Morgunblaðið - 22.06.2005, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. JÚNÍ 2005 41
MENNING
MÁLVERK listakonunnar Ríkeyjar Ingi-
mundardóttur vann til fyrstu verðlauna í sér-
grein olíumálverka á San Diego County-
hátíðinni í Del Mar í Kaliforníu sem stendur frá
10. júní til 4. júlí.
Gert er ráð fyrir að rúmlega milljón manns
sæki þessi hátíðahöld sem eru afar fjölbreytt.
Þar á meðal er sýning á fagurlistum. 1.200
listamenn sóttu um að taka þar þátt og 600 voru
valdir inn af sérfróðum dómurum.
Ríkey sýnir tvö skúlptúrverk og téð málverk.
Ríkey vinnur
til verðlauna
í San Diego
Ríkey Ingimundardóttir við verðlaunaverk sitt.
TÓNLIST
Íslenskar hljómplötur
Skandinavia - Skandinavia

Skandinavia, fyrsta hljómplata sam-
nefndrar rokksveitar sem skipuð er þeim
Elízu Newman, söngkonu, pínaó- og fiðlu-
leikara, Martin Maddaford bassaleikara,
Dave Colinder trommuleikara og Claire
Wakeman gítarleikara. Trommuleikari í
þremur laganna er Tom Hooper. Global
Warming gefur út.
ELÍZA Newman hefur komið víða
við frá því hún kom fram á sjónar-
sviðið sem Elísa Geirsdóttir í Kol-
rössu krókríðandi á Músíktilraunum
fyrir rúmum áratug. Kolrassa
breyttist í Bellatrix, sem náði býsna
góðum árangri ytra þó aldrei hafi
sveitinni tekist að ná því sem stefnt
var að, og síð-
an hefur Elíza
mótað sér nýj-
an stíl og tekið
nýja stefnu,
sótt í þyngra
rokk í seinni
tíð eins og
heyra má á
fyrstu breiðskífu nýrrar hljóm-
sveitar hennar sem kallast Skandin-
avia.
Fiðla og rafgítar eiga ekki oft
samleið í rokki, enda býsna ólík
hljóðfæri. Dæmi um rafmagnaðan
fiðluleik eru þó nokkur og til að
mynda var talsvert um það að
tilraunarokksveitir áttunda áratug-
arins beittu fiðlu til að gefa tónlist-
inni framandlegan blæ, „Curved
Air“, „Amon Düül II“, eða „It’s a
Beautiful Day“, eða þeir keyrðu á
raffiðlu sem sólóhljóðfæri – Jerry
Goodman með Mahavishnu Orch-
estra og ógleymanlegt er framlag
Don „Sugarcane“ Harris til Zappa-
skífunnar Weasels Ripped My
Flesh. Drifkraftur Skandinaviu er
framúrskarandi söngur Elízu og fínn
fiðluleikur og kraftmikill gítarleikur
Claire Wakeman, sem einnig leikur
með Suffrajets. Hrynparið, Martin
Maddaford og Dave Collinder, er
einnig sérdeildis þétt, sérstaklega er
Dave Collinder öflugur trommuleik-
ari.
Eitt helsta einkenni Kolrössu og
síðan Bellatrix var kraftmikill og til-
finningaríkur söngur Elízu og geng-
ur enn lengra í tónlist Skandianvia
þar sem söngurinn er í algjörum for-
grunni. Fiðlan er síðan smekklega
notuð í laglínum og Claire Wakeman
er fantafínn gítarleikari. Veikleiki
plötunnar er aftur á móti lagasmíð-
arnar, því þó á plötunni séu nokkur
fín lög vantar lag eða lög sem ná að
grípa mann almennilega.
Upphafslagið, „Never Too Late“,
er gott lag og mjög vel sungið og
önnur góð lög eru „Blue Boy“, sem
sver sig í ætt við framsækið súrt
rokk fyrri tíma með magnaðri fiðlu-
keyrslu og grófu gítarspili, Sól, með
mjög hrífandi röddun, „Dark Days“
og „Dog“, lokalag og besta lag skíf-
unnar þó í textanum séu klénar lín-
ur. Textar plötunnar eru annars
misgóðir og sumstaðar málvillur.
Helsti galli plötunnar er þó um-
slagið, það vekur lítinn áhuga á að
heyra það sem á plötunni er og gefur
enga hugmynd um það sem á henni
er að finna.
Þessi frumraun Skandinavia lofar
góðu, sveitin er skemmtilega þétt
með firnagóðan gítarleikara og Elíza
er með bestu rokksöngkonum. Með
betri lögum og textum er hún til alls
vís.
Árni Matthíasson
Nýr stíll og
stefna
Fréttasíminn
904 1100