Tíminn - 25.11.1973, Síða 24

24
TÍMINN
Sunnudagur 25. nóvember 1971!
ELLEN
DUURLOO:
Geymt
en
ekki
gleymt
__________ 34
Nei, og aftur nei, sagði heil-
brigð skynsemi hans. Fyrir tóll'
árum var hún eins og óslipaður
demantur. Dvölin i Evrópu hafði
slipað hana. Allt hefði farið á
annan veg, ef hún hefði komið
hingað sem eiginkona hans. Nú
var hún fræg söngkona og gift
aðalsmanni.
— Góðan dag, Deleuran.
Hann tók i taumana og leit i
áttina þaðan sem hljóðið barst.
Kona kom riðandi eftir hliðarstig
nokkrum. Ilún var klædd
bronslituðu reiðpilsi, þröngu i
mittið. Um hálsinn bar hún
breiðan blúndukraga, sem minnti
einna hel/.t á miðaldir. Nokkrum
fetum á eftir henni var hesta-
sveinninn klæddur gulu skinn-
vesti og með knapahúfu á höl'ði.
— Góðan dag barónessa. Hann
heilsaði henni brosandi, en brosið
var tilgerðarlegt.
llún reið alveg upp að honum.
— En gaman að hitta yður hór,
eigum við að l'ara saman i smá
reiðtúr. Hún snóri sór að hesta-
sveininum, án þess að biða eftir
svari og hrópaði:
— Jens farðu heim og segðu
baróninum, að óg hali iiitt
Deleuran og við höfum larið i
reiðtúr.
Stigurinn var þröngur, svo þau
urðu að riða þótt upp við hvort
annað. llún sat teinrótt og lögur i
söðlinum og starði lram fyrir sig
með bros á vör. Hvorugt þeirra
mælti orð af vörum. Dögnin varð
svo langvinn að hún varð óþægi
leg , að minnsta kosti fannst Jean
Pierre svo. Hann ætti auðvitað að
segja eilthvað, halda uppi léttum
og skemmtilegum samræðum, en
hann kom ekki upp orði. Hetta var
ákaflega undarleg kona.sem reið
hór við hlið hans, tvær konur i
einni ef svo mátti segja, Bella
ambáttin hans og æskuunnusta,
en það var einnig barónessa v.
Uútten kona nágranna hans, kona
sem hann hafði einungis talað
kurteislega við i veizlum.
Stigurinn endaði i litlu rjóðri.
Bella stöðvaði hestinn, sneri sér
að Jean Pierre brosti lævislega og
sagði hægt:
— Loksins ein saman, jean
Pierre, hjálpaðu mér af baki. Við
skulum tala saman. Mig langar
að tala við þig, og ég veit að þú
vilt slikt hið sama. — Ég hef séð
þig riða framhjá úr glugganum
mlnum á hverjum degi.
Jean Pierre fannst að hann yrði
að mótmæla þessu, en hann gat
það ekki. 1 aðra röndina langaði
hann mest til að snúa við og flýta
sér heim til Lenu og Sct. Jans
Minde, en aðdráttarafl Bellu kom
I veg fyrir það, og á hinn bóginn
afsakaði hann sig með að það
væri ófyrirgefanleg ókurteisi að
koma þannig fram gagnvart
hefðarkonu á hestbaki, sem væri
án fylgdar. Jean Pierre átti alltaf
auðvelt með að finna afsökun
fyrir gjörðum sinum, eins og titt
er um veikgeðja menn.
— Eruð þér þreyttar, ef við
förum þessa leiö, þá styttum við
okkur leið til Lúttendal.....
— Hagaðu þér ekki svona
heimskulega, Jean Pierre.
Hjálpaðu mér af baki. Við höfum
um margt að tala, son okkar til
dæmis.
Jean Piette kipptist við, siðan
þann dag er Bella hafði minnzt á
son sinn, höfðu stöku sinnum
vaknað með honum óþægilegar
hugsanir, en hann visaði þeim á
bug. t>ó svo að hann vissi að saga
hennar var helber uppspuni frá
rótum, hafði hann talið sér trú um
að þetta væri sonur hennar frá
fyrra hjónabandi. Opinberlega
var hann það, svo hvað kom
honum eiginlega málið við.
Nú sagði hún það afdráttar-
laust.
Sonur okkar....
— Ællar þú að sitja þarna til
eilifðarnóns, Jean Pierre, sagöi
hún óþolinmóð. Ilann stökk af
baki og lyfti Bellu úr söðlinum.
Jean Pierre hélt enn um grannt
mitti Bellu. Ilún gerði enga
tilraun til að losa sig eða ýta
honum frá sér, þvert á móti. Hún
hallaði sér enn þéttar upp að
honum. Hún lyfti andlitinu upp að
andliti hans, fallegt og eggjandi
bros lék um varir hennar og hún
hvislaði:
-— livorugt okkar getur
gleymt...
llann dró djúpt að sér andann:
Nei, nei, en núna, Bella það
hefur svo margt á daga okkar
drifið siðan þá.
— Hvaða máli skiptir það, Jean
Pierre, hvers vegna heldur þú að
ég sé komin hingað. Hvers vegna
heldur þú að ég hafi barizt fyrir
þvi árum saman að komast
hingað?
— Herbert v. Lútten, stundi
Jean Pierre.
llún hristi höfuðið óþolinmóð.
— Verlu ekki kjánalegur, ég er
hir.gað komin til að hitta föður
sonar mins, æskuást mina.
— Bella, Bella, þú verður að
reyna að skilja.
— Já, ég skil, sökum þess að ég
þekki þig svo vel Jean Pierre, þú
hljópst á brott, vegna þess að þú
ertheigull, en enginn hleypur á
brott frá mér. Þú hafnaðir i
hjónabandinu og kona þin er
indæl, en hvað kemur það okkur
við Jean Pierre, hvað varðar
okkur um konu þina eða Herbert?
Hún færði sig enn þéttar upp að
honum. Ilmurinn af hörundi
hennar og hári heillaði hann eins
og alltaf áður. Hann gleymdi öllu
öðru en þessari töfrandi konu.
Hann dró hana niður i grasið.
Hestarnir voru á beit, fuglarnir
kvökuðu, lauf beykitrjánna
bærðist aðeins i golunni. Jean
Pierre var ekki lengur i Dan-
mörku, hann var kominn til eyj-
unnar sinnar, hann heyrði söngl
plantekruþrælanna i fjarska, og
skrjáfið i pálmatrjánum. Hann
var hjá Bellu, æskuástinni sinni.
Hann varð ekki var við sigri
hrósandi bros Bellu, þegar hann
faldi andlitið við öxl hennar.
Klukkustundu siðar, fylgdi
Deleuran barónessunm neim og
Jens hestasveinninn kom
hlaupandi á móti þeim úr hest-
húsinu.
— Ég bið yður að færa barón-
inum kveðju mina, sagði hann
hátt, ef til vill einum of hátt. Ég
hef ekki tima til að heilsa upp á
hann i dag. Reiðferðin varð öllu
lengri en ég hafði ætlað mér
sökum ánægjulegs félagsskapar
barónessunnar, svo að ég þarf að
flýta mér heim á leið. Þegar
hann hafði skilað af sér hesti
sínum á Sct. Jans Minde, langaöi
hann helzt af öllu að vera i
einriimi, svo honum gæfist timi til
að jafna sig, en Lena heyrði þegar
hann kom og hljóp á móti honum .
— Jean Pierre, það kom bréf að
heiman i dag, hún leit á hann
hrædd á svip, Jean Pierre ertu
eitthvað lasinn.þú ert svo fölur?
— Nei, vina min, en dálitið
þreyttur. Hitinn kom svo skyndi-
lega i ár.
— Þú fórst i langan reiðtúr i
dag?
— Ég hitti barónessuna og við
fórum saman i útreiðartúr, hún er
sæmileg reiðkona, en þetta dróst
á langinn. Jean Pierre, gat bitið
úr sér tunguna um leið og hann
sagði þetta. Þarna stóð Lena fyrir
framan hann, eina konan, sem
hann hafði nokkurn tima unnað.
og kært sig um, þessari konu
hafði hann þó að undarlegt megi
virðast verið trúr i sjö ár. Hún
stóð þarna fyrir framan hann og
grunaði ekkert, og hann hafði
brugðizt henni, hann hafði...
0, þessi bölvuð skækja, hún var
ekki annað en skækja og hafði
aldrei verið annað. Honum var
þetta Ijóst og á þessari stundu
hataði hann hana, þessa konu,
sem alltaf tókst að tendra
ástríðubál hið innra með honum.
— Lena min, sagði hann og rétti
fram höndina, elsku Lena min.
— Jean Pierre þó, um hvað ertu
eiginlega aðhugsa, spurði Lena
og léttur roði færðist um andlit
hennar. Seztu nú....nei, farðu og
skiptu um föt og ég skal færa þér
eitthvað svalandi. Jean Pierre,
mig hefði langað svo til þess að
geta farið með þér i útreiðartúra i
sumar.
— Myndir þú vilja það, það
þætti mér gaman, Ella er að
verða svo stór núna, svo að þú
ættir að komast frá.
— Já, það væri ákaflega
gaman, en sjáðu til ég get það
samt sem áður ekki. ég...
— Áttu við....
Auðvitað á ég við það. Ég ætlaði
ekki að minnast á það við þig,
fyrr en ég væri viss i minni sök,
og ég er viss núna. Er það ekki
dásamlegt. Ó, Jean Pierre, mig
langar til að eiga heila hjörð af
börnum.
— Lena min, ástin min.
lfann tók hendur hennar og
þakti þær kossum, hann langaði
til að þrýsta kossi á varir hennar,
en hætti við það á siðustu stundu.
Honum fannst það sviksamlegra
8.00 Morgunandakt Herra
Sigurbjörn Einarsson flytur
ritningarorð og bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög Hljóm-
sveit Hans Cartses leikur.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr
forustugreinum dagblað-
anna.
9.15 Morguntónleikar.
(Veðurfregnir 10.10.) a.
„Flugeldasvitan” eftir
Hándel. RCA-Victor sin-
fóniuhljómsveitin leikur:
Leopold Stokowsky stj. b.
Sinfónia nr. 41 (K 551) eftir
Mozart. The National Arts
Center hljómsveitin leikur:
Mario Bernardo stj. c.
Sellókonsert i D-dúr eftir
Haydn. Jacqueline de Pré
og sinfóniuhljómsveit
Lundúna leika: Sir John
Barbirolli stj.
11.00 Messa i l>augarnes-
kirkju Prestur: Séra
Grimur Grimsson Organ-
leikari: Kristján Sigtryggs-
son. Kór Ásprestakalls
syngur.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.15 Brotasilfur um Búdda-
dóm Sigvaldi Hjálmarsson
flytur fjórða erindi sitt:
Leið athyglinnar.
15.00 Miðdegistónleikar: Frá
austurriska útvarpinu
Flytjendur: Elisabeth
Söderström og Sinfóniu-
hljömsveit austurriska
útvarpsins. Stjórnandi:
Milan Hrval. a. „Július
Cesar”, forleikur eftir
Hándel.b. „Veiðimennirnir,
forfeður okkar”, forleikur
fyrir sópransöngkonu og
hljómsveit op. 8 eftir Benja-
min Britten. c. Sinfónia nr. 6
i h-moll eftir Tsjaikovský.
16.25 A bóka m arkaðinum
Andrés Björnsson útvarps-
stjóri sér um kynningu á
nýjum bókum.
16.55 Veðurfregnir. Fréttir.
Tónleikar.
17.10 Otvarpssaga barnanna:
„Mamma skilur allt” eftir
Stefán Jónsson Gisli
Halldórsson leikari les (13).
17.30 Sunnudagsiögin. Til-
kynningar.
18.30 Fréttir. 18.45. Veður-
fregnir. 18.55. Tilkynningar.
19.00 Veðurspá. Leikhúsið og
viðHilde Helgason og Helga
Hjörvar sjá um þáttinn.
19.35 „Sjaldan lætur sá betur,
sem eftir hermir”
Umsjónarmaður: Jón B.
Gunnlaugsson.
19.50 Kórsöngur I útvarpssal
Drengjakór St. Jakobs-
kirkjunnar i Stokkhólmi
syngur lög eftir Perosi,
Mozart, Skjöld, Wills o.fl.
Söngstjóri: Stefán Skjöld.
20.25 Hjá Guðmundi Frimann
Hjörtur Pálsson ræðir við
skáldið, sem les úr ljóðum
sinum, og Baldvin Halldórs-
son leikari les smásögu
Guðmundar, „Mýrarþoku”.
21.15 Tónlistarsaga Atli
Heimir Sveinsson skýrir
hana með tóndæmum (5).
21.45 Um átrúnað Anna
Sigurðardóttir talar um
Iðunni og Nönnu.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög
Heiðar Ástvaldsson dans-
kennari velur og kynnir.
23.25 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Mánudagur
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7,00 8,15 og 10.10.
Morgunleikfimi Morgun-
leikfimi kl. 7.20: Valdimar
Ornólfsson leikfimikennari
og Magnús Pétursson
pianóleikari (alla virka
daga vikunnar). Fréttir kl.
7,30 8.15 (og forustugr.
landsm.bl.), 9.00 og 10.00.
Morgunbæn kl. 7.55: Séra
Helgi Tryggvason flytur
(a.v.d.v.). Morgunstund
barnanna kl. 8.45. Olga
Guðrún Árnadóttir heldur
áfram lestri þýðingar
sinnar á sögunni „Börnin
taka til sinna ráða” eftir dr.
1562
Lárétt
1) Borg,- 6) Mann,- 8) Neitun.
10) Fóta búnað,-12) Fæði.
13)
Kindum,- 14) Kemst undan.
16) Svifs,- 17) Kassi,-
öduglegar,-
19)
X
1561.
Lóðrétt
2) Ans,- 3) Gá.- 4) Lit.- 5)
Ahald.- 7) Sláin.- 9) Ata.- 11)
Eld,- 15) Gæs,- 16) MII,- 18)
ST,-
Lóðrétt
2) Dýr,- 3) Stafur,- 4) Bors,- 5)
Kreppt hendi,- 7) Fugl - 9)
Stafur,- 11) Glöð,- 15) Væl a-
16) Púka,- 18) Snæddi.
Ráðning á gátu nr.
Lárétt
1) Bagli,- 6) Nái.- 8) Hás,- 10)
Tel,- 12) At,-13) Lá,- 14) Lag,-
16) MDI,- 17) Æsi,- 19) Astin,-
HVELLj
G
Kannski, en hér úti i
geimnum þurfum við á
heppni eins og þinni að^
halda.'
*