Fréttablaðið - 01.05.2006, Qupperneq 64

1. maí 2006 MÁNUDAGUR24
��������� ������������������
���������� ����������������������� ��������
����������� ���������
��������������� �����������������������
����������� �������������������
�����������������
���������������
�����������
� �� ��� � ���������� ��������
���������
�����������
������������
��������
�� �� �
�� �� �
���� � �
�� ����
���� ���
���� �� �� � � ��
� ��
�������������
������������
�����������
������
���������� ���������� ������ ������������������
������������
��������
������
����������
��������
�����
������
������
�����������������
����������������
�������������
���������
����������
������
��������������
����������������
�������������
������������
������������
�����������
������������
�������
������������
�������������
��������������
����������������
��������������
�������������
�����������
����������
������������� �����
������������������������ �����������������������������������������
������ �������������������������������������� ������������
��������������������������������
Karlmenn á Ítalíu
þykja hvað
verstir þegar
kemur að Hótel
Mömmu. Þeir
ílengjast þar
langt fram eftir
aldri og njóta allra
þeirra fríðinda
sem það kann að
bjóða uppá.
Mæðurnar halda
víst yfir þeim verndarhendi en
faðirinn þarf auðvitað að vinna
baki brotnu svo hið stóra heimili
geti nærst. Sjálfur var ég orðinn
hálfþrítugur þegar barnskórnir
voru slitnir og haldið var á vit
ævintýranna. Hótelið gat víst ekki
lengur hýst þennan gamla gest
sem þurfti því að finna sér nýjan
samverustað í borg óttans.
Fram að þessum merkilegu
tímamótum hafði ég notið heima-
tilbúins mat, hreinna fata og stans-
lauss dekurs. Félagar mínir höfðu
á orði að þessi langa vera í faðmi
foreldranna gæti hafa skaddað
mig, sem má kannski til sanns
vegar færa. Ég kann hvorki að
binda bindishnút né strauja skyrt-
ur enda vanur að fá þessa hluti til-
búna á rúminu þegar mála átti
bæinn rauðan (sá reyndar myndir
frá kennslu í gerð bindishnúta í
sjónvarpinu en slíkt hefði vafalít-
ið auðveldað mér lífið).
Hið erfiða líf án þessarar þjón-
ustu reyndist mér ansi erfitt til að
byrja með. Nærbuxur og sokkar
söfnuðust upp í himinháa stafla og
áður en um langt leið kom neyðar-
óp úr Reykjavík. ,,Geturðu sótt
mig og hjálpað mér að þvo?“
spurði hjálparvana rödd úr höfuð-
borginni. Ekki stóð á aðstoðinni.
Svartur jeppi var kominn innan
örfárra mínútna með hlýlegan
faðm og bros á vör. Mér til mikill-
ar undrunar reyndist Hótel
Mamma bjóða upp á heimsending-
arþjónustu þótt hún hafi ekki verið
misnotuð hingað til. Enn sem fyrr
kann ég þó ekki að strauja, bindis-
hnúturinn reynist mér enn þungur
í vöfum en þvotturinn er skil-
merkilega merktur samkvæmt
litum og gerð og sendur suður í
Hafnarfjörð. Kannski rennur í
æðum mér ítalskt blóð? ■
STUÐ MILLI STRÍÐA: Hvenær ætlarðu að heiman, drengur?
FREYR GÍGJA GUNNARSSON VAR EITT SINN HEIMALNINGUR.