Fréttablaðið - 06.12.2008, Blaðsíða 26

Fréttablaðið - 06.12.2008, Blaðsíða 26
26 6. desember 2008 LAUGARDAGUR UMRÆÐAN Guðmundur J. Guð- mundsson skrifar um ábyrgð Í Fréttablaðinu sunnu-daginn 29. nóvember var lítil frétt þess efnis að Geir H. Haarde for- sætisráðherra hefði í við- tali við AP fréttaveituna lýst því yfir að hann væri ekki per- sónulega ábyrgur fyrir hruni íslenska fjármálakerfisins. Þetta gefur tilefni til að gaumgæfa litla stund hvað felst í hugtakinu per- sónuleg ábyrgð. Flestir eru líklega sammála um að manneskja sem sest upp í bíl sem er bæði ljóslaus og bremsulaus, ekur honum út í umferðina og veld- ur þar stórslysi sé persónulega ábyrg fyrir gjörðum sínum, það er að segja hafi viðkomandi ekki verið sviptur sjálfræði vegna geðveiki, sé alvarlega þroskaheftur eða óviti sökum bernsku. Undanfarin 18 ár hefur Geir H. Haarde verið í for- ystusveit ríkisstjórna á Íslandi. Hann, ásamt þeim Davíð Oddssyni, Halldóri Ásgrímssyni og Valgerði Sverrisdóttur, er einn aðalhöfundur þess fjármálakerfis sem nú hefur gefið upp öndina. Hann ásamt þess- um þrem félögum sínum einka- væddi ríkisbankana. Hann ásamt þessum þrem félögum sínum ákvað að skipta bönkunum systkinalega milli manna sem voru í kallfæri við stjórnarflokkana, eins og ritstjóri Morgunblaðsins komst svo hnytti- lega að orði. Með þeirri gerð var vikið af þeirri leið sem boðuð hafði verið í einkavæðingunni. Það var Geir H. Haarde ásamt þessum þrem félögum sínum sem gekk þannig frá málum að það stofnana- og regluverk sem átti að hafa eftirlit með fjármálastofnun- um var svo veikburða að engin von var til þess að það gæti gegnt hlutverki sínu. Þar á ofan var ráðinn yfir Fjármálaeftirlitið þekktur frjálshyggjumaður sem sennilega hefði látið bank- ana og starfsemi þeirra óáreitta jafnvel þótt hann hefði haft bæði mannafla og regluverk til að taka í taum- ana. Það var Geir H. Haarde sem hreyfði hvorki hönd né fót undanfarin misseri þrátt fyrir að flestir sem eitthvert vit eða þekk- ingu höfðu á efnahagsmálum vör- uðu við því sem var að gerast. Hér er gengið út frá því að Geir H. Haarde sé hvorki alvarlega geð- veikur, þroskaheftur né óviti sökum bernsku. Því verður að gera ráð fyrir að hann sé fullkomlega ábyrg- ur gerða sinna. Án einkavæðingar bankanna, án þess að eignarhaldi þeirra væri handstýrt til ákveðinna flokkshollra manna og án þess að stofnana- og regluverkið sem átti að hafa eftirlit með þeim væri svo veikburða sem raun ber vitni hefði ekkert af því sem dunið hefur yfir íslensku þjóðina undanfarnar vikur gerst. Þess vegna ber Geir H. Haar- de ásamt hinum þremur félögum sínum persónulega ábyrgð á því að fór sem fór. Í flestum venjulegum lýðræðis- ríkjum hefðu fjórmenningarnir verið dregnir fyrir dóm. En Ísland er ekki venjulegt lýðræðisríki, því hefur Landsdómur ekki verið kall- aður saman til að fjalla um embætt- isafglöp Geirs H. Haarde. „I am not a crook“, sagði Richard Nixon, fyrr- um forseti Bandaríkjanna. „Ég er ekki persónulega ábyrgur,“ segir Geir H. Haarde, forsætisráðherra Íslands. Hversu lengi í ósköpunum Geir ætlar þú að misbjóða þolin- mæði okkar? Höfundur er kennari. Hvað er persónuleg ábyrgð? UMRÆÐAN Birna Lárusdóttir skrif- ar um Reykjavíkur- flugvöll Það kann að skjóta skökku við um þessar mundir þegar einhverjir stinga niður penna til að skrifa um annað en efna- hagsástandið, enda er fátt annað fréttnæmt. En þær vöktu samt athygli mína fréttirn- ar af nýrri skoðanakönnun sem Capacent Gallup lét nýverið gera um framtíð Reykjavíkurflug- vallar. Könnunin sýnir afdráttar- lausan stuðning þjóðarinnar við að flugvöllur verði áfram á sínum stað í Vatnsmýrinni. Í ljós kemur að 70% Íslendinga styðja núver- andi staðsetningu vallarins. Stuðn- ingur Reykvíkinga er líka afger- andi eða 64%. Þetta eru mjög ánægjulegar niðurstöður sem sýna að stuðningur- inn hefur aukist jafnt og þétt á síðustu árum. Einn- ig er athyglisvert að sjá skiptinguna eftir afstöðu til stjórnmálaflokkanna en í öllum flokkum er stuðningurinn við flug- völlinn í Vatnsmýri afger- andi, ef frá er talin Sam- fylkingin, þar sem þó helmingur er fylgjandi því að völlurinn verði áfram á sínum stað. Þarf frekari vitnanna við? Vestfirsk samstaða um flugvöll í Vatnsmýri Undirrituð er í hópi þeirra sem hafa talað fyrir óbreyttri staðsetn- ingu vallarins og í sama streng hafa tekið sveitarstjórnarmenn á öllum Vestfjörðum. Við höfum ályktað um mikilvægi vallarins og nú síðast á Fjórðungsþingi Vest- firðinga sem var haldið á Reykhól- um í haust. Rökin fyrir staðsetn- ingu vallarins eru fjöldamörg og ætla ég ekki að tíunda þau öll hér því svo virðist sem þjóðin hafi heyrt þann rökstuðning hátt og skýrt. Það er líka sérstakt fagnað- arefni að Reykvíkingar skuli taka svo skýra afstöðu með vellinum í Vatnsmýri og sýnir það í hnot- skurn að þeir eru meðvitaðir um ábyrgð og hlutverk höfuðborgar- innar. Flugið skiptir okkur miklu máli Tölurnar tala sínu máli og umferð um völlinn í Vatnsmýri hefur auk- ist ár frá ári. Á þessu ári má ætla að hátt í 500 þúsund farþegar fari um völlinn og þar af eru ríflega 50 þúsund sem ferðast á flugleiðinni til og frá Ísafirði. Þá eru ótaldir farþegar í áætlunarflugi til Bíldu- dals og Gjögurs en það vill stund- um gleymast að flugið er oft mikil- vægasta og jafnvel eina samgönguleið íbúa í þeim lands- hlutum, þ.e. á sunnanverðum Vest- fjörðum og í Árneshreppi, þegar landleiðin lokast um lengri og skemmri tíma. Hagsmunir okkar Vestfirðinga eru því miklir og fara saman við hagsmuni fólks víða um land, enda er Reykjavík höfuðborg allra landsmanna og Reykjavíkur- flugvöllur ein mikilvægasta teng- ing landsbyggðarfólks við borgina sína. En hagsmunir Reykjavíkur eru ekki síður miklir og nægir að benda á að um 600 manns starfa við ýmislegt sem tengist flug- rekstrinum í Vatnsmýri. Nú þarf að taka af skarið Það er von mín að borgaryfirvöld taki mark á jafn afgerandi skoð- anakönnun og þessari, ekki síst vegna þess að í ljósi efnahags- ástandsins væri það ábyrgðarhlut- ur að stuðla að því að byggja þyrfti upp nýjan flugvöll á höfuðborgar- svæðinu með tilheyrandi millj- arðakostnaði fyrir ríkissjóð. Sjálf held ég að það sé út úr myndinni að flytja innanlandsflugið til Keflavíkur en þess í stað hafa ýmsir horft til þess að finna annað flugvallarstæði á höfuðborgar- svæðinu. Ég teldi skynsamlegast að þeirri leit yrði nú hætt og í stað- inn tækju ríki og borg, sem eig- endur flugvallarlandsins, endan- lega af skarið og sammæltust um að tryggja framtíð Reykjavíkur- flugvallar í Vatnsmýrinni. Það verður best gert með því að byggja hið fyrsta nútímalega samgöngu- miðstöð við völlinn, sem verður höfuðborginni til mikils sóma, samhliða því að festa völlinn í sessi í aðalskipulagi. Þá yrði þetta gamla þrætuepli frá og vilji þorra Íslendinga virtur. Höfundur er forseti bæjarstjórnar Ísafjarðarbæjar og varaformaður stjórnar Fjórðungssambands Vestfirðinga. Afdráttarlaust! BIRNA LÁRUSDÓTTIR GUÐMUNDUR J. GUÐMUNDSSON Konsertpíanistalögmálið UMRÆÐAN Bjarni Bjarnason skrifar um íslenskt samfélag Í frumstæðu samfélagi ræðst það hver stjórnar ekki af hæfileikum til að stjórna heldur frekju. Það hver stjórnar hinum ýmsu verkefnum stjórnast held- ur ekki af hæfileikum heldur af þeim sem er frekastir. Því þró- aðri sem samfélög verða því minna hefur frekja að segja á ýmsum sviðum og vægi hæfi- leika eykst. Nema á því sviði þar sem frekja er hæfileiki í sjálfu sér, það er að segja í stjórnmál- um. Sá hæfileiki að komast áfram innan stjórnkerfis, innan valda- apparats, hvort sem það er rík- isapparat, einkafyrirtæki, háskóli eða menningarlífið, er virðingarverður. Fólkið sem nær hæstu stöðum hefur yfir- leitt hæfileika á nokkrum öðrum sviðum líka. En þó að sá sem situr í stjórn stærstu tónlistar- útgáfu einhvers lands sé þannig líklega liðtækur í árshátíðar- hljómsveitina þá er eflaust ekki ráðlegt að setja hann við flygil- inn með symfóníuhljómsveitinni og taka upp píanókonsert númer 1 eftir Jóhannes Brahms. Þannig að þótt fólk sé tónelskt og í þeirri aðstöðu að stjórna tónlistarút- gáfu þá liggur úrslitahæfileik- inn sem öll útgáfan veltur á, hæfileiki konsertpíanistans sjálfs, ekki hjá því. Í litlu samfélagi er mikil hætta á að forstjóri plötuútgáfunnar setjist við flygilinn er kemur að upptökum og allir segi að afurð- in sé frábær, alveg þar til hún nær út fyrir landsteinana og þarf að sanna gildi sitt til langs tíma miðað við sanna hæfileika. Þá sýnir sig að verkið byggir meira á frekju en hæfileikum. Af þessum sökum er það sjónarhorn að líta á fólk sem kemur sér í ráðandi stöður ekki bara sem hæfileika- fólk, heldur líka sem hæfileikann sjálfan, mjög alvarleg mistök og hættu- leg fyrir samfélagið. Úrslitahæfileiki stjórnanda er að sjá takmörk sín og finna afbragðs hæfileika hjá öðrum og virkja þá til að fást við verk- efnin. Í þróuðu samfélagi er fólk sérhæft í að finna hæfileikafólk sem getur orðið afbragðs sér- fræðingar. Sú meginskylda stjórnenda að átta sig á að þeirra er ekki hæfi- leikinn sjálfur, heldur eiga þeir að finna hæfileikan og virkja hann til starfans, er vanrækt í vanþróuðum samfélögum eins og á íslandi. Enda sést mikill munur á yfirgengilegum krafti einkageirans þegar hann fær allt of mikið svigrúm til að nýta sanna hæfileika og svo ríkis- kerfinu þar sem menn eru góðir í að komast í ráðandi stöður en eðlilega ekki færir um að skilja flóknustu hluti undir álagi þegar hlutir gerast hratt. Konsertpíanistalögmálið, það er að segja það lögmál vanþró- aðra samfélaga að sá frekasti sé við flygilinn á meðan konsert- píanistinn er ekki einu sinni í tónleikahöllinni, er harmleikur fyrir píanistann og tónlistarlífið í samfélaginu. Í samhengi við veruleikann, það er að segja náttúruleg átök milli hópa, sést þetta þegar hæfileikaríkasta hers- höfðingjaefnið er haft í fremstu víglínu og fellur í fyrstu orrust- unni. Það leiðir til þess að allir eru drepnir; líking sem er ekki langsótt að færa yfir á íslenskt samfélag und- anfarin misseri. Á íslandi er sá sem ruddist að flyglinum sá sem leikur á hann en ekki konsert- píanistinn. Samt álítur viðkom- andi sig vera konsertpíanistann og leikur á hljóðfærið af miklum móð, mörgum til sárrar skap- raunar. Þess vegna hljómar ekki rétt tónlist í samfélaginu. Ef svo ótrúlega vill til að sá sem er ágætur forsætisráðherra er líka hæfastur til að vera seðlabankastjóri eru mjög mikl- ar líkur á að frelsari sé fæddur og allsherjarlausn fundin á öllum vandamálum. Þá er kom- inn maður sem getur allt. Þá getur karlalandsliðið í fótbolta farið að gera sér vonir um Evr- ópumeistaratitilinn því maður- inn mun geta tekið að sér þjálf- un liðsins á kvöldin eftir vinnu í bankanum. Ef maðurinn reynist ekki geta allt er líklegt að kons- ertpíanistaeinkennið sé virkt í samfélaginu. Þótt dæmið um seðlabanka- stjórann sé nærtækt af því það er mjög augljóst þá er það ekki hann sem setur samfélagið á hausinn heldur konsertpíanista- lögmálið að verki í öllu samfé- laginu. Höfundur er rithöfundur. BJARNI BJARNASON
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.