Réttur - 01.03.1941, Síða 11

legar fyrir þá, sem ekki hafa átt kost á að fyigjast
með tildrögum þeirra. En ef rakin er saga verkfalls-
ins, sem Dagsbrún hóf 2. janúar, skýrist málið og
skal þaö nú gert í sem stytztu máli. Það er ljót saga
en lærdómsrík og mun seint fimast.
Snemma í desember var haldinn fundur í Dagsbrún
og samþykktar kröfur á hendur atvnnurekendum.
Aðalatriði þeirra voru sem hér segir:
1. Kaupið hækki j fullu samræmi við dýrtíðina.
2. Vinnudagurinn verði styttur niður í 8 klukku-
stundir á dag, en tímakaup hækki þannig aö dag-
kaup haldist óbreytt.
3. Til viðbótar við þetta komi nokkur hækkun á
grunnkaupi til þess að bæta upp það afhroð, sem
verkamenn urðu að gjalda síðastliðið ár af völdum
þvingunarlaganna. Auk þess var samþykkt að bera
fram kröfur um nokkrar aðrar tilteknar kjarabæt-
ur.
Kröfur þessar voru samþykktar samhljóöa og urðu
til fyrirmyndar fyrir flest önnur verklýðsfélög á land-
inu. Munurinn var aðeins sá, að önnur verklýðsfélög
tóku þær alvarlega, en af hálfu forustumanna Dags-
brúnar var hér einungis um pólitísk loddarabrögð að
ræða, eins og síðar kom á daginn.
Á fundi þessum var kosin samninganefnd til að
bera kröfurnar fram við atvinnurekendur. í nefndina
var kosinn einn sósíalisti, en aðrir nefndarmenn
fylgdu „línu” stjómarinnar.
Samningar drógust mjög á langinn, og lögðu fylg-
ismenn stjómarinnar mikla áherzlu á að halda þeim
leyndum. Á nýársdag var loks boðað til félagsfundar
og frá því skýrt að atvinnurekendur hefðu lagt fram
úrslitatilboð á þá leið aö grunnkaup héldist óbreytt,
en kaup hækkaði í samræmi við vísitöluútreikning
hagstofmmar. Vísitala hagstofunnar hafði nýlega ver-
ið birt og var öllum ljóst að hún var fjarri öllum
11