Réttur - 01.08.1989, Blaðsíða 15

verja skattpeningum okkar í sinna fyrst
og fremst þeim sem betur mega sín, og
þaö hlýtur að vera frumskylda okkar að
leysa vanda þeirra sem verst eru staddir.
Á biðlista ellimáladeildar Reykjavíkur-
borgar eru nú um 1000 aldraðir einstak-
lingar og þar af eru á milli 300 og 400
manns senr eru í algjörum forgangshópi.
Þeim biðlista þarf að útrýma og það verð-
ur ekki gert með söluíbúðum.
Um miðjan 8. áratuginn tókst að frum-
kvæði stjórnarandstöðunnar í borgar-
stjórn ágætt samstarf um átak í uppbygg-
ingu þjónustuíbúða fyrir aldraða. Þá var
ákveðið að 7% af útsvarstekjum borgar-
innar rynni til þessara mála og árangurinn
lét ekki á sér standa. Þegar Sjálfstæðis-
flokkurinn náði borginni aftur 1982 varð
stefnubreyting og eina heimilið fyrir aldr-
aða sem tekið hefur verið í notkun fyrir
utan söluíbúðir eru 80 íbúðir í Seljahlíð í
Breiðholti, sem byrjað var á fyrir 1982.
Engar nýjar sambærilegar íbúðir eru í
sjónmáli fyrr en í fyrsta lagi 1992 við
Skúlagötu.
Skv. ársskýrslu Félagsmálastofnunar
Reykjavíkurborgar fyrir árið 1987 eru
147 borgarbúar húsnæðislausir. Varla er
hægt að tala um að við búum í velferðar-
þjóðfélagi á meðan svo er. Þeir sem halda
því fram að hér lifi allir mannsæmandi lífi
ættu að kynna sér ofannefndar ársskýrsl-
ur. Þar blasir raunveruleikinn við. Ágæt
manneskja sagði eitt sinn: Það er mæli-
kvarði á menningarstig þjóðar, hvernig
hún býr að öldruðum. Undir þau orð get
ég tekið.
111