Réttur - 01.05.1937, Síða 35

Flóttinn
Eftir Stein Steinarr.
ÞaíS var nótt.
Og eg gekk eftir götunni.
Og gatan var hljóS og mannlaus,
því þaÖ var nótt.
Eg gekk föstum og ákve'Snum skrefum
og sagSi viS sjálfan mig:
Sjá, eg er farinn á brott.
Eg kem aldrei aftur.
Og engum skal takast
aS finna felustaS minn.
Þá heyrSi eg snögglega
fótatak einhvers á eftir mér.
Og eg sneri mér viS,
því eg vildi sjá hvort eg þekkti hann.
En þaS var ekki neinn.
ÞaS var aÖeins skóhljóS, sem elti mig.
Og eg hrópaSi, skjálfandi röddu:
HvaS hef eg þá gert?
Mér var svaraÖ meS lævísum hlátri,
lengst út í myrkrinu:
Eg er IffiS sjálft. Og þú kemst ekki undan. •
Eg elti þig.
115