Fréttablaðið - 28.12.2005, Síða 88

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 550 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 550 5005, fax: 550 5006, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 550 5000
SOLIS Expresso-kaffivél
Verðlaunakaffivél
Kr. 54.900
SAMSUNG LE40M61BX
40" LCD Háskerpusjónvarp (HDTV)
Valið besta LCD sjónvarpið
2005–2006
Kr. 369.990
HELKAMA
Vínskápur C165W
Tekur 36 flöskur
Hitastig frá 5 C til 17 C
H: 90,5 x B: 55 x D: 60,2 cm
Kr. 59.900
O O LÁGMÚLA 8
SÍMI 530 2800
Heimilistæki, raftæki ofl.
SÍÐUMÚLA 9
SÍMI 530 2800
Hljómtæki, sjónvörp ofl.
SMÁRALIND
SÍMI 530 2900
Allt vöruúrvalið
AUGL†SINGASÍMI
550 5000
FYLGIR FRÉTTABLA‹INU ALLA MI‹VIKUDAGA
����������
�����������������
Á nýársdag eigum við von á því að forsetinn útdeili fálkaorð-
unni við hátíðlega athöfn. Vonandi
á meiri sátt eftir að ríkja um hana
en orðuveitinguna á þjóðhátíðar-
daginn en þá fannst mörgum konur
bera skarðan hlut frá borði. Aðeins
tvær voru á meðal þeirra tólf sem
þá voru heiðruð og það þegar níu-
tíu ár voru liðin frá því íslenskar
konur fengu kosningarétt.
SAMKVÆMT upplýsingum á
heimasíðu forsetans gáfu konungs-
hjónin Kristján X og Alexandrine
út konungsbréf um stofnun fálka-
orðunnar árið 1921. Þar segir: „Oss
hefur þótt rétt, til þess að geta veitt
þeim mönnum og konum, innlend-
um og útlendum, sem skarað hafa
fram úr öðrum í því að efla heiður
og hag fósturjarðarinnar að ein-
hverju leyti, opinbera viðurkenn-
ingu, að stofna íslenska orðu, sem
Vér viljum að sé nefnd „Íslenski
fálkinn“.“
ÞRÁTT fyrir óskir um að orðan
yrði veitt báðum kynjum fann
orðunefndin ekki fleiri konur í
sumar sem gert höfðu fósturjörð-
inni meira gagn en almennt þykir
sjálfsagt og lét því þessar tvær
duga.
Í kjölfarið kom upp sú hugmynd
að konur stofnuðu til sinnar eigin
orðu. Í fyrstu fannst mér það ágæt
hugmynd en eftir því sem ég hef
velt málinu betur fyrir mér sé ég
enga ástæða til þess að sérmerkja
konum neinar viðurkenningar. Þess
í stað ættu þær að gera það sama
og karlarnir, efna til verðlauna,
láta eins og þau séu fyrir bæði kyn
en veita þau samt aðallega eigin
kyni.
ÞRÁTT fyrir kvenmannsleysið á
Bessastöðum í sumar hef ég síður
en svo misst trúna á fálkaorðuna
og ætla því að gefa henni annað
tækifæri. Í upphafi nýárs ætla ég
að setjast niður og skrifa bréf þar
sem ég sting upp á verðugum fálka-
orðubera við orðunefndina, eins og
reyndar öllum er heimilt að gera.
Ég veit nefnilega um konu nokkra
sem tókst að breyta lífi meðbræðra
sinna til hins betra og veit ekki til
þess að hún hafi fengið neina opin-
bera viðurkenningu fyrir störf sín.
Hún er komin hátt á áttræðisaldur
svo ekki efa ég að nefndin eigi eftir
að velta málinu ítarlega fyrir sér,
enda alkunna að konur verða að
hafa sannað sig almennilega áður
en verk þeirra eru metin að verð-
leikum. Verði ég ekki bænheyrð má
vel vera að ég efni til minna eigin
verðlauna en þau verða hvorki
kennd við lóu, rjúpu né gæs. Nei,
þau verða kennd við tófuna, enda
harðgert og slóttugt dýr sem svífst
einskis til að komast af og vernda
ungana sína. ■
Fáein orð
um orður