Morgunblaðið - 04.11.2005, Qupperneq 46

46 FÖSTUDAGUR 4. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jónína Sjöfn Jó-hannsdóttir
fæddist í Hafnar-
firði 23. mars 1953.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 27.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Jó-
hann Þórlindsson,
f. í Vallahreppi í S-
Múl. 5. apríl 1920,
d. 13. okt. 1983, og
Málfríður Björns-
dóttir Þóroddsdótt-
ir, f. á Fáskrúðsfirði 23. maí
1921, d. 19. sept. 1983. Bræður
Jónínu eru Guðlaugur Jóhanns-
son, f. 1. apríl 1943, maki Geirdís
Torfadóttir, f. 1942; Þórlindur
Jóhannsson, f. 19. sept. 1945,
maki Jóhanna Andersen Valdi-
marsdóttir, f. 1964; Arnar Þór
Jóhannsson, f. 7. mars 1945,
maki Rebecca Sicat, f. 1960;
Smári Jóhannsson, f. 23. okt.
1954, maki Lára Maggý Magn-
úsdóttir, f. 1956; Gunnar Jó-
hannsson, f. 6. des 1955, maki Jó-
hanna Pálsdóttir, f. 1964; Friðjón
Jóhannsson, f. 20. jan. 1957; og
Magnús Jóhannsson, f. 30. júní
1959, d. 4. júní 2001, maki Þor-
björg Samsonardóttir, f. 1961.
Hinn 20. júlí 1974 giftist Sjöfn
Hreggviði Berg-
mann Sigvaldasyni.
Foreldrar hans
voru Sigvaldi Jóns-
son, f. 8. sept. 1931,
d. 15. nóv. 1985, og
Guðlaug Bergmann
Hreggviðsdóttir, f.
17. okt. 1932, d. 20.
júní 2002. Systkini
Hreggviðs eru Sæ-
mundur Þ. Sig-
valdason, f. 16. nóv.
1952, d. 1. jan.
1982; Jóhann Júlíus
Sigvaldason, f. 5.
mars 1959; Sæunn Vigdís Sig-
valdadóttir, f. 5. des. 1975; og
Óla Margrét Sigvaldadóttir, f. 5.
des. 1975. Sjöfn og Hreggviður
eignuðust þrjú börn. Þau eru: 1)
Magnús Þór Bergmann Hregg-
viðsson, f. 11. janúar 1972. 2)
Vignir Bergmann Hreggviðsson,
f. 14. nóv. 1974, maki Sara Líf
Stefánsdóttir, f. 27. des. 1981,
börn Sunneva Bergmann Vign-
isdóttir, f. 13. sept. 2000, og
Sindri Snær Söruson, f. 16. apríl
2005. 3) Fríða Bergmann Hregg-
viðsdóttir, f. 15. ágúst 1981, maki
Samúel Már Smárason, f. 11. júní
1981.
Útför Jónínu verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
Elsku mamma mín. Ég trúi því
ekki enn að þú skulir vera farin.
Mér finnst eins og þú sért á ferða-
lagi og ég eigi von á þér heim á
hverri stundu. Elsku mamma, ég
sakna þín svo sárt og fæ illt fyrir
hjartað að hugsa til þess að ég fái
ekki að knúsa þig né kyssa aftur og
sjá blíða brosið þitt sem tók alltaf á
móti mér þegar ég kom til þín alla
daga. Þegar Maggi bróðir hringdi í
mig og sagði mér að þú værir á leið-
inni með sjúkrabíl inn í Reykjavík
og hvað hefði gerst, sagði ég: Nei,
Maggi, segðu að það sé ekki satt, og
brast strax í grát. Mig langaði að
hlaupa af stað til Reykjavíkur. Ég
trúði því alltaf að þú kæmir heim af
sjúkrahúsinu. Svo þegar læknirinn
kom og talaði við okkur og gerði
okkur grein fyrir því hversu slæmt
ástandið væri, leið mér eins og fót-
unum hefði verið kippt undan mér,
ég heyrði hjartað slá og dofnaði öll.
Litla ófædda barnið mitt sparkaði
svo fast og lengi þessa daga, að það
hefur skynjað sársaukann.
Minningar mínar hafa streymt
fram og til baka, og eru þær allar
svo góðar minningar sem ég á um
okkur tvær saman. Við gerðum svo
margt saman og vorum svo sam-
rýndar, ég gat alltaf leitað til þín
með allt, sama hvað það var. Og allt-
af gast þú hjálpað mér með allt sem
ég bað þig um. Þú varst svo fær að
sauma og föndra og allt sem þú
tókst þér fyrir hendur. Ég á svo
margt sem þú gerðir handa mér og
ég mun passa vel upp á allt sem þú
föndraðir handa mér.
Ég er alltaf af bíða eftir að ég
muni vakna og þetta hafi allt verið
vondur draumur. Mér finnst svo
undarlegt að sjá mynd af þér í
Morgunblaðinu. Elsku mamma, mér
fannst þú svo ung ennþá og áttir svo
mikið eftir. Þú varst farin að hlakka
svo mikið til þegar ég og Maggi
bróðir værum komin með litlu börn-
in okkar í janúar og febrúar á næsta
ári. Ég hugsaði með mér þegar þú
varst á spítalanum: Mamma, þú
mátt ekki fara núna, ég á eftir að
eiga barnið mitt, og hver á að kenna
mér og leiðbeina mér allt í sambandi
við að hugsa um barn? En ég veit að
þú verður hjá mér og hvetur mig
áfram. Það var svo sárt að sjá þig á
sjúkrahúsinu og geta ekkert gert
fyrir þig, elsku mamma mín. En það
gaf mér mikið að fá að kveðja þig á
þennan hátt og fá að vera hjá þér
þegar þú fórst. Ég sá hversu mikill
friður var yfir þér þegar þú fékkst
að fara. Ég veit að það verður vel
tekið á móti þér hinum megin. Ég
bið Guðs engla að hugsa vel um þig,
passa þig og varðveita. Ég veit að þú
ert komin á betri stað núna og þér
líður vel. Ég var samt alltaf svo eig-
ingjörn á þig að ég vildi óska þess
svo heitt að þú værir ennþá hjá mér.
Eins og ég sagði við pabba: Ég vil
þakka Guði fyrir að eiga hann
Samma minn að. Hann hefur hjálp-
að mér svo mikið í gegnum þetta og
hefur verið minn klettur. Ég mun
aldrei gleyma því sem hann hefur
gert fyrir mig og okkur þessa erfiðu
daga. Þetta reyndist honum erfitt
og tók mikið á hann. Ég veit eins og
þú talaðir svo oft um hversu mikið
þér þótti vænt um hann. Og hversu
góður hann er við mig, þessu tókst
þú alltaf eftir.
Eins og þú varst alltaf svo mikil
mamma allra og þú varst alltaf svo
góð og hjálpsöm við alla sem leituðu
til þín. Þú vildir gera svo mikið fyrir
alla en vildir stundum gleyma sjálfri
þér.
Elsku mamma, ég verð að segja
að ég kvíði fyrir jólunum að hafa þig
ekki hjá mér og okkur. En þú verð-
ur hjá okkur í anda og passar að allt
fari vel. Ég bið guð um að styrkja
pabba og okkur á þessum erfiðu
stundum. Við höfum staðið þétt
saman þessa síðustu daga sem ég
veit að þér hefði þótt vænt um að
sjá. Ég vil þakka öllum sem hafa
sýnt okkur samúð og væntumþykju
síðustu daga. Það hefur gefið okkur
mikið.
Elsku mamma mín, ég veit ég
mun sjá þig aftur þegar minn tími
kemur. Ég mun alltaf elska þig svo
heitt og ég mun allaf sakna þín. Ég
mun varðveita minningu þína og
okkar minningar sem við áttum
saman. Elsku mamma mín, ég vona
að ég hafi verið þér góð dóttir. Þótt
mér finnist ég alltaf hafa getað gert
meira. Ég sagði alltaf frá því þegar
ég var barn að þú værir besta
mamma í heimi og þú verður það
alltaf. Það kemur engin í þinn stað.
Ég elska þig og bið þig að fylgja
ófædda barninu mínu, varðveita og
vaka yfir því. Guð blessi þig og varð-
veiti að eilífu.
Ein í huga mér
lifir þín mynd,
svo heil og sönn.
Sem aðeins lítil stund
væri mér liðin hjá
síðan þú varst
hér enn í faðmi mér.
Ein í hjarta mér
lifa þín orð,
þitt vinarþel
sem aldrei sveik þó ég
gæti ég ei skilið allt
sem þú gafst
mér þá af hjarta þér
Þó ár og fjarlægð skilji okkur að
og enginn geti komið í þinn stað
mun samt alltaf minning þín lifa
á meðan lifi ég,
á meðan lifi ég.
Og ég þakka vil
þá dýru gjöf
að lífið leitaði til mín
og leiddi mig til þín.
En ár og fjarlægð skilja okkur að
og enginn getur komið í þinn stað.
Þó skal samt minning þín lifa
á meðan lifi ég
á meðan lifi ég.
Og ég þakka vil
þá dýru gjöf
að lífið leitaði til mín
og leiddi mig til þín.
(Friðrik Erlingsson.)
Takk, elsku mamma. Ég elska
þig.
Þín dóttir,
Fríða.
Mamma, elsku mamma, ég trúi
varla að þú sért farin. Maður heldur
alltaf að þeir sem standa manni
næst verði hér á morgun, en svo er
ekki. Mér finnst símtalið frá Magga
bróður vera eins og fjarlægur
draumur. Mér finnst ennþá eins og
ég eigi von á símtali frá þér í vinn-
una, hvort við viljum ekki bara
koma og vera hjá ykkur í mat. Mér
fannst alltaf svo gott að koma til
mömmu, þú og Sunneva horfðuð
saman á strákana og hlóguð að vit-
leysunni í þeim. Þú hélst fjölskyld-
unni saman, vildir aldrei byrja að
borða fyrr en allir voru komnir og
hafðir mikið fyrir því að við hittumst
reglulega.
Þegar ég hugsa til baka um allar
yndislegu stundirnar sem við áttum
saman græt ég af söknuði. Þú knús-
aðir mig alltaf þegar við kvöddumst,
mér þótti svo vænt um það því ég
hef alltaf verið mömmustrákurinn
þinn. Þrátt fyrir mikla baráttu við
sjúkdóm þinn stóðst þú alltaf við
bakið á mér og tókst mér opnum
örmum þegar ég þurfti. Þegar ég
eignaðist hana Sunnevu mína hjálp-
aðir þú okkur Söru mikið. Þið Sunn-
eva voruð miklar vinkonur, það sem
þið gátuð dundað ykkur, málað,
föndrað og eldað saman, hún elskaði
að vera með ömmu sinni. Það er svo
sárt að útskýra fyrir henni að amma
sé farin. Hún sagði við mig að hún
væri sorgmædd og saknaði þín. Ég
verð duglegur að tala um allar góðu
minningarnar um þig.
Ég er þakklátur fyrir það hvað við
vorum náin. Það var mjög erfitt að
kveðja þig þessa síðustu daga, ég er
samt þakklátur fyrir að hafa verið
hjá þér er þú fórst. Ég vona að þér
líði vel þar sem þú ert núna. Farðu
vel með þig þarna uppi og ég bið að
heilsa öllum.
Mamma, elsku mamma,
man ég augun þín,
í þeim las ég alla
elskuna til mín.
Mamma, elsku mamma,
man ég þína hönd,
bar hún mig og benti
björt á dýrðarlönd.
Mamma, elsku mamma,
man ég brosið þitt;
gengu hlýir geislar
gegnum hjarta mitt.
Mamma, elsku mamma,
mér í huga skín
bjarmi þinna bæna,
blessuð versin þín.
Mamma, elsku mamma,
man ég lengst og best
hjartað blíða, heita –
hjarta, er sakna’ ég mest.
(Sumarliði Halld.)
Elska þig alltaf.
Þinn sonur,
Vignir.
Elsku Sjöfn. Það er svo sárt að
hugsa til þess að þú sért farin frá
okkur. Þú varst svo ung og við átt-
um eftir að gera svo mikið saman,
svo margt sem þú ætlaðir að sýna
mér og kenna. Það er svo dapurt að
koma upp á Blikabraut, það er allt á
sínum stað, veskið þitt hangir á
skápnum, það er eins og þú hafir
bara skroppið út í búð, það er svo
erfitt að trúa því og takast á við að
ég fái aldrei aftur að knúsa þig og
tala við þig. Heimili þitt var alltaf
opið fyrir mér og þú lést mér líða
eins og ég væri komin heim. Það er
svo tómlegt án þín, þú áttir svo stór-
an hlut í mínu lífi.
Við eigum svo margar góðar
minningar saman. Ég gleymi því
aldrei þegar ég eignaðist mitt fyrsta
barn, hana Sunnevu. Þú varst við-
stödd og grést af gleði þegar Sunn-
eva kom í heiminn. Mér þótti svo
vænt um að hafa þig hjá mér. Ég á
eftir að sakna þess að koma til þín
þegar ég á frívaktir í vinnunni og
vera hjá þér og alla góðu stundanna
þegar þú bauðst okkur öllum í mat
til þín. Þú hélst okkur fjölskyldunni
svo vel saman og mér þótti svo vænt
um það. Þú varst svo klár og dugleg
kona. Þú áttir afskaplega fallegt
heimili sem þú hugsaðir svo vel um.
Þú varst listakokkur og alveg rosa-
lega fær í höndunum að sauma og
föndra. Það var alveg sama hvað þú
tókst þér fyrir hendur, þú leystir
það með mikilli vandvirkni og gerðir
svo vel.
Lífið er svo breytt án þín, það
verður erfitt að takast á við til-
veruna þegar við erum búin að
kveðja þig og hversdagsleikinn
skellur á en þú ferð aldrei. Því í mín-
um huga verður þú alltaf hjá mér.
Ég er svo þakklát fyrir hvað við vor-
um öll náin og hvað við áttum marg-
ar góðar stundir saman. Ég er líka
þakklát fyrir að hafa fengið að vera
hjá þér síðustu dagana og halda í
hönd þína þegar þú fórst en ég veit
þér líður betur þar sem þú ert núna
og þú átt eftir að taka vel á móti mér
þegar minn tími er kominn.
Ég elska þig, kæra Sjöfn, og mun
ávallt sakna þín. Guð blessi þig og
minningu þína.
Þín tengdadóttir,
Sara Líf.
Hvílík harmafregn voru þau orð
er fyrst komu okkur í hug er við
fregnuðum um örlögin hennar
Sjafnar. Hversu miskunnarlaus og
grimm geta þessi svokölluðu örlög
oft verið. Það sannreynum við þegar
fólki á bezta aldri sem gengur glað-
beitt eins og alltaf að sinni daglegu
önn er í einu vetfangi svipt frá okk-
ur, en svo var um kæra frænku og
vinkonu nú. Hún Sjöfn er okkur
horfin á vit hins ókunna og við eig-
um aðeins eftir minningarnar, hug-
ljúfar og hjartakærar. Við munum
hana allt til þess tíma er þessi fal-
lega og hugþekka hnáta, geislandi af
lífskrafti var að vaxa úr grasi. Hún
var eina stúlkan í stórum og glað-
værum systkinahópi sem naut hins
bezta atlætis samhentra og kær-
leiksgefandi foreldra. Hún bar alla
tíð með sér þennan þokka góðra eig-
inleika, einkar hugguleg með
heillandi yfirbragð, hláturinn óm-
þýður og léttur, gamanyrði gjarnan
á vör, hlýr hressileikinn alltaf með í
för. Það var bjart yfir henni Sjöfn og
hún varð öllum hugumkær, er henni
fengu að kynnast, dugandi kona í
dagsins önn, myndvirk og verka-
drjúg, hún vílaði aldrei nein verk
fyrir sér og í öllu var drifið sem að
kallaði.
Það var gaman að fá hana Sjöfn í
heimsókn, glettnin skein alltaf í
gegnum alla hennar orðræðu og hún
var ekki að mikla hlutina fyrir sér.
Lífsganga hennar öll, aðeins svo
alltof stutt, ber þessu öllu fagurt
vitni, lífsönn sinni og hlutverki var
hún trú, hún var sannarlega list-
feng, það sýndi heimili hennar svo
einkar fallegt og umfram allt var
andrúmsloftið þar hlýtt og gefandi.
Hún var vinhlý í allri framgöngu
og vinmörg var hún, enda átti hún
auðvelt með að blanda sínu glaða
geði við aðra. Sár harmur er að
hennar nánustu kveðinn þegar svo
snöggt og óvægið er á lífsþráð
klippt, eiginmanni, börnum og
barnabörnum, systkinum og vinum.
Hennar saknar ekki sízt nú ömmu-
stelpan hennar sem hún annaðist
svo mikið og vel. Hugur okkar er hjá
þeim á þessum sorgarstundum.
Þeim öllum er áttu hana gjöfulasta
og kærasta eru hjartahlýjar samúð-
arkveðjur sendar. Harmsárum huga
er hún Sjöfn kvödd. Það er heið
birta yfir þessum hjartfólgnu minn-
ingamyndum sem við eigum um
hana og sem líða nú um hug okkar.
Á kveðjustund skal þess beðið að á
ljóssins leiðum megi hún eiga sem
allrabezta vegferð, yndi vafða á alla
lund. Blessuð sé hin munabjarta
minning Sjafnar Jóhannsdóttur.
Hanna og Helgi Seljan.
Elsku Sjöbba mín. Það er sárt að
hugsa til þess að ég á ekki eftir að
heyra stelpurnar mína kalla
mamma mamma, Sjöbba frænka er
komin, hún er komin, og svo var
venjulega suðað; megum við koma
með þér heim á eftir, og sama var
með strákana mína þegar þeir voru
litlir.
Þú hefur alltaf verið svo stór hluti
af mínu lífi, meira eins og stóra syst-
ir en frænka. Ekkert nema þolin-
mæðin og elskan þegar ég var lítil
skotta að gramsa og róta í öllu þínu
dóti og glingri, og seinna alltaf boðin
og búin ef eitthvað var.
Minningarnar eru svo ótalmargar
og þær mun ég varðveita í hjarta
mínu.
Það var ákaflega erfitt að kveðja
þig á spítalanum, en jafnframt gott
að geta átt með þér þessa stund.
Ég vil þakka þér alla elskuna og
ástúðina.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
( Þórunn Sig.)
Guð geymi þig, elsku Sjöbba mín.
Ég vil votta Hregga, Magga,
Vigni, Söru, Sunnevu, Fríðu,
Samma og öðrum ástvinum mínar
dýpstu samúð. Guð gefi ykkur
styrk.
Ykkar
Fríða.
JÓNÍNA SJÖFN
JÓHANNSDÓTTIR
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRA BIRNA BRYNJÓLFSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði sunnudaginn
30. október.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
í dag, föstudaginn 4. nóvember, kl. 13.00.
Magnús Gústafsson, Edda Birna Gústafsson,
Birna Magnúsdóttir,
Björn Magnússon, Dagbjört Ósk Steindórsdóttir,
Einar Magnússon, Áslaug Jónsdóttir,
Jórunn María Magnúsdóttir, Haukur Bragason,
Baldur Dan Alfreðsson,
Þórir Dan Viðarsson, Jóhanna Stella Baldvinsdóttir
og barnabarnabörn.