Fréttablaðið - 25.09.2004, Side 54

38 25. september 2004 LAUGARDAGUR
Eftir Patrick McDonnell
■ PONDUS
■ ROCKY
■ KJÖLTURAKKAR
■ BARNALÁN
■ PÚ OG PA Eftir SÖB
Eftir Kirkman/Scott
Eftir Martin Kellerman
Eftir Frode Överli
Umferðin í stór-
b o r g i n n i
Reykjavík getur
verið ansi flók-
in. Allir eru að
drífa sig, hvort
sem er í vinnu eða
heim, og reyna allt
sem þeir geta til
að ná ætlunar-
verki sínu á sem
skemmstum tíma.
Allir þurfa að ná grænu ljósi
sama hvað það kostar. Margir
hika til að mynda ekki við að aka
yfir á rauðu til þess að þeir nái
alveg örugglega mínútu fyrr á
áfangastað. Aftan á keyrslur eru
einnig sérstaklega tíðar. Oft er
óþolinmæði aftari bílsins þar
um að kenna.
Umferðin getur verið mikill
frumskógur þar sem erfitt getur
verið að finna stystu leiðina.
Segjum að maður vilji komast úr
Reykjavík í Hafnarfjörð á sem
skemmstum tíma. Hægt er að
stytta sér leið á a.m.k. fjórum
stöðum á leiðinni. Allt fer það að
sjálfsögðu eftir aðstæðum hverju
sinni hvaða leið er best að fara.
Þannig getur það verið mikið
púsluspil að aka á höfuðborgar-
svæðinu í mikilli umferð, því leið-
irnar eru margar.
Sérlega svekkjandi er það
alltaf þegar maður telur sig hafa
valið styttri leiðina, kannski til að
sleppa við ljós, en kemst að því
leiðin var bara lengri eftir allt
saman. Vegaframkvæmdir geta
til dæmis sett strik í reikninginn
og neytt mann til að breyta af
stefnu. Þeim fer samt vonandi að
linna.
Getur verið að umferðin end-
urspegli hugsunarhátt höfuð-
borgarbúa? Fólk er óþolinmótt og
reynir ítrekað að stytta sér leið
að settum markmiðum. Það tekst
samt bara einstöku sinnum. Leið-
irnar á áfangastað eru margar en
erfitt getur verið að velja þá
réttu og þegar sú „rétta“ er valin
kemur í ljós að hún er bara
kolröng eftir allt saman. Þá þýðir
ekki að gefast ekki upp heldur
byrja upp á nýtt, því oftast er
hægt að velja um fleiri leiðir að
sama markmiði. ■
STUÐ MILLI STRÍÐA
FREYR BJARNASON VELTIR FYRIR SÉR TENGSLUM Á MILLI UMFERÐAR OG HUGSUNARHÁTTAR BORGARBÚA.
Hver er stysta leiðin?
M
YN
D
: H
EL
G
I S
IG
U
RÐ
SS
O
N
Ronaldinho
hleypur í átt að
vítateignum.
Og hann skorar með nettri
blaksveiflu.
Strákarnir í Manchester
United fagna markinu
innilega.
Þetta hljóm-
ar kannski
fáránlega en
hefur þú
aldrei spilað
fótbolta á
ævinni?
Skrýtið. Þetta
er nákvæmlega
það sama og
upptökustjórinn
spurði mig að.
Ertu enn með þessari stelpu
sem þú hittir?
Já, en þetta var svo týpískt!
Eftir að við fórum að vera
saman kom í ljós að hún á tugi
vinkvenna sem eru bæði
flottari og gáfaðri en hún!
Svona er þetta alltaf! Af-
hverju hittir maður þær aldrei
fyrst? Þetta er eins og að
stoppa fyrir puttaferðalangi
og tólf aðrir stökkva fram úr
runnunum!
Glæsikvendin láta hinar fyrst
klára erfiðisvinnuna! Síðan þeg-
ar þær hafa dregið einhvern
heim af barnum, skipta þær
fengnum á milli sín
Þær eru eins og mörgæsir
sem ýta vinum sínum í sjóinn
til að sjá hvort það séu há-
karlar á sveimi!
Nei, fallegar stelpur
eru svar mannkynsins
við hýenum!
Og hvað er ég þá? Svar
mannkynsins við rotnandi
antilópuhræi?
Hvernig kemst
hún þangað
upp
Ok, nú er komið nóg af
sjónvarpi í bili … Af hverju fariðþið ekki og leikið
ykkur fallega
saman?