfélagið Sigurvon.
Erna Magnúsdóttir,
Magnús Geir Helgason, Guðrún Dagný Einarsdóttir,
Grétar Helgason, Edda Bangon Khiansanthia,
Helgi Helgason,
Brynja Helgadóttir, Viðar Örn Sveinbjörnsson,
Ómar Helgason, Karen Óladóttir,
Jóhann Birkir Helgason, Gabríela Aðalbjörnsdóttir,
barnabörn, barnabarnabarn
og systkini.
ÞORGEIR GESTSSON
læknir
frá Hæli,
sem lést sunnudaginn 19. júní, verður jarð-
sunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtu-
daginn 23. júní kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ása Guðmundsdóttir,
Guðmundur Þorgeirsson, Bryndís Sigurjónsdóttir,
Gestur Þorgeirsson, Sólveig Jónsdóttir,
Eiríkur Þorgeirsson, Ragnheiður Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær sonur okkar og bróðir,
ÞRÖSTUR VALDIMARSSON,
Keilufelli 33,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 19. júní, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
föstudaginn 24. júní kl 11.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Valdimar Kristjánsson, Guðrún Þorgeirsdóttir
og systkini.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ÓLÍNA JÖRUNDSDÓTTIR,
Eikjuvogi 17,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi mánudaginn
20. júní sl. Jarðarförin fer fram frá Grafarvogs-
kirkju þriðjudaginn 28. júní kl. 15.00.
Svavar Kristjónsson,
Guðný Svavarsdóttir, Sveinn Óttar Gunnarsson,
Jörundur Svarvarsson, Sif Matthíasdóttir,
Erla Kristín Svavarsdóttir, Smári Ragnarsson,
Lilja Steinunn Svavarsdóttir, Bjarni Jónsson,
Auður Ólína Svavarsdóttir,
og barnabörn.