Réttur - 01.03.1941, Qupperneq 45

hann. fyrir eina máltíð. Hin er ýtarleg, þrungin sterk-
um ástríðum ,þar sem leidd eru fram á sjónarsviðiö
þau öfl hins samfélagslega lífs, sem frá fyrstu stund
hinnar kunnu mannkynssögu fram á þennan dag
heyja hildarleik sinn meðal mannanna barna og ráða
úrslitum í samkeppninni um lífsgæðin. Hinn kúgaði
gefur þá skýringu, að meðan frumburðarrétthafinn
leggur út á heiðarnar og leggur þar til baráttu við v'illi-
dýr merkurinnar, þá laumast hinn sonurinn út fyrir
túngarðinn og nappar tvö tamin hafurkið og þykist
koma úr strangri veiðiför, svíkst þannig aö blindum
föður sínum og hlýtur frá honum frumburðarbless-
unina. Gangur þessarar frásagnar er öllum kxmnur,
nema niðurlag hennar, því hefir aö jafnaði verið
sleppt, þegar verið er að kynna hana kristnum lýð
sem guölegan sannleika. En niöurlag hennar er há-
mark þess vísdóms og snilldar, sem kúguð alþýða
leggur í þjóösögur sínar. Það er þegar Esaú kemur
úr leiðangri sínum og vill meðtaka hina fyrirheitnu
blessun, sem laun afreka sinna og uppgötvar, að bróð-
ir hans hefur rænt henni frá honum. Þá „hljóðaöi
hann upp yfir sig hátt mjög og sáran og mælti við
föður sinn: Blessa þú mig líka faðir minn!” Og er fað-
ir hans vitnar í það, að bróðir hans hafi komið með
vélráðum og tekiö blessun hans, þá segir hinn von-
svikni: „Hefur þú þá enga blessun geymt handa mér?“
ísak vitnar enn í það, aö allt hafi hann gefið Jakob,
„hvað get ég þá gert fyrir þig, sonur minn?“ Þá end-
urtekur Esaú enn spumingu sína og bæn: „Hefur þú
ekki nema þessa einu blessun til, faðir minn? blessa
mig líka, faðir minn! Og Esaú tók að gráta hástöfum.
Þá svaraöi ísak faðir hans, og sagði við hann:
Fjarri jarðarinnar feiti skal bústaður þinn vera
og án daggar af himni ofan.
En af sveröi þínu muntu lifa
og bróður þínum muntu þjóna.
45