Morgunblaðið - 02.08.2005, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. ÁGÚST 2005 21
MINNINGAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík • sími 587 1960 • www.mosaik.is
MIKIÐ ÚRVAL AF LEGSTEINUM
OG FYLGIHLUTUM
Sendum myndalista
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj,
s. 691 0919
árum, til að kynna hana fyrir stóru
systur og fjölskyldu. Við urðum
strax stórhrifin af þessari glæsilegu
og fallegu konu og afar stolt fyrir
Gunnars hönd og þarna bundust
vinarbönd sem aldrei bar skugga á.
Sigurbjörg var afskaplega vina-
mörg og lagði mikið upp úr því að
rækta sambandið við vini sína og
fjölskyldu og gleymdi þá engum. Við
Óli áttum margar góðar stundir með
þeim Gunnari og Sigurbjörgu og var
þá oft glatt á hjalla. Urðum við
systkinin gjarnan að snúa bökum
saman til að verjast ómældri stríðni
þeirra Óla og komu þá ósjaldan ætt-
artærnar við sögu og fleira sem
þeim þótti bitastætt. En allt var
þetta í góðlátlegu gríni og við vörð-
umst hetjulega.
Fyrir um tveimur árum seldu þau
húsið sitt í Hæðarseli og keyptu sér
fallega íbúð í Grafarholtinu. Var það
mikið ánægjuefni fyrir okkur hjónin
að fá þau í nágrennið og voru þeir
ófáir göngutúrarnir sem við fórum í
kaffi og spjall hvor til annarra.
Síðustu ár fengum við öll ómæld-
an áhuga á golfi og gátum endalaust
talað um golf, við sögðum stundum í
gamni að ef árangurinn mældist eft-
ir því þá yrði nú skorið aldeilis frá-
bært.
Ógleymanlegar verða allar heim-
sóknirnar í sumarbústaðinn þeirra í
Kiðjaberginu og á golfvöllinn þar.
Alltaf var tekið á móti okkur eins og
um höfðingja væri að ræða og ekk-
ert til sparað í veitingum og öðrum
velgjörningi.
Fyrir um 15 árum greindist Sig-
urbjörg með mein það sem að lokum
náði yfirhöndinni. Hún barðist eins
og hetja og vann marga lotuna á al-
veg ótrúlegri bjartsýni og dugnaði
og nokkur góð ár átti hún á milli
stríða. Aldrei nokkurn tímann
heyrði maður hana kvarta, heldur
var ætíð viðkvæðið „Æ, það hafa
það svo margir miklu verra.“ Já-
kvæðni hennar og lífsvilji smitaði
alla sem í kringum hana voru og
mildaði allar áhyggjur svo að oft
vildi það gleymast hve baráttan var
hörð. Samband þeirra Gunnars og
Sigurbjargar var einstaklega fallegt
og kærleiksríkt. Þau voru miklir fé-
lagar og vinir og allt sem þau tóku
sér fyrir hendur var gert í samein-
ingu og með hagsmuni hvers annars
að leiðarljósi.
Það er því mikill missir fyrir
Gunnar að sjá á eftir eiginkonu sinni
og besta vini og synirnir góðri móð-
ur sem vakandi og sofandi hélt
verndarhendi sinni yfir þeim.
Elsku Gunnar minn. Ég bið góðan
Guð um að vera með ykkur á þess-
um erfiða tíma og gefa ykkur styrk.
Ég kveð þig nú kæra vinkona mín
og mágkona og hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Ástrós.
Elsku frænka, kallið er komið og
langri baráttu lokið, hugur minn er
á reiki og minningarnar hrannast
upp í hugann enda af mörgu að
taka. Lífsgleði þín, krafturinn og
baráttuviljinn einkenndi þig og það
var ekkert svo stórt að þú gætir
ekki reddað því eða þekktir ein-
hvern sem gæti það. Nánast allir
hlutir urðu „ekkert mál,“ enda varst
þú rík af fjölskyldu, vinum og kunn-
ingjum og ávallt hrókur alls fagn-
aðar.
Elsku Gunnar, Ingi Þór, Steini,
Einar, Inga amma. Ámundi afi, Ísak
Örn og Lovísa Ósk, missir ykkar er
mikill og megi góður Guð vera ykk-
ur stoð á erfiðum tímum.
Margt er í minninga heimi
mun þar ljósið þitt skína,
englar hjá guði þig geymi
við geymum svo minningu þína.
(Höf. ók.)
Elsku frænka, ég kveð þig með
sárum söknuði.
Elín Snorradóttir.
 Fleiri minningargreinar um Sig-
urbjörgu Ámundadóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Guðrún,
Ásta og Brynjólfur, Sigurbjörg,
Guðbjörg, Gyða, Svana og Þura, Ás-
laug Sigurðardóttir, Ásta Malm-
quist, Fyrrum samstarfskonur í
Háaleitisútibúi Landsbankans, Arn-
þrúður og Jón Albert.
✝ Þorbjörg GuðnýAradóttir fædd-
ist í Reykjavík 23.
september 1938.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi 20. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Ari Þorgilsson for-
stjóri, f. 19. febrúar
1900, d. 13. nóvem-
ber 1971, og Gunn-
þórunn Helga Jóns-
dóttir, f. 27.
september 1902, d.
19. mars 2004.
Þorbjörg giftist 1957 Sigurði
Björnssyni, f. 3. maí 1936. Þau
skildu eftir stutta sambúð.
Þorbjörg giftist 23. júlí 1960
Steinþóri Ingvarssyni, bónda og
síðar oddvita í Gnúpverjahreppi,
f. 23. júlí 1932, d. 16. febrúar 1995.
Foreldrar hans voru Ingvar Jóns-
son bóndi í Þrándarholti í Gnúp-
verjahreppi, f. 8. september 1898,
d. 25. ágúst 1980, og Halldóra
Hansdóttir, f. 14. ágúst 1905, d.
22. júlí 1197. Börn Þorbjargar
eru: 1) Helga Sigurðardóttir, f. 9.
janúar 1956, sambýlismaður Chris
Mayo. Börn Helgu
eru; Ross Þór, Nic-
hola, Phillip Davíð
og Freyja Paige. 2)
Anna Dóra Stein-
þórsdóttir, f. 6. apríl
1960, gift Matthíasi
Valdimarssyni.
Börn þeirra eru
Steinþór Rafn og
Heiða Hlín. 3) Ari
Freyr Steinþórsson,
f. 6. september,
kvæntur Oddnýju
Teitsdóttur. Dætur
þeirra eru Erna
Guðný, Írunn Þorbjörg, Katla
Margrét og Hrefna Steinunn. 4)
Þröstur Ingvar Steinþórsson, f.
29. júní, sambýliskona Khadija
Yahyaoui.
Þorbjörg bjó lengstan hluta ævi
sinnar á Þrándarlundi í Gnúp-
verjahreppi. Síðastliðin tíu ár bjó
Þorbjörg í Akralandi 3 og starfaði
á Löggildingarstofunni í Reykja-
vík.
Útför Þorbjargar fer fram frá
Skálholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13. Jarðsett verð-
ur í Stóra-Núpskirkjugarði.
Vefðu mig nú vinarörmum þínum,
værð og rósemd gefðu huga mínum.
Þú ert þreyttum sætur
þessar löngu nætur,
þér í faðmi býr þú öllu bætur.
Allt of fáir þakka þó sem skyldi
þína hvíld og unaðsríku mildi.
Ef þú oss ei gistir,
erum vér brotnir kvistir,
laufin fölnuð, lífsins kraftar misstir.
Ó hve heitt þið þráið ellin þunga.
Þú ert líka vörður barnsins unga,
þitt er því að sinna,
það – er værð skal finna –
njóta verður náðarhanda þinna.
Lífsins fortjald dýrðarheima dylur,
dána vini líkams augum hylur.
En þeim Edens – lundum
upp þú lýkur stundum.
Opnar hlið að ástvinanna fundum.
(Halla Lovísa Loftsdóttir.)
Þökkum þér fyrir samfylgdina.
Innilegar samúðarkveðjur til
barna, tengdabarna og barnabarna.
Guð veri með ykkur.
Systkinin frá Þrándarholti
og makar.
Nú er lífsgöngu Bubbu frænku
lokið. Hún ákvað að minnka við sig
vinnuna um mánaðamótin febrúar-
mars sl. þar sem henni þótti hún vera
orðin þreytt. Ætlunin var að slaka á
og njóta sumarsins, en annað kom í
ljós. Stuttu síðar fannst illkynja
mein við heilann. Bubba tók tíðind-
unum með ótrúlegu æðruleysi en við
tók afar erfiður tími. Alltaf þegar ég
kom í heimsókn til hennar á spítal-
ann tók hún þó brosandi á móti mér.
Það má með sanni segja að það hafi
verulega kvisast úr frændsystkina-
hópnum síðustu árin, sem er dapurt
fyrir þá sem eftir lifa. En svona er
lífið! Ég þakka frænku minni sam-
ferðina og megi hún hvíla í guðs friði.
Ég bið fyrir börnum hennar, barna-
börnum og tengdabörnum.
Gyða.
Um árabil bjuggum við fjölskyld-
an að Skarði í Gnúpverjahreppi og
áttum þá Þrándarholtsfjölskylduna
að næstu nágrönnum. Þá kynntumst
við því og nutum þess að eiga slíkt
grannfólk sem sýndi það að þau voru
og vildu vera vinir okkar með öllu
sínu látbragði, orðum og gjörðum.
Þar var fólk sem engin svik voru í.
Ingvar, gamli bóndinn, sá ljúfi höfð-
ingi, kom gjarnan á hesti sínum ef
hann vissi að Rannveig væri ein
heima með börnin, rétt til að kanna
hvort ekki væri allt í lagi. Móttök-
urnar heima á bæjunum Þrándar-
holti og Þrándarlundi voru líka
þannig að við hlökkuðum til að koma
aftur. Tengsl okkar við ungu hjónin í
Þrándarlundi, þau Þorbjörgu Ara-
dóttur og Steinþór Ingvarsson urðu
náin enda vorum við sjálf og börn
okkar á líku reki. Heimili þeirra, fal-
legt og vel búið, var griðland öllum
þeim mörgu sem þangað leituðu til
fyrirgreiðslu og uppörvunar. Þau
hjónin voru óvenjulega aðlaðandi
fólk, sérlega fríð sýnum, glaðvær og
hlý í viðmóti, gjöful á tíma sinn og
krafta. Ekki dró það úr ánægjunni
að hitta foreldra Þorbjargar, Bubbu,
eins og hún var gjarnan kölluð, þau
elskulegu hjón Helgu og Ara sem oft
voru þar í heimsókn.
Ungmennafélag sveitarinnar setti
gjarnan upp leiksýningar af og til og
eitt árið, líklega 1968, var það
George Dandin eftir Moliere og
Bernharður átti aðild að. Þau hjónin
léku bæði með, Steini lék elskhug-
ann glæsilega en Bubba vinnukon-
una glettnu með ráð undir rifi
hverju, og æfingarnar fóru fram í
stofunni þeirra. Þar var sífelld
veisla, veitingar jafnt sem samfélag-
ið, enda vel mætt á allar æfingar og
vináttuböndin styrktust. En minn-
ingarnar um þessa glöðu daga eru
ljúfsárar, af leikurunum átta, sem þá
voru ungir eru nú fjögur látin, Obba
á Móum, Björn í Skarði og þau hjón-
in bæði í Þrándarlundi. Steini lést
fyrir 10 árum og nú er blessuð
Bubba horfin okkur.
Á þessum tíma skiptist sveitin í
svæði sem mótuðust af sameiginleg-
um símalínum. Konurnar á okkar
símalínu voru með eigin saumaklúbb
og fólkið á hverri símalínu sá um
þorrablót og aðra félagslega atburði
í sveitinni til skiptis. Hópurinn á
frambæjarlínunni varð þannig ná-
tengdur og það veitti okkur mikla
gleði og öryggi að vera þar með.
Bubba, svo félagslynd og fús til
starfa var auðvitað lykilmanneskja í
þessu félagslega starfi sem er svo
mikilvægt, ekki síst í dreifbýlinu.
Bubba var borgarbarn í sveit, hún
hafði lifandi áhuga á öllu umhverfi
sínu, á lífinu í heild og kunni vel að
njóta þess. Hins vegar var sveitaum-
hverfið henni á köflum erfitt, hún var
með ofnæmi fyrir heyi og gat þess
vegna ekki tekið fullan þátt í bú-
skapnum. En þar sem Steini var síð-
ustu tuttugu árin sín oddviti hrepps-
ins, í raun sveitarstjóri eins og það
kallast nú, axlaði Bubba margvísleg-
ar skyldur sem því tengdust og fór
létt með það, svo gestrisin, greind og
skemmtileg sem hún var.
Sökum langdvala okkar erlendis
urðu samskiptin afar takmörkuð eft-
ir að við fluttum að austan, en böndin
sem við bundum voru slík að þegar
við loksins hittum Bubbu af og til var
sem við hefðum kvaðst í gær. Vænt-
umþykjan streymdi frá henni,
tryggð hennar óbrigðul og við fórum
allaf glöð af hennar fundi.
Við söknum Bubbu sem brá svo
björtum litum yfir mikinn hamingju-
tíma í lífi okkar og þökkum af alhug
allt sem hún var okkur. Minningar
okkar að austan tengjast henni og
fjölskyldu hennar á margvíslegan
hátt. Þær eru ríkidómur sem við get-
um ausið af ef tíðin gerist drungaleg.
Við þökkum henni afar ljúfa sam-
fylgd á lífsveginum og biðjum góðan
Guð að umvefja fjölskyldu hennar
með blessun og bera þau í faðmi sér
um hinn dimma dal sorgarinnar
Rannveig Sigurbjörnsdóttir og
Bernharður Guðmundsson.
Hvunndagshetjur íslenskra bók-
mennta eru oft landsbyggðarfólk
sem brugðið hefur búi og flust á möl-
ina. Í þessum sögum mætir lands-
byggðin hrokafullu borgarlífi en
vinnur sigur að lokum. Minna hefur
hins vegar verið skrifað um hvunn-
dagshetjurnar úr borginni, oftast
konur, sem giftust bændum og fluttu
í sveitina. Konur sem reyndu að að-
lagast menningarheimi sem var
þeim minnst álíka framandlegur og
borgin var sveitafólki. Ef Þórbergur
Þórðarson rithöfundur, vinur Þor-
bjargar Guðnýjar Aradóttur, var
sjálfgefinn fulltrúi sveitamanna sem
fluttu á mölina var Þorbjörg Guðný
verðugur fulltrúi fyrir hinn hópinn.
Þorbjörg Guðný var nefnilega ein af
þessum borgarkonum sem giftust
upp í sveit. Konum sem neituðu að
segja skilið við sitt borgaralega upp-
eldi og umhverfi þótt örlögin flyttu
þær úr borginni. Konum sem ruddu
brautina fyrir nýja lífshætti og lífs-
sýn til sveita á Íslandi. Auðvita urðu
þær að aðlaga sig sveitinni ekki síður
en sveitafólkið þurfti að aðlaga sig
borginni og þær færðu margar fórn-
ir. En þær sterkustu og einbeittustu
neituðu að gerast sveitamenn og
héldu áfram að vera borgarbörn í
sveit. Þannig var Þorbjörg Guðný.
Hún elskaði sveitina sína og var af-
skaplega stolt af henni. En hún var
ekki síður stolt af húsinu sem hún lét
byggja og hefði sómt sér í hvaða ein-
býlishúsahverfi sem var í Reykjavík.
Hún var stolt yfir stofunni sinni og
þeim lífsstíl sem hún hélt ótrauð
áfram að lifa í umhverfi sem átti ekki
alltaf samleið með henni. Hún var
stolt yfir að vera borgarbarn.
Mikið hefur breyst til sveita á síð-
ustu áratugum og í dag er víðast
varla mikill munur á lífsstíl sveita-
fólks og borgarfólks. En á þeim tíma
þegar Þorbjörg Guðný flutti í sveit-
ina var annar tíðarandi. Það voru
Þorbjörg Guðný og stallsystur henn-
ar, hvunndagshetjurnar af mölinni,
sem drifu þessa þróun af stað. Þú
varst hetja Þorbjörg Guðný. Hetja í
baráttunni við lífið og hetja í barátt-
unni við dauðann.
Samúðarkveðja frá mér til barna
þinna og barnabarna.
Ásgeir R. Helgason.
Hún stendur á sviðinu og ekki eitt
þurrt auga í salnum. Leikritið er
Glerdýrin eftir Tennessee Williams:
Amanda: – Lára, komdu hérna og
horfðu á tunglið og óskaðu þér.
Lára: – Tunglið?
Amanda: – Svolítil silfurrönd af
tungli. Líttu yfir vinstri öxlina og
óskaðu þér.
Lára: – Hvers á ég að óska
mamma?
Amanda: – Hamingju. Gæfu.
Þetta augnablik ásamt svo fjölda-
mörgum öðrum ógleymanlegum
augnablikum á leiksviðinu gaf hún
mér af ríku hjarta og ómældum list-
rænum hæfileikum. Guð blessi hana
fyrir það og styrki ástvini hennar nú
þegar tjaldið er fallið í hinsta sinn.
Halla Guðmundsdóttir.
Nú í miðri heiðríkju sumarsins
bárust okkur samstarfsfólki Þor-
bjargar fréttir af andláti hennar eftir
stuttan en erfiðan tíma á sjúkrahúsi.
Með haustinu hugðist hún láta af
störfum og njóta lífsins sem hún
sannarlega hefði átt skilið eftir langa
og farsæla starfsævi innan og utan
heimilisins síns. Yfir minningu Þor-
bjargar er mikil birta og hlýja. Þor-
björg starfaði í afgreiðslu stofnunar-
innar og tók á móti þeim er hingað
áttu erindi með sínu bjarta brosi.
Hag stofnunarinnar bar hún ávallt
fyrir brjósti og sagði að hér væri
hennar annað heimili. Við sem hér
störfum skynjuðum einnig mjög vel
þetta viðhorf hennar til vinnustað-
arins og fannst hún oft á tíðum líta á
okkur sem fjölskyldu sína fremur en
samstarfsfólk. Þorbjörg hafði góða
kímnigáfu og var hrókur alls fagn-
aðar þegar starfsmenn komu saman
á skemmtunum eða öðrum tímamót-
um. Við erum þakklát fyrir sam-
fylgdina og allar þær góðu minning-
ar sem við eigum um Þorbjörgu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V.B.)
Börnum hennar, tengdabörnum
og öðrum aðstandendum sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
F. h. starfsfólks á Neytendastofu,
Tryggvi Axelsson.
ÞORBJÖRG GUÐNÝ
ARADÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Þor-
björgu Guðnýju Aradóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Krist-
jana.