Tíminn - 17.11.1974, Blaðsíða 24

24
TÍMINN
Sunnudagur 17. nóvember 1974
ur til Katrínar og marg-endurtók sömu oröin: „Það er
sérlega vel af sér vikið, það verð ég að segja, — sérlega
vel af sér vikið".
Katrín hélt áfram upp þorpið. en Norðkvist stóð enn
kyrr á torginu og horfði á eftir henni og tautaði fyrir
munni sér: ,,Þetta var vel af sér vikið af umkomulaus-
um kvenmanni — sérlega vel af sér vikið".
VIÐSJÁLL ER VORISINN.
Einangrun Katrínar var úr sögunni jaf nskjótt og Norð-
kvist kapteinn hafði viðurkennt sigur hennar. Norðkvist,
sem manna f Ijótastur var til þess að spotta samborgara
sína, var hreinskilinn að eðlisfari, og ef einhver ávann
sér á annað borð virðingu hans, þá dró hann enga dul á
það. ( hans augum var enginn æðri verulega dugmiklum
kvenmanni. Hann lýsti því þess vegna afdráttarlaust í
samkvæmum f yrirf ólksins á eynni, hvernig þessi f átæka
kona hef ði dirf zt að bjóða sér birginn og borið loks hærra
h!ut í viðskiptunum. Hann lauk frásögn sinni venjulega
með þessum orðum:
„Það var sjón að sjá hana, þegar hún kom með kúr.a.
Ég vissi ekki á hvora ég átti að horfa meira, hana eða
beljuna. Og hún hló meira að segja upp í opið geðið á
mér, ha-ha-ha! Þetta var laglega af sér vikið".
Þegar Norðkvisttók Katrínu í vinnu, fóru aðrir bænd-
ur að dæmi hans. Hún hafði því meira en nóg að gera á
útmánuðunum þennan vetur.
Er leið að vori, fór hún aftur til Eikieyjar og var þar í
nokkrar vikur. Hún hafði yngsta barnið mér sér, því að
hún þorði ekki að skilja það eftir, og þar að auki hafði
hún lika veitt því athygli, hve vel barnið daf naði á þessu
ríkisbeimili, þar sem völ var hins hollasta og kjarnbezta
fæðis.
Laugardagsmorgun i lok marzmánaðar bjóst hún til
fara gætilega og vara sig á vökum og afætum, því að ís-
inn væri orðinn ótryggur, þar sem straumar voru í sund-
inu. Katrín hét öllu góðu um það, en hugsaði svo ekki
meira um þessar aðvaranir, því að hún þekkti lítið til
þess, hve viðsjáll vorísinn gat verið,
ísinn var orðinn ískyggilega blágrár og meyr, því að
sólfar var mikið og vatn ofan á honum. Elgurinn var
víða í ökla og flughált undir og illt aðfóta sig. Milli Lauk-
eyjar og Þórseyjar, þar sem Katrín hafði heyrt að lægi
straumur, sá hún sér til skelf ingar smávakir hér og þar.
Skyndilega fann hún, að ísinn dúaði undir fótum. Hún
sneri við dauðskelkuð og ætlaði að f orða sér með sleðann
í eftirdragi, en í sömu svipan brast ísinn og hún sökk upp
undir mitti í jökulkalt vatnið. Hún héit dauðahaldi í sleð-
ann, en hann sporðreistist þá í of boðinu, og barnið hraut
æpandi aftur af honum. Katrín sleppti takinu á sleðanum
og greip barnið. Með barnið í annarri hendinni, en hina á
skörinni fór hún að kraf la sig upp úr. Er hún var f þann
veginn að ná sér upp úr, brast skörin, og hún sökk aftur í
vökina enn dýpra en áður. ógurleg örvænting greip
hana. Hún brauzt um eins og tryllt dýr, og kaldur sviti
hnappaðist á enni hennar. Barnið rak hvað eftir annað
upp skerandi angistarvein. En allar tilraunir hennar
voru árangurslausar, því að ísinn var orðinn svo meyr og
étinn, að hann veitti hvergi hald. Loks hallaði hún sér ör-
magna af þreytu upp að skörinni, og nú f yrst gaf hún sér
tíma til þess að hugsa ráð sitt. Ó, góður guð! Hvað átti
hún til gragðs að taka? Fætur hennar voru orðnir dof nir
og stirðir. Álíka langt var til strandar beggja megin
sundsins. Barnið? Átti hún að reyna að stjaka barninu út
á ísinn? En ef ísinn þyldi ekki einu sinni þunga þess að
hún yrði*að horfa á það drukkna nokkrar armslengdir
f rá sér? Eða hún dæi þarna í vökinni og telpan f rysi svo í
hel í næturkuldanum uppi á skörinni? Nei, hún þorði ekki
að sleppa barninu úr höndum sér.
Telpan hafði æpt sig hása. Nú hélt hún dauðahaldi í
móður sína og snökti lágt.
Katrínu varð hugsað til drengjanna og Jóhanns. Þeir
þörfnuðust hennar. Þeir gátu ekki komizt af án hennar.
Hún varð að reyna á nýjan leik. Hún byrjaði aftur að
brjóta fyrir sér skörina, en hendur hennar voru orðnar
dofnar og armarnir máttvana. Nú fyrst kom henni til
hugar að hrópa á hjálp. „Hjálp, hjálp, hjálp".
Og svo— langt úr f jarska, eins og úr annarri veröld,
heyrðist lágt en greinilegt svar: „A-hæ".
Katrín hélt niðri í sér andanum og hlustaði. Svo æpti
hún aftur af tvíefldum kröfum: „Hjálp, hjálp".
„Við komum, við komum? Haltu þér fast!" var svarað
dimmum rómi einhvers staðar í fjarlægð. Dökk þúst
kom í Ijós úti á Þórseyjarfirðinum og færðist óðfluga
nær. Það sást æ greinilegar, að þarna var hópur manna á
hlaupum.
heimferðar. Hún hafði svo oft farið milli Eikieyjar og-— „ó-hó! Hvar ertu?" var hrópað miklu nær en áður.
Þórseyjar, að leiðin var nú orðin henni vel kunn. I þetta „Hérna, hérna, ég er hérna", hrópaði Katrín. Hún
skipti fór hún ein síns liðs með barnið, sem hún flutti á mændiá mennina, sem nálguðust, með ólýsanlegri eftir-
sleða, er hún ýtti á undan sér. Bóndi áminnti hana um að væntingu. Þeir virtust komnir rétt að segja tii hennar, en
KVFLl
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
K
U
B
B
U
R
Veiztu ekki
að ég ræö
ekkert við
mina
dulrænu
hæfileika..
Fyrirgefðu
spurninguna.
W Allt í lagi, viö
funduri móðurskip
þeirra, þaö er
'aðalatriðið.
Sunnudagur
17. nóvember.
8.00 Morgunandakt. Séra
Pétur Sigurgeirsson vigslu-
biskup flytur ritningarorð
og bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög. Þýskir
listamenn flytja.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr
forustugreinum dagblað-
anna.
9.15 Morguntónleikar. (10.10.
Veðurfregnir) a. Messa fyr
ir tvo einsöngvara, kór og
hljómsveit eftir Puccini.
Flytjendur: Gino Sinim-
berghi, John Cavola og kór
og hljómsveit undir stjórn
Albericos Vitalinis. —
(Hljóðritun frá Páfagarði á
50. ártið Puccinis). b. Fiðlu-
konsert i D-dúr op. 35 eftir
Tsjaikovski. David Oistrakh
og Filharmóniusveitin I
Moskvu leika: Genndaí
Roshdestvensky stj.
11.00 Messa i Svalbarðskirkju
I Laufásprestakalli (Hljóðr.
á sunnudaginn var). Prest-
ur: Séra Bolli Gústafsson.
Organleikari: Gigja Kjart-
ansdóttir Kvam. Nýtt
kirkjuorgel tekið I notkun.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 A ártíð Hallgrlms Pét-
urssonar Jón M. Samsonar-
son magister flytur fyrsta
erindið I flokki hádegiser-
inda og nefnist það: Baksvið
skálds á sautjándu öld.
14.00 Á listabrautinni. Jón B.
Gunnlaugsson kynnir lista-
fólk.
15.00 Miðdegistónleikar: Frá
austurrlska útvarpinu. Sin-
fónluhljómsveit útvarpsins i
Vlnarborg leikur. Einleikari
álágfiðlu: Ron Goland.
Stjórnendur: Franz Bauer-
Theussl, Helmut Eder og
Samo Hubad. a. ,,Ys og þys
út af engu”, svlta eftir Eric
Korngold. b. Ballata fyrir
lágfiðlu og hljómsveit eftir
Frank Martin. c. Sinfónia
nr. 5 I F-dúr op. 76 eftir
Antónin Dvorák.
16.15 Veðurfregnir. Fréttir.
16.25 A bókamarkaðinum.
Andrés Björnsson útvarps-
stjóri sér um þáttinn. Dóra
Ingvadóttir kynnir.
17.25 Hollenzka blásarasveit-
in leikur göngulög frá ýms-
um timum.
17.40 Útvarpssaga barnanna:
„Hjalti kemur heim” eftir
Stefán Jónsson. Gisli Hall-
dórsson les (10.)
18.00 Stundarkorn með
bandarlsku söngkonunni
Leontyne Price.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki.
19.25 „Þekkirðu land?”Jónas
Jónasson stjórnar spurn-
ingaþætti um lönd og lýði.
Dómari: Páll Jónsson og
Dagur Þorleifsson.
19.50 „Komstu, skáld, I
krappan þar?” Samfelld
dagskrá úr Islenskum bók-
menntum (flutt á sögusýn-
ingunni á Kjarvalsstöðum
3. þ.m.). óskar Halldórsson
tók saman. Flytjendur auk
hans: Halla Guðmundsdótt-
ir Kristln Anna Þórarins-
dóttir og Gils Guðmunds-
son. Ellsabet Erlingsdóttir
syngur Islensk lög við undir-
leik Kristins Gestsonar.
21.20 Fyrri landsleikur Is-
lendinga og Austur-Þjóð-
verja I handknattleik. Jón
Asgeirsson lýsir slðari
hálfleik I Laugardalshöll.
21.45 Sónata fyrir óbó og
sembal eftir Bach Heinz
Holliger og Michio Kobay-
ashi leika.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög
Heiöar Astvaldsson dans-
kennari velur lögin.
23.25 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.
Mánudagur
18. nóvember-
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-