Tíminn - 27.04.1975, Blaðsíða 10

10
TÍMINN
Sunnudagur 27. apríl 1975.
Hvað gera þau í tómstundum ? Greinafjokkur Hvað gera þau í tðmstundum ?
Þjóðminjavöröur hefur gaman af gömlum vélverkum, ekki sizt sigur-
verkum, og lætur sig meira að segja dreyma um tæknisafn einhvern
tima i framtiðinni. Hér sést hann með klukku eftir Gyjólf Þorkelsson
úrsmið, en fyrir hana fékk Eyjólfur verðlaun á sýningu I Kaupmanna-
höfn árið 1888.
,,Ég tel mér trú um, að
ég sé að safna fyrir alla
þjóðina.”
— t framhaldi af þessu bókataii
mætti kannski spyrja um þinn
eigin lestur?
— A þeim árum sem ég var
bókaormur, las ég mikið af ýmiss
konar fræðiritum, ævisögum,
þjóðlegum fróðleik og ljóðum. Á
þessu skeiði hafði ég mikið yndi
af skáldskap — ég á hér aðallega
við menntaskólaárin — og þá
voru menn eins og Jóhann Gunn-
ar Sigurðsson, Bólu-Hjálmar og
Páll ólafsson min uppáhalds-
skáld. Einu sinni tók ég mig til og
las allt sem ég náði i eftir Einar
Andrésson i Bólu, og fékk mikið
dálæti á kveðskap hans.
Ekki veit ég hvernig á þvi stóð,
en hitt er vist, að ánægja min af
ljóðalestri fór smám saman dvin-
andi, og nú er svo komið, að ég
hef ekki nærri eins gaman af
kvæðum og áður. Ekki er þetta þó
vegna þess, að ég hafi hvekkzt
eða ,,ofétið”mig á hinum svoköll-
uðu atómljóðum. Ég hef lesið
talsvert mikið af nýtizkulegum,
óbundnum ljóðum og hef gaman
af. — Stein Steinarr er ekki hægt
að flokka með atómskáldum, þvi
að nær öll ljóð hans eru bundin
rlmi, stuðlum og hrynjandi is-
lenzkrar tungu. Stein las ég afar-
mikið fyrr á árum, fékk gifurleg-
ar mætur á honum, og bækur
hans á ég allar, frá þeirri fyrstu
til siðustu útgáfu.
Ég er að vona, að aftur gerist á
mér breyting, og að sá áhugi og
sú ánægja, sem ég hafði áður af
lestri skáldskapar, komi aftur,
þegar fer að hægjast um i kring-
um mig og ég get farið að taka lif-
inu með ofurlitilli ró.
— Ertu ekki ennþá safnari? El-
ur það ekki á söfnunarástriðu
manna að vinna hér i Þjóðminja-
safninu, þótt söfnunartilraunir
þfnar á unglingsárum færu að
mestu út um þúfur?
— Jú, það er alveg rétt, ég er i
NÝR OG GLÆSILEGUR VEITINGASTAÐUR
við þjóðveginn í Mosfellssveit
(áður verzlunarhús Kaupfólags Kjalarnosþings)
OPIÐ ALLA DAGA VIKUNNAR FRÁ 8-23,30
,, vV
,. , >|\9- ■
1 o
%

Rúmgott og
vandað
bíiastæði
Tökum að okkur alls konar
velxlumat
Áning í Mosfellssveit
eðli minu mikillsafnari, og það er
alveg áreiðanlega þess vegna,
sem ég er hér. Ég fékk snemma
mikinn áhuga á Þjóðminjasafn-
inu og vandi komur minar þang-
að, eftir að ég var orðinn
heimilisfastur i Reykjavik, en
hingaö fluttist ég árið 1949, aðeins
ellefu ára að aldri, þótt lengi siö-
an væri ég viðloða fyrir norðan
hjá fólki minu þar. Þá var Þjóð-
minjasafnið i gamla Safnahúsinu,
— og mér varð tfðförult þangað.
Svo fór ég að vinna hérna i
safninu, og nú hef ég unnið hér i
ellefu ár. Það er mitt safnaraeðli,
sem veldur þvi, að ég vinn fyrir
þessa stofnun, og þar fær lika sú
ástriða min útrás. Ég er löngu
hættur að safna fyrir sjálfan mig,
en tel mér i staðinn trú um að ég
sé að vinna fyrir alla þjóðina með
þvi að gegna þessu embætti. Ég
held, að það hefði ekki verið hollt
fyrir mig, ef ég hefði haldið minni
eigin söfnun áfram, eftir að ég
kom hingað i Þjóðminjasafnið.
Þá hefði ég lika fljótlega staðið
frammi fyrir heldur svona óþægi-
legri spurningu: Hvort á ég að
kaupa þennan gamla hlut fyrir
sjálfan mig eða safnið? — Slikt
hefði orðið alltof mikil freisting
fyrir safnara! Ég tók þvi þegar i
stað þá ákvörðun að steinhætta
allri söfnun i sjálfs min þágu (að
þvi undan skildu, að ég eignast
auðvitað bækur við og við, án þess
þó að vera bókasafnari), en beina
I staðinn öllum kröftum minum
að þvi að vinna fyrir þetta safn,
afla gamalla muna og varðveita
þá eins vel og aðstæður hér fram-
ast leyfa.
,,Ef til vill eignast ég lit-
inn urtagarð”
— En hvað um tómstundirnar?
Attu ekki einhverjar tómstundir,
sem þú notar eingöngu fyrir sjálf-
an þig, þótt ekki sé það til söfnun-
ar?
— Jú, sjálfsagt ætti ég að eiga
þær einhverjar. Þó er það nú svo,
að vinnutfminn hér er oft næsta
óreglulegur og vill teygjast fram
á kvöldið, og jafnvel að helgarnar
séu ekki friar heldur.
Ég játa, að sjónvarpið glepur
mig alltof mikið. Ég sezt niður til
þess að horfa á fréttirnar, en held
siðan oft áfram að horfa, þótt ég
sé á eftir sárgramur sjálfum mér
fyrir aö hafa látið leiðast til þess
að horfa á myndir, sem litið skilja
eftir. Sjálfsagt er ég ekki nógu
harður við sjálfan mig að skipu-
leggja tómstundir minar. Ég hef
aldrei verið útilifs- eða iþrótta-
maður af neinu tagi, hvorki
stundað skiði, skauta né fjall-
göngur. Einu sinni gekk ég þó á
Strútinn, og það var drýðleg ferð.
Þaðan sá ég norður i minar
heimabyggðir, vestur á Breiða-
fjörð og nærri þvi ,,of veröld
alla”.
Hins vegar hef ég gaman af
ferðalögum, og það eins fyrir þvi,
þótt ferðir minar hafi flestar ver-
ið á einhvern hátt tengdar starfi
minu. Ég er þá að lita á gamlar
byggingar, gamla kirkjugripi eða
fornar húsarústir. Þær ferðir eru
þvi bæði vinna og skemmtun.
— Ert þú ekki þeirrar skoðunar,
að mönnum sé yfirleitt hoilt að
eiga sér einhver hugðarefni, óháð
hinu hversdaglega striti?
— Jú, það er alveg áreiðanlega
rétt. Einkum á þetta við um þá,
sem vinna einhver störf, sem
þeim eru ógeðfelld. Mjög margir
menn festast við störf, sem þeir
verða aldrei ánægðir með. Þá
dagar uppi, ef svo mætti segja.
Það getur naumast verið ánægju-
legtað sitja við að skrifa skýrslur
og skrár eða bera saman tölur
daginn út og daginn inn, mánuð
eftir mánuð og ár eftir ár, jafnvel
áratugum saman. Mönnum, sem I
sliku lenda, hlýtur að vera það
lifsnauðsyn að geta lokað bókinni
og horfið að einhverju allt öðru,
þegar hinum fastákveðna vinnu-
tima sleppir.
Ég er hins vegar svo lánsamur
að vinna vinnu, sem fellur mér
vel i geð, og á Stað, þar sem mér
liður yfirleitt vel. Ég þarf þess
vegna ekki, sálarheillar minnar
vegna, aðnota hvert tækifæri sem
býðst til þess að stökkva héðan út
og hugsa um eitthvað allt annað.
Þó el ég alltaf með mér þá von, að
mér gefist tómstundir til þess að
binda eitthvað af bókunum min-
um. Ég gerði dálitið að þvi að
binda bækur i gamla daga og held
að ég hafi náð alveg sæmilegum
tökum á þvi verki.
Svo er það nú lika skógræktin.
Ég ber alltaf hlýjan hug til henn-
ar, og mér finnst framlag mitt til
þeirra mála hafa verið of litið
fram að þessu. Ef til vill eignast
ég dálítinn urtagarð til þess að
annast um á efri árunum, og
kannski á ég eftir að verða skóg-
ræktinni I landinu að meira liði en
hingaMil. Ég vil að vísu engu um
það lofa, en gaman væri það.
— VS.
Fyrirtækiö Gljáinn hf. I Reykjavik kynnti nýlega japanska tækninýjung i meðferð bifreiðalakks. Þetta
er Everdia-higa — og efnameðferöin, sem hiotiö hefur nafnið Bryngljáa-efnameðferöin, er til varnar
gegn tæringu bifreiðalakks og jafnframt ætlaö aö gefa bifreiöinni langvarandi sigljáa, þannig að hún
virðist sem ný i iangan tima. Taliö er, að meðferö þessi dugi 118-26 mánuöi við venjulegar Islenzkar að-
stæður. Starfsmenn eru.4- hjá Gijáa hf., og geta þeir afkastaö 5-6 bifreiðum á dag. Efnameöferðin kostar
frá 8000,- kr. pr. bifreið, en fer aö sjálfsögðu eftir stærð. — 1 undirbúningi er aö setja upp fleiri stöðvar
úti á landi, m.a. á Akureyri og IKeflavlk. Tlmamynd: Gunnar
ÁRMÚLA 7. REYKJAVÍK. SÍMI 30501
# Afturmunstur
SOLUM; Frammunstur
Snjómunstur