Réttur - 01.07.1927, Qupperneq 9

Rjettur]
ÁNAUÐ NÚTIMANS
107
smásaman erlendum keppinautum að bráð, ef þeir
verulega taka að skifta sjer af okkur.
öll okkar afstaða í heiminum ætti að gera íslensku
þjóðina að þeirri þjóð, er best skipulag hefði á verslun
sinni og fullkomnasta samvinnu í atvinnulífi, til þess
að bæta þannig sjálfir upp þá galla, er landinu fylgja
frá náttúrunnar hendi. Þetta ættum við strax að hafa
sjeð, er við drógumst inn í hringiðu heimsverslunar-
innar. Nú mun neyðin kenna okkur það, ef við ekki sjá-
urn að okkur í tíma; neyðin, sem stafar af glundroða
atvinnulífs vors og samtakaleysi. Sú neyð er þegar far-
in að berja að dyrum hinna fátæku stjetta. Það er því
þeirra að hefjast handa og beita sjer fyrir algerri
skipulagsbreytingu atvinnulífsins, í samræmi við kröf-
ur staðháttanna og tímans. Yfirstjett sú, er hingað til
hefur farið með völdin í þessu landi, hefur reynst ófær
til að ráða fram úr þessum skipulagsmálum. Nú ber-
ast böndin að undirstjettunum, bændum og verkalýð.
Nú reynir á hvort þær stjettir hafa það framsýni og
þá samhjálp til að bera, er hinar skorti. Lífið sjálft
leggur þeim úrlausnina upp í hendurnar; neyðin sjálf
hamrar bjargráðið inn í höfuð þeirra. Þær hinar lítils-
virtu og þjáðu stjettir bera nú framtíð þessa lands í
skauti sjer. —
Verkalýður bæjanna á vorutm tímum virðist kjörinn
til þess af sögunni að hafa forustu frelsisbaráttunnar
í höndum. Andstæðingarnir, auðvaldsstjettin, kennir
honum sjálf samtökin, með því að hópa honum saman í
bæina. Þessvegna verður hann sjálfkjörinn til að ryðja
braut öllum öðrum undirokuðum stjettum, taka máli
allra þeirra, sem þjáðir eru og þunga lífsins hlaðnir,
og með aðstoð þeirra bera sameiginleg málefni þeirra
allra fram til sigurs.
Samtökin eru töfrasprotinn, sem drepa verður á dróma
undirstjettanna, til að leysa þær úr læðingi. Verkamenn
og bændur nútímans hjer lieima eru fyrstu undir-