Morgunblaðið - 17.09.2005, Síða 56

56 LAUGARDAGUR 17. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Laufey AldaGuðbrandsdóttir
fæddist á Siglufirði
6. maí 1938. Hún lést
á Heilbrigðisstofn-
uninni á Sauðár-
króki hinn 12. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
brandur Þórður Sig-
urbjörnsson, f. 18.2.
1916 á Ökrum í
Fljótum, d. 9.6. 2001
á Siglufirði, verka-
maður á Siglufirði,
og Hulda Regína Jónsdóttir, f. 29.6.
1916 í Lambanesi í Fljótum, hús-
freyja á Siglufirði. Systur Laufeyj-
ar Öldu eru Elva Regína, f. 30.4.
1941, Alma Elísabet, f. 17.3. 1949,
og Bryndís Sif, f. 25.6. 1958.
Laufey Alda giftist 6.5. 1961 Jóni
Sigurðssyni, f. 24.4. 1929 á Sleitu-
rik Jón, f. 31.5. 2000. Sonur Reynis
er Jón Óðinn, f. 27.4. 1982. 2) Íris
Hulda, f. 4.2. 1965 á Sleitustöðum,
maki Björn Gunnar Karlsson, f.
14.7. 1966. Börn þeirra eru: Rakel
Sara, f. 7.5. 1991, og Róbert Smári,
f. 18.5. 1993. 3) Gísli Rúnar, f. 9.8.
1966 á Sleitustöðum. Sonur Gísla er
Þorsteinn Elí, f. 7.11. 1998. 4) Lilja
Magnea, f. 5.2. 1973 á Sleitustöðum,
gift Skúla Hermanni Bragasyni, f.
28.2. 1972. Börn þeirra eru: Hólmar
Daði, f. 9.10. 1995, Karen Lind, f.
27.7. 2001, og Bragi, f. 29.3. 2005.
Laufey Alda var gagnfræðingur
frá Gagnfræðaskólanum á Siglu-
firði 1955. Vann síðan skrifstofu-
störf hjá bæjarfógetanum á Siglu-
firði á árunum 1956-1959 og
húsfreyja á Sleitustöðum frá 1961.
Hún var verslunarstjóri við Sölu-
skálann á Sleitustöðum frá 1975 til
æviloka. Auk áhuga á spila-
mennsku og hannyrðum hafði
Laufey Alda sérstakt yndi af söng
og tónlist og söng m.a. í söngfélag-
inu Hörpunni á Hofsósi um skeið.
Útför Laufeyjar Öldu verður
gerð frá Hóladómkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
stöðum, bifreiðar-
stjóra á Sleitustöðum
þar sem þau voru til
heimilis alla tíð. For-
eldrar hans voru Sig-
urður Þorvaldsson, f.
23.1. 1884 í Miðhúsum
í Álftaneshreppi á
Mýrum, d. 21.12. 1989
á Sauðárkróki,
hreppstjóri og kenn-
ari á Sleitustöðum, og
k.h. Guðrún Sigurð-
ardóttir, f. 29.6. 1886
á Víðivöllum í Blöndu-
hlíð í Skag., húsfreyja
á Sleitustöðum, d. 4.7. 1969 á Sleitu-
stöðum. Börn Laufeyjar Öldu og
Jóns eru: 1) Reynir Þór, f. 8.1. 1960
á Siglufirði, kvæntur Ingibjörgu
Jónsdóttur, f. 2.9. 1969 . Börn
þeirra eru: Drífa Þöll, f. 8.11. 1990,
Friðrik Skúli, f. 23.10. 1993, Þór-
hildur Alda, f. 12.12. 1997, og Hin-
Ó, mamma mín, nú leiðir skilja að sinni,
og sorgartárin falla mér á kinn,
en hlýjan mild af heitri ástúð þinni,
hún mýkir harm og sefar söknuðinn.
Í mínum huga mynd þín skærast ljómar,
og minningin í sálu fegurst ómar.
Þú móðir kær þér aldrei skal ég gleyma,
þinn andi fylgir mér á lífsins strönd.
Ég vil í hjarta heilræðin þín geyma
og halda fast í drottins styrku hönd.
Með huga klökkum kveð ég góða móður.
Ó, móðir mín, þú lífs míns stærsti sjóður.
(Árni Gunnlaugsson.)
Elsku mamma, kallið kom alltof,
alltof snemma. Hvað geri ég nú án
þín? Þú sem varst hornsteinninn okk-
ar þar sem umhyggja þín gagnvart
okkur var endalaus.
Það að missa þig er bæði sárt og
óbærilegt, tárin streyma og í hjart-
anu svíður.
Það hlýjar mér og styrkir að hafa
síðastliðinn einn og hálfan mánuð
haft þau forréttindi að annast þig og
notið samvista við þig sem er mér
ógleymanlegur tími og dýrmætur,
mikið þakka ég þér þær yndislegu
stundir okkar. Minningin um þig á
stórt pláss í hjartanu mínu, hversu
góð, umhyggjusöm og gjafmild þú
varst.
Nú hefur þú lagt í þína hinstu för
eftir stutta sjúkdómslegu. Sagt er að
tíminn lækni sárin en eitt er víst að
minningin um góða móður lifir.
Ég vil þakka þér, elsku mamma, þá
umhyggju sem þú sýndir börnunum
mínum, þau syrgja nú bestu ömmu í
heimi.
Ástarþakkir fyrir allt, Guð geymi
þig.
Þín elskandi dóttir,
Íris Hulda.
Við kveðjum þig með kærleiksríkum huga.
Þér Kristur launar fyrir allt og allt.
Þú varst svo sterk og lést ei böl þig buga
og birtan skín í gegnum húmið kalt.
Það er gott er lífsins degi lýkur,
að ljómi birta um þann sem kvaddur er.
Því eitt er víst, að Guð vor gæskuríkur
glaða framtíð hefur búið þér.
Kæra mamma, ljúfur Guð þig leiði,
um landið efra að Edens fögrum lund,
og á þinn legstað blóm sín fögur breiði,
svo blessi Drottinn þess hinstu stund.
Í okkar hjarta ljúf þín minning lifir.
Þú leiddir okkar fyrstu bernsku spor.
Við biðjum Guð, sem ræður öllu yfir,
að enn þér skíni blessuð sól og vor.
(H.J.)
Elsku mamma, nú er komið að
kveðjustundinni og er mér ljúft að
þakka þér alla þá auðsýndu gjafmildi
sem þú áttir til, takk fyrir allar sam-
verustundirnar okkar þegar við sát-
um og spiluðum saman, þær eru mér
svo kærar.
Börnunum mínum varst þú sú
besta amma sem hugsast gat og
þeirra missir er mikill.
Stórt skarð er höggvið í fjölskyld-
una við brottför þína, Guð leiði þig og
varðveiti.
Ég kveð þig, elsku mamma, með
söknuð í hjarta þakklát fyrir allt það
góða sem þú hefur gefið mér. Minn-
ing þín mun lifa með mér alla tíð.
Lilja, Skúli, Hólmar Daði
og Karen Lind.
Elsku amma mín. Ég varð mjög
hrygg og sorgmædd þegar ég heyrði
að þú værir farin frá okkur en ég
hugga mig við það að við munum hitt-
ast aftur í Himnaríki, Guð einn veit
hvenær það verður.
Nóttina sem þú lést dreymdi mig
draum um þig, hann var svo fallegur.
Við tvær hlaupandi um svo ham-
ingjusamar og þú varst svo frjáls, þú
sagðir mér líka að þetta væri allt í
lagi.
Minningin um þig, elsku amma
mín, mun lifa í hjartanu mínu, hve
góð þú varst við mig og allar vinkon-
ur mínar.
Með innilegri ást til þín.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sér horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín
Rakel Sara.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibjörg Sig.)
Með þessum fallegu ljóðlínum vil
ég kveðja þig, elsku amma mín, sem
varst mér svo kær. Ég sakna þín.
Guð geymi þig.
Þinn
Róbert Smári.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
– augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
Hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til.
Hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin-amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir-amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Kveðja.
Bragi litli.
Hugurinn leitar enn á ný til Siglu-
fjarðar. Við vorum fædd árið 1938 og
lágu leiðir okkar saman frá blautu
barnsbeini í gegnum barnaskólann
og gagnfræðaskólann, en þaðan út-
skrifuðumst við vorið 1955 þá 17 ára
gömul. Það eru því liðin 50 ár síðan
við fórum í útskriftarferðina suður á
land, en eftir það skildi leiðir. En hin
sterku bönd, sem einkennt hafa Sigl-
firðinga, og sú samheldni, sem þeir
hafa ætíð sýnt, endurspegluðust í
þessum hópi. Við höfum alltaf haldið
tengslin og fylgst náið hvert með
öðru auk þess að hittast a.m.k. einu
sinni á ári. Á 50 ára afmælinu sl. vor
heimsóttum við einmitt æskustöðv-
arnar og blönduðum m.a. geði við
eldra fólkið á Dvalarheimilinu.
Nú er enn einu sinni höggvið skarð
í þennan góða hóp. Alda vinkona okk-
ar á Sleitustöðum er fallin frá og hafa
þá sjö þeirra, sem voru í þessum
glaðværa hópi vorið 1955, kvatt þenn-
an heim. Við minnumst hennar með
mikilli gleði, enda féll hún einstak-
lega vel inn í hópinn. Við minnumst
hennar einnig, sem glæsilegrar ungr-
ar stúlku, enda tók bílstjórinn í ofan-
greindri útskriftarferð eftir því líka.
Hann var ekkert að tvínóna við hlut-
ina og var Alda orðin húsfreyja á
Sleitustöðum áður en strákarnir í
hópnum áttuðu sig á hvílíkur kven-
kostur var hér á ferð. Bílstjórinn,
sem var enginn annar en Jón Sig-
urðsson stórútgerðarmaður hóp-
ferðabifreiða, og Alda reistu sér bú á
ættaróðali hans og eignuðust þau
fjögur mannvænleg börn. Við höfum
það fyrir satt, að Alda hafi verið ein-
stök húsmóðir og ól hún börnin upp
af miklum myndarskap. Heimilið
mæddi enda mikið á henni, þar sem
húsbóndinn var löngum að heiman
vegna skyldustarfa við akstur. Það er
ekki til betri vitnisburður en að hafa
séð vel um sína og það verður án efa
það, sem upp úr stendur, þegar henn-
ar verður minnst.
Við bekkjarsystkinin sendum Jóni,
börnum þeirra og öðrum ástvinum
innilegar samúðarkveðjur um leið og
við kveðjum þessa kæru skólasystur
okkar með söknuði og með miklu
þakklæti fyrir allar samverustund-
irnar.
Skólasystkinin frá Siglufirði.
Ég bjó í Hjaltadal í fimm ár frá
1980. Á einum af fyrstu dögum mín-
um þar var ég akandi nálægt Sleitu-
stöðum um kvöld með lítið bensín á
tanknum. Í þessum vandræðum hitti
ég mann, sem seinna varð ágætur
kunningi minn, og spurði hann ráða
hvað gera skyldi, því þetta var utan
afgreiðslutíma þeirra aðila sem þjón-
usta vegfarendur. Hann sagði mér að
fara í eitt húsið á Sleitustöðum og
biðja fólkið þar að opna bensínaf-
greiðsluna fyrir mig. Þetta fólk væri
svo almennilegt að því þætti sjálfsagt
að verða við slíkri bón.
Ég fylgdi þessu ráði og þetta kvöld
hitti ég Öldu á Sleitustöðum í fyrsta
sinn. Árin mín í Hjaltadal standa í
minningunni sem afar góð ár og eins
og alltaf er það fyrst og fremst allt
það góða fólk sem ég kynntist sem
gerir dvölina þar eftirminnilega.
Einn af föstu punktunum var Alda á
Sleitustöðum. Við hjónin nutum
þeirrar ánægju að eiga Öldu og Jón
manninn hennar og börn þeirra öll að
vinum og kunningjum og sjaldan höf-
um við hjón farið um Hjaltadal án
þess að heilsa upp á Öldu sem stóð
vaktina í bensínafgreiðslunni og hafði
alltaf eitthvað gott að leggja til mál-
anna. Það var alltaf gaman að hitta á
Öldu á Sleitustöðum. Og það var ekk-
ert ofsagt hjá kunningja mínum um
lipurð og þjónustulund Öldu. Á það
átti oft eftir að reyna.
Alda háði síðustu mánuðina bar-
áttu við krabbamein og var orðið ljóst
hvert stefndi. Fráfall hennar kemur
því ekki á óvart þótt það sé jafn sárt
fyrir því. Við andlát Öldu á Sleitu-
stöðum koma upp í hugann minning-
ar um góða konu. Við minnumst
þorrablóta sem við sóttum saman,
ánægjulegra bridge-spilakvölda og
ýmiss konar annarra samverustunda
þar sem málefni líðandi stundar voru
rædd. Engan skugga hefur borið á
samskipti okkar og Öldu.
Öldu á Sleitustöðum er sárt saknað
en eins og jafnan er það verðmætt að
eiga góðar minningar um mikilhæft
samferðafólk.
Við hjón vottum Jóni, börnum og
barnabörnum og öðrum vandamönn-
um okkar dýpstu hluttekningu.
Pétur Bjarnason.
Skagafjörðurinn skartaði sínu feg-
ursta þegar ég kom til starfs á Sauð-
árkróki fyrir hálfum mánuði. Þó voru
litbrigði haustsins byrjuð að greinast
og nú hefur fölva slegið á mannlífið
við andlát Öldu á Sleitustöðum.
Þegar ég heimsótti hana með Jóni
fyrir fáum dögum var ljóst hvert
stefndi, þótt atburðarásin yrði hrað-
ari en maður bjóst við.
Það eru rúm 30 ár síðan við faðir
minn byrjuðum að spila bridge reglu-
lega við Jón og Öldu og Palli á Kambi
var stundum með í för. Það eru marg-
ar ógleymanlegar gleðistundirnar frá
þessum árum og minningarnar
leiftra hvort sem um var að ræða spil-
in sjálf eða Lilju og Dygg Þór sem
voru hluti af heildinni. Oft var spilað
fram eftir nóttu og aldrei gaf Alda
okkur körlunum eftir í úthaldinu.
Alda var alveg einstaklega létt í
lund og stutt í hláturinn og höfðingi
heim að sækja eins og hún og Jón eru
þekkt fyrir. Spilamennska hvers kon-
ar var mjög ríkur þáttur í hennar lífi
og ófáar félagsvistirnar sótti hún á
Hlíðarhúsið eða í nærsveitir. Þar er
gleðin alls ráðandi og hluti af menn-
ingarlífinu í héraðinu.
Eftir að ég flutti suður yfir heiðar
var minna um samfundi eins og að
líkum lætur, en í fyrrasumar rifjuð-
um við upp gamla daga og tókum í
spil upp á gamla mátann og áttum
ógleymanlega stund með Öldu og
Jóni .
Eflaust hafa veikindi Öldu varað
lengur en maður vissi, því hún var
ekki gefin fyrir að kvarta yfir eigin
heilsu, hugsaði frekar um aðra.
Hún var vinur í raun.
Samhliða því að reka stórt og gest-
kvæmt heimili sá Alda um reksturinn
á Shell-stöðinni á Sleitustöðum í ára-
tugi og óhætt er að segja að margur
stílaði upp á að taka bensín eða olíur
hjá Öldu og Jóni því gott var að koma
þangað sem kunningi eða viðskipta-
vinur.
Kæru vinir, Jón, Reynir og fjöl-
skylda, Hulda og fjölskylda, Gísli
Rúnar og sonur, Lilja og fjölskylda,
og aðrir vandamenn.
Megi góður Guð styrkja ykkur og
blessi minningu Öldu Guðbrands-
dóttur.
Kristján Björn Snorrason
og fjölskylda.
LAUFEY ALDA
GUÐBRANDSDÓTTIR
Tveir menn kveðjast
að kvöldi. Annar er lát-
inn morguninn eftir.
Óvænt. Það er alltaf
jafnkaldranalegt og erfitt, og snúið
að laga atburðinn að þeirri heims-
mynd með vinum og kunningjum
sem maður hefur lifað með og í. Um
árabil. Langt árabil. Og þótt manni
takist að ræða það og iðka daglegt líf-
erni, þá kemur alltaf mynd í hugann,
skáhallt aftan frá eins og blossi sem
segir: Hann er látinn. Dáinn. Alfar-
inn. Og tómleiki og söknuður breiða
úr sér innan í manni.
Breytni hans gagnvart börnum
sínum var heillandi. Hann var þeim
bæði faðir og móðir. Í mörg ár. Helg-
aði sig þeim og gaf þeim allt sem
JÓN SÆVAR
JÓHANNSSON
✝ Jón Sævar Jó-hannsson fædd-
ist á Akureyri 21.
september 1945.
Hann varð bráð-
kvaddur að morgni
1. september síðast-
liðins og var útför
hans gerð frá Foss-
vogskirkju 8. sept-
ember.
hann var og átti. Það
var svo fallegt. Hann
hélt heimili með hópn-
um, einstæður faðir
með fjögur börn og
útivinnandi. Studdi
þau eitt og hvert við
lífstilraunir sínar og
leiðbeindi þeim eftir
getu. Ef þeim mis-
tókst, hughreysti hann
þau og þegar þeim
tókst þá gladdist hann
með þeim og yfir þeim.
Hann annaðist hús-
haldið, matseld, þvotta
og þrif og vann úti. Einstæður úti-
vinnandi faðir með fjögur börn.
Æðrulaus tók hann á móti tilbrigð-
um tilverunnar. Og þegar erfiðast
gekk fékk hann Jesúm Krist í lið með
sér. Þeim samdi vel og saman tókust
þeir á við andöflin. Í raun var hann
sigurvegari. Hetja. Þrátt fyrir allt.
Og á honum sannaðist orð Goethes:
„Fyrst þegar að þrengir kemur
meistarinn í ljós.“ Jón Sævar varð
bráðkvaddur á vakt í Gistiskýlinu í
Þingholtsstræti 25, aðfaranótt 1.
september. Blessuð sé minning hans.
Óli Ágústsson.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram
upplýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, fæddist,
hvar og hvenær hann lést, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Minningar-
greinar