Tíminn - 24.02.1974, Blaðsíða 39

Sunnudagur 24. febrúar 1974.
TÍMINN
39
GULLLEITIN
Norsk gamansaga eftir
Frederik Kittelsen.
Sigriður Ingimarsdóttir
þýddi.
„Skiljið þér ekki?”
Prófasturinn varð nú
jafnhissa. „Hafa dreng-
irnir ekki sagt yður
neitt? Ég verð nú að
segja, að þetta finnst
mér of mikil hæverska
og það hjá strákum!”
Hann horfði á þá að-
dáunaraugum, en strák-
arnir gengust ekki upp
við það. Prófastinum
voru nefnilega ekki
kunnar allar ástæður.
„Ég verð að biðja yð-
ur um nánari skýring-
ar”, prófastur minn
góöur”, sagði yfirfor-
inginn. „Kemur þetta
nokkuð drengjunum
við?”
„Já, hlustið þér nú á
—”. Prófastur hóf frá-
sögnina. Drengirnir sáu,
að Eðvarð frændi hnykl-
aði brýrnar, þegar
lengra dró.
„Nú, þið eruð að göltr-
ast úti á nóttunni?” Það
var mild ásökun, en um
leið strangleiki i rómn-
um.
„Vissuð þér það
ekki?” Prófasturinn
virtist mjög undrandi.
„Nei. Ef ég hefði vitað
það, væri peningakass-
inn yðar tómur núna.
Hvað voruð þið að gera
úti, strákar?”
„Við þurftum að at-
huga dálitið. — Það var
bara hægt i myrkri og —
og svo — þess vegna
vorum við i skóginum —
og þar heyrðum við
allt”, stamaði Niels.
„Hvað voruð þið að
gera i skóginum?”
Ekkert svar.
„Viljið þið siður segja
frá þvi?”
„Já, ef við gætum
komizt hjá þvi”.
„Gott og vel! Ég ætla
O Eldsmiður
pottur úr steini, en að visu likast-
ur stórrri undirskál i laginu. Það
sýndist okkur þó, að i honum hefði
verið eldað.
— Heldur þú að Fjalla-Eyvind-
ur hafi verið þarna á ferðinni?
— Ég veit ekki. Það er talið, að
hann hafi einhverju sinni hafzt
við þarna, en fleiri eru þar lika til
nefndir, eins og sjá má i bókinni
Útilegumenn og auðar tóttir, eftir
Ólaf Briem.
— Hefur þú ekki komið i fleiri
staði, sem ekki eru i alfaraleið?
— Jú, ekki er þvi að neita. Ég
get til dæmis nefnt Flateyjardal,
byggð, sem alveg er kominn i eyði
núna. Svö höfum við lika komið
norðuri Fjörðu, eða Fjörður, eins
og það landsvæði mun vera nefnt
að kunnugum. Ég á, hér við Hval
vatnsfjörð og Þorgeirsfjörð. i
Hvalvatnsfirði hefur áður verið
blómleg byggð, enda er þar
mikið flatlendi, grasi gróið. Þar
voru nautahjarðir á beit, þegar
við komum þar. Við komum lika
að Þönglabakka i Þorgeirsfirði.
Ennfremur gengum við frá
Björgum i Kinn út i Náttfaravik
ur. Það er strembin ganga, þvi
sæta þurfti sjávarföllum undir
svokölluðum Forvöðum, og fjar-
an er ákaflega grýtt. Þetta höfum
við farið tvisvar og i seinna
skiptið sagði ég, að þesssa leið
færi ég ekki aftur fyrir nokkurn
pening, enda er ég að visu farinn
að slakna til gangs.
— Gerir veðrið ykkur aldrei
neinar skráveifur, eða ert þú einn
af þeim útiverumönnum, sem
kalla allt veður gott?
— Jú, ekki neita ég þvi, aö veðr-
ið geri okkur stundum smávegis
grikk. En góða veðrið á undan og
eftir hinum lakari, bætir þau upp.
Það gerðist til dæmis i annarri
ferðinni, sem við fórum norðan
jökla, að við sátum i bilnum i
þrjátiu klukkutima, veðurteppt
vegna sandbyls. Að sjálfsögðu
höfðum við allan okkar útbúnað
með okkur, en það var ekki viðlit
að tjalda, svo var sandfokið
mikið. Og þó að rigni eða snjói,svo
að allt fer á flot i tjaldinu eina
nótt, — hvern þremilinn gerir það
til? Ef maður fær gott veður
daginn eftir, þorna bæði föt og
tjöld og erfiðleikarnir gleymast.
„Það mætti vera
meira skitmennið,
sem ekki skánaði............”
— Þú hefur auðvitað farið i
göngur, eins og aðrir sveitastrák-
ar?
— Min fyrsta ferð inn fyrir
byggð var fjallferð, ég fór i haust-
leitir á Gnúpverjaafrétt, en hann
er einhver frjósamansti og
fegursti afréttur á landinu.
Þegar farið er neðan úr byggð,
opnast hvert útsýnið af öðru,
alltaf nýr og nýr heimur.
Við skulum hugsa okkur, að við
séum komnir rétt inn fyrir
Minnanúp i Gnúpverjahreppi.
Þaðan sér til Búrfells og inn i
Þjórsárdal. Þegar komið er inn á
Gaukshöfða, sést inn i Skriðu-
fellsskóg og svæðið þar i kring.
Þegar inn fyrir Þjóðrsárdal kem-
ur, á Sandafell, og útsýni opnast
inn yfir afréttinn, — ekki er það
lakast. Nei, það þýðir ekki að
telja þett upp, nöfnin ein segja
litið fyrir þá, sem ókunnugir eru,
hinir vita þetta allt. En ég minnist
þess, að einu sinni, þegar við
komum inn fyrir Sandafellið,
sagði ég við félaga mina: ,,Það
mætti vera meira skitmennið,
sem ekki skánaði eitthvað við að
koma i svona umhverfi.”
— Þú ert þá þeirrar skoðunar,
að útivera og náttúran yfirleitt
bæti okkur heldur en hitt?
— Mér dettur stundum i hug
það sem Einar heitinn Sæmund-
sen sagði i kvæði sinu Hesta-
minni, en þar kemst hann meðal
annars svo að orði:
Á nokkur maður sælli sól-
skinsstundir
hér sunnan Kjalar, norðan
Sprengisands,
og þekkjast aðrir betri fegins-
fundir
I fjalladölum okkar kæra lands,
en riða saman, fjörga fáka
teygja
og fljúga á spretti yfir mel og
grund.
Hver mundi ei af sér áhyggjunum
fleygja,
sem ætti von á slikri dýrðar-
stund?
Þannig kveður Loftur
Já, svo kvað Einar. En hefur
þú ekki sjálfur kastað fram stöku
um þaðj sem fyrir augu hefur
borið á ferðalögum þinum?
— Það er nú ekki ýkjamikið. en
ég skal þó lofa þér að heyra ofur-
litið af þvi tagi. Hér er ein litil
visa um Herðubreið:
Herðurbreið á brá er heið,
brött er leið á efsta tind.
Húsið þreyða hérna beið
hjá hvannameið við tæra lind
Og hér er ein, kveðin á leið i
öskju:
Yfir sand og auðnir hér
andar svalur vindur.
Héluskýi hulinn er
Herðubreiðartindur.
1 Vaglaskógi varð þessi visa til:
Hér er fritt og friður nógur,
fögrum gróðri jörð er sprottin,
upp um hliðar angar skógur, ekki
er guð af baki dottinn.
Svo er hér ein, dálitið harðleit
veðurvisa:
Sig nú ygglir út við tagl
alda smá með hvita brá,
eins og mygla úlfgrátt hagl
Eskju bláa skyggir á.
— Hefur þú ekki ort neitt um
járnsmiðina?
— Það er ekki mikið. En hér
koma tvær:
Um það skráð er ekki á blað,
enda litill þarfi,
þó ég ljúki á þessum stað
þrjátiu ára starfi.
Þó að lokum liði senn
og lifsins brunnur þorni,
vona ég aö eldinn enn
upp ég kveiki að morgni.
— Þótt þessi seinni visa endi
vel, gæti hún misskilizt. Viltu
kenna mér einhverja aðra til þess
að ljúka þessu spjalli á?
— Jú, það má alveg, og það er
þá bezt að það verði ferðavisa
Hún heitir Að leiðarlokum, og við
skulum enda á henni, þótt ég
reyndar hafi alls ekki i hyggju að
hætta ferðalögum.
Farið hef ég fjallasvið,
forna vegu og nýja,
ljúft er sér að leika við
landið svala og hlýja.
Hér skulum við skiljast við Loft
Ámundason og þakka honum
rabbið.
—VS.
Q Ljóðasmiður
það ekki rétt, sem ég hef heyrt, að
þú fáist lika við að yrkja?
— öllu má nú nafn gefa. Ég
held,að það sé nokkuð djúpt tekið i
árina að segja, að ég yrki. Hitt er
annað mál, að ég er eins og marg-
ir Islendingar með það, að ég hef
örsjaldan borið það við að setja
saman hendingar, sérstaklega
eitthvað i glensi, þegar tækifæri
og kringumstæður hafa kallað á
slikt, og jafnvel stöku sinnum
snarað visu á ensku, likt og þegar
annað fólk ræður krossgátur.
— Kemur það ekki til mála, að
ég fái að birta eitthvað eftir þig?
— Ef til vill. Við getum athug-
að, hvort við finnum nokkuð, sem
við höldum að einhver geti haft
gaman af. Ég skal hugleiða mál-
ið.
Jú, það er annars bezt.að ég lofi
þér að heyra kvæðiskorn, sem ég
orti einu sinni og sendi vinkonu
minni i New York. Tilefni þess er
það, að hún hafði boðið mér vest-
ur til sin og vinkonu sinnar, en ég
gat, þvi miður, ekki þegið það
kostaboð. Varð þvi að láta duga
að senda þeim kvæðið. Það heitir
Til elskulegrar Mariu
i New York.
Að heilsa allir heima biðja,
og heilladisir ykkur styðja,
hjartans skvisur!
Nú, hér fylgja nokkrar visur.
Þakka tilskrif töluverð,
um tilveruna og ykkar fero.
1 Ameriku er allt svo flott,
og er þó varla nógu gott!
Njótið þið alls af megnum mætti,
nú minum er lokið fyrsta þætti.
Frost er nú á Fróni,
freðið bæði á tjörn og lóni.
Allir spóar eru flognir
og einnig lóur.
Á heiðum uppi hima tófur.
Skattur lagður á mýs og menn,
mörgum finnst slikt nóg i senn.
Brennivin i búðiim hækkar,
burðarmáttur krónu smækkar.
Óskastundum óðum fækkar.
Aldur beztu manna lækkar.
Harðnar i ári hjá höfðingjum,
hlykkjast brækur á smælingjum.
Einum konum er ósköp kalt,
þótt eigi þær i grautinn salt.
Heimsins yndi er svo valt!
En heillandi þykir mér boðið
i beddann þinn breiða,
brúklegur yrði vist sá til veiða.
En að kúldast á divan,
með kopp sér við tær,
er kerlingaaðferð dagsins i gær.
Lika hjá ykkur ljuft yrði
að dúlla,
leika sér smávegis, saman
aðlúila.
Fara að morgni i sitt finasta
púss,
fá sér að drekka tvöfaldan sjúss.
Ganga svo út á götu og skoða,
gæta þess vel að lenda ekki
i voða
Horfa bara á heimsins menn,
helzt ekki færri en þrjá i senn!
Ja, slikt myndi nú eiga við
hana Vindu,
sem viðundur heimsins á hana
dyndu.
En afþakka verð ég þitt ágæta
boð,
þvi ég á varla til þess að kaupa
i soð.
Búin er taðan og súrheyið sæta,
seint mér gengur úr þvi að bæta,
en sendi ykkur kveðjur og óska
alls góðs
i endi þessa frumsamda ljóðs.
Hér endar kvæðið, og skýrir
það sig að mestu leyti sjálft. Þó
má geta þess, að það er dagsett 1.
nóv.. 1967, og geta menn haft það
til hliðsjónar við upprifjun þeirra
atburða, sem minnzt er á, (geng-
isfall krónu, verðhækkun á vini,
o.s.frv.)
Eins og drepið var á hér að
framan, hefur Kristin Snæhólm
brugðið þvi fyrir sig að snúa is-
lenzkum ljóðum á ensku. Við
skulum að lokum lita á þýðingu
hennar á hinni alkunnu visu,
Nú er úti veður vott,
verður allt að klessu,
ekki fær hann Grimur gott
að gifta sig i þessu.
Þetta þýðir Kristin þannig:
The weather out is, oh,
so wet
Everything will messy get,
It won’t be good for Grim
theswain,
Getting married in this rain.
Eins og kunnugt er, þá láta
Engilsaxar og fleiri góðir menn
hverja hendingu byrja á stórum
staf, og er þvi að sjálfsögðu haldið
hér. Þá má og geta þess til gam-
ans um hann ,,Grim swain”, að
orðið „swain” hefur tvær merk-
ingar i ensku. Það getur sam-
kvæmt orðabók bæði þýtt elsk-
hugi og sveitastrákur.
Og lýkur nú hér af Kristinu
Snæhólm að segja og yrkingum
hennar.
—VS
© Reykholt
deiidina, vegna þess að ég ætla
mér að verða iþróttakennari, og
tel hana mjög góðan undirbún-
ing undir það nám. Þaö eina
neikvæða sem ég sé við deildina
er það, hve fáir timar fara i
kennslu, þeir mættu gjarnan
vera fleiri.
Vigfús Helgason
frá Hraunkoti i
Vestur-
Skaftafellssýslu.
Ég hef æft kanttspyrnu og er
starfandi félagi i ungmenna-
félaginu Ármann. Ég valdi leið-
beinendadeildina vegna áhuga á
iþrótta- og félagsmálum. Nám
mitt hér getur þroskað mig sem
leiðbeinanda (en á sliku fólki er
skortur i minu heimahéraði.)
Ég tel hugmynd Vilhjálms að
stofnun þessarar deildar mjög
góða og eiga erindi inn i sem
flesta skóla. Hér eru góðar
kennsluaðferðir og Matthias
mjög góður kennari. Einnig álit
ég, að þessi stefna Vilhjálms
með leiðbeinendanáminu i þvi
formi,sem þaðerhér,komi betur
út en Lýðháskólaformið að
sumri til.
Oddný Árnadóttir
frá Þórshöfn á
Langanesi
Heima er ég starfandi i Ung-
mennafélagi Langnesinga og
keppi i frjálsum iþróttum. Ég er
i fimmta bekk, og þegar kom að
þvi að velja valgrein, ákvað ég
að fara i uppeldiskjörsviðið. þvi
innan þess er leiðbeinenda-
deildin. Þvi réði áhugi minn á
iþróttum öðru fremur. Fyrir
utan þá iþróttafræðslu, sem
maður fær, eykst áhugi manns á
félagsmálum. Til að mynda lær-
ir maður að tala óþvingaður
fyrir framan hóp af fólki o.fl.
Hafdis Hrönn
Ottósdóttir
frá Hrisey i Eyjafirði.
Þar sem mjög er ábótavant i
minu heimahe'raði öllu þvi,er að
iþróttum viðvikur, valdi ég leiö-
beinendadeildina sem valgrein.
Ég hef mikinn áhuga á iþrótt-
um og vonast þvi til þess að
geta orðið að liði heima. þegar
ég hef lokið námi minu hér.
Ég hef áhuga á þvi að fara i
iþróttaskólann,ef tækifæri gefst,
og tel ég námið hér mjög góðan
undirbúning. Hér féum við góða
innsýn i félags og iþróttastörf,
sem ég tel mjög uppbyggjandi
og til aðstoðar á margan hátt.
Eyrún Júliusdóttir
frá Dalvik.
Sem valgrein valdi ég
uppeldiskjörsvið, en þvi fylgir
leiðbeinandadeild. Kennslutil-
högun er hér ágæt og kennsla
góð.
Mér finnst það mjög góð hug-
mynd hjá Vilhjálmi að hafa
byrjað á þessari deild og tel
hiklaust, að slik deild ætti að
vera i sem flestum skólum. þar
sem nám þetta er mjög þrosk-
andi.
Ég vonast fastlega til þess,að
ég geti orðið að liði, þegar ég er
komin heim.
VÖRUBÍLAR
3ja öxla vörubílar:
árg. ’72 Volvo FB 88
árg. '72 Volvo FB 86
árg. '71 Scania Vabis 110
super
árg. '67 Volvo FB 88
árg. '67 Scania Vabis 76
super með tveggja og hálfs
tonna Foeo krana.
árg. '65 Scania Vabis 76
árg. ’65 Merc. Benz 1920
2ja öxla vörubílar:
árg. ’71 Scania V’abis 80
super
árg. ’71 Merc. Benz 1513
árg. '70 Merc. Benz 1513
árg. '69 Merc. Bens 1313
árg. '67 Merc. Benz 1413
framb. með tveggja og liálfs
tonna Foco krana.
árg. ’67 Merc. Benz 1413
árg. '66 Merc. Benz 1413
árg. '66 Scania Vabis 56
árg. '64 Scania Vabis 56
árg. '66 Volvo F85 turbo
Miöstöð vörubila- og
vinnuvélaviðskiptanna
er hjá okkur.
AÐSTOÐ
Sigtúni 7
Sig. S. Gunnarsson.
Simar 81518 & 85162.