Fréttablaðið - 29.11.2008, Blaðsíða 72

60 29. nóvember 2008 LAUGARDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Ókei... eitt
snákaskinn...
Eitthvað fleira?
Það lítur ekki
út fyrir að
nokkuð gerist
í kvöld! Það
gengur ekki
nógu vel að
eiga við þessar
elskur!
Sama
hér. Þetta
hefur ekki
gengið
nógu vel
undan-
farið!
Hvað er að
okkur?Er-
um við
virkilega
svona frá-
hrindrandi?
Bull Húgó! Við
erum kannski
ekki með „the
looks“ en við
erum hressir
gaurar. Fljótlega
kemur einhver
sem sér okkur
með réttum
augum!
Ég veit ekki
hvort það er
einhver hjálp í
þér núna Ívar!
Hey! Þeir
eru að spila
„YMCA“!
Kannski
vilja þær
dansa?
Hvað
segirðu,
kappi?
Maður
segir ekki
„kappi“,
maður segir
„kjeppi“
„kjeppi“
Ókei
Og maður
segir ekki
„Hvað
segirðu“,
heldur
„Kasegiru“
Kasegiru
kjeppi?
Villulaust. Takk, hvað
þýðir þetta?
Það er alltaf rign-
ing þegar maður
fer út í skóg.
Hvernig
tilfinning er
það að missa
tönn, Solla?
Hmmm, það
er svolítið
skrítið.
Já?
Ekki beint skrýtið, heldur meira
svona skringilegt, furðulegt,
undarlegt... ef þú skilur hvað
ég á við.
Þú kannt að
orða hlutina
rétt.
Já, það kemur
með reynslunni.
Efnalaug
Það hefur löngum þótt loða við karlmenn að verða óskaplega veikir ef þeir fá einhverja pest. Þvottadrengurinn er þar
engin undantekning og ófá skiptin þar
sem ég hef þurft að hlaupa eftir gráti
hans og kveinum. Yfirleitt hef ég
lítið gefið fyrir þetta vol og hef hann
grunaðan um að gera of mikið úr
lasleikanum. Enginn getur haft það
svona skítt. Ég hef jafnvel sakað
hann um að sinna mér ekki eins vel
og ég honum, þá sjaldan að mér verð-
ur misdægurt. Svo kom þó að því að
ég náði mér í ljóta pest. Byrjaði að
kvarta strax upp úr kvöldmat yfir
magaverkjum sem ágerðust frekar en
hitt. Um miðnættið fór það ekki á milli
mála að ég var komin með ælupest.
Slíkar pestir eru með þeim verstu og ég
hélt hún ætlaði mig lifandi að drepa. Ó
hvað ég átti bágt. Mér kom ekki dúr á
auga þar sem ég engdist af kvölum og réð
ekki neitt við neitt. Hakkið og spaghettíið frá
því í hádeginu fór fyrir lítið, eins banana-
brauðið og dýrindis hamborgarinn sem
þvottadrengurinn hafði matreitt svo
snilldarlega í kvöldmatinn. Á þessu
gekk alla nóttina og ég grét hástöf-
um utan í þvottadrengnum en átti
svo sem ekki von á hjálp. Þá kom
berlega í ljós að ég hafði haft
þvottadrenginn fyrir rangri sök.
Eins og riddari úr rauðu ástarsögun-
um hélt hann hárinu á mér aftur
meðan verstu gusurnar gengu yfir.
Hann þurrkaði svitaperlur af enni,
hljóp með æludalla fram og aftur og
bar í mig vatn, orkudrykki og
hafragraut. Ég skammaðist mín
hálfpartinn. Hugsa að ég taki meira
mark á kveinum þvottadrengsins, næst
þegar hann fær einhverja pest.
Riddari þegar mest á reynir
NOKKUR ORÐ
Ragnheiður
Tryggvadóttir
48