Fréttablaðið - 05.06.2008, Síða 68

44 5. júní 2008 FIMMTUDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Ég hef verið með
þá í mér síðan
konan mín fann þá
í bílnum!
Síðasti
maðurinn!
Hann lítur
ágætlega
út!
Þetta er
maðurinn!
Ég hef það
á tilfinning-
unni!
Þegar
þú ert
tilbú-
inn!
Sko?! Hvað
sagði ég?
Takk!
TAKK!
Veistu hvað væri
ótrúlega gaman að
gera saman?
Hvað?
Fara á
steppnám-
skeið!
Úps.
Bara út af
þessu skrái ég
okkur í hip-hop
og salsa líka.
Pssshhhtt!
Ég er á leiðinni í
skólann til að læra
reikning!
Reikning!
Af hverju
?
Ég á að teljast með.
Mér finnst að forstofan okkar þurfi
dálítinn lit, finnst þér það ekki?
Jú
Hannes!!!
Of
mikið?
Flestir hlutir í dag eru
nú tölvustýrðir. Fólk
er komið með tölvu-
stýrð líffæri og nán-
ast allt á heimilum
þess er nú tölvustýrt.
Bílar hafa ekki sloppið
frá þessari þróun og það
skelfir mig.
Það vita allir að allt sem er
tölvustýrt getur bilað og óhlýðn-
ast eiganda sínum. Hver kannast
ekki við það að tölvan geri það
sem henni þóknast þrátt fyrir
mótmæli eigandans? En aftur að
áhyggjum mínum um bílana og
fjölgun tölva í þeim. Svo margt
er orðið tölvustýrt í bílum í dag.
Þeir láta mann vita ef það er of
lítið loft í dekkjunum eða ef vélin
er eitthvað að bila. Þegar bíllinn
bilar fer maður nú og lætur lesa
tölvukubbinn í bílnum en ekki til
venjulegs bifvélavirkja eins og í
gamla daga. Mér finnst skelfi-
legt að hugsa til þess að vera í
sunnudagsbíltúr þegar bíllinn
tekur völdin því tölvan í honum
hefur klikkað.
Þarna sit ég hjálparlaus í fram-
sætinu og bið Guð og aðra góða
menn að hjálpa mér meðan bíll-
inn þeysist á milli akreina langt
yfir hámarkshraða. Rúðurnar
fara upp og niður og bíllinn flaut-
ar níundu sinfóníu Beethovens á
meðan ég þeysist upp Ártúns-
brekkuna á 180 kílómetra hraða.
Ég veit ekki hvert bíllinn ætlar
með mig og vona bara að hann
verði bensínlaus innan skamms.
Ég öskra eins og smástelpa
þegar bíllinn þeysist sjálfviljug-
ur framhjá Litlu kaffistofunni
þar sem lögreglan liggur í leyni
og veitir auðvitað eftirför.
Svo hringir síminn og það er
frúin sem spyr hvort ég ætli að
koma í mat en ég segi henni að
það sé ólíklegt þar sem ég sé
kominn hálfa leið austur fyrir
fjall. Það eina sem getur bjargað
mér úr þessari klípu er annað-
hvort að dekk springi eða bíllinn
verði bensínlaus. Allar tölvur í
bílum hræða mig og ég get alveg
sjálfur séð um að fylgjast með
lofti í dekkjum og látið yfirfara
vélina í stað þess að láta tölvu
segja mér það.
STUÐ MILLI STRÍÐA Bílar og tölvur
MIKAEL MARINÓ RIVERA VILL EKKI FLEIRI TÖLVUR Í BÍLA