Réttur - 01.05.1937, Qupperneq 18

Sölvi úrsmiður var ekki neinn unglingur, þegar
þetta gerðist, hann var nefnilega kominn yfir fertugt.
En aðstaða hans í atvinnugrein hans var enn full-
komlega unglingsins eða lærlingsins, því hann hafði
ekki það kaup hjá húsbónda sínum og meistara, Oddi
úrsmið, sem talizt gat samboðið fullnuma sveini.
Hann hafði sem sé ekkert kaup. Þega,r hann réðist
til námsins, var talið að hann væri eitthvað í ætt við
Odd, og hafði það ekki breytzt síðan. Þeir litu í upp-
hafi báðir svo á (Oddur þó kannski fyrst og fremst)
að Sölvi væri þarna að ganga í skóla mikiliar listar,
þar sem tilsögnin væri ómetanleg. Sakir fátæktar
Sölva var aldrei minnst á það, að hann borgaði með
sér, heldur hefði hjá Oddi það sem hann þyrfti til
lífsviðurværis, en svo hafði Oddur, svo sem lítils-
háttar þóknun fyrir þægilegheitin, aldrei minnst á
það einu orði, að Sölvi væri búinn að ljúka náminu,
eða að honum bæri ákveðið kaup.
Atvinnuferill hans, um allan þennan árafjölda,
hafði því verið algerlega hugsjónalegur. Og enn þann
dag í dag fékk hann ein föt á ári hjá Oddi meistara
og eina til tvenna skó, auk smágjafa við hefðbundin
tækifæri. Vasapeninga fór hann heldur ,ekki alveg á
mis, en ekki voru þær tekjur svo reglubundnar, að
þorandi 'væri að leggja þær til grundvallar áhættu-
sömum framkvæmdum. Hann hafði ekkert herbergi
út af fyrir sig, en svaf á harmonikkubedda í einu
horni verkstæðisins. Oddur svaf í herbergi þar inn af.
Fæði þeirra var skrínukostur.
Fyrst Sölvi hafði sætt sig við þessi þrengsli, ein-
angrun og féleysi öll þessi ár, og enginn kvenvera
hafði tælt hann til hugleiðinga um stofnun heimilis
og svo framvegis, má fyllilega gera ráð fyrir því, að
hann hefði unað glaður við sitt áfram, kannski með
þann óráðna draum fyrir augum, að setjast í sæti
Odds að honum látnum, ef áhrifin frá kröfugöng-
unum fyrsta maí og æsingaræðurnar (þær hafði hann
98