Fréttablaðið - 25.11.2004, Blaðsíða 81

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 550 5010 - fax 550 2727, auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 550 5000
ÓKEYPIS
LÖGFRÆÐIAÐSTOÐ
á hverju fimmtudagskvöldi
kl. 19.30 til 22.00 í síma 5511012.
ORATOR,
félag laganema við
Háskóla Íslands.
Prinsinn
Í mér blundar krónprins. Mér líð-ur stundum eins og ég muni erfa
konungsríki eftir einhvern tíma.
Mér finnst ég ekkert þurfa að gera
neitt og er bara svona að bíða eftir
því að verða tilkynnt um krýningar-
daginn. Og þá verð ég kóngur og get
byrjað að skipa fólki fyrir verkum.
En á meðan ég er að bíða vil ég að
fólk komi vel fram við mig, eins og
tign minni sæmir. Ég vil ekki að
fólk sé að biðja mig um að gera eitt-
hvað fyrir það. Ég er prins og þarf
ekki að gera neitt nema það sem
mér finnst skemmtilegt. Ég er með
blátt blóð.
AUÐVITAÐ fer þessi hlið á mér
frekar mikið í taugarnar á mínum
nánustu, sérstaklega vegna þess að
þegar ég er hvað mestur prins þá
kem ég fram við fjölskyldu mína
eins og þjónustufólk. Hún hættir að
vera fjölskylda mín og verður hirð.
Ég fer að gera kröfur til annarra.
Ég vil að það sé komið fram við mig
á ákveðinn hátt. Ég krefst þess að
mér sé sýnd virðing og lítilsvirðing
særir ákaflega mikið mitt konung-
lega hjarta. Og ég vil að fólk geri
hluti fyrir mig, helst án þess að ég
þurfi að biðja um það. Best væri ef
fólk í kringum mig gæti verið svo-
lítið vakandi og lesið hugsanir mín-
ar.
HVERNIG eiga aðrir svo sem að
geta skilið mig? Fólk getur ekki
ímyndað sér hvað það er erfitt að
vera prins í álögum, fastur í líkama
nærsýns og skuldugs Íslendings.
Það fylgir því mikil ábyrgð að vera
ég. Hvernig ætti venjulegur fábrot-
inn almúgamaður að skilja það?
Þess vegna verða oft árekstrar á
milli mín og almúgans. Þegar ég
verð kóngur mun ég ef til vill herða
refsingar, lengja fangelsisdóma og
jafnvel taka upp dauðarefsingu.
EN KONUNGSRÍKIÐ lætur á sér
standa. Mig er farið að gruna að
kannski sé ég ekkert prins eftir allt
saman. Kannski er þetta bara ein-
hver misskilningur. Kannski er ég
bara alveg eins og allir aðrir og
ekkert merkilegri. Ég hallast að því.
En ég er ekki eini prinsinn í álögum
á Íslandi. Við erum margir. Og slatti
af prinsessum líka. Kannski við ætt-
um að koma út úr skápnum. Og ég
verð að segja fyrir mína parta að
mig langar miklu meira að vera
hamingjusamur venjulegur maður
en ófullnægður og óhamingjusamur
prins. Ég segi því konungstign
minni hér með lausri. ■
JÓNS GNARR
BAKÞANKAR
»
FA
S
T
U
R

» PUNKTUR