Fréttablaðið - 11.01.2003, Síða 31

31LAUGARDAGUR 11. janúar 2002
„Matarvenjur fjölskyldunnarhafa breyst eftir að við urðum
færri í heimili,“ segir séra Örn
Bárður Jónsson, sóknarprestur í
Neskirkju. „Nú erum við þrjú,
konan mín, Bjarnfríður Jóhanns-
dóttir, og Örn Bárður yngri sem
er tvítugur.“ Hann segir fisk
alltaf hafa skipað stóran sess á
matseðli fjölskyldunnar. „Ég er
alinn upp við fisk fimm daga
vikunnar og kjöt hina tvo.
Heima var meðal annars oft á
boðstólum ýsa með hnoðmör,
steinbítur í brúnni lauksósu og
lúða, sem upp á vestfirsku var
kölluð lúðulok ef hún var lítil, en
spraka ef hún var stór.“
Örn segist hafa haldið fiskát-
inu áfram eftir að hann stofnaði
sína eigin fjölskyldu. „Við höf-
um mikið borðað ýsu, soðna eða
steikta, og það sem hefur breyst
er auðvitað hvað Íslendingar eru
farnir að búa til fjölbreytta fisk-
rétti með nýjum kryddum og út-
færslum. Annars er kjúklingur í
mestu uppáhaldi, meðan dregið
hefur úr lambakjötsmáltíðum.
Það kemur hvort tveggja til,
hvað kjúklingur fæst í miklu úr-
vali, bringur og læri tilbúin til
eldunar, og hvað hann er létt-
meltur og góður. Hins vegar
þegar ég hugsa um lambakjöt
koma upp í hugann frosið læri
eða hryggur. Ég sé til dæmis
aldrei lambakjötsgúllas í hillum
verslana. Af hverju eru lamba-
kjötsframleiðendur ekki með
hráefnið hanterað þannig að það
sé aðgengilegra?“
Fjölskylda Arnar Bárðar
prófaði á tímabili alls kyns
pastarétti, en hefur dregið úr
því. „Þessir kolvetnaríku pasta-
réttir fara bara ekki vel í mig,“
segir Örn.
Hann segir langan vinnudag
og vaktavinnu setja svip á
matseldina. „Konan mín vinnur
á vöktum þannig að við tölum
okkur saman um hvort við ætl-
um að elda yfirleitt eða hafa
bara snarl.“
Aðspurður hvort þau freistist
til að kaupa sér mat á skyndi-
bitastöðum segir Örn það vel
geta komið fyrir. „Þá helst eitt-
hvað kínverskt eða austurlenskt
sem við tökum með okkur heim.
Það er líka mikil synd að fólk
skuli ekki með góðu móti geta
farið út og borðað á veitinga-
stöðum, það er svo dýrt,“ segir
Örn Bárður og hneykslast eins
og margir á undan honum yfir
uppsprengdu verði á borðvínum
á slíkum stöðum. Þrátt fyrir að
Örn hafi búið með fjölskylduna á
Spáni einn vetur dregur matar-
gerðin ekki mikinn dám af því.
„Það var yndislegt að vera á
Spáni og þar var auðvitað oft
farið út að borða. Við fluttum þó
ekki með okkur heim mikið af
spænskum hefðum,“ segir Örn
Bárður og gefur lesendum upp-
skrift að indverskum kjúklinga-
bringum með nanbrauði. ■
Lúðulok í uppáhaldi –
lambakjöt á undanhaldi
Eftir því sem fjölskyldumeðlimum fækkar breytist matseldin og stundum verður snarlið ofan á. Langur vinnudagur og
vaktavinna skipta auðvitað líka verulegu máli. En séra Örn Bárður og fjölskylda eru afar hrifin af kjúklingum.
ÖRN BÁRÐUR JÓNSSON OG BJARNFRÍÐUR JÓHANNSDÓTTIR
Fjölskyldan hefur alltaf borðað mikinn fisk og hefur dálæti á kjúklingum. Nú eru þau bara
þrjú í heimili en voru sex.
Indverskar kjúklinga-
bringur og nanbrauð
4-6 bringur - skornar í
litla strimla
1 flaska tómatsósa
4 msk Madras-karrý, sterkt
6 hvítlauksrif, marin
Salt og pipar eftir smekk
Engiferrót - smábiti, saxaður
Kjötinu er velt upp úr þessu
öllu og það steikt snöggt í potti.
Sýrðum rjóma - einni dós - er
bætt saman við afganginn af
kryddsósunni og hellt yfir steikt
kjötið og látið malla smástund.
Borið fram með nanbrauði,
hrísgrjónum og gúrkusalati, sem
er alveg ómissandi með þessum
bragðmikla rétti, en gúrkurnar
eru skornar í litla teninga og þeir
settir í hreina jógúrt.
Nanbrauðið er hægt að kaupa
tilbúið og hita það í ofni eða baka
það samkvæmt þessari uppskrift
Nanbrauð
Hveiti, olíu, vatni og smá salti
er hrært saman og deigið flatt út í
hæfilega stórar kökur og þær
settar á grind undir grilli í ofni og
snúið eftir þörfum. Þá má setja
kryddjurtir í deigið eftir smekk.
Uppskriftin er stór og dugar
fyrir að minnsta kosti 6 manns. ■