Tíminn - 17.11.1974, Blaðsíða 20

20
TÍMINN
Sunnudagur 17. nóvember 1974
Sunnudagur 17. nóvember 1974
TÍMINN
21
i t :■
p*l 1 J
t
1 : % 1

Nemendurnir I einni röð. Frá vinstri: Guðmundur Baldursson, Einar
Haraldsson, Guðmundur Svavarsson, Kristján Guðmundsson, Stefán
Jóhannsson, Helgi Þórðarson, Guðmundur Pálsson, Jón Björnsson,
Garðar Hrafn Skaptason, Pétur Sveinsson, Þórður Hilmarsson,
Guðmundur Benediktsson, Steingrimur Magnússon, Björn Magnússon,
Sigurður Kristinsson, Magnús Koibeinsson, og lengst til hægri er
þjáifarinn, Guðbrandur Þorkelsson
Svona á aðganga hæga göngu. Þeir eru samtaka, enda kunna þeir þetta,
Heiisa! Lyfta oinboganum vel — ogvera beinnibaki.
í þeirra starfi er það bróðnauðsynlegt
AÐ KUNNA RETTU TOKIN
Á SAMBORGURUNUM
Tímamenn heimsækja iögregluskólann — Skrif og myndir: BH & GE
Strákarnir eru fljótir að komast upp á lagið. Guðmundur dr Reykjavlk
og Stefán frá Selfossi með Guðmund frá Höfn á milli sln, og Einar úr
Reykjavik og Helgi frá ólafsfirði taka Kristján frá Reykjavlk tökum.

íiiiiiié*#
.** *.*_*«
*m^*i«*
»* n
V n m
»*i, ii*
iii¥V*»
* v i
„Þegar við þurfum að
hafa afskipti af sam-
borgurum okkar, reynum
við að hafa þau vinsamleg.
En i starfinu er það svo í
flestum tilfellum, að við
verðum að hafa afskipti af
þeim, af því að þeir hafa
brotið eitthvað af sér. Til
v**** I I *
§i* n *** I

;;;;;;;1 [ A a m V i

Þrjár stúlkur eru I skólanum, allar úr Reykjavik. Björg Jóhannesdóttir, Arnþrúður Karlsdóttir og
Ingileif G. ögmundsdóttir sitja hér á skóiabekk með félögum sfnum.
þess að varna því, að þeir
brjóti frekar af sér eða
valdi sjálfum sér eða
öðrum skaða, getum við
þurft að beita þá hæfilegri
hörku. Og það er þessi
harka, sem þið þurfið að
læra, sérstakar aðferðir,
sem þið þurfið að beita..."
Hvað er nú? Hver skyldi
nú segja svona nokkuð,
nema kannski bara út í
bláinn?
Þetta er langt frá því að
vera út í bláinn, þetta er
meira að segja nauðsyn-
legur inngangur að því,
sem við Tímamenn
heyrðum og sáum í aII-
stórum bárujárnsskála úti
á Seltjarnarnesi, þegar við
skruppum út á Suðurnes
um daginn, þegar garrinn
var hvað gustmestur í
veðrinu, og heilsuðum upp
á nýiiðana í lögreglu-
skólanum. Þar voru þeir að
þjálfa þá, Sigurður M.
Þorsteinsson, yfirþjálfari
lög reg I uskó la n s, og
aðstoðarþjálfarinn, Guð-
brandur Þorkelsson.
Um þessar mundir eru
þeir búnir að starfa við
lögregluskólann i aldar-
fjórðung, komu inn í
lögregluna árið i 1940 og
hófu þjálfun í lögreglu-
skólanum árið 1949.
Þeir hafa margs að
minnast frá þessum árum.
Þeir eru ærið margir ungu
mennirnir sem viðs vegar
að af landinu hafa sótt
þjálfun sína í æfinga-
klefann, sem stendur
þarna í næðingnum á
nesinu....
Kannski er þaðsalurinn sjálfur.
Kannski einbeittnin i fasi þjálfar-
anna undir góölegu yfirbragöinu.
Kannski strákarnir, allir á bezta
aldri, stæltir og snöfurmann-
legir. En allt um þaö....þaö er
eitthvaö athafnalegt þarna, svo
aö umhverfiö veröur nánast
alvarlegtf samanburöi viö gázka-
fulla ieikfimisali skólanna og
iþróttafélaganna.
En æfingarnar eru ekkert
ósv.ipaöar i eöli sinu.
Þaö er gengiö um gólf, sumir
ganga i takt.aörir ekki, — en allir
reyna. Þaö er ekki gott aö segja,
hvernig svona liö myndi lita út
eftir nokkrar vikur viö svona
þjálfun. Kannski eins og svip-
laust, vélrænt herliö, en þó miklu
sennilegra eins og rólyndur
lögregluþjónn viö dont sitt á eftir-
litsgöngu.afskiptalitill og heldur
vinsamlegur en fastur fyrir, ef
á reynir.
Kveðja má aldrei
vera ópersónuleg....
A glöggan, kurteisan hátt út-
skýrir Sigurður fyrir nýliðunum,
að lögregluþjóni sé nauðsynlegt
að bera sig eðlilega, og honum sé
nauðsynlegt að vera óþvingaður i
framkomu. Það er ekki verið að
heimta af strákunum frekjulega
valdsmannsframkomu, og
Siguröur lætur ekki sitja við orðin
tóm. Hann sýnir þeim, hvað hann
á við, — og allir skilja.
Hann sýnir ranga framkomu,
handtak, þar sem maður horfir út
i bláinn, og flennist gönguleysis-
lega yfir gólfið með skilaboð.
Siðan heilsar hann rétt og horfir
beint framan i þann, sem hann
talar við, og gengur léttum
öruggum skrefum og heilsar með
þvi að bera höndina að húfunni.
— Það skiptir öllu máli að geta
komið fram á almannafæri, verið
öruggur i framkomu og fastur
fyrir — kveðja má aldrei vera
ópersónuleg....
Af þessu má læra.
Hitt er annað mál, að svona
þjálfun hjálpar piltunum til að
rétta úr herðunum og hryggnum,
og bera sinn einkennisbúning
með hvelfdri bringu, eins og til er
ætlazt.
Þeir Sigurður og Guðbrandur
kunna lika aðferðirnar til að fá
strákana til að gegna sér — og
það með furðulegum flýti og
snarræði.
— Við notum brezka æfinga-
kerfið. Við fengum þetta upp hjá
brezkum liðþjálfa, og þetta hefur
gefizt okkur vel. Þið heyrið það
kannski á fyrirskipununum, að
þetta er sniðið eftir herþjálfun.
„Marseraö" í tvöföldum
og fjórföldum röðum
Jú, það má nú heyra minna, —
en þetta kunna þeir af stakri kost-
gæfni. Segja fyrri hluta skipunar-
innar hátt og snjallt svo að
heyrist vel, og gefa svo seinasta
atkvæðinu sérstaka áherzlu,
þannig að ekkert fari á milli
mála, að nú megi framkvæma
skipunina, og gæti þetta litið út á
prenti eitthvað á þessa leið:
— Ho-o-orfa beint — FRAM!
Það er hlýtt og notalegt inni. Þó
að þjálfararnir séu komnir af
léttasta skeiði, 'gera þeir allir
æfingarnar með strákunum — og
blása ekki úr nös.
Við náum i Guðbrand, meðan
Sigurður er að tala við strákana
og Guðbrandur er ánægður með
árangurinn. Þeir séu bara iðnir
við þetta og hafi náö þessu vel, og
hafi engan veginn allir verið i
leikfimi áður, hvað þá þjálfun.
Þetta sé lika góður og samstilltur
hópur, sem þeir vænti mikils af.
En það er enginn timi til að
rabba við blaðamenn. Guðbrand-
ur náði rétt að segja, að hann
hefði svo sem kynnzt þýzka
kerfinu en það væri alveg þræl-
erfitt, og þótt stifgangan væri til-
komumikil, þyrfti að æfa hana
skrambi vel til að ná henni.
Það heyrist til strákanna,
þegar þeir svara nafnakallinu, og
vitanlega eru allir mættir. Þeir
eru heldur ekkert bangnir við að
lyfta olnboganum, þegar þeir
heilsa, — en það verður nú samt
að endurtaka nokkrum sinnum.
Svo er marsérað i röðum —
tvöföldum og fjórföldum — og þá
vill nú komast ruglingur I kerfið...
Handtökuaöferðir eru þær
sömu um allan heim
Loks er komið að upphafi okkar
máls, handtökuaðferðum og að-
ferðum við handjárnun, — og at-
hyglin er óskipt.
Það er Guðmundur Pálsson frá
Hafnarfirði, sem verður fyrir
barðinu á þjálfurunum en I öllum
tökunum er ætlazt til, að
lögreglumennirnir séu tveir
saman.
— Þá er að gæta þess, að sýna
ekki meiri hörku en nauðsyn-
legter, þvi að við völdum þjóðinní
þvi tjóni, sem við völdum sam-
borgara okkar. Það er hægt að
dæma okkur fyrir misbeitingu
handtökuaðferða við samborgar-
ann, þess vegna kennum við
ykkur ákveðin tök, sem eru viður-
kennd handtökutök um allan
heim....
Guðmundur, sem bersýnilega
er enginn aukvisi, verður að lúta
fyrir tökunum sem bersýnilega
sviður undan, þótt þau séu
meinleysisleg.
Það er kúnst að læra þau. Við
vitum það eitt, að fyrsta aðferð
við handtöku er gott að nota, ef
menn eru loðnir á bringunni..
Og ekki meir um það.
Aður en við kveðjum og höldum
út i hryssinginn, eru strákarnir
að byrja á tökunum, hverjir á
öðrum. Þetta er að vonum
byrjendalegt — enda eru menn i
þjálfun og skóla til að læra....
Góö skólasókn
og áhugi í námi
Byr jendadeild Lögreglu-
skólans hefur starfað siðan um
miðjan október. Þegar við heim-
sóttum hana hafði hún aðeins
starfað rúman hálfan mánuö. 1
skólanum eru að þessu sinni 36
nemendur, viðs vegar að af
landinu, að venju, — 3 stúlkur og
33 piltar.
Við hittum lögreglustjórann i
Reykjavik, Sigurjón Sigurðsson
að máli, en hann er skólastjóri
lögregluskólans. Þrátt fyrir
miklar annir tók hann erindi
okkar ljúfmannlega.
— Það er mikill áhugi á
skólanum, sagði lögreglustjóri,
og ég er sannfærður um, að hann
er mjög til bóta. Nám eins og hér
fer fram er sérhverjum lögreglu-
manni nauðsynlegt i starfi, enda
kappkostað að hafa það eins yfir-
gripsmikið og kostur er. Góð
skólasókn og áhuginn i náminu
sýnir hins vegar að nemendurnir
kunna að meta skólann og
tileinka sér þann fróðleik, sem
þar er veittur til að gera þá að
góðum og gegnum lögreglu-
mönnum, sem kynnu svo vel til
verka, að þeim sjálfum og
lögregíunni i heild væri sómi að.
Við spyrjum lögreglustjóra að
þvi, hvernig kennslu sé háttað, og
á hverju hún byggist.
— Lögregluskólinn á að veita
lögreglumönnum af öllu landinu
almenna menntun i lögreglufræð-
um, svo og sérmenntun i hinum
ýmsu greinum löggæzlunnar.
Gert er ráð fyrir, að lögreglu-
menn, sem ráðnir hafa verið til
reynslu, séu kvaddir til náms i
lögregluskólanum svo fljótt sem
auðið er, að mati viðkomandi
lögreglustjóra. Stunda þeir fyrst
nám i skólanum i 6 til 7 vikur. Að
loknu námi i byrjendadeildinni
fara lögreglumenn aftur til
starfa, þar sem þeir hafa veriö
ráðnir, en að ári liðnu koma þeir
að nýju i lögregluskólann og
stunda 16 til 18 vikna nám i fram-
haldsdeild.
Námsskrá/ kennarar
og námsaðstaða
— Hverjir eru kennarar i
byrjendadeildinni?
Framhald á bls. 36
Fyrsta handjárnunaraðferöin — þarna reynir á úinliðinn
önnur handjárnunaraöferöin
járnaöa.
hnjánum skotiö undir þann hand
Tökin hafa veriö rétt, en Guömundur lfklega hreyft sig, en þaö er
vissara aö láta slikt vera I greipum góömennanna.