Morgunblaðið - 20.09.2005, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ SteingrímurKristjónsson
fæddist í Reykjavík
14. maí 1950. Hann
lést á heimili sínu
hinn 12. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Guðbjörg Jóhanns-
dóttir, f. 29.4. 1927,
og Kristjón Trom-
berg, f. 12.10. 1922,
d. 28.11. 1969. Fóst-
urforeldrar Stein-
gríms voru Laufey
Grímsdóttir, f.
16.11. 1887, d. 21.8. 1972, og
Steingrímur Guðmundsson, f.
10.11. 1893, d. 2.2. 1981. Systkini
Steingríms eru: 1) Guðrún Krist-
jónsdóttir, f. 1945, maki Gylfi
Knudsen. 2) Laufey Kristjóns-
dóttir, f. 1946, maki Sverrir Þór-
ólfsson. 3) Linda Rós Kristjóns-
dóttir, f. 1948, maki Sigurður
Gunnarsson. 4) Jóhann S. Krist-
jónsson, f. 1952, maki Kristín Eg-
ilsdóttir. 5) Arnrún
Kristinsdóttir, f.
1958, maki Einar
Þorvarðarson. 6)
Finnbogi E. Krist-
insson, f. 1960, maki
Sólveig Birgisdótt-
ir. 7) Hjörtur Krist-
insson, f. 1961, maki
Dagný Emma
Magnúsdóttir. 8)
Anna Kristinsdóttir,
f. 1963, maki Gunn-
ar Örn Harðarson.
9) Árni Hannes
Kristinsson, f. 1970,
maki Ingibjörg Jónsdóttir.
Steingrímur lauk gagnfræða-
prófi frá Gagnfræðaskóla Austur-
bæjar. Hann starfaði sem lager-
maður hjá Sambandi íslenskra
samvinnufélaga á annan áratug.
Síðar starfaði hann sem blaðberi
og við blaðasölu hjá DV.
Steingrímur verður jarðsung-
inn frá Fossvogskapellu í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Sæll bróðir. Svona heilsaði Steingi
mér alltaf, vinaleg röddin, erindið bor-
ið upp, alltaf komið beint að efninu.
Hispurslaus og hreinskilinn, trú-
fastur og góður drengur.
Alltaf góður við okkur krakkana
þegar við vorum yngri. Gamansamur
með húmorinn á næsta leiti og með
eftirhermur.
Göngulagið var einkennandi,
Steingi bar þess merki frá fyrstu tíð
að hafa fengið lömunarveiki sem barn
en heyrðist aldrei kvarta eða bera sig
illa. Þrekið var ótrúlegt, hann fór um
allt á hjólinu, í öllum veðrum. Hjólaði
til Hveragerðis ef eitthvað þurfti að
sækja þangað eða renndi í Hafnar-
fjörðinn til að heimsækja vini eða
kunningja. Steingi var oftast með
poka í farteskinu að safna einhverju
handa einhverjum, yfirleitt að hjálpa
öðrum eða láta gott af sér leiða eða í
sendiferðum.
Hann fylgdist vel með fréttum, átti
marga vini og kunningja, var trúræk-
inn og og tók virkan þátt í starfi kirkj-
unnar, Geðverndar, Hjálpræðishers-
ins og fleiri hópa.
Hann hélt alltaf hvíldardaginn heil-
agan og lifði fábrotnu lífi.
Við bræður áttum mörg samtöl,
sum tilefnislaus, önnur með tilgang,
stundum fylgdi vísukorn eða limra
með, Steingi var ágætur penni og gat
sett saman skemmtilegar vísur og
ljóð. Hann gat verið fastur fyrir, var
með sínar skoðanir á hlutunum það
þýddi ekki að reyna að þvinga hann til
einhvers sem hann hafði tekið í sig og
sagði hann þá gjarnan: Ég er ekki
naut fyrir ekki neitt. Það var alltaf
stutt í hláturinn, hann var greiðvikinn
og vinur vina sinna.
Ég á bara góðar minningar um
Steinga, hann hafði stórt hjarta en
barðist alla sína ævi við sjúkdóma og
fötlun, hann var skemmtilegur félagi
á ferðalagi og minnist ég ættarmóts-
ins að Laugum í Sælingsdal sérstak-
lega, þar sem hann fór á kostum og
lék á als oddi, steig á svið og fór með
ljóð svo unun var á að hlýða.
Að leiðarlokum vil ég þakka sam-
fylgdina, bróðir sæll, þú varst ekki
upptekinn af purpura eða prjáli og
komst til dyranna eins og þú varst
klæddur.
Þannig mun ég minnast þín.
Kveðja.
Finnbogi (Fimbó).
Steingrímur bróðir minn kvaddi
þetta jarðlíf án nokkurs fyrirvara. Við
systkinin sitjum hnípin eftir og syrgj-
um góðan vin og bróður, en vitum
jafnframt að nú hefur hann fengið
hvíld frá þeim erfiðleikum sem settu
mark á líf hans allt. Við sjáum á eftir
manni sem ekki hnýtti bagga sína
sömu hnútum og aðrir, en sýndi samt
ótrúlegan dugnað og þrautseigju í líf-
inu öllu. Ósjaldan sást hann á hjólinu
sínu, með hjálminn, í hvaða veðri sem
var, stundum í öðrum bæjarfélögum,
til þess að heilsa upp á vini eða kunn-
ingja. Hann taldi það ekki eftir sér að
nota þennan ferðamáta þótt önnur
hendin væri kreppt og þrekið minna
en hjá mörgum.
Steingrímur fékk ekki sömu tæki-
færi og við hin í lífinu. Hann var
spastískt lamaður frá fæðingu og var
ekki með fullt starfsþrek. Auk þessa
var hann flogaveikur. Þessi fötlun
hans dró þó ekki úr vilja hans til að
hafa eitthvað fyrir stafni.„Þetta er
Steingi, eitt mál sem ég verð að ræða
við þig.“ Eitthvað þessu líkt byrjuðu
oftast samtöl okkar Steingríms.
Hann hafði skoðun á þjóðmálunum og
sérstaklega málum sem tengdust
kjörum öryrkja. Hann bjó allt sitt líf á
Laugaveginum og átti þar sínar ræt-
ur. Hann bar út og seldi dagblöð um
árabil á þessu svæði og þekkti þar
hvern þumlung. Á vissan hátt er hann
í huga mér órjúfanlegur hluti af mið-
borginni og svæðinu kringum
Hlemm.
Hann skapaði sér líf sem var ólíkt
okkar hinna. Hann var alla tíð mjög
trúaður og trúrækinn og laugardag-
arnir voru honum heilagir. Hann var
líka söngelskur og hreifst mjög af
harmónikuleik. Hann var líka frétta-
þyrstur og mátti helst ekki missa af
einum einasta fréttatíma. En hann
var líka óborganlegur húmoristi og
við sem þekktum hann munum alla
skemmtilegu atburðina sem tengjast
því. Hann var ekki naut fyrir ekki
neitt.
Og þótt hans líf væri ólíkt okkar
hinna var þetta hans líf og hann var
oftast nær sáttur við það.
Eftir situr minning um góðan
dreng sem aldrei hverfur úr huga
okkar. Hafðu þökk fyrir samfylgdina,
við hin erum ríkari eftir.
Anna Kristinsdóttir
og fjölsk.
Með nokkrum orðum vil ég minn-
ast mágs míns og vinar Steingríms
Kristjónssonar. Steingi var hann yf-
irleitt nefndur í fjölskyldunni og
kynntist ég honum þegar heimsóknir
mínar á æskuheimili hans hófust eftir
að ég hafði kynnst systur hans sem
síðar varð eiginkona mín.
Líf Steingríms markaðist af fötlun
frá fæðingu og sjúkdómi sem ágerðist
með árununum. Þrátt fyrir hamlanir
var Steingi virkur í ýmsu, vann um
tíma, tók þátt í félagsskap fólks svo
sem trúfélögum og öðrum félögum
enda var hann félagslyndur, hann
kunni að gleðjast með öðrum og á
ættarmóti síðastliðið sumar var hann
hrókur alls fagnaðar, hann unni tón-
list og hefði eflaust getað orðið ágætis
tónlistarmaður. Hann átti marga vini
og kunningja víðs vegar um borgina
og var oft fljótur í förum á hjólinu
sínu í heimsóknir og vitjanir og lét
ekki veður og vinda aftra sér, oftar en
ekki var hann að huga að einhverjum
sem aðstoðar þurfti, þannig var líf
hans, ætíð reiðubúinn þar sem hjálp-
ar var þörf, enda umhugað um þá sem
minna máttu sín. Eitt sinn fór Steingi
ungur í heimsókn til Kaupmanna-
hafnar og þegar ég fékk að heyra
ferðasöguna undraðist ég hversu vítt
hann hafði farið um borgina og svarið
kom fljótt: „Nú, ég hjólaði bara.“
Þannig var Steingi, lét fátt aftra því
sem hann ætlaði sér, enda hafði hann
bæði skapfestu og áræði til að yfir-
stíga hindranir og hefði eflaust orkað
miklu hefði heilsa verið til staðar og
hann trúði stöðugt að hann næði
heilsu með réttum aðferðum.
Í mínum huga var Steingi hetja
sem tókst að mestu að lifa á sínum
forsendum þrátt fyrir erfiðleikana,
hann var afar trúaður og trúði á mátt
bænarinnar. Hann hafði sérstaka
kímnigáfu sem ég mun sakna, við
ávörpuðum gjarnan hvor annan
„merkisbróður“ enda fæddir í sama
merki, og oft gátu alvarlegar sam-
ræður tekið nýja stefnu þegar gam-
ansemin tók völdin og ásjóna mála
breyttist og þá var hlegið og það var
gott að hlæja með Steinga. Hann var
ágætlega skáldmæltur og margar vís-
ur liggja eftir hann sem samdar voru
við hin ýmsu tækifæri. En sjúkdóm-
urinn þyngdist og áföllin urðu fleiri
sem að lokum drógu hann til dauða.
Að leiðarlokum kveð ég minn kæra
vin og þakka samfylgdina. Guð blessi
minningu hans.
Sverrir Þórólfsson.
Það er ekki auðvelt að lýsa Steinga
frænda í fáum orðum. Hann var
traustur, trúr, tryggur, frændræk-
inn, vinamargur, trúaður, ljóðrænn,
tónlistarunnandi, húmoristi, greiðvik-
inn, góður, alltaf á hjóli og fann sig í
Hveragerði.
Alla sína tíð barðist hann við erfiða
sjúkdóma og fötlun. Sú barátta mark-
aði líf hans.
Við sem erum heilbrigð eigum okk-
ur oft marga drauma en Steingi átti
sér aðeins einn draum og það var að
ná heilsu. Hann hafði mikla trú á
lækningarmætti náttúrunnar og
dvaldi löngum í Hveragerði síðustu
árin.
Þrátt fyrir þessa eilífu baráttu
Steinga var hann góður frændi.
Hjálpsemi hans var einstök, hann
hringdi t.a.m. oft til að spyrja hvort
maður hefði séð eitthvað í sjónvarp-
inu sem hann taldi að vakið gæti
áhuga manns. Ef umræddur þáttur
hafði farið framhjá manni, var hann
boðinn og búinn til að koma með
spólu, sem hafði að geyma upptöku
með umræddu efni. Þótti honum þá
lítið mál að skjótast á hjólinu þó að
um mörg bæjarfélög væri að fara.
Þá var trú hans og trúrækni ein-
stök. Hann hélt hvíldardaginn heilag-
an og um jól og páska gaf hann helgi-
haldinu enn meiri hátíðleika en ella
með þeirri áherslu sem hann lagði á
það um hve sérstaka hátíðir var að
ræða. Hjá og með Steinga voru hátíð-
ir hátíðlegar.
Steingi frændi vildi öllum vel, enda
var hann vinamargur.
Þá var hann mjög snjall við að
leysa úr ýmsum vanda, hvort sem var
hans eigin eða annarra. Sem dæmi
má nefna að fyrir mörgum árum fékk
faðir okkar forláta skjalatösku í jóla-
gjöf. Taska þessi var búin talnalás og
í barnaskap sínum tókst einni okkar
systra að breyta talnaröð lássins
þannig að taskan virtist læst að eilífu.
Steingi frændi tók málið í sínar hend-
ur og með ótrúlegri þrautseigju og
eljusemi tókst honum að finna talna-
röðina og leysa vandann.
Orðheldinn var hann og aldrei tal-
aði hann af sér, var trúr því sem hon-
um var trúað fyrir.
Í dag kveðjum við kæran frænda,
sem svo mörgum er harmdauði. Megi
minning hans lifa og verða okkur til
eftirbreytni.
Drottinn minn
gefi dauðum ró,
hinum líkn, er lifa.
(Úr Sólarljóðum.)
Sólrún Sverrisdóttir,
Sonja Sverrisdóttir.
Nú hefur góður vinur minn í rúm-
lega 30 ár, Steingrímur Kristjónsson,
fullnað skeiðið aðeins 55 ára að aldri.
Hann skilur eftir sig góðar minningar
frá liðinni tíð.
Steingrímur gekk með erfiðan
sjúkdóm sem ekki tókst að lækna, en
trúlega hefur létt lund ásamt greið-
vikni og hjálpsemi við aðra létt hon-
um lífið þó nokkuð mikið.
STEINGRÍMUR
KRISTJÓNSSON
Bróðir okkar,
VIGFÚS SIGURÐSSON
frá Brúnum,
Hólavangi 3,
Hellu,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands sunnudaginn 18. september.
Guðrún Sigurðardóttir,
Sigurður Sigmundsson,
Guðrún Sigurðardóttir.
Elskuleg móðir okkar,
GUÐBJÖRG BJÖRGVINSDÓTTIR,
elliheimilinu Grund,
áður Meðalholti 12,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 18. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
Erla Björg Guðjónsdóttir,
Guðbjörg Svala Guðjónsdóttir,
Sigurður Viðar Guðjónsson,
Jón Kristinn Guðjónsson.
Konan mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR JÓHANNESDÓTTIR,
Suðurmýri 8,
Seltjarnarnesi,
andaðist á Landspítalanum sunnudaginn
18. september.
Björn Dagbjartsson, Jóhannes Karlsson,
Anna María Karlsdóttir, Friðrik Þór Friðriksson,
Guðrún Bragadóttir, Sigurður Böðvarsson
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN J. WAAGFJÖRÐ
frá Garðhúsum,
Vestmannaeyjum,
Holtsbúð 16, Garðabæ,
lést laugardaginn 17. september.
Bertha María Grímsdóttir Waagfjörð,
Már V. Jónsson,
Halldór Waagfjörð, Ásta Þorvaldsdóttir,
Kristinn Waagfjörð, Hjördís Sigmundsdóttir,
Grímur Rúnar Waagfjörð, Helga Gunnarsdóttir,
Þorsteinn Waagfjörð, Sigrún Logadóttir,
Rósa María Waagfjörð, Hreiðar H. Hreiðarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Dr. L. ANNE CLYDE
prófessor
í bókasafns- og upplýsingafræði
við félagsvísindadeild Háskóla Íslands,
andaðist á heimili sínu sunnudaginn 18. septem-
ber sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ólafur Þ. Harðarson,
forseti félagsvísindadeildar H.Í.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
AÐALSTEINN VALDIMAR JÓNSSON
vélstjóri,
Stigahlíð 6,
Reykjavík,
lést á krabbameinslækningadeild Landspítalans
við Hringbraut föstudaginn 16. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
Bára Vigfúsdóttir,
Guðrún Katrín Aðalsteinsdóttir, Stefán Stephensen,
Albrecht Ehman, Birgitta M. Braun
og barnabörn.