Fréttablaðið - 13.06.2004, Síða 29

SUNNUDAGUR 13. júní 2004 21
■ Leitin að Reykjavík
HULDAR BREIÐFJÖRÐ
gekk á Esjuna.
Ég er búinn að stilla tölvuna mína
þannig að ég vakna við lagið ‘Burn-
ing down the house’. Og sennilega
þessvegna sem mér datt í hug einn
morguninn fyrir fáum dögum, að
fara á stuttbuxum í vinnuna! Þótt
það væri skýjað! Þótt trén fyrir
utan gluggann hreyfðust!
Það var ekkert svo kalt í bílnum
og mér leið ágætlega með þetta. Þar
til ég kom á auglýsingastofuna þar
sem ég vinn stundum og maður
hefði haldið að fólk ætti að vera svo-
lítið opið. „Bíddu, minn bara í sum-
arskapi?“, „Flottir kálfar!“, „Hvað,
ertu á leiðinni á fjöll?“, „Noh!“,
„Nei, eru skátarnir komnir í starfs-
kynningu?“
Háðsglósurnar héldu áfram að
falla fram eftir morgni og um há-
degi var ég hættur að geta unnið.
Sat bara með lappirnar undir borði á
meðan ég hlustaði á ‘Burning down
the house’ í heyrnartólum og velti
fyrir mér hvort ég ætti að senda
tölvupóstinn sem ég hafði skrifað.
Ég hafði skrifað: „Þið ættuð hugsan-
lega að reyna að vera aðeins minna
upptekin af að ganga í síðum buxum
hér á stofunni. Þá þyrfti kannski
ekki að hringja í utanaðkomandi að-
ila eins og mig til að bjarga hlutun-
um þegar allt er komið í þrot!“
Síðan óskaði ég þess að sólin
byrjaði að skína og trén hættu að
hreyfast. Síðan hugsaði ég um að
maður yrði að vera maður sjálfur.
Síðan óskaði ég þess að ég væri á
leiðinni á fjöll. Síðast ákvað ég að
bjarga ekkert hlutunum! Og fór.
Esjan
Það tekur fimmtán mínútur að
keyra frá auglýsingastofunni að
fjalli okkar Reykvíkinga. Á skilti
undir rótum þess eru sýndar þrjár
mögulegar gönguleiðir upp á topp
sem heitir Þverfellshorn og stendur
í 780 metra hæð. Á sama skilti er
teiknuð mynd af tveimur gangandi
manneskjum. Önnur er í stuttbux-
um.
Þótt trén væru enn á hreyfingu
byrjaði brattinn fljótlega að rífa í
kálfana svo mér hlýnaði aftur. Ég
fylgdi malartroðningi og þrátt fyrir
að það sé ekki tekið fram á skiltinu
virðist það til siðs á Esjunni að fólk
bjóði góðan daginn þegar það mæt-
ist. Líklegast finnst okkur við vera
einhvernveginn nánari svona upp í
fjalli en til dæmis bara úti í búð.
Um miðjar hlíðar var gangan
orðin drulluspaðaerfið og ég brjál-
aður í skapinu. Farinn að rífast í
huganum við hina og þessa starfs-
menn á auglýsingastofunni um
hvort Íslendingar byðu yfirleitt góð-
an daginn út í búð. Í sömu mund
beygði ég í fússi út af troðningnum.
Sennilega til að benda fólkinu í höfð-
inu enn frekar á að maður þyrfti
ekki alltaf að fara troðnar slóðir! En
þegar ég hafði gengið í gljúpri
brekkunni í nokkrar mínútur fékk
ég snert af áreynsluastma en mundi
ekki lengur hvað ég var að gera
þarna. Og flýtti mér þá aftur inn á
stíginn.
„Góðan daginn!“
„Góðan daginn.“
Á leiðinni upp hafði ég mætt
nokkrum eldri hjónum og því kom
mér sérstaklega óþægilega á óvart
að verða hræddur í klifrinu sem tek-
ur við efst. Sjálft Þverfellshorn
reyndist mjög bratt og það þurfti
bæði gríðarlega útsjónarsemi og
mikla þolinmæði til að finna réttu
leiðina upp. Eins þakkaði ég fyrir að
vera ekki í síðum buxum þar sem ég
hékk utan í klettunum. Það hefði
verið of heftandi.
En níutíu mínútum eftir að ég
hafði lagt upp frá skiltinu stóð ég á
toppi Esjunnar. Nákvæmlega sjö-
hundruðogáttatíu metrum ofar en
fólkið á stofunni. Með veröldina fyr-
ir augunum. Og leið auðvitað eins og
sigurvegaranum sem ég var. Jafn-
vel eins og engum hefði tekist þetta
áður. Alveg þar til ég fann dagbók
við útsýnisskífu sem stendur þarna
á toppnum og sá að það höfðu alla-
vega 30 manns verið á undan mér
upp þennan dag. Sá fyrsti hafði
skrifað nafnið sitt í bókina klukkan
sex um morguninn.
Viku síðar
Síðan er liðin vika. Og á leiðinni
til og frá auglýsingastofunni hef ég
séð stöðugt fleira fólk á stuttbuxum.
Flestu virðist því líða vel og ég hef
ekki enn orðið vitni að neinskonar
áreiti. Nefnilega, svona breytir
maður fjalli. Maður bara byrjar. Á
því að skipta um buxur.
Einhver gæti haldið því fram að
ég hafi bara verið of snemma í því,
ég hafi ekki breytt neinu, heldur
fjallið komið til mín á endanum. Og
auðvitað leyfum við honum bara að
sitja sem fastast á því og sem fast-
ast yfirleitt.
Í gær spurði smartasti strákur-
inn á stofunni mig hvar ég hefði
eiginlega fengið þessar stuttbuxur.
Hann virkaði óöruggur þar sem
hann stóð þarna fyrir framan mig á
gallabuxum í samþykktri sídd. Ég
svaraði honum því að hann gæti
bara fengið að eiga mínar. Fyrir
mér væri þetta stuttbuxnalúkk að
verða svolítið troðinn stígur. Og fór.
Úr buxunum. ■
Að breyta fjalli
Listaverk eftir Hepburn á uppboð
Rúmlega hundrað myndir oghöggmyndir eftir leikkonuna
Katharine Hepburn eru væntan-
legar á uppboð hjá Sotheby’s í
New York. Flestar myndirnar
gerði Hepburn meðan hún átti í 27
ára ástarsambandi sínu við leikar-
ann Spencer Tracy. Meðal lista-
verkanna er brjóstmynd af Tracy
en eftir dauða hans hafði Hepburn
myndina með sér hvert sem hún
fór og hafði hana í námunda við
rúm sitt. Hepburn talaði aldrei
um þessa frístundaiðju sína og
fjölskylda hennar neitaði því
lengi vel að myndir eftir hana
væru til.
Martin Scorsese gerir sér
vonir um að fá eitthvað af lista-
verkunum til nota fyrir nýjustu
mynd sína The Aviator, sem
fjallar um samband Hepburns
og auðkýfingsins og sérvitrings-
ins Howards Hughes, löngu
áður en Hepburn hitti stóru ást-
ina í lífi sínu, Spencer Tracy.
Cate Blanchett leikur Hepburn
og Leonardo Di Caprio fer með
hlutverk Hughes. ■
BÁTAR
Búist er við að slegist verði um listaverk
Katharine Hepburn.