Fréttablaðið - 04.09.2008, Blaðsíða 42

Fréttablaðið - 04.09.2008, Blaðsíða 42
 4. SEPTEMBER 2008 FIMMTUDAGUR12 ● fréttablaðið ● Sinfóníuhljómsveit Íslands 2008-2009 spurt og svarað... Greta Guðnadóttir fiðluleikari 6 Víkingur Heiðar Ólafsson, píanóleikari. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM Víkingur Heiðar Ólafsson píanóleikari er löngu orðinn eitt af óskabörnum þjóðarinnar og hefur spilað sig inn í hjörtu lands- manna með kraftmiklum flutningi sínum og einlægri túlkun. Vík- ingur hefur um nokkurt skeið leikið einleik með Sinfóníuhljóm- sveitinni árlega og mun í vetur frumflytja píanókonsert Daníels Bjarnasonar sem sérstaklega er saminn fyrir hann. Víkingur segist spenntur fyrir verkefninu og bendir á að mögu- leikar fyrir nýsköpun séu meiri í dag en nokkru sinni fyrr. „Nú standa allar flóðgáttir galopnar eftir heimsvæðingu liðinna ára. Upplýsingaáreitið gerir listamönnum raunar erfiðara en áður að hlusta eftir eigin rödd, í dag er svo auðvelt að vera stanslaust með hugann við það sem aðrir eru að fást við og týna kannski örlítið sjálfum sér. Þegar ég frumflyt nýtt verk þá er ég í hlutverki land- könnuðarins,“ segir Víkingur og bætir við: „Það er þroskandi og mikilvægt fyrir mig sem flytjanda að frumflytja verk, þá er jafn- vel enn mikilvægara en annars að vera 100 prósent sannfærður um allar ákvarðanir. Það er frelsandi sköpun þegar undirmeðvit- undin er ekki með fyrirfram ákveðið mót af verkinu sem er næst- um óumflýjanlegt þegar um eldri tónverk er að ræða. Að því leyti er auðveldara að vera frumlegur í nýrri músík en um leið erfið- ara að hafa heildaryfirsýn yfir verkið. Markmiðið er að allar litl- ar ákvarðanir falli fullkomlega inn í heildarformið svo að fyrsta myndin af verkinu sé heilsteypt og meitluð.“ Víkingur nýtur þess að spila með sinfóníuhljómsveit þótt vissulega sé það krefjandi. „Að spila með sinfóníuhljómsveit er það skemmtilegasta sem ég geri, en að gera það vel er líka erf- iðara en næstum allt annað,“ segir Víkingur. „Það sem snýr að tæknilegu hliðinni þegar kemur að því að spila yfir 90 manna bandi er ekkert grín. Öll líkamsbeiting verður að vera á miklu stærri skala og margir frábærir píanistar njóta sín aldrei í kons- ertum en eru framúrskarandi að halda einleiks- eða kammertón- leika. Listin að vera rytmískt frjáls þegar heil hljómsveit þarf að vera samtaka manni er líka sérstúdía og kemur bara með reynsl- unni. Það getur verið erfitt að finna hárfínt jafnvægi milli frels- is og aga en mikilvægast er að bregðast við þeim núönsum sem hljómsveitin framkallar á móti manni.“ En hverjir skyldu vera draumakonsertarnir? „Rakmaninoff nr. 3 sem ég lék í fyrra og dreymir um að leika miklu oftar, hann er á toppnum. Brahms á reyndar huga minn þessa dagana og konsertarnir hans tveir ásamt konsertum Beethovens eru í sérflokki. Svo bind ég vonir við að nýi konsertinn hans Danna verði ofarlega á listanum í framtíðinni.“ Víkingur Heiðar frumflytur píanókonsert Daníels Bjarnasonar í Háskólabíói 12. febrúar 2009. Látlaus landkönnuður Það getur margt breyst á fjór- um árum. Þetta fékk rússneski píanistinn Olga Kern að reyna með þátttöku sinni í Van Cli- burn-keppninni þar sem hún hlaut gullið og tók líf hennar stakkaskiptum í kjölfarið. Olga Kern tók fyrst þátt í hinni frægu Van Cliburn-keppni í Texas árið 1997 og stefndi vitaskuld á verðlaunasæti, en komst ekki einu sinni upp úr undanúrslitun- um. Hún sneri aftur til dauflegr- ar tilverunnar í Moskvu, þar sem hún stundaði píanónám og bjó með foreldrum sínum í lítilli íbúð. Þegar Olga sneri aftur til Texas árið 2001 hafði líf hennar tekið stakkaskiptum. Hún hafði tekið eftirnafn móður sinnar, sem er óneitanlega þjálla en upphaflegt eftirnafn hennar, Pushechnikova. Hún hafði gengið í hjónaband sem entist aðeins í nokkra mánuði, eignast soninn Vladislav, flikkað upp á útlitið og æft af meira kappi en nokkru sinni fyrr. Hún var til- búin í slaginn. „Ég breytti öllu, af því að mig langaði til að eignast nýtt líf. Ég var verulega óánægð með lífið,“ sagði hún síðar í við- tali. Það þurfti ekki að spyrja að viðbrögðunum. Olga varð fyrsta konan í 30 ára sögu keppninnar til að fara heim með gullmedalí- una og í kjölfarið biðu hennar tón- leikar um allan heim. Hún hefur komið fram í flestum helstu tón- leikasölum austan hafs og vest- an, meðal annars La Scala í Míl- anó og Carnegie Hall, og kom fram ásamt sópransöngkonunni Renée Fleming á hátíðartónleik- um í Washington D.C. til heiðurs Van Cliburn árið 2004. TÓNLISTARFJÖLSKYLDAN Olga á ekki langt að sækja tón- listargáfurnar. Langalangamma hennar var vinkona Tsjajkov- skíjs, og langamma hennar var söngkona sem kom meðal annars fram á tónleikum með sjálfum Rakmaninoff. „Eitt sinn var hún á tónleikaferð í Rússlandi þegar undirleikarinn hennar veiktist skyndilega. Það leit út fyrir að aflýsa yrði tónleikunum, en Rak- maninoff var í sama bæ og bauðst til að spila undir hjá henni. Ég á efnisskrána ennþá,“ segir Olga. Báðir foreldrar Olgu eru píanó- leikarar og hún hóf nám hjá móður sinni fimm ára gömul. „Ég ólst upp við tónlist eftir Chopin og Rakmaninoff strax í móðurkviði, og þegar ég var lítil var ég allt- af að biðja mömmu um að spila Chopin á píanóið. Mér fannst hún spila Chopin svo vel. Rakmani- noff hefur líka alltaf verið eitt af mínum uppáhaldstónskáldum og tónlist hans hefur fylgt mér frá því að ég byrjaði að spila.“ Sonur hennar virðist líka hafa erft tónlistargenin. „Ég er mjög heppin. Foreldrar mínir hafa tekið þátt í uppeldi Vladislavs og hann býr hjá þeim meðan ég er á ferðalögum. Það er erfitt að vera svo lengi fjarverandi og það væri freistandi að taka hann með mér í ferðirnar, en það er betra fyrir hann að vera í Moskvu. Hann er sjálfur á kafi í tónlistinni, er í píanótímum hjá mömmu og er afar efnilegur, og þess vegna skil- ur hann þetta betur. Hann veit að þetta er vinnan mín, lífið mitt. Og hann er sjálfur að velja sams konar lífsstíl.“ UNDRABARN Á ÍSLANDI Olga heldur um 150 tónleika á ári og kveðst njóta þess til hins ýtr- asta. „Ég elska að vera á sviðinu og miðla til áheyrendanna því sem ég elska mest af öllu. Tón- listin hefur verið ástríða mín allt frá því að ég var barn. Ég spilaði fyrst á tónleikum sjö ára gömul, konsert eftir Haydn, og ég man ennþá spennuna og orkuna frá áheyrendum þegar ég gekk inn á sviðið. Það var ótrúlegt! Mig lang- aði ekki að fara af sviðinu, ég ósk- aði þess að stundin myndi vara að eilífu.“ Þetta er reyndar ekki í fyrsta sinn sem Olga leikur á Íslandi. Hún kom fram á Listahátíð í Reykja- vík 1992, þá aðeins fimmtán ára gömul, ásamt fjórum öðrum rúss- neskum undrabörnum í tónlist. Hópurinn kom fram á Ísafirði, Akureyri og í Þjóðleikhúsinu, og með í för var bróðir Olgu, Vladi- mír, sem er ári yngri og er tromp- etleikari. Olga Pushechnikova vakti mikla eftirtekt fyrir glæsi- legan leik sinn í ferðinni, en lík- lega hefur fáa íslenska tónleika- gesti grunað að hún ætti með tíð og tíma eftir að verða ein af stór- stjörnum píanóheimsins. Olga Kern leikur 2. píanó- kon sert Rakmaninoffs í Háskóla- bíói 14. maí 2009. Rakmaninoff í blóðinu Rússneski pían- istinn Olga Kern var fyrsta konan í 30 ára sögu Van Cliburn- keppninnar til að hljóta gullverðlaun. Nafn: Greta Guðnadóttir. Fjölskylduhagir: Gift og á tvö börn úr fyrra hjóna- bandi. Hljóðfæri: Fiðla. Nám: Framhaldsnám í Bandaríkjunum, lauk dokt- orsgráðu 1995 frá Ríkishá- skólanum í Flórída. Skemmtilegast að spila: Alltaf skemmtilegast að spila kammermúsík. Skemmtilegast að hlusta á: Langskemmtilegast að hlusta á fuglana á vorin. Svo þykir mér ekkert betra en að hlusta á þögnina á fjöllum. Helstu kostir: Ég er sam- viskusöm og þyki búa til góðan mat. Helstu gallar: Aðeins of sjálfsgagnrýnin á stundum. Uppáhaldsbók: Ofvitinn eftir Þórberg. Uppáhaldskvikmynd: Myndir með Dudley Moore eða Goldie Hawn. Eftirminnilegustu tón- leikarnir: Fiðlukonsert- inn eftir Alban Berg með Yehudi Menuhin og New York Fílharmóníunni í Avery Fisher Hall í New York. Pínlegasta atvikið: Alltaf jafn neyðarlegt að ætla að taka af skarið sem leiðari og spila dúndrandi hljóm í þögn á tónleikum. Hvað gerðirðu í sumar? Var talsvert á fjöllum að ganga með fjölskyldunni, vinum og vandalausum. Svo vann ég mikið í garð- inum heima. Til að slappa af er gott að: vera í sumarbústaðn- um, búa til góðan mat, fá sér vínglas og hlusta á gömlu gufuna. Nýja tónlistarhúsið verð- ur: vonandi frábært. Við þurfum svo að fá að spila í betra húsi. Vinnuaðstaðan er ekki góð og hljómburð- urinn í Háskólabíói er ekki boðlegur tónleikagestum okkar. Fjallaþögnin er best FR ÉT TA BL A Ð IÐ /H A RI
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.