Tíminn - 02.09.1973, Blaðsíða 9

segir Guðlaugur Bergmann
Karnabær, Lækjargötu 2 heitir Verbúö. A myndinni sést rattiö góöa og stýrismaskinan frá Guömundi á
Þingeyri. N
framkvæmdastjóri hjó Karnabæ.
Rætt við
Guðlaug Bergmann um æskulýðsmdl
Hugmyndafræðingur-
inn bak við Karnabæ og
tízkuna er liklega enginn
einn maður, heldur
fjöldi manns. Ef til vill
er þó mestur fengur að
þvi fyrir lesandann, að
heyra hvað Guðlaugur
Bergmann, fram-
kvæmdastjóri i Karna-
bæ hefur að segja um
æskuna og tizkuna, en
Guðlaugur, eða Gulli i
Karnabæ, eins og
krakkarnir segja, er
eins konar tizkukóngur
og yfirpoppari i Karna-
bæ, — og klukkan fjögur
um eftirmiðdag komum
við i skrifstofu hans og
fáum sæti, en tizkukóng-
urinn er ,,einhvers
staðar i húsinu” eins og
það var orðað.
Skubbaði Svavari, Gests
og Ká Ká úr bransanum
Hann hugsaði sig um lengi og
horfði djúpt i augu min og á hold-
miklar hendurnar og svo sagði
hann:
— Upphafið að þessu öllu fyrir
mig, var það, að ég gerðist fram-
kvæmdastjóri LUDO sextetts og
Stefáns, en LUDO og Stefán var
popphljómsveit, sem sló i gegn og
Loðkápur og baðföt.
Við notuðum timann til þess að
litast um, þvf að þar var i
rauninni margt að sjá. Fötin voru
i haugum út um allt. Föt, 'sem
tizkukóngurinn hefur fengið send
frá framleiðendum og þau minna
okkur á veturinn, sem nú er i
nánd, og við förum ósjálfrátt að
hugsa um aumingja fólkið, sem
setið hefur rennandi sveitt i allt
sumar við að sauma loðfeldi og
Guölaugur Bergmann framkvæmdastjóri i Karnabæ. Hefur haft af-
skipi af æskulýðsmálum um langt skeið og er yfir poppinu i Karnabæ.
skúbbaði SvavariGests og Ká Ká
og fleiri gamalmennum ilt úr
hljómsveitarbransanum. Það var
eitthvað merkilegt að ske i heim-
inum þá og við vitum ekki enn
hvað það var. Ungt fólk fóV all i
einu aðskiptamáli i veröldinni:
Það er orðið að einhvers konar
þjóðfélagsafli.
kuidauipur 1 sóúnni, — tyrir vet-
urinn, sem fer i hönd og i alian
vetur mun það svo sitja krók-
loppið við að sauma baðföt og sól-
og siða hárið og um poppið og allt
skúbbaði Svavari Gests og Ká Ká
inum þá og við vitum ekki enn
einu að skipta máli i veröldinni:
Ég hætti lika að láta klippa mig
hleypt inn á skemmtistaði. Nú
þrennt fannst henni vera það,
sem háskalegast væri i veröld-
inni. Svona brugðustyfirvöldin nú
við poppinu.
Gamli Ford ersymbol fyrir Karnabæ aö l.augavegi (>(>. Allar verzlanir Karnabæjar hafa sérstakt tákn.
Karnabær Laugavegi 20 a er meö Stjarna frá llæli, sem var frægt kynbótanaut með ættartölu og hvers
konar finirii. Ilausinn af Stjarna var stoppaöur upp og er til mikillar prýöi. Allar mjólkurmestu kýr á
Suöurlandi eru komnar frá þessuin stólpagrip. Verbúö — Lækjargötu 2 hcfur svo akkeri, ratt og stýris-
maskinu frá Guömundi á Þingeyri, cn Bonaparte er meö keisarann sjálfan upp á hrossi að gá yfir Alpa-
na.
Borgarstjórinn með
bitlahár
Þetta byrjaði með rokkinu og
hélt áfram með Bitlaæðinu og
unga fólkið hætti allt í einu að láta
klippa sig og neitaði að ganga i
múnderingum gamla fólksins.
Ég hætti likaað láta klippa mig
og lét hárið vaxa og vaxa i mörg
ár og ég fór ckki að láta klippa
mig aftur fyrr en borgarstjórinn
var iika kominn með sitt hár eins
og hipparnir.
Gamla fólkið á móti öllu
nýju.
Nú fór i hönd eins konar barátta
milli kynslóðanna.
Baráttan stóð samt ekki aðeins
um sitt hár, fatnað og popptónlist,
enda þótt borgararnir einblindu á
þá hluti. Þeir voru á móti ungu
fólki. Móti hárinu, klæðaburðin-
um og á móti tónlistinni. Lika á
móti vondum hlutum, einsog
hassi og öðrum eiturlyfjum. í
raun og veru gat gamalt f'ólk ekki
lengur sætt sig við unga fólkið, og
menn með sitt hár fengu ekki
vinnu, og þeim var vikið úr skól-
um, bara fyrir það eitt, að vera
með sitt hár, og þeim var ekki
hleypt inn á skemmtistaði. Nú
finnst okkur þetta allt vera fárán-
legt og borgarstjórinn i Iteykja-
vik, er með siðara hár núna, en
Bítlarnir voru fyrir einum
áratug, eða svo. Svona hel'ur
heimurinn breytzt. Fyrir fáeinum
árum hefði hann ekki orðið
borgarstjóri og liklega hefði hann
bara verið rekinn úr Sjálfstæðis-
flokknum, meðan gamlar
kerlingar stjórnuðu klippingum i
landinu, ásamt öllu öðru.
En það voru fleiri en skóla-
stjórar og atvinnurekendur, sem
höfðu út á ungt fólk að setja. Fjöl-
miðlarnir voru óþreytandi i skrif-
um sinum gegn æskunni.
Borgarfulltrúinn likti
poppheiminum við rúss-
neskt réttarhald og Viet-
namstriðið
Mér er frá þessum árum
minnisstætt, þegar ég átti i opin-
berum deilum við einn af borgar-
fulltrúum Sjálfstæðisflokksins,
frú, sem sat i þokkabót i barna-
verndarnel'nd Iteykjavikur. Hún
likti poppheiminum við dómana
yfir rithöfundunum i Rússlandi og
Vitnam-styrjöldina, en þetta
„ÞETTA BYRJAÐI
AAEÐ ROKKINU
OGHÉLTÁFRAM
MEÐ
BÍTLA-ÆÐINU",
Borgarstjórinn í
Reykjavík með
meira hór núna
en Bítlarnir fyrir
tíu drum