Fréttablaðið - 20.04.2008, Síða 63

39 MENNING
Ein skærasta stjarna söngheimsins!
EINSÖNGSTÓNLEIKAR
DENYCE GRAVES MESSÓSÓPRAN
HÁSKÓLABÍÓ 1. JÚNÍ | MIÐAVERÐ: 6.800 / 6.200
Stórmeistari djassins!
Bakgrunnsmynd: Roger Hiorns / Object - a manipulated growth. © 2007 Serpentine Gallery. Ljósmynd: Alastair Fyfe.
Miðasala á listahatid.is & midi.is
Á vef Listahátíðar færðu nánari upplýsingar um alla viðburði, þar með talið
þær fjölmörgu myndlistarsýningar sem opnaðar verða á hátíðinni 15.-18. maí.
Miðasala fer einnig fram í síma 552 8588 alla virka daga frá kl. 10-14.
„…einn frægasti gesturinn sem hingað hefur komið
úr djassheiminum.“ - Lana Kolbrún Eddudóttir, Rás 1
Glæsilegur 68 bls.
dagskrárbæklingur er
kominn út. Fáðu þér
ókeypis eintak í verslunum
Hagkaupa.
WAYNE SHORTER KVARTETTINN
Wayne Shorter (saxófónn) ásamt Danilo Perez (píanó), John Patitucci
(bassi) og Brian Blade (trommur).
HÁSKÓLABÍÓ 24. MAÍ. | MIÐAVERÐ: 6.200 / 5.700
„Hún er næstum of góð til að það geti verið satt;
einstakur listamaður, fögur kona, konungleg
framkoma.“ - Washington Post
15
Hringdu í síma
ef blaðið berst ekki
Um síðustu helgi lauk Mannaveið-
um, fjögurra þátta spennuröð
Björns Brynjólfs Björnssonar eftir
sögu Viktors Arnars Ingólfssonar.
Ekki fer hátt um tölur uppsafnaðs
áhorfs á lokaþáttinn sem er endur-
sýndur í dag, en gera má því skóna
að vel yfir hundrað þúsund áhorf-
endur hafi setið og horft á síðasta
þáttinn þegar upp er staðið. Það
sannast sem áhugamenn um inn-
lent leikið sjónvarpsefni höfðu
vissu um að ekkert annað leikið
efni gæti náð jafnmikilli athygli
áhorfenda og krimminn. Með
öruggari mælingum á áhorfi eru
komnar styrkar stoðir undir fram-
leiðslu á innlendu leiknu sjónvarps-
efni, fjórum áratugum eftir að
sjónvarpsútsendingar hófust á
vegum ríkisins, rúmum tveimur
áratugum eftir að sjónvarpsrekst-
ur var gefinn frjáls. Nú er ekki
aftur snúið.
Rétt er að minna á hvernig hlust-
un var háttað á leikið efni í útvarpi
fyrir daga sjónvarpsins: þorri þjóð-
arinnar sat þá fastur við útvarps-
tækin og fylgdist með þýddum
krimmum um hetjur á borð við
Paul Temple, Hulin augu, og spaug
á borð við Dickie Dick Dickens,
svo ekki sé minnst á alvarlegri
verkefni leiklistardeildar Ríkisút-
varpsins. Leikið efni hélt áfram að
vera ein af stoðum Ríkisútvarpsins
þótt sjónvarpið tæki stóran skerf
af skemmtun á ljósvakanum. Enn
megnar Útvarpsleikhúsið að draga
til sín athygli þúsunda, slær út
margar íslenskar kvikmyndir og
lungann af leiksýningum sem kosta
miklu, miklu meira.Og samt nýtur
Útvarpsleikhúsið hvergi veldis
sinnar yngri systur, Ríkissjón-
varpsins, við kynningu.
Mannaveiðar reyndust þegar upp
var stað gallað verk. Alvarleiki
glæpanna sem framdir voru dvín-
aði, rétt eins og handritshöfundur
og leikstjóri, jafnvel leikarar,
misstu trú á söguþræðinum: önnur
aðalhetjan fór að draga sig eftir
kvenpersónu sem var hluti af sögu
sem drapst á snemma í verkinu,
önnur grein fléttunnar um tengda-
son sem gerist kópíisti og stútar
tengdapabba í stundarbræði varð
eiginlega að engu, þrátt fyrir að Atli
Rafn sýndi efnileg drög að persónu,
honum voru ekki gefin mörg tæki-
færin, aldrei nýtti leikstjórinn sér
heimsóknir lögreglunnar á Ásvalla-
götuna til að draga upp skarpa
mynd af heimilisaðstæðum hjá
þeim hjónum.
Sakamálaverk sem þessi byggj-
ast á samtalahrinum, lögga ræðir
við málsaðila, löggur tala saman,
hrinan leiðir menn um samfélagið á
vit ólíkra aðstæðna, margbreytilegs
fólks. Ef litið er á staðalgerðir í
þáttum af þessu tagi þá eru þær
ekki margar: meinafræðingurinn,
yfirmaðurinn, félagarnir sem vinna
rannsóknina, trausta stoðin á stöð-
inni og sú veika, sem Björn Thors
gerði sér mat úr. Og svo fáliðuð
sveit málsaðila. Grunnurinn fyrir
áhugaverðum persónum þarf að
vera með þrjár stoðir, skýra per-
sónu, geðfellda eða ógeðfellda, mál-
snið sem er sérstakt og aðstæður:
herbergi, hús, eitthvað í umhverfi
sem varpar skýru ljósi á einstakl-
inginn sem er viðfangið í senunni.
Leikarar verða að hafa kjöt á bein-
unum og svið sem hjálpar til.
Þegar við sitjum eftir með von-
brigði er fyrst að kenna sögunni
um, þeim samtölum og aðstæðum
sem liggja til grundvallar, síðan
úrvinnslu handritshöfundar og loks
tökum leikstjórans.
Flest lofaði góðu um sjálfa sög-
una. Stóra nýnæmið var löggan sem
Gísli Örn lék sem var af asísku
bergi sem var strax þurrkað út í
handriti og veikti grunninn. Þá var
eftir á að hyggja býsna fátt í hand-
ritsvinnslu með persónur sem losn-
aði frá kunnuglegustu klisjum. Svo
verð ég að segja að mér sýnist á
leiknum verkefnum sem leikstjór-
inn hefur komið nálægt að persónu-
leikstjórn sé ekki hans styrkur.
Verkið varð því á endanum undir
meðallagi. Sá hópur leikara sem
kom þar fram vann nær allur innan
kunnuglegra marka og bætti nán-
ast engu við veika persónusköpun
handritsins. Það var miður unnið
úr senum í sviðsetningu og dugar
hin áhrifalitla lokasena á Þingvöll-
um ein sem dæmi um slaka svið-
setningu.
En er það ekki bara ágætt að við
byrjum undir getu? Leikið efni í
sjónvarpi getur héðan af aldrei
annað en batnað og vísast rennur sá
dagur að við náum tökum á þessari
frásagnaraðferð. Mættu menn þá
líta til þess að æfingavöllurinn er í
Efstaleitinu. Hafi menn áhuga á að
ná tökum á sakamálaseríunni er
gott að byrja þar: í Útvarps-
leikhúsinu. Páll Baldvin Baldvinsson
Og að síðustu er drepinn...
Mannaveiðar: Ólafur Darri, óþekktur aukaleikari, Atli Rafn og Gísli Örn í hlutverkum sínum á morðvettvangi. MYND/REYKJAVIK FILMS
MANNAVEIÐAR
Leikstjóri og framleiðandi:
Björn Brynjólfur Björnsson
Handrit: Sveinbjörn I. Baldvinsson
Reykjavik Films 2008
★★