Tíminn - 09.03.1975, Blaðsíða 21

Sunnudagur 9. marz 1975
TÍMINN
21
laflokkur Hvað gera þau í tómstundunum? Greinaflokkur Hvað gera þau í tómstundunum?
JSTU STUNDIRNAR ERU
OG ÓUNDIRBÚNU
— Mér þykja innanhúss verk
skemmtileg, en þaö held ég að
stafi fyrst og fremst af þvi, að ég
þarf ekki alltaf að vera á kafi i
þeim. Það koma timabil, þegar
mér þykir óskaplega gaman að
búa til mat, en svo koma aftur
aðrir timar, þegar ég vil helzt
ekki þurfa að hugsa til þess, hvað
þá að framkvæma það. En ég er
svo heppin að eiga góðan
mann,sem þá tekur við og býr til
matinn. Við vinnum sama starfið
utan heimilis, og við hjálpumst
lika að við það, sem þarf að gera
hér heima. Það er ekkert frekar
einkamál mitt en hans hvernig
heimilið litur út.
— Margar konur hafa mjög
gaman af hannyrðum. Þú hefur
liklega ekki margar stundir til
þess að hugsa um slíka hluti?
— Jú, þær stundir eru einmitt
ótrúlega margar. Marga daga
eru svo sem niutiu hundraðshlut-
ar áf starfi leikarans bið, — bið
eftir þvi að að honum komi.
— Situr þú þá og prjónar?
— Nei, ég prjóna ekki, og til
þess liggja sérstakar ástæður.
Einn þátturinn i tækni leikarans
er að vera „afslappaður” um axl-
ir og háls til þess að raddbeitingin
hindrist ekki. Mér hættir til þess
að verða stif i öxlunum þegar ég
prjóna, og þess vegna geri ég það
ekki, en aftur á móti veldur út-
saumur mér ekki neinum óþæg-
indum, heldur aðeins róar hug-
ann.
Að undanförnu hef ég verið að
sauma út stórt teppi, og er nú
reyndar búin að vera með það á
milli handanna i full tvö ár. Sam-
starfsfólk mitt er farið að hafa
orð á þvi við mig, að þegar þau
komi til að heimsækja mig á
Hrafnistu, muni ég enn verða
með teppið það arna á milli hand-
anna. Þetta er riddarateppið,
sem gestir Þjóðminjasafnsins
munu kannast mætavel við. Það
er búið að veita mér ómælda
ánægju að hafa þetta á milli
handanna, og satt að segja skiptir
það mig ekki neinu máli hvort ég
lýk verkinu einu misseri fyrr eða
siðar. Gildi verksins er fólgið i
allt öðru.
— Iiefur þér reynzt nauðsyn-
legt að eiga eitthvað að flýja til,
utan starfsins, þótt leikarar
eigi vafalaust kost á meiri
tilbreytingu en margar aðrar
stéttir?
— Já, alveg bráðnauðsynlegt,
og ég held að tilbreyting sé öllum
nauðsynl., hvaða störf sem menn
stunda. Ég held, að það sem mest
á riður sé að eiga vini utan þess
sviðs, þar sem maður vinnur flest
sin daglegu störf. Þannig fást þau
utanaðkomapdi áhrif og sú lifs-
fvlling, sem enginn getur i raun-
inni án verið, hvort sem hann fæst
við leiklist eða eitthvað annað.
Sannleikur, sem ég hef
ekki neinn einkarétt á
— Ég held mig muna, að
trúmál og siðferðishugmyndir
beri á góma i þinu fyrsta leikriti.
Mér er alveg sama, þótt einhver
sé að hlæja að mér?
—■ Já, þetta er rétt munað. Og
meira en það: Þarna er einmitt
að finna ástæðuna til þess að ég
skrifaði þetta leikrit. Mér hafði
aldrei dottið i hug að ég væri
neinn rithöfundur, og ég held það
ekki enn. Hins vegar finnst mér
ég búa yfir sannleika, sem ég-eigi
ekki neinn einkarétt á sjálf, held-
ur beri mér að veita öðrum hlut-
deild i honum með mér.
Þegar Leikfélagið bað mig
forðum að stýra barnaleikriti
fyrir skóla, þá var þetta i raun-
inni hið eina, sem mér fannst ég
þurfa að segja börnunum. Ég er
meira að segja ekki öldungis viss
um að ég hafi skrifað þetta litla
verk að öllu'leyti sjálf. Ég held,
að ég hafi getað gert þetta vegna
þess, að ég leitaði þess með bæn,
að mér mætti auðnast að koma
þessum sannleika til skila.
— Auk þess kom mér svo lika
þekking min sem leikara að
verulegu haldi. Ég held að ég viti
nokkurn veginn, hvernig leikrit á
að vera gert til þess að gott sé að
leika það, og svo vissi ég lika,
fyrir hvers konar áhorfendur ég
var að skrifa.
— Er það ekki rétt, sem ég held
að hafi einhvers staðar komið
fram, að þú verjir alltaf einhverri
stund á hverjum degi til þagnar
og bænar, annað hvort eða hvort
tveggja?
— Jú, það er rétt. Þetta er að
visu ekki langur timi, svona um
það bil tiu minútur i senn. En þótt
tlminn sé nú ekki lengri en þetta,
þá reynist oft ótrúlega erfitt að
finna svo langa næðisstund. Fólk,
sem kynni að vilja reyna þetta,
ætti að athuga það i tima, að mað-
ur getur þurft á öllum sinum
viljastyrk að haida til þess að
eiga þessar tiu minútur fyrir
sjálfan sig.
— Gerir þú þetta ailtaf á sömu
stundu dagsins?
— Nei, nei, enda væri það
áreiðanlega ekki hægt. Það er al-
veg ótrúiegt, hve margt getur
komið i veg fyrir að maður geti
átt þessa litlu stund út af fyrir sig.
— Til hvers ert þú þá að leggja
þetta á þig?
— Einfaldlega fyrir sjálfa mig.
Liklega eru þessar tiu minútur
mesta eigingirni i heimi. Ég geri
þetta ekki fyrir neinn nema mig,
og allra sizt fyrir guð. Ég geri
þetta af þvi að ég get ekki án þess
verið.
Vinátta er hverjum
manni ómissandi
— Hvað heldur þú að sé þér
mest virðiaf þvisem þú hefur um
hönd í tómstundum þinum, og
hvað myndir þú sizt vilja missa?
— Það, sem ég myndi sizt vilja
missa, eru þessar tiu minútur, á
dag sem ég á með sjálfri mér og
guði minum. Með þvi er þó ekki
allt sagt. Þeir, sem vilja eiga
slika stund, ættu að gæta þess, að
þeir þurfa lika að eignast vin eða
vini, sem þeir geta deilt þessari
trú með. Vini, sem þeir geta
hringt til, hvenær sem þeir vilja,
til þess að tala um reynslu sina
. við þá. Sú reynsla kann að virðast
litilfjörleg og einskis virði fyrir
þá, sem ekki trúa, en fyrir trúaða
er hún ómetanleg og uppörvandi.
Þetta samband við aðra mann-
eskju, sem trúir þvi sama og þú,
er i sjálfu sér engu siður nauðsyn-
iegten samband þitt i einrúmi við
guð þinn. — VS.
aflokkur Hvað gera þau í tómstundunum? Greinaflokkur Hvað gera þau í tómstundunum?