Morgunblaðið - 05.10.2005, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. OKTÓBER 2005 33
MINNINGAR
✝ Anna Einars-dóttir fæddist í
Reykjavík 9. júní
1954. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 28. sept-
ember síðastliðinn.
Anna var elsta barn
hjónanna Heiðrún-
ar Helgadóttur og
Einars Magnúsar
Þorsteinssonar, en
þau eru bæði látin.
Systkini Önnu eru
Reynir, Ólafía Guð-
rún og Valgerður
Helga.
Fjölskyldan flutti í Reyni-
hvamm 33 í Kópavogi þegarAnna
var á öðru ári.
Anna giftist Gísla Antonssyni
1974. Þau skildu. Eftirlifandi eig-
inmaður Önnu er Ragnar Jón
Jónsson. Þau giftust 30. júní
1979. Börn þeirra eru Ragnar
Helgi, f. 1978, og Heiðrún, f.
1979. Sambýliskona Ragnars
Helga er Maren
Kjartansdóttir, þau
eiga eina dóttur,
Ragnheiði Önnu.
Sambýlismaður
Heiðrúnar er Ragn-
ar Freyr Magnús-
son og eru þau bú-
sett í Svíþjóð. Synir
Ragnars, sem hann
átti fyrir kynni
þeirra Önnu, eru
Hilmar, Jón Guð-
mundur, Ágúst,
Ólafur og Bjarni
Ómar.
Anna var heimavinnandi stór-
an hluta starfsævinnar en 1997
réðst hún til starfa hjá Reykjavík-
urprófastsdæmi eystra sem skrif-
stofustjóri. Anna starfaði hjá pró-
fastsdæminu til ársins 2004 að
hún lét af störfum vegna veik-
inda.
Útför Önnu verður gerð frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Mig langar að skrifa fáein orð til
minningar um elskulegu stóru syst-
ur mína Önnu Einarsdóttur sem nú
er látin eftir baráttu við hinn erfiða
og ólæknandi sjúkmdóm MND.
Hún var alltaf stóra systirin í
minningunni. Ein af bestu minning-
unum er þegar hún spilaði fyrir mig
á píanó lagið Für Elise eða Dúkku-
drauminn eins og ég kallaði það.
Anna byrjaði snemma að læra á
píanó, hún byrjaði að spila níu ára og
gekk það vel eins og allt sem henni
var hugleikið.
Þær voru líka ófár peysurnar, og
jafnvel kjólarnir sem hún prjónaði á
mig þegar ég var stelpa og þegar ég
varð eldri gat ég sagt: Mig langar í
svona, það var nóg til að Anna prjón-
aði á systur sína með gleði og hafði
hún alla tíð gaman af að gera eitt-
hvað fyrir mig og færa mér fallega
hluti.
Við vorum samrýndar þó svo að
rúm sex ár væru á milli okkar. Við
eignuðumst fyrsta barnið okkar
sama árið og bjuggum svo í sama
hverfinu fyrstu uppvaxtarár þeirra.
Samgangurinn var mikill, við vorum
báðar heimavinnandi ungar hús-
mæður með lítil börn, gerðum mikið
saman og studdum hvor aðra í sínum
málum.
Á sólardögum var svo farið í
Reynihvamminn, legið í sólbaði og
leikið allan daginn við börnin. Síðar
fórum við í útilegur saman, einnig
vorum við duglegar að bjóða hvor
annarri í mat og þá var setið fram
eftir kvöldi (nóttu) og spjallað yfir
góðu víni ásamt mönnunum okkar.
Þegar hún svo veiktist var það
mikið áfall, maður vissi alltaf hvað
koma skyldi þar sem við vorum bún-
ar að missa móður okkar úr sama
sjúkdómi. Eftir að hún greindist
ákváðum við að gráta í smá tíma en
fara svo í Pollyönnu-leikinn sem
mamma kendi okkur og reyna að
njóta þess tíma sem eftir væri.
Þegar hún varð fimmtug í fyrra
fórum við saman til Spánar og eydd-
um tveimur yndislegum vikum sam-
an, ég vissi þá að líklega væri þetta
fyrsta og síðasta fríið okkar saman í
útlöndum. Þó hún væri orðin veik þá
var ferðin frábær og veisla allan
daginn og fram á nótt á afmælinu
hennar.
En ég varð svo þeirrar gæfu að-
njótandi að eyða síðustu ævidögum
hennar með henni í Danmörku vik-
una áður en hún dó. Við fórum sam-
an á MND ráðstefnu þar sem við átt-
um þátt í að stofna Norðurlanda-
samtök MND sjúklinga. Þar kom í
ljós að mikið var af henni dregið en
við reyndum að gera gott úr því sem
við höfðum og áttum yndislega ferð
saman. Fórum í smá búðaráp saman
en okkur systrum leiddist aldrei að
versla. Ég hefði samt ekki getað trú-
að að hún yrði látin aðeins viku síðar.
Ég gæti eflaust skrifað heila bók um
það sem við brölluðum saman en
þessi fátæklegu orð verða að duga.
Elsku systir, ég mun sakna þín
sárt, vonandi ertu komin á betri stað
þar sem þú þarft ekki að þjást. Bros-
ið þitt mun fylgja mér alla tíð.
Vertu yfir og allt um kring,
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Þín systir
Ólafía.
Í dag kveðjum við ástkæra
frænku okkar hana Önnu. Enn ein
hetjan fallin eftir stutta en harða
baráttu við hinn illvíga sjúkdóm
MND.
Við erum svo heppnar að eiga fullt
af góðum minningum um Önnu, fjör-
mikla, brosandi og glæsilega. Hún
átti mörg áhugamál og sinnti þeim
öllum geislandi af orku, hvort sem
það var tónlist, handavinna eða golf.
Heimilið var henni mjög mikilvægt
og naut hún þess alltaf að vera með
fjölskyldunni og að taka á móti gest-
um.
Við vorum alltaf eins og systra-
dætur þó svo að mamma hennar,
Rúna frænka eins og við kölluðum
hana alltaf, væri ömmusystir okkar.
Við hittumst í öllum afmælum og
eins um jól, þá var léttleikinn í fyrir-
rúmi, mikið hlegið og leikið og allir
ánægðir eftir góðar stundir. Síðan
um tíma skildu leiðir að miklu leyti
eins og gengur og gerist, nóg að
gera í barnauppeldi og slíku, þó
lengra liði á milli þess að við hitt-
umst, slitnuðu böndin aldrei.
Þegar við síðan fréttum af veik-
indum Önnu, sem voru þau sömu og
mamma hennar átti við að glíma fyr-
ir ekki mörgum árum, var sam-
bandið endurnýjað og teljum við það
forréttindi að hafa fengið að vera
með henni síðasta spölinn.
Þó svo að síðastliðið ár hafi verið
Önnu erfitt, þá var hún samt alltaf til
í að slá á létta strengi og við áttum
margar góðar stundir saman. Síðast-
liðið vor fórum við systurnar með
Önnu og systrum í sumarbústað í
Úthlíð, áttum við þar frábæra helgi,
mikið hlegið og gert að gamni sínu,
farið í pottinn og dekur á eftir á
snyrtistofu Ólafíu sem sett var upp í
bústaðnum. Minningar og myndir
frá þeirri helgi eru okkur dýrmætar
perlur.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm,
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjar dóm,
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund,
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund,
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Stgr.)
Elsku Ronni, Ragnar, Heiðrún,
Ólafía og aðrir ástvinir, missir ykkar
er mikill, en minning Önnu mun allt-
af lifa í hjörtum okkar.
Guð blessi minningu Önnu Ein-
arsdóttur.
Soffía og Sigríður Rósa.
Daginn sem þú kvaddir, Anna, var
ég að keyra yfir brúna hjá Hljóm-
skálagarðinum. Í huga mér var
myndin af þér, þar sem þú lást í
sjúkrarúminu sárþjáð með ástvini
þína í kringum þig. Áður en ég kom
að brúnni sá ég fullt af hvítum fugl-
um, máfum eða kríum. Það var rok
og sviptivindar, sem feyktu fuglun-
um fram og til baka eins og hvítum
blöðum, séð úr fjarska. Þessi mynd
af blöðum eða fuglum sem sveiflast í
vindinum er núna tengd minning-
unni um þig. Minningu um sterka,
fallega og hressa konu sem lét mót-
vind ekki feykja sér, en varð að lúta
sjúkdómnum sem herjaði á hana. Þú
þekktir þennan sjúkdóm, hafðir séð
hann herja á móður þína og vissir að
af mörgu vondu var þetta sá versti.
Samt ætlaðir þú ekki að gefast upp
þó að þú vissir að baráttan væri
löngu töpuð. Þú reyndir að hlífa öll-
um í kringum þig, brosandi og vel
klædd svo okkur liði ekki óþægilega.
Þú varst hetja, Anna. Mig langar að
standa upp fyrir þér eins og gert er á
Systrakvöldum þegar karlmennirnir
standa upp og syngja minni okkar
kvenna, þá langar mig að standa upp
og syngja fyrir þig minni karla, ekki
kvenna. Því þú varst svo sannarlega
„Norðurstranda stuðlaberg“.
Við Bjarni sendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur til Ronna/
pabba, Heiðrúnar, Ragnars og
systkina. Þið eins og við hafið misst
mikið.
Þórdís.
Kveðja frá saumaklúbbnum
Haustið skartar sínum fegurstu
litum, þegar við kveðjum hana Önnu
vinkonu okkar. Hún sem ætlaði til
Þingvalla að skoða haustlitina. Frá-
fall Önnu kom nokkuð snöggt, þó að
við gerðum okkur grein fyrir hvert
stefndi, héldum við að hún fengi
lengri frest.
Anna var búin að vera í sauma-
klúbbi með okkur í yfir 30 ár. Við
komum úr ýmsum áttum, sumar
okkar unnu með Önnu, aðrar kynnt-
ust henni í gegnum vinkonur.
Við dáðumst að myndarskap
Önnu. Hún kom kannski með
prjónauppskrift í saumaklúbb og í
þeim næsta mátaði hún flíkina. Ekki
var hún síðri í saumaskapnum. Við
biðum alltaf spenntar að fá að sjá
hvernig síðkjól Anna saumaði sér
fyrir árshátíðirnar. Þetta gerði hún
allt ásamt því að sjá mjög mynd-
arlega um heimilið fyrir þau Ronna,
Ragnar Helga og Heiðrúnu.
Þau Ronni voru afar samhent
hjón. Þau ferðuðust mikið saman,
bæði innanlands og utan. Þau
spiluðu saman golf og svo spilaði
Anna einnig keilu, en hún var mikil
keppnismanneskja og náði ágætum
árangri.
Þrátt fyrir þverrandi kraft keppt-
ist hún við að prjóna á ættingja og
vini. Í síðasta saumaklúbbi, sem
haldinn var heima hjá henni, sýndi
hún okkur hreykin hatt og veski sem
hún heklaði fyrir barnabarnið. Höfð-
um við boðið henni aðstoð við klúbb-
inn en hún, eins og alltaf, vildi sjá um
það sjálf.
Síðustu tvö árin hafa verið Önnu
erfið. Við dáðumst að dugnaði henn-
ar, en alltaf mætti hún í sauma-
klúbbinn. Hún lagaði sig að breytt-
um aðstæðum og þegar hún gat ekki
lengur talað við okkur, kom hún með
tölvuna sína og skrifaði niður það
sem hún vildi segja.
Hún var svo dugleg og jákvæð að
við gerðum okkur ekki fyllilega
grein fyrir hversu veik hún var orð-
in.
Það haustaði of snemma í lífi
Önnu. Söknuðurinn er mikill en við
minnumst hennar með gleði í hjarta
og þakklæti fyrir samverustundirn-
ar.
Elsku Ronni, Heiðrún, Ragnar
Helgi og fjölskyldur, Guð gefi ykkur
styrk á þessum erfiðu stundum.
Erla, Helga, Hildur, Jóhanna,
Karín og Rósa.
ANNA
EINARSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Önnu Einarsdóttur bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Nesklúbbs-
konur; Guðjón Sigurðsson; Guð-
mundur Þorsteinsson; Valgerður
Gísladóttir.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, er auð-
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
GUÐMUNDÍNU INGVARSDÓTTUR
frá Höfða,
Vallarbraut 2,
Ytri-Njarðvík.
Ólafur I. Kristjánsson,
Sjöfn Kristjánsdóttir, Óskar Hermannsson,
Sigurgeir Kristjánsson, Pálína Gísladóttir,
Kristján Kristjánsson, Þóra Harðardóttir,
Edda Kristjánsdóttir,
Viðar Kristjánsson, Sigríður Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÓLA BERGHOLT LÚTHERSSONAR
húsvarðar,
Ásbraut 21,
Kópavogi.
Guð blessi ykkur öll.
Svana Svanþórsdóttir,
Ragna Óladóttir, Eiríkur G. Guðmundsson,
Kristín Th. Óladóttir, Óli Sævar Laxdal,
Ásdís Óladóttir, Lúther Ólason,
afabörn og langafabarn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför elskulegrar móður,
tengdamóður, ömmu, systur og mágkonu okkar,
HUGRÚNAR KRISTINSDÓTTUR,
Hrafnistu,
Reykjavík.
Þorsteinn Briem,
Emil Kristinn Briem,
Haukur Geir Eggert Briem,
Stefán Berg Rafnsson,
Sigurður Hilmar Hansen, Harpa Dögg Nóadóttir
og barnabörn,
Jórunn Kristinsdóttir,
Sigurlaug Kristinsdóttir, Einar Eggertsson.
Kærar þakkir til þeirra fjölmörgu er sýndu samúð og hlýhug við fráfall
og útför okkar ástkæru
MATTHILDAR VICTORÍU HARÐARDÓTTUR
og
FRIÐRIKS ÁSGEIRS HERMANNSSONAR.
Hjartans þakkir til vina og vandamanna fyrir ómetanlega vináttu og
stuðning og fyrir að vera ljósið í myrkrinu á þessum dimmu og sársauka-
fullu tímum.
Sérstakar þakkir hljóta allir þeir sem tóku þátt í þrotlausri leit, starfsfólk
slysadeildar, sr. Sigfinnur Þorleifsson, sr. Sigurður Helgi Guðmundsson
og það tónlistarfólk er lagði fram lið sitt við útförina.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem minntust Maddýjar og Frigga með
framlagi sínu í minningarsjóð þeirra, en sá sjóður mun stuðla að auknu
öryggi til sjós. (Reikningur 1175-05-411509 hjá SPV).
Vigfús Daði Vigfússon, Arnar Freyr Vigfússon,
María Jóhannsdóttir,
Hörður G. Albertsson,
Guðný, Auður og Erla Ruth Harðardætur.
Hermann Stuart Crosbie,
Agnes Helga Einarsdóttir,
Halldóra Málfríður, Einar Már og Baldur Hermannsbörn,
Halldóra Margrét Hermannsdóttir,
Filippia Kristjánsdóttir
og aðrir elskandi ástvinir.