Morgunblaðið - 06.12.2005, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. DESEMBER 2005 35
MINNINGAR
Mig langar að minn-
ast ömmu minnar,
Maríu Þorsteinsdótt-
ur, því að í dag, 6. desember hefði
hún orðið 93 ára gömul.
Amma á Eyri var hún gjarnan
kölluð og var það sannarlega viðeig-
andi því að tengsl hennar við bæinn
Eyri í Skötufirði við Ísafjarðardjúp
voru sterk. Við fráfall ömmu rifjast
upp margar góðar minningar og þá
sérstaklega frá þeim stundum sem
ég og fjölskylda mín áttum með
henni. Það var með ólíkindum hvað
gat orðið mikið líf í kotinu þegar
gamla konan var komin vestur og
búið að skúra út eftir veturinn.
Löngu áður en snjóa leysti á Eyri
var hún orðin friðlaus og ferðbúin á
meðan hún hafði heilsu. Þar ljómaði
hún öll. Þegar amma var komin vest-
ur fóru gjarnan fleiri að tygja sig,
enda vissi það á líf og fjör að fara á
Eyri því að margt þurfti að gera:
tjarga skektuna, leggja silunganet,
smíða kamar, sóthreinsa kabyssu,
skjóta svartfugl og gera að sel.
Amma vildi gjarnan að sitt fólk léti
sjá sig og að eitthvað væri um að
vera.
Ég held að margir úr fjölskyld-
unni eigi líka þá minningu að liggja
fram á skektustefni undir áratökum,
horfandi í blátæran sjóinn í von um
að sjá kola eða marhnút. Þó að nán-
MARÍA
ÞORSTEINSDÓTTIR
✝ María HerborgÞorsteinsdóttir
fæddist í Neðri Mið-
vík í Aðalvík 6. des-
ember 1912. Hún
lést á Sólvangi í
Hafnarfirði 22.
október síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Hafnar-
fjarðarkirkju 4. nóv-
ember.
ast allir bæir í firðin-
um væru lagstir í eyði
náðum við samt mörg
hver að kynnast lífinu
eins og það var áður,
þegar búið var á
hverri eyri og á hverj-
um hól, því oft voru
rifjaðir upp gamlir
tímar.
Þau amma og afi
bjuggu félagsbúi á
Eyri með Guðjóni syni
sínum og Jónu Jóns-
dóttur konu hans.
Þegar búskap var
hætt á Eyri fluttu þau til Þorláks-
hafnar þar sem þau bjuggu í húsi
Sigurðar sonar þeirra. Talsvert æv-
intýri var að koma þangað þar sem
verbúð var fyrir útgerð Sigurðar var
í öðrum enda hússins en íbúðin
þeirra í hinum endanum. Þetta hús
gekk undir nafninu Eyri og var það
vel við hæfi.
Eftir að amma varð ekkja bjó hún
lengst af í kjallara hjá Þóru dóttur
sinni og Kristjáni manninum hennar
þar sem þau höfðu útbúið íbúð handa
henni. Það hefur verið henni ómet-
anlegt að búa þar á meðan hún hafði
heilsu til.
Það er gott og gagnlegt fyrir okk-
ur, afkomendur Maríu Þorsteins-
dóttur og Jóns Helgasonar, að fara
vestur að Eyri því þar getum við séð
þær aðstæður sem þau bjuggu við í
Skötufirði. Sumir afkomenda hafa
komið sér upp aðstöðu á Eyri þannig
að áfram verður farið vestur að njóta
bæði fegurðar og kyrrðar sem þar
er. Við höfum verið svo lánsöm að
kynnast þessum stað og í mínum
huga er mikilvægt að halda
tengslum við Eyri og minninguna af
ömmu.
Blessuð sé minning ömmu á Eyri.
Sveinn Samúel Steinarsson.
land, t.d. þegar við fórum til Vopna-
fjarðar sumarið 2004, þá var alveg
rosalega gaman hjá okkur.
En það sem mér fannst skemmti-
legast var þegar við fórum saman í
Bláa lónið í ágúst árið 2005 og
Gúndi kom með okkur, það var
rosalega gaman þá.
Þar varstu orðin smá veik og
læknarnir sögðu að þú værir með
blóðtappa og að það væri mjög lík-
lega hægt að laga það.
Ég var rosalega hrædd um þig þá
og bað fyrir þér á hverju einasta
kvöldi, og ég fór oft til þín í heim-
sókn með mömmu og pabba.
Ég man þegar þér fannst mat-
urinn á spítalanum ótrúlega vondur
og þú pantaðir þér bara pitsu, snið-
ug varstu þá.
Svo kom í ljós að þetta var ekki
blóðtappi sem þú varst með, heldur
var það krabbamein. Þegar ég fékk
þá frétt brá mér ofsalega mikið og
brast þá í grát. Ég bað oft fyrir þér
og fór oft með mömmu í heimsókn
til þín.
2. nóvember þá áttirðu 55 ára af-
mæli og var það haldið heima hjá
mér. Það var gaman og það komu
margir vinir þínir og fjölskyldan
líka.
Svo var talið að það væri komið
að lokum en allt í einu hættirðu við
að fara. Við mamma komum til þín
og þá gastu borðað, talað og hreyft
þig, sem var ofsalega gaman, ég
grét meira að segja af gleði.
Svo var komið að því að þú fórst
26. nóvember. Mamma fór til þín
snemma um morguninn og var hjá
þér þegar þú fórst frá þessum
heimi.
Pabbi kom upp til mín um morg-
uninn og sagði mér að þú værir far-
in, og ég grét og grét.
Við pabbi fórum svo til þín og
kvöddum þig ásamt fjölskyldunni
og vinum, sem var alveg ofsalega
erfitt.
Mamma fór með mér inn í her-
bergið til þín að kveðja þig fyrir
fullt og allt, þú varst svo falleg og
friðsæl þegar ég sá þig að ég grét
og grét.
Þú ert uppáhalds frænka mín og
munt alltaf vera það. Þú átt mjög
stóran stað í hjarta mínu og ég mun
aldrei gleyma þér, elsku besta Dag-
björt mín. Þín verður sárt saknað,
elsku engillinn minn.
Láttu þér líða vel þarna uppi, og,
Guð, passaðu hana vel.
Bjarney Bjarnadóttir.
Hún er falleg myndin sem ég á í
minningunni af vinkonu minni Dag-
björtu Björnsdóttur, þegar hún
kom unglingur til Vestmannaeyja
til að vinna í fiski. Við vorum á líku
reki og tókst með okkur góð vin-
átta, sem stóð upp frá því.
Hún var þá strax og alltaf síðan
einstaklega vel gerð manneskja, trú
og traust og alltaf vinur í raun og
má segja að hún hafi mest lifað fyrir
aðra og reyndist öllum vel og var
alla tíð einstaklega hjálpsöm.
Dagbjört bjó lengi í Bandaríkj-
unum með manni sínum, Wesley S.
Kemp, og eignuðust þau tvo syni,
Leon og Joe. Eftir að leiðir þeirra
skildu flutti Dagbjört aftur heim til
Íslands og fékk þá vinátta okkar
nýtt líf.
Sem fyrr var Dagbjört sannur
vinur og reyndist mér bjargvættur
þegar dimmviðrið var sem mest í
mínu lífi og átti þátt í að mér tókst
að þræða rétta braut og ganga til
móts við ljósið. Sú skuld verður
aldrei að fullu greidd.
Dagbjört greindist með krabba-
mein í liðnum júlímánuði og fljótt
varð ljóst hvert stefndi. Hún tókst á
við sjúkdóminn vonda með sama
æðruleysi og hugrekki og hún hafði
mætt öðru mótlæti í lífi sínu. Reisn,
kjarkur og hetjulund fylgdu henni
til hinstu stundar.
Margir reyndust Dagbjörtu vel á
lokakaflanum, einkum sambýlis-
maður hennar Guðmundur Sigur-
steinsson og synir hennar sem
komu frá Bandaríkjunum til að vera
hjá móður sinni. Systkini hennar,
Einar og Herdís, og Bjarni Alfreðs-
son mágur hennar sýndu henni
mikla ræktarsemi og elsku og vildu
allt fyrir Dagbjörtu gera.
Líf okkar verður fyrir miklum
áhrifum frá því fólki sem við mæt-
um á lífsleiðinni. Dagbjört sýndi
með lífi sínu bæði mér og öðrum
sem þekktu hana að sönn gleði
verður tærust, þegar maður hjálpar
náunga sínum.
Í mínum huga var Dagbjört ein af
hetjum samtímans og í þeirri röð
gekk hún ekki aftast, ekki fyrir
miðju, hún var heldur ekki næst-
fremst. Hún var fánaberi og fór
fremst.
Ég er þess viss að Dagbjört er
líka í fararbroddi á nýjum og betri
stað og hefur þegar hafist handa við
að hjálpa, gleðja og sinna öðrum – á
stað sem hentar henni betur og er
henni samboðinn.
Vertu sæl, vinkona.
Gísli Ásmundsson.
Fyrir rúmum fimm árum sátum
við fjórar æskuvinkonurnar saman
nýkomnar úr jarðarför vinkonu og
skólasystur. Nú sitjum við hér þrjár
á sama kaffihúsi og minnumst þín,
elsku Dallý.
Að hafa þekkt þig frá unglings-
árum og sumar frá Ísaksskóla var
sérlega skemmtilegt enda varst þú
litríkur persónuleiki.
Alltaf vorum við velkomnar í
Þverholtið til þín á unglingsárunum
þótt herbergið undir súðinni hafi
ekki verið stórt. Stutt var í hlát-
urinn enda margt brallað og mikið
hlegið að uppátækjum gærdagsins
og lagt á ráðin um þann næsta.
Fáir hafa lifað jafnlitríka ævi sem
þú enda varstu fljót að leggja land
undir fót, fyrst til Vestmannaeyja
og síðan hinnar stóru Ameríku.
Ferðin átti að taka eitt ár, en þau
urðu miklu miklu fleiri enda kynnt-
ist þú fyrrverandi manni þínum þar,
settir upp heimili í Flórída og eign-
aðist tvo yndislega og fallega
drengi, Leon og Joe.
Ógleymanlegar eru heimsóknir
þínar til gamla Fróns og var þín
beðið með mikilli eftirvæntingu.
Okkur leið alltaf eins og við hefðum
hist daginn áður þótt Atlantshafið
hafi skilið.
Frásagnarhæfni þín var svo
sannarlega skemmtileg enda
komstu víða við, t.d. á fyrstu Wood-
stock-hátíðinni og eftir því sem við
best vitum varst þú, Dallý, önnur af
tveimur Íslendingum sem voru við-
staddir þann stórviðburð sögunnar.
Ævihlaup þitt væri svo sannarlega
efni í eina ef ekki tvær bækur, sem
fæstir mundu geta lagt frá sér eftir
að lestur væri hafinn.
Elsku vinkona, þú áttir stóran
vinahóp sem við þekkjum ekki all-
an, en ósjaldan minntist þú á Gísla
stórvin þinn sem ávallt stóð með þér
í blíðu og stríðu og eigi hann bestu
þakkir fyrir það. Við vitum fyrir víst
að þú hefur endurgoldið þá vináttu.
Elsku Dallý, þú verður alltaf í
huga okkar sem einstakur vinur,
trygglyndi þitt, skemmtilegi hási
hláturinn og orðheppni þín enda
varstu skörp og mikill bókaormur.
Yfir þér hvíldi alltaf mikil ró og
æðruleysi og aldrei nokkurn tímann
höfum við heyrt þig hallmæla nokk-
urri sálu enda hefði það verið langt
fyrir neðan virðingu þína.
Elsku Leon, Joe, Gúndi og fjöl-
skylda. Við sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum guð að styrkja ykkur á þess-
um erfiðu tímum sem alltaf.
Guð, gef mér æðruleysi
til að sætta mig við það sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Æðruleysisbænin.)
Hvíldu í friði, elsku vinkona.
Þínar vinkonur,
Helga, Jenný, Lilja.
Elsku Dagbjört, eða Dallý eins og
þú vildir láta kalla þig. Þú barðist
eins og hetja í gegnum lífið og öll
þín veikindi, og fjölskylda þín hefur
staðið við hlið þér.
Þú varst hugur allra manna. Þú
varst alltaf tilbúin til þess að hjálpa
vinum þínum, sama hvernig þér
leið. Við þökkum þér fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir okkur.
Hún er sem viti lífs á leiðum
er logar stillt og rótt,
og vegamerki á háum heiðum
og himnaljós um nótt.
Hún mýkir djúpu mannlífssárin,
hún mildar heitu, stríðu sorgartárin,
hún glæðir vonir, gefur þrótt
og gjörir bjarta dauðans nótt.
Ég bið að ég láti vilja minn
lúta vilja guðs.
Ég bið að ég njóti handleiðslu í dag
svo ég viti hvers guð ætlast af mér.
Við vottum fjölskyldu þinni og
sambýlismanni innilega samúð okk-
ar:
Sólveig Andrésdóttir
og Vigfús Birgisson.
Okkur systkinin langar að kveðja
þig, elsku Dallý, með nokkrum fá-
tæklegum orðum.
Þú varst sannur vinur sem hik-
laust lagðir lykkju á leið þína til að
koma vinum þínum til hjálpar með
alla þá hlýju og kærleik sem Guð
blessaði þig með og aldrei heyrðum
við þig barma þér, þó oft hafi okkur
fundist ástæða til.
Þú kenndir okkur dýrmæta lexíu
sem er: Að við erum öll jafningjar,
okkur ber að standa saman og að
fegurðin kemur frá hjartanu. Það
var sama hvernig vindar lífsins
blésu, þá lést þú aldrei neinn svipta
þig náungakærleiknum.
Þúsund þakkir, elsku Dallý, ljós
þitt mun lifa og lýsa og erum við
ríkari fyrir.
Sendum fjölskyldunni allri sem
og vinum innilegustu samúðar-
kveðju okkar.
Elís Helgi og Jenný.
Eiginkona mín,
ELÍN SIGURÐARDÓTTIR,
er látin.
Hún andaðist á Droplaugarstöðum sunnudaginn
4. desember síðastliðinn.
Útförin verður auglýst síðar.
Stefán Karl Linnet.
Elskulegur eiginmaður minn,
BENEDIKT BJÖRNSSON
vélstjóri,
Gnoðarvogi 72,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju föstu-
daginn 9. desember kl. 13.00.
Sigrún Hólmgeirsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
LEÓ INGVARSSON
frá Neðra-Dal,
V-Eyjafjöllum,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði þriðjudaginn
29. nóvember, verður jarðsunginn frá Kópavogs-
kirkju fimmtudaginn 8. desember kl. 13.00.
Elín Leósdóttir, Konráð Guðmundsson,
Fjóla Leósdóttir, Guðjón Þorvaldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær sambýlismaður minn og sonur,
KARL MARKÚS BENDER,
lést á heimili sínu, Freyjugötu 34, Reykjavík,
miðvikudaginn 30. nóvember.
Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 9. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Minning-
arsjóð hjúkrunarþjónustunnar Karítasar, sími 551 5606.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hrafnhildur Ástþórsdóttir,
Elín Sigríður Markúsdóttir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, systir, amma og langamma,
SVAVA SIGRÍÐUR VILBERGSDÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 68,
sem lést á Landspítala Landakoti þriðjudaginn
29. nóvember, verður jarðsungin frá Fossvogs-
kirkju miðvikudaginn 7. desember kl. 13.00.
Njáll Símonarson,
Edna S. Njálsdóttir,
Berglind M. Njálsdóttir, Ómar Guðmundsson,
Ásta V. Njálsdóttir, Jón B. Hlíðberg,
Margrét Vilbergsdóttir, Grétar Þorleifsson,
barnabörn og barnabarnabarn.