Tíminn - 07.09.1975, Blaðsíða 29

Sunnudagur 7. september 1975.
TÍMINN
29
um a6 fyrirgefa konu sinni. Hann
sagöi Joan, að hann ætlaði a6
sækja um skilnað og hún gæti
hans vegna átt McParlin, ef hún
vildi, en hann ætlaði sér að halda
börnunum.
Hann fór svo að heiman, og
sagði konu sinni, að hann ætlaði
að finna sér annan samastað, og
kæmi siðar til að ná i fötin sin.
Bara horfinn
Það siðasta sem Joan sá til
manns sins, var að hann ók á
brott i bil sinum i átt til miðborg-
arinnar. Og nú sagði hún móður
sinni, að morguninn eftir hefði
hún fengið skeytið, sem geröi
hana svo áhyggjufulla.
McParlin yfirgaf konu sina og
fékk sér ibúð i nágrenni við Joan
Hallal. Nágrannarnir veittu þvi
athygli, að hann heimsótti Joan
nokkuð oft, og fyrir kom að hann
var hjá henni næturlangt. Það
var almenn skoðun i' nágrenninu,
að Hallal hefði yfirgefið konu
sina, vegna þess að hún hélt við
McParlin, og nágrannarnir svör-
uðu henni kuldalega, þegar hún
reyndi að ávarpa þá.
Ekki var tilkynnt um hvarf
Hallals, enda þótt enginn gæti
fundið hann. Móðir hans, sem var
ekkja, kom til Joan og fékk að sjá
skeytið. Hún hélt, að sonur henn-
ar hefði ef til vill farið eitthvað i
burtu, og kæmi svo aftur, þegar
hann væri búinn að jafna sig á
þvi, að kona hans hafði svikið
hann i tryggðum. Hún taldi sér
trú um, aðhann skrifaði sér, þeg-
ar hann hefði komið sér fyrir á
nýjum stað. Hún skildi þó alls
ekki, hvers vegna hann hafði ekki
gert einhverja tilraun til þess að
ná sambandi við bömin sin, sem
honum þótti svo einstakiega vænt
um.
Kvöld eitt, 11. ágúst 1974, var
hringt til móður Hallals. Konan,
sem var i simanum, vildi ekki
segja til sin. Hún sagði aðeins: —
Hefur yður nokkurn tima dottið
sá möguleiki i hug, að sonur yðar
geti verið dauðurog grafinn? Mc-
Parlin myrti hann. Ég veit það,
en ég vil ekki segja til min. Farið
og spyrjið Russel Banville um
þetta. Hann veit allt um málið.
Frú Hallal skrifaði nákvæm-
lega hjá sér, það sem sagt hafði
verið við hana i simanum. Siðan
fór hún til lögreglunnar, og sagði
frá simtalinu. Hún þekkti engan
Russel Banville, en það gerði lög-
reglanhins vegar. Hann var smá-
afbrotamaður, sem hafði nokkr-
um sinnum hlotið dóm fyrir ávis-
anafals, svik og þjófnaði.
Áður en klukkutimi var liðinn,
hafði lögreglan haft upp á Ban-
ville og flutt hann með sér á lög-
reglustöðina. Þar var hann yfir-
heyrður og honum sagt, að fynd-
ist Hallal dauður, yrði Banville á-
sakaður um morðið, enda þótt
hann hefði ekki drepið Hallal.
Banville féll saman á meðan á
yfirheyrslunni stóð og sagði: —
Ég átti engan þátt i drápinu. Það
eina, sem ég gerði, var að aka
bflnum hans til New York og
skilja hann þareftir. Ég kom hon-
um fyrir við Grand Central Stati-
on og sendi siðan skeytið, sem
McParlin hafði skrifað. Þið skulið
tala við Reymond Poisson. Iiann
hjálpaði McParlin. Þeir voru
saman.þegar McParlinlétmig fá
peningana fyrir að losa hann viö
bil Hallals.
Lögreglan var nú fljót að taka
við sér. Tveim timum srear var
búið að hafa upp á hinum 22 ára
gamla Raymond Poisson, sem
komið hafði til Pawtucket frá
Quebec. Hann var handtekinn,
grunaður um morð. Hann var
ekki eins auðveldur viðfangs og
Banville, en áður en dagur rann
og eftir aö hafa verið yfirheyröur
stanzlaust alla nóttina, sagði
hann frá þvi, sem gerzt hafði.
Skaut hund
nágrannans.......
— Ég hef þekkt McParlin i sex
mánuði, sagði Poisson. — Hann
hefur hjálpað mér, svo að ég gat
ekki neitað honum þegar hann
bað mig að hjálpa sér. Hann kom
meö bil sinn og bað mig að aka
honum út i skóg við Burriville.
Þegar við komum þangað, opnaði
hann farangursgeymsluna, og ég
sá eitthvað, sem hafði verið vafið
innan i teppi. Hann sagðist hafa
skotið hund nágranna sins, þar
sem hann hefði farið' i taugarnar
á sér, og nú þyrfti hann á hjálp að
halda við að grafa hann....
Þeir tóku þunna gröf og Poisson
hjálpaði McParlin við að koma
þvi, sem i teppinu var niður i
gröfina. Poissonsagðistþó tæpast
hafa trúað þvi, að þarna hefði
verið um hund að ræða. Á heim-
leiðinni, sagði hann, að McParlin
hefði látið I það skina, að þetta
hefði verið maður, sem þeir
grófu.
— McParlin sagði mér, að
hann væri hreint og beint vitlaus i
Joan Hallal. — Ég get ekki lifað
án hennar, sagði hann, — en hún
neitar að fara i burtu með mér, af
þvi að hún vill ekki missa börnin
sin. Þessi bansettur Hallal vildi
ekki sleppa börnunum, svo að
eina ráðið var, að ég losaði mig
við hann, til þess að hún fengi að
hafa þau.
Lögreglan hóf þegar leit að Mc-
Parlin. Hann fannst ekki heima
hjá sér, en kona hans sagði: —
Hvers vegna reynið þið ekki að
leita að honum heima hjá frú
Hallal? Ég skal veðja við ykkur,
að hún hefur falið hann einhvers
staðar þar. Ég skal lika veðja við
ykkur um það, að hún hefur verið
með i að skipuleggja þetta. Það er
hún, sem stóð á bak við morðið á
manninum sinum.
Poisson fór með lögregluna
þangað sem Hallal hafði verið
grafinn. Hann hafði verið skotinn
i hnakkann.
Bæði Poisson og Banville voru
settir i fangelsi, ákærðir fyrir
þátttöku I mannsmorði. Lögregl-
an setti vörð allt i kringum hús
Hallals og öllum götum I ná-
grenninu var lokað til þess að
koma i veg fyrir flótta.
Joan Hallal neitaði algjörlega
að McParlin væri hjá sér, en lög-
reglan ruddist inn i húsið og fann
McParlin á bak við fataskáp i
svefnherbergi hennar. Skápnum
hafði verið ýtt ofurlitið á ská ut
frá veggnum, til þess að hann
kæmist þar fyrir. .
Joan Hallal var handtekin
sökuð um þátttöku I morðinu, og
McParlin játaði sama kvöld, að
hann hefði drepið Hallal, en
sagði, að hann hefði gert það, er
þeir lentu i handalögmálum. Þá
spurði lögreglan hann: Ef þið
hafið lent i slagsmálum, hvemig
• getur það þá hafa átt sér stað, að
Hallal fékk byssukúluna i hnakk-
ann.
Óttaleg saga
Þegar McParlin sá nú fyrir sér
llfstiðar fangelsi, byrjaði hann að
lagfæra frásögn sina, og sagði, að
hann hefði ekki átt hugmyndina
að morðinu, heldur Joan Hallal.
• — Hún vildi rétt eins og ég, að
við gætum verið saman, sagði
McParlin. — Hún gat ekki fengið
bæði mig og börnin, og sagði þvi,
að eina ráðið væri að drepa
manninn, þvi að þá gætum við
smátt og smátt náð saman.
Eftir að ég yfirgaf hana fór ég
heim. Konan min sagði, að ég
skyldi pakka draslinu minu niður
og koma mér i burtu. Ég flutti
mig á hótel og hringdi svo I Joan.
Hún sagði, að maður hennar væri
farinn niður i bæinn, en hann ætl-
aði að koma aftur.
Hún sagði: — Taktu með þér
byssu og komdu hingað og dreptu
hann bölvaðan.
Ég átti byssu. Ég lagði bilnum
minum skammt frá húsinu og
faldi mig i svefnherberginu. Þeg-
ar Kallal kom, beið ég, þar til
hann hafði komið sér vel fyrir I
dagstofunni , Hann var aumur á
að sj í. Sambandið milli konu
hans..t' min, hafði greinilega haft
mikil abrif á hann. Ég held ég
hafi peri honum greiða með þvi
að drepa hann.
San.kvæ.nt frásögn McParlins
hafði Joan Málpað honum að
vefja ullarteppi utan um hinn
látna. 'lún hafði lika hjálpað hon-
um að : era hann ut i bilinn. Eftir
það fékk hann svo "ini sina tvo,
Banviile og Poisson, til þess að
hjálp sér við að los \a við bil
Leo?, og koma likinu fyiir kattar-
nef )g senda falska ske'tið.
Dt*marnir
McParlin var dæmdur i tutiugu
til þrjátiu ára fangelsi. Banville
félk sjö ára dóm og Poisson
þri.ggja ára.
joan Hallal neitaði algjörlega
af hafa átt nokkra hlutdeild i
morði manns sins, og hlaut þvi
< kki jafn þungan dóm, enda ekki
’iægtaðsanna neitt á hana. Hins
vegar var hún fundin sek um, að
hafa falið McParlin, þrátt fyrir
það að hún vissi, að hans væri
leitað i sambandi við morðið. Af
þeim sökum var hún dæmd i
tveggja ára fangelsi.
Hún fór fram á að börnin fengju
að heimsækja hana i fangelsið, en
fangelsisstjórinn neitaði þvi al-
gjörlega. Einn af fangavörðunum
sagði i þvi sambandi: Það er bezt,
að börnin sjái ekki konuna nú um
sinn. Fangelsi er ekki staður fyrir
börn.
James McParlin kom allt i einu til baka
til gamla bæjarins sins, og komst þá að
raun um, að hann elskaði ennþá stúlk-
una,sem hann hafði verið ástfanginnaf
sem ungur piltur. Hann var giftur og
átti böm og það sama gilti um hana,
svo að þetta endaði með þvi, að þau
fóru að hittast á laun.
(Þýtt FB)
yTfiTTfT^
- - - A iM
Nýkomin sending af Candy
þvottavélum og kæliskápum
með Iscargo flugvél
beint frá AAílanó.
í M -
Lítið inn og skoðið iscargo
nýju gerðirnar af
Candy þvottavélunum

Skólavörðustíg 1-3 og Bergstaðastræti 7
Flateyri
Vængir h/f, óska að ráða umboðsmann á
Flateyri.
Nauðsynlegt að umsækjandi hafi bil til
umráða.
Nánari upplýsingar gefur framkvæmdar-
stjóri félagsins i sima 2-60-66.
Vængir h/f.