Réttur - 01.03.1941, Blaðsíða 28

inn fráleitt, að Bretar reyndu að semja viö ítalska
fasismann, áður en svo væri komið, til þess að bjarga
stjórnarfarinu og koma í veg fyrir þaö, að alþýðan
tæki í sínar hendur völdin í landinu.
En hvort af þessu tvennu, sem ofan á yrði, þá gæti
það ekki bjargað ítalska fasismanum nema um sinn.
Gjaldþrot hans mundi aðeins koma enn betur í ljós.
Hvorugt mundi leysa vandamálin, heldur heröa á
krepp unni og dýpka hana. Barátta þjóðarinnar fyr-
ir friði, frelsi og sjálfstæði mundi fá nýjan byr, og
henni mundi ekki ljúka fyrr en fullur s'igur væri
unninn á fjendum fólksins.
Bandaríkin á leið út í styrjöldina.
Með hruni Frakklands fór styrjaldaráætlun brezku
yfirstéttarinnar út um þúfur, en hún var í því fólgin
að láta bandamennina á meginlandinu bera hita og
þunga styrjaldarinnar við Þjóðverja, meðan Bretland
væri að vígbúast til fulls með aðstoð Bandaríkjanna,
og geta síðan komið með óvígan her og skakkað leik-
inn, þröngvað Þjóðverjum til friðarsamninga og, ef
til vildi, snúið styrjöldinni gegn Sovétríkjunum.
Eftir að varnarkerfi bandamanna á meginlandinu
var hrunið, skiptist brezka yfirstéttin í tvo meginhópa
í afstöðunni til styrjaldarinnar. Annars vegar voru
,,Chamberlainsmennimir”, ,,Munchenmennirnir“, sem
vildu fyrir alla muni semja við Þjóðverja og litu á það,
frá stéttarsjónarmiöi sínu, sem heppilegustu lausn
vandamálanna, þó að brezka heimsveldið hlýti að
kaupa slíkan frið ákaflega dýru verði. Hins vegar voru
,,Churchillsmennirnir“, sem halda vildu styrjöldinni
áfram, treystu á hjálp Bandaríkjanna og vonuðu, að
Bretar fengju þraukaö, þar til sú hjálp væri orðin svo
öflug, að þeir gætu farið að hefja sókn.
En það er augljóst, að Bretar munu ekki heldur
geta farið leið Churchills sér að kostnaðarlausu.
28