Morgunblaðið - 03.07.2005, Síða 52

52 SUNNUDAGUR 3. JÚLÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
GARÐATORGI | KRINGLUNNI | LAUGAVEGI | LÁGMÚLA | SETBERGI | SMÁRALIND | SMÁRATORGI | SPÖNGINNI | KEFLAVÍK | GRINDAVÍK
Kvikmyndir sem Max Factor hefur séð um förðun í eru m.a.: The Aviator, The Edge of Reason (Bridget Jones´s Diary II), Wim-
bleton, Mona Lisa Smile, Love Actually, CHICAGO, Die Another Day (James Bond 007), About a Boy, Vanilla Sky, Bridget Jones´s Diary,
Charlotte Brey, Charlie´s Angels I og II, Anna and the King, Notting Hill, Titanic, Evita...
www.lyfja.is
www.medico.is
NÝ
TT
COLOUR
pe r f e c t i o n
FRÁ KL. 14-17
• Mánudag 4/7 LYFJA - Setbergi
• Þriðjudag 5/7 LYFJA - Kringlunni
• Miðvikudag 6/7 LYFJA - Laugavegi
• Fimmtudag 7/7 LYFJA - Garðatorgi
• Föstudag 8/7 LYFJA - Lágmúla
• Föstudag 8/7 LYFJA - Smáratorgi
FRÁ KL. 13-16
• Laugardag 9/7 LYFJA - Smáralind
KYNNINGAR Í LYFJU
WEAR COLOUR
WITHOUT FEAR
NÝR VARALITUR Í GEL-GRUNNI.
MJÚKUR OG ENDIRST LENGI Á VÖRUM.
SMITAST EKKI, NÉ SEST Í FÍNAR
LÍNUR UMHVERFIS VARIRNAR
KVIKMYNDIR
Smárabíó, Regnboginn,
Borgarbíó Akureyri
Gettu hver… (Guess Who)

Leikstjóri: Kevin Rodney Sullivan. Aðal-
leikendur:Bernie Mac, Ashton Kutcher,
Zoe Saldana. 104 mín. Bandaríkin 2005.
GUESS Who’s Coming To Dinner
var meinleysisileg hollívúdd-fantasía
um friðsamlegan samruna hvíta og
svarta kynþáttarins í Vesturheimi.
Hún var gerð af Stanley Kramer
sem skildi ekki eftir sig umtalsverð
spor og ofangreind mynd er minn-
isstæð fyrir það eitt að þar léku sam-
an í hinsta sinn þau Spencer Tracy
og Katherine Hepburn.
Til að iðnaðurinn legði blessun
sína yfir svart/hvítar ástir, varð sá
litaði að vera leikinn af Sidney
Poitier, glæsilegasta og viðkunn-
anlegasta þeldökka Hollywood-
leikara sögunnar, minna mátti ekki
gagn gera.
Ástandið hefur furðu lítið lagast í
kynþáttavanda hvíta tjaldsins á
þeim tæpu 40 árum sem liðin eru frá
því að frummyndin var sýnd og end-
urgerðin Guess Who kemur fram á
sjónarsviðið. ’05-árgangurinn er
heilalaus, augnabliks gamanmynd,
en gerir sig ekki seka um að taka sig
alvarlega, sem er til bóta.
Að þessu sinni er stúlkan lituð
(Saldan), en strákurinn hvítur
(Kutchner). Sá sem stendur í veg-
inum fyrir framtíðarplönum þeirra
er faðir brúðarinnar (Mac), þéttur á
velli og uppfullur af fordómum gagn-
vart hvíta manninum. Segir myndin
af árekstrum á milli fjölskyldu-
meðlimanna og stráksa, áður en fyr-
irsjáanlegur og giftusamur endir
umvefur allt og alla.
Þrátt fyrir nokkra skemmtilega
spretti í fyrri hlutanum leysist
Guess Who fljótlega upp í auðgleymt
grín af því tagi sem maður á að venj-
ast í sjónvarpsþáttum, að und-
anskildum dósahlátri. Samdráttur
kynþáttanna er jafn tvísýnn sem
fyrr og ljónunum hefur ekki fækkað
á veginum frá árinu 1967. Enn sem
fyrr eru persónurnar óraunveruleg-
ar sykurbrúður í úthverfi Drauma-
landsins. Það vantar tilfinnanlega
góðar myndir þar sem fjallað er af
ábyrgð um þetta mikilvæga sam-
félagsvandamál á léttari nótunum,
nóg er hinsvegar gert af efni þar
sem kynþáttahatur og -fyrirlitning
er í aðalhlutverki. Mac er traustur
leikari sem á betra skilið og Kutch-
er, sem er hvað frægastur fyrir að
hafa auga fyrir fullþroskuðum
ávöxtum, er hreint ekki sem verstur.
Ef Guess Who hefði endað svo sem
stundarfjórðungi fyrr og áhorfendur
sloppið við væminn lokakafla hefði
myndin hugsanlega þokast upp í
þrjár stjörnur.
Sæbjörn Valdimarsson
Á gráu
svæði
Ef Guess Who hefði endað stund-
arfjórðungi fyrr hefði myndin
hugsanlega þokast upp í þrjár
stjörnur.
Það verða sannkallaðir stór-tónleikar í Grafarvoginum áþriðjudaginn þegar FooFighters, Queens of the
Stone Age og hins íslenska Mínus,
stíga hver af annarri á svið í Egilshöll.
Foo Fighters kom hingað til lands
fyrir tveimur árum og lék þá í
Laugardalshöll á tónleikum sem
margir vilja kalla þá bestu síðan Led
Zeppelin spilaði undir sama þaki.
Queens of the Stone Age leikur hins
vegar fyrir hérlenda aðdáendur í
fyrsta skipti en það er ljóst að þeirra
hefur verið beðið með mikilli óþreyju.
Þúsundþjalasmiðurinn Troy Van
Leeuwen sat fyrir svörum.
Til að byrja með langar mig að vita
hvernig þetta hófst allt hjá þér?
Úff, látum okkur sjá. Meinarðu
hvernig ég komst hingað?
Ef þú vilt.
Þetta er svolítið flókið en, allt í lagi,
ég skal reyna. Ég hef náttúrlega verið
í fullt af hljómsveitum, eins og margir
í mínum geira, sem áttu enga framtíð
fyrir sér en ætli hjólin hafi ekki
byrjað að snúast fyrir alvöru í
kringum 1996 þegar ég var í
hljómsveit sem kallaðist Failure.
Failure hitaði oft upp fyrir hljóm-
sveitina Tool þegar hún var á tón-
leikaferðalagi og þar kynntist ég
Maynard James Keenan söngvara
Tool sem seinna stofnaði hljómsveit-
ina Perfect Circle. Þegar Failure
lagði upp laupana bauð Maynard mér
að ganga í Perfect Circle sem ég og
þáði. Það var síðan í gegnum Perfect
Circle sem ég kynntist Mark
Lanegan (Screaming Trees, Queens
of the Stone Age) sem þá var að spila
með Josh Homme (Queens of the
Stone Age ) svo að þannig hófust þau
kynni. Perfect Circle var síðan í fríi
árið 2002 þegar Josh Homme hringdi
í mig og bauð mér að spila með hljóm-
sveitinni á Songs for the Deaf-
hljómleikaferðalaginu og hér hef ég
verið síðan.
Á nýjustu plötu Queens of the
Stone Age, Lullabies to Paralyze,
spilarðu á fleiri hljóðfæri en bara
gítarinn. Hefurðu alltaf verið fjöl-
hæfur á tónlistarsviðinu?
Já, ég held það. Ég byrjaði sem
strákur að leika mér með ýmis hljóð-
færi eins og píanó og satt að segja
byrjaði ég sem trommuleikari – mjög
lélegur trommari, væri kannski sann-
ari lýsing.
Var það nokkuð í Failure?
Nei, nei... það var þegar ég var
krakki en... ég sé hvað þú meinar.
Nei, ég hef alltaf glamrað á allt sem
ég kemst í en mér líður langbest bara
með gítarinn. En í Queens of the
Stone Age leik ég á bassa og á stálgít-
ar, hljómborð og önnur ásláttar-
hljóðfæri.
Ertu á einhvern hátt að vitna í
kántrí-tónlist á plötunni þegar þú not-
ar stálgítarinn eða ertu að endurnýta
hljóðfærið á nýjan máta?
Þetta byrjaði sem eins konar end-
urnýting, þar sem ég var að reyna að
fara aðrar leiðir með hljóðfærið.
Kannski var það vegna þess að ég
kunni ekki nógu vel á stálgítarinn, það
getur verið. En eftir því sem ég lærði
betur á hann, byrjaði ég að leita meira
og meira í kántrí-ræturnar og meira
að segja í hawaii-íska tónlist sem not-
ar stálgítarinn á mjög flottan hátt.
Þú semur nokkur lög á plötunni.
Hvernig tekur hljómsveit eins og
Queens of the Stone Age við nýjum
lögum frá tiltölulega nýjum meðlimi?
Sko, fæst lögin sem eru á plötunni
urðu til á þann hátt að einhver einn
samdi þau heima hjá sér og sýndi
okkur hinum svo seinna hvernig ætti
að spila þau. Þau verða til í einhvers
konar samvinnu og þeir sem leggja til
laglínu eða krók, sem endar svo í loka-
útgáfunni, þeir eru skrifaðir fyrir lag-
inu.
Svo það fá allir viðurkenningu fyrir
framlag sitt á plötunni?
Þeir fá nafn sitt við lagið, sem
leggja til þess. Þau lög sem ég kom
með á plötuna voru á The Desert
Section (safnplata stýrð af Josh
Homme) og seinna ákváðum við að
hafa þau með á plötunni. En þetta
nær alveg niður í trommuleikinn, ef
hann leggur eitthvað til sem gerir lag-
ið sérstakt, þá er trommuleikarinn
skrifaður fyrir laginu líka. Ég hafði
náttúrlega spilað með bandinu mjög
lengi á tónleikaferðalögum og þegar
maður er fastur inní hljómsveitarrútu
í langan tíma, byrjar maður að glamra
á gítarinn fyrr eða síðar. Nokkur lög
urðu þannig til. Þetta er aldrei þannig
að einhver segir, „ég vil að lagið mitt
fari á plötuna“. Þetta bara gerist og
það stjórnar enginn einn því hvað fer
á plötuna og hvað ekki.
Svo það er góður mórall í bandinu?
Já, mjög!
Mig langaði til að spyrja þig að
þessu í upphafi viðtalsins en svo
gleymdi ég því... þú fyrirgefur. En
hverjir eru þínir áhrifavaldar og á
hvað hlustaðir þú þegar þú varst að
alast upp í Kaliforníu?
Þegar ég var yngri hlustaði ég að
mestu á þá tónlist sem foreldrar mínir
hlustuðu á, eins og Chuck Berry,
Curtis Mayfield, Jerry Lee Lewis,
Stevie Wonder, kántrí-tónlist – mikið
af Johnny Cash. Svo þegar ég fór að
spila rokktónlist fór ég að hlusta
meira á Led Zeppelin, Jimi Hendrix
og David Bowie. Þaðan lá leiðin til
Bauhaus, Tom Waits og Johnny
Thunders. Í dag fer það bara eftir því
í hvaða skapi ég er í, á hvað ég hlusta.
Ég hlusta samt bæði á gamla og nýja
tónlist.
Áður en ég hringdi í þig var ég beð-
inn um að kynna mér tónleika-
dagskrána – ég veit ekki af hverju...
Ég veit ekki einu sinni hver tón-
leikadagskráin mín er, svo ekki hafa
áhyggjur af því. Ég veit samt að við
erum að spila á Íslandi.
Já, en ég sá það ekki á heimasíð-
unni ykkar.
Nei, ég er að skoða þetta núna og
ég sé það ekki heldur.
Veistu eitthvað um Ísland?
Ég veit sitthvað. Ég veit náttúrlega
af Björk og Sykurmolunum og Sigur
Rós. Svo hef ég heyrt að þið búið til
vodka með kúmenbragði.
Það kallast Brennivín.
Bre... ég get ekki borið það fram en
mig langar til að búa til góða „Bloody
Mary“-blöndu með bre... kúmen-
vodkanum.
Ég er ekki viss um að það sé góð
hugmynd.
Ekki? Allt í lagi. En ég hef líka
heyrt að þið búið til sérstakan há-
karlarétt. Ég væri til í að prófa hann.
Ég er heldur ekki viss um að það sé
góð hugmynd.
Nei? Hvað á ég þá að gera? Ein-
hver sagði mér að umhverfið í kring-
um tónleikastaðinn væri mjög fallegt.
Já, ef þú horfir í norðaustur er það
ekki svo slæmt.
Ég skal muna það. Mér finnst samt
alltaf sérstaklega gaman að koma til
nýrra staða.
Á það við þig að vera á tónleika-
ferðalagi?
Já, ef það er ekki í of langan tíma í
einu. Það er gott að fá smá frí inn á
milli. Túra kannski í sex vikur og fá
svo smá frí og halda svo áfram í aðrar
sex vikur. Síðasti túrinn stóð í sex
mánuði og ég mæli ekki með því. Það
reynir of mikið á sjálfan þig og þína
nánustu.
Ertu fjölskyldumaður?
Uuuu, ég á engin börn en ég á
hunda. Þeir eru eins og börn.
Eru tónleikarnir ykkar umfangs-
miklir í framkvæmd?
Nei, við reynum að halda öllu í lág-
marki þegar kemur að aukahlutum
eins og ljósum og öðru þess háttar. Ef
við getum ekki haldið athygli áhorf-
andans með tónlistinni einni saman er
það ekki þess virði að vera að eyða
peningum í Trabanta eða annað
„props“.
Hvaða lög ætlið þið að spila hér á
Íslandi?
Við munum að sjálfsögðu leika
mörg lög af nýju plötunni en einnig
lög af öllum fyrri plötum Queens of
the Stone Age. Þessu verður öllu
blandað saman en aðdáendur fyrri
platnanna fá góðan skammt. Hins
vegar erum við að kynna Lullabies to
Paralyze svo að við munum leggja
einhverja áherslu á þá plötu.
Jæja, ég held að þetta sé komið,
nema þig langi til að spyrja mig að
einhverju?
Hvaða aðra þjóðarrétti eigið þið?
Hrútspunga.
Hvað sagðirðu? Borðið þið hrúts-
punga?
Já, og skolum því niður með kúm-
en-vodkanum.
Þú lýgur þessu. Ég get ekki beðið
eftir því að koma.
Brennivín í blóðuga Maríu
Hljómsveitin Queens of the Stone Age spilar í
Egilshöll næstkomandi þriðjudag. Höskuldur
Ólafsson ræddi við hljómborðs- og gítarleikara
hljómsveitarinnar, Troy Van Leeuwen, um
hann sjálfan, hljómsveitina og hrútspunga.
Queens of the Stone Age er á leiðinni til Íslands og spilar ásamt Foo Fight-
ers og Mínus í Egilshöll, þriðjudaginn 5. júlí.
hoskuldur@mbl.is