Tíminn - 06.05.1973, Blaðsíða 11

!,"<!/ ism .0 Tujjub'inniif'
Sunnudagur 6. mai 1973.
ævina og hann sýndi við að passa
húsdýrin fyrir þessum hættum og
þau voru mörg sporin okkar, hans
og annarra heimilismanna, við að
passa féð um sauðburðinn og
þegar það var heimavið. bað er
þvi fleira að minnast en skáld-
skapar á Sandi.
Námsár og
þroskaárin
Arið 1922 fór ég fyrst að heiman
til lengri dvalar. Þá fór ég i ung-
lingaskólann á Breiðumýri i
Reykjadal, til Arnórs Sigurjóns-
sonar, sem var skólastjóri. Þar
var ég einn vetur. Tveim árum
siðar var ég siðan i eldri deild
Laugaskóla, lika hjá Arnóri og
útskrifaðist þaðan vorið 1926.
Haustið 1927 hélt ég til Noregs á
búnaðarskóla og dvaldist ytra i
hálft annað ár. Það var á Kalnesi
i Austurfold, sem Snorri nefndi
Vingulmörk. Það er i Heims-
kringlu. Þaðan útskrifaðist ég
1929 sem búfræðingur. Eg van-
rækti ekki námið og tók ágætt
próf, og siðast en ekki sizt þá
vanrækti ég ekki bókmenntirnar.
Ég drakk i mig norskar bók-
menntir. öll höfuðskáld Noregs
urðu mér kunn á þeim árum, á
sama hátt og islenzkar bók-
menntir og skáld áður. Ég held að
þessi ár hafi haft mikil áhrif á
bókmenntastörf min siðar. Ég
náði fljótt tökum á norskri tungu,
mjög góðum tökum og umræða
við menn varð gagnleg og eftir-
minnileg, og lifseynslan fór
vaxandi.
Leið min varð krókótt. Ég varð
ekki bóndi við heimkomuna, eins
og algengt er um búfræðinga. Ég
var peningalaus og skuldugur
eftir námið. Ég hafði sjálfur orðið
að klóra mig áfram, sem ekki var
i frásögur færandi og þegar
Arnór Sigurjónsson bauð mér
kennslu á Laugum, tók ég þvi
Yi/Ufil o
TÍMINN 11
Þóroddur og kona hans Hólmfríður
fegins hendi. Þar kenndi ég i tvö
ár, en eftir það fór ég i Kennara-
háskólann i Kaupmannahöfn og
þar var ég við nám i eitt ár, 10
mánaða timabil. 1 Kennaraskóla
Islands fór ég svo 1934 og lauk
öllum þeim skóla á einum vetri,
enda var það fyrst og fremst um
það að ræða að afla réttinda,
sem þá voru talin nauðsynleg.
Fyrstu bækurnar
Fyrsta bók min kom út árið
1943,, sem Ragnar i Smára
glaptist til að gefa út. Skýjadans
hét hún og var smásagnasafn.
Hún er nú löngu ófáanleg, sem
veldur söfnurum miklum vand-
ræðum. 1 þeirri bók voru 13 sögur
Fyrsta ljóðabókin, Villiflug,
kom svo út árið 1946 i útgáfu
Pálma H. Jónssonar. Asgrimur
Jónsson, listmálari gerði kápuna
og var það mikill heiður. Kannski
er þessi kápa það bezta við þá
bók, hugsa ég oft með mér.
Siðan hafa bækurnar rekið hver
aðra og munu vera alls orðnar 10,
ef nýjasta bókin, sem nú er verið
að gefa út er með talin. Leikið á
langspil, nefni ég þá bók og kann
það að finnast nokkuð oflátungs-
legt, en er samt sannur titill, þvi
að þetta eru fyrst og fremst þjóð-
leg og hefðbundin ljóð i kunnum
islenzkum stil.
Skáldskapurinn hefur verið
mér lifsins elexir, eins og þar
stendur. 1 honum er oft meiri
sannleikur og dýpri á sjálfum
veruleikanum og veröldin væri
kaldari og óskiljanlegri, ef hans
nyti ekki við.
— Er það svipað að vera skáld
núna og fyrst þegar þú kemur
fram?
— Nei.Það er að mörgu leyti
ólikt. Mér finnst, að skáld verði
núna að hafa miklu meira þanþol,
en áður var. Þjóðin er ekki alveg
eins þakklát og hún var og ég
held að hún geri að sumu leyti
strangari kröfur. Ekki svo að
skilja að nú sé aðeins ort fyrir
nokkurs konar sérfræðinga.
Maður hittir ljóðavini ogjafnvel
skáld á óliklegustu stöðum, alveg
eins og i gamla daga og oft hreina
spekinga, ég held þvi að ljóðlistin
skipi enn veglegan sess i islenzkri
þjóðarsál og islenzkri hugsun,
segir Þóroddur Guðmundsson að
lokum.
Jónas Guðmundsson.
—
1 ""I

;

■ í ::í:
s
i .

lliíil

• - :
■
.>; ;'; >;:;

.
. :>;:>:•>::>:

.
SSíSfe
Jll!
:>>>>>::>:;:>; >;:;:>•
l!!ill!ll
ÍIÍÍiMÍPÍlllll
liiiilll
liliteii

/m/
Bflg