Tíminn - 05.12.1982, Blaðsíða 32
32
ISÍÍlIiií
SUNNUDAGUR 5. DESEMBER 1982.
nútíminn
Umsjón: Friðrik Indriðason og Eirlkur S. Eiríksson
Egó - í mynd
/Steinar
Jafnvel þótt himininn dragi giuggatjöld
sín frá,
liggur dáleiöandi þokan glugga þínum á.
Himininn brotnar í Ijóðum, nakið undur,
kristaldýr í garðinum molnar í sundur.
Einhvern tímann hefði það verið talið
stórskáld sem þannig orti, en í dag eru
það breyttir tímar og höfundurinn er
enginn annar en Bubbi Morthens,
forsprakki hljómsveitarinnar Egó. Til-
vitnunin hér að framan er tekin úr laginu
„Mescalin“ á nýju plötu Egósins, „í
mynd“ og það er engin tilviljun að ég
vel beina tilvitnun í texta til að opna
umfjöllunina um þessa nýju plötu Bubba
Morthens, bróður hans Begga, Magga
trommara og Rúnars bassaleikara. Text-
amir á þessari plötu eru það haganleg-
asta og besta sem ort hefur verið á
íslenskri rokkplötu fram að þessu. Eða
hafið þið fram að þessu nokkurn tímann
vitað íslenska texta við rokklög geta
staðið sjálfstæða þannig að þeir ættu
erindi á síður flestra nútíma ljóðabóka?
Ef svara á þessari spurningu í einlægni
þá hlýtur svarið að vera nei. „í mynd“
er að vísu nokkuð „köflótt plata“, en
jákvæðu hliðarnar eru það margar, að
þessari plötu verður að mínu viti að
skipa í flokk bestu íslensku platnanna
fyrr og síðar.
Kostimir eru fyrst og fremst þeir, að
Bubbi Morthens hefur getað skilað því
sem hann yrkir um, frá sér á myndrænan
og áhrifaríkan hátt. Hverja í hópi
rokkara í dag heymm við yrkja á þessa
leið annan en Bubba?
„Nakinn ég stóð undir himninum,
grátandi rigning í sandinum.
Villt skýin lutu engri stjórn,
xgi færðu tár sín að fóm.
Ég gekk og horfði í spegil fljótsins
í strauminum augun léku sér.
Fljótið rann í átt til hafsins,
augunum' gleymdi að skila mér.
(í spegli Helgu).
Og enn er svarið - enginn nema
Bubbi. Annar höfuðkostur þessarar
plötu og ekki sá minnsti er trommuleikur
Magnúsar Stefánssonar, sem vafalaust
er okkar einn albesti og fjölbreytilegasti
rokktrommuleikari í dag. Það væri saga
í heila bók hvernig Magnús spilar á
þessari plötu, en plássins vegna verður
sú saga ekki sögð hér. Því er við að bæta
að flest öll lögin á plötunni eru afbragðs
góð, en önnur draga heildarútkomuna
niður. Þar er t.d. „Dancing raggae with
death“, eina lagið á plötunni sem sungið
er á ensku. Og enn elur Bubbi í brjósti
vonir um að verða raggae-stjarna hér á
klakanum. Héldu menn að hann hefði
fengið sig fullsaddan á „Chineese Ragg-
ae“ hér á árum áður, en lengi skal
manninn reyna.
Ekki verður svo við þessa plötu skilið
að ekki sé minnst Tómasar þáttar
Tómassonar, sem hér á kannski þátt í
best „pródúseruðu" íslensku plötunni
frá uþphafi. Skemmtilegir effektar og
snyrtilegur synthesiser leikur Tomma
setur sitt mark á þessa plötu. Sérstaklega
nýtur Tommi sín í laginu „Manilla" þar
sem hann leikur á bassasynthesiser.
„Manilla“ er einnig besta lag plötunn-
ar að mínu mati, enda fer þar allt saman
sem þarf til að prýða gott lag, góður
hljóðfæraleikur, hnitmiðaður texti og
ágætur söngur.
Ég er einn þeirra sem aldrei felldi mig
fullkomlega við „Breyttir tímar“, en við
þessa nýju plötu Egósins er ég meira en
sáttur. Satt að segja er ég bara í
hátíðarskapi, þó að meira en þrjár vikur
séu til jóla.
- ESE.
Depeche Mode / A Broken
Frame / Steinar hf.
■ Það er ekkert auðveldara en að
sökkva niður í seiðandi melódíur hljóm-
sveitarinnar Depeche Mode og gleyma
stað og stund. Að mínum dómi er A
Broken Frame hreint frábær plata á sínu
sviði, tölvupoppinu, en þessi sveit eða
The Deps eins og þeir eru kallaðir, er
það baksvið sem Vince Clarke er
runninn úr, hann var aðalsprauta þeirra
þar til hann svissaði um og stofnaði
dúettinn Yazoo sem síðan hefur trónað
löngum stundum á toppi ýmissa
vinsældalista.
The Deps er upprunin í bænum
Basildon í Bretlandi og sem skólastrákar
eyddu þeir löngum stundum á heimili
Clarks með hljóðgervlana og sömdu lög
á þá. í sveitinni voru og eru David
Gahan, Martin Gore og Andrew Flet-
cher og er Gore aðallagasmiður þeirra
þessa dagana.
The Deps er mjög lífleg hljómsveit og
notkun þeirra á hljóðgervlum einstak-
lega skemmtileg eins og sést strax á
tveimur fyrstu lögum plötunnar, Leave
in silence og My secret garden sem
jafnframt eru bestu lög hennar að
mínum dómi.
Fyrri breiðskífa þeirra Deps „Speak
& Spell“ hlaut mjög góðar viðtökur
gagnrýnenda, en þar var Clark til staðar.
Að mínum dómi hefur Deps ekki
hrakað mjög við brottför hans, A
Broken Frame er því gott vitni.
Og eitt einn. Albúmið er eitt hið
skemmtilegasta sem ég hef séð lengi.
FRI
Donald Fagen / The
Nightfly / Steinar hf.
{■ Fyrir einum tug ára síðan eignaðist
ég mína fyrstu Steely Dan plötu, Pretzel
logic, og lengi á eftir setti maður fáar
aðrar skífur á fóninn, var platan að
lokum orðin álíka þunn og veski
| vísitölufjölskyldunnar er nú til dags. Það
var því eins og að heilsa gömlum,
traustum, en gleymdum vini er sólóplata
söngvara þeirrar sveitar Donald Fagen
barst mér í hendur.
Pródúsent plötunnar Gary Katz segir
að með henni hafi átt að fýlgja Steely
Dan línunni út í ystu æsar og ekki er
annað að heyra en það hafi tekist
nokkuð vel, að vísu er þessi plata mun
léttari en síðustu SD plötur hafa verið,
er nokkuð í stíl við fyrstu plötur þeirrar
sveitar.
Meðal þeirra sem leika undir hjá
Fagen á plötunni má nefna Greg
Phillinganes, Larry Charlton, Jeff Porc-
aro, Michael Omartian, Dave Tofani og
Michael Brecker en sannir SC aðdáend-
ur þekkja í hópnum marga góða vini sem
léku með SD á sínum tíma.
Sem fyrr segir er tónlistin létt, nokkuð
jözzuð og hugljúf á köflum og á heildina
litið er þetta gripur sem allir SD
aðdáendur verða að eiga í safni sínu, en
fyrir þá sem aldrei hafa heyrt á SD
minnst er ekki svo vitlaust að hlusta á
Fagen til að byrja með.
Textarnir eru yfirleitt mjög góðir, á
stundum hreint frábærir en plötunni
fylgir textablað.
FRI
Supertramp - ...famous
last words
/ Steinar
■ Vitið þið hvað er ömurlegra en
söngvari úr gamalli staðnaðri hljóm-'
sveit sem reynir að feta sömu gömlu
stiguna með sömu gömlu lummurnar?
Auðvitað vita það allir sem kæra sig um,
nefnilega gömul stöðnuð hljómsveit sem
neitar að hlyða rödd skynseminnar og
hitar upp lummumar þótt brenndar hafi
verið fyrir.
Þið verðið bara að fyrirgefa lesendur
góðir, en það verður að segjast eins og
er að það er fátt sem fer meira í
taugarnar á mér en ill örlög góðra
hljómsveita og þá er sama hvað hljóm-
sveitin heitir. Undanfarin áratug hefur
maður séð og heyrt hinar og þessar
hljómsveitir fara í hundana og um leið
fagnað því ef menn hafa haft vit á því að
hætta áður en stöðnunarvofan hefur
náð að gleypa þá með húð og hári. Þetta
hélt ég að ein mín mesta uppáhalds-
hljómsveit, Supertramp hefði gert, en
því miður það var borin von. Super-
tramp eru komnir á fleygiferð með
lummurnar sínar á nýrri plötu sem þeir
nefna „...... famous last words“.
Þessa plötu væri í besta falli
hægt að kalla gamalt vín á nýjum
belgjum og ég fyrir mína parta hlusta
heldur á „Crime of the century". Eitt
jákvætt verð ég þó að segja um plötuna
Lagið „Raining again“ kitlar vissar
taugar, en það er bara ekki nóg.
Supertramp hafa áður samið 23 betri lög.
Fyrst ég er á annað borð farinn að
vera svona jákvæður, verð ég einnig að
nefna titil piötunnar, svo og myndina á
umslaginu. Við þetta tvennt bind ég
vissar vonir, sérstaklega ef túlka má
titilinn sem „svanasöng11 hljómsveitar-
innar og ef skærin bíta og líflína þessarar
„heiladauðu“ sveitar hrekkur þar með í
sundur.
Nú þegar hafa vafalaust margir orðið
til að misskilja mig. Supertramp er ekki
léleg hljómsveit. Hún er góð, en því
miður að gera nákvæmlega sömu hlutina
og fyrir átta árum, þegar ég heyrði í
þeim fyrst. Því geri ég Supertramp þann
greiða að skrifa ekki efnislega um þessa
plötu.
ESE
Veruleiki?/Siggi Karls
■ Siggi Karls hefur mörgum þótt vera
misskilið sjéní, en hvað um það, hann
er tvímælalaust í hópi okkar bestu
ásláttartónlistarmanna eins og sólóplata
hans Veruleiki? ber glöggt vitni.
Siggi ber málefni Beirut mjög fyrir
brjósti á plötunni, tvö lög bera það nafn
og raunar er um sama lagið að ræða í
báðum tilvikum með þeim breytingum
að á annarri hliðinni hefur það hárbeitt-
an ádeilutexta og á hinni er eingöngu
um lagið sjálft að ræða og heitir það þá
Beirut í blóma. Nokkuð sniðug hug-
mynd sem kemur vel út.
Tónlistin er nokkuð létt og kennir
margra áhrifa í henni, jazz, bræðsla,
popp o.fl. öllu hrært saman í einn
ágætan og áheyrilegan kokteil.
- FRI.
Plötur
Lotus smöluðu ekki
taka verður upp dómstól á úrslitakvöldi Mósiktilrauna
SATT til að koma í veg fyrir „hreppapólitíkina"
■ Vegna fréttar af síðustu Músíktil-
raunum SATT, um að hljómsveitin
Lotus frá Selfossi hefði smalað aðdáend-
um sínum saman í tvær rútur og haft þá
með sér í Tónabæ, kom Hilmar Þór
Hafsteinsson á Selfossi að máli við
Nútímann og sagði að þarna hefði ekki
verið alveg rétt með farið.
Hilmar sagði það rétt að fjöldi ungra
Selfyssinga hefði verið í Tónabæ umrætt
kvöld, en þar hefði alls ekki verið um
neina smölun af hálfu Lotus að ræða.
Skólanemendur á Selfossi hefðu fyrir
löngu verið búnir að ákveða að fara í
kvikmyndahús í Reykjavík umræddan
dag og hefðu þeir farið í Tónabæ að
lokinni fimmsýningu. Þá sagði Hilmar
að það mætti gjarnan koma fram að
sökum misskilnings á milli hans og Ólafs
Jónssonar, forstöðumanns Tónabæjar,
þá hefðu Lotus tapað mörgum dýr-
mætum stigum. Hann hefði rætt um
fyrirkomulag keppninnar við Ólaf og
honum skilist að nægilegt væri fyrir
hljómsveitina að mæta með tvö frum-
samin lög og síðan sýnishorn af dans-
leikjaprógrammi. Þetta hefði reynst
rangt og því hefðu Lotus aðeins getað
náð 10 stigum hjá hverjum áhorfanda á
meðan aðrar hljómsveitir kvöldsins
hefðu átt möguleika á 20 stigum fyrir
fjögur frumsamin lög.
Við þökkum Hilmari ábendinguna,
enda skal hafa það scm sannara reynist.
Eftir stendur þó óhaggað að Músíktil-
raunir SATT hafa hingað til einkennst
af „hreppapóiit tk“ og verður ekki annað
séð en að ef fá á út einhver marktæk
úrslit t.d. í lokakeppninni, þá verði
SATT að útnefna einhvern dómstól sem
vegið gæti upp á móti atkvæðum
„smölunarliða". Mætti þannig dómstóll
hafa yfir helmingsatkvæðamagni að
ráða, þannig að tryggt sé að endanleg
niðurstaða verði nokkurn veginn í
samræmi við raunveruleikann.
-ESE