Morgunblaðið - 11.06.2006, Qupperneq 77

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11. JÚNÍ 2006 77
EGILSHÖLL MÁNUDAGINN 12. JÚNÍ
HLJÓMLEIKARNIR HEFJAST STUNDVÍSLEGA KL. 20.00
Veitingasala hefst í tjaldstæði við Egilshöll kl: 16.00
Roger Waters
Dark Side Of The Moon
MIÐAVERÐ:
SVÆÐI A: KR. 8.900 + 540 KR miðagjald
Svæði B Kr. 7.900 + 540 kr. miðagjald
Miðasala á midi.is og í Skífuverslunum
Laugavegi, Kringlunni og Smáralind.
Eins í BT Akureyri og BT Selfossi
uppsel
t á svæ
ði A
Ka
lli
nn
er
á
m
or
gu
n!
tónleikarnir eru á morgun
svæði
A 10.00
0 seld
ir mið
ar
Nick Mason trommari Pink Floyd kemur
HLJÓMSVEITIN Sleater-Kinney
hefur um áraraðir verið leiðandi í
bandarískri neðanjarðar-rokksenu, og
hefur þar fyrir utan sérstöðu fyrir það
að vera kvennasveit. Stúlkurnar Car-
rie Brownstein og Corin Tucker spila
á gítar og syngja og Janet Weiss spil-
ar á trommur og syngur bakraddir.
Bassaleikari er enginn, og eykur það
mjög á séreinkenni sveitarinnar og
þeirra eigin hljóm. Þær eru hressileg
rokksveit, með grípandi melódíur og
sönglínur án þess að missa nokkurn
tímann hráleikann og nýbylgjuna sem
þær standa fyrir. Þær gáfu út fyrstu
plötu sína árið 1995, en eru nú að
kynna sína sjöundu, The Woods, frá
árinu 2005.
Tónleikar Sleater-Kinney höfðu
verið ákveðnir með miklum fyrirvara,
og þær að koma beint frá Primavera-
hátíðinni í Barcelona, en á laugardags-
kvöldinu var ákveðið að færa loka-
kvöld tónlistarhátíðarinnar Reykjavík
Tropík inn á Nasa. Sleater-Kinney var
bætt á prógram hátíðarinnar, og þær
settar fyrir aftan bandarísku sveitina
ESG, en það kom því miður ekki nógu
vel út. Þessar sveitir eru báðar frá-
bærar og mjög eftirtektarverðar, en
hljóðheimur ESG er harla ólíkur Slea-
ter-Kinney, og hljómur hjá ESG þetta
kvöld var mjög þéttur og þær að
hvetja dansþyrsta áhorfendur til dáða.
Bassinn í ESG er áberandi og
trommuleikari framúrskarandi og sú
sveit notast alls ekki við rifinn hljóm
eða bjagaða gítara, og því var vægast
sagt undarlegt að skella Sleater-
Kinney þarna á eftir. Þær hefðu sómt
sér mun betur á eftir Dr. Spock og á
undan ESG, því þar hefðu tónleikar
þeirra komið sem gott framhald af til-
raunakenndu rokki Dr. Spock. Það fór
því svo að eftir ESG voru margir
áhorfendur mun fremur að bíða eftir
að Trabant hæfi leik til að geta dansað
svolítið meira en raunverulega að gefa
Sleater-Kinney gaum.
Þetta skilaði sér í því að ákveðinn
kjarni áhorfenda sem stóð þétt upp
við sviðið var í miklu stuði og í rífandi
stemningu, en megnið af áhorfendum
biðu sem illa gerðir hlutir eftir að
Sleater-Kinney lyki sér af, og drap
tímann með gsm-símum og mynda-
vélum sínum. Þarna var greinilega um
rangt ,,krád“ að ræða, og ef þeim 200
manns sem voru í alvörunni að lifa sig
inn í tónleikana hefði verið smalað á
Grand-rokk og Sleater-Kinney spilað
þar fyrir fullu húsi, hefðu líklega allir
skemmt sér betur, hljómsveitin með
talin.
Ég stóð því miður aftarlega og þótt
ég sæi og heyrði vel var ég alls ekki að
upplifa mig sem hluta af einhverjum
skemmtilegum tónleikum, og fékk
ekki á tilfinninguna að Sleater-Kinney
væru að því heldur. Þær byrjuðu óþétt
og alls ekki eins kraftmikið og maður
hefur kynnst á diskum þeirra. Þær
reyndu sitt besta til að rífa upp
stemmninguna, en virkuðu ósann-
færðar sjálfar. Söngurinn er full-lágur
og vantar töluvert upp á að rödd njóti
sín vel. Hljómurinn lagaðist þó heil-
mikið eftir því sem leið á tónleikana,
og í vissum lögum náðu þær að
gleyma sér og komast á smá flug, en
það var lágflug og þær lentu mjög
fljótt aftur. Í raun og veru fannst mér
eins og þær hefðu skynjað að áhorf-
endur væru ekki komnir til að sjá þær
þetta kvöldið, og þær því ákveðið að
spila bara prógrammið sitt og fara.
Þær töluðu lítið til áhorfenda, og
týndu sér í löngum ,,djammköflum“
sem voru ekki nógu góðir til að halda
athyglinni. Lögin runnu í gegn hvert
af öðru, og sum voru hressilegri en
önnur, og svo bara lognuðust tónleik-
arnir eins og af sjálfu sér út af. Það er
helst að trommuleikarinn hafi ein-
hvern veginn náð að skila kraftmikl-
um tónleikum, en hún spilar mikið
með gólfpákur, og hrynjandi sveit-
arinnar er því oft villimannslegur og
ögn brjálaður. Söngkonur sveit-
arinnar ollu vonbrigðum og voru alls
ekki að gera það sem gera þarf til að
góðir tónleikar séu góðir. Ég tek fram
að ég hef mjög gaman af tónlist
stúlknanna í Sleater-Kinney og hef
hlustað svolítið á bæði eldri og nýrri
diska hennar, en þessir tónleikar hafa
eflaust ekki verið gott dæmi um kraft-
inn sem í þeim býr. Það var reyndar
mjög skiljanlegt, og mér dettur sjálfri
ekki í hug nein rokkhljómsveit sem
myndi sóma sér vel á eftir hinum vel
öldnu dansvænu blökkudísum í ESG.
Svo fór sem fór, og vona ég bara að
Sleater-Kinney komi síðar og troðfylli
Grand eða Gauk og haldi nýbylgju-
partý ársins. Þetta kvöld var eyrna-
merkt ESG.
Á röngum tíma,
í vitlausu húsi
TÓNLIST
Tónleikar
Sleater-Kinney á Nasa sunnudagskvöldið
4. júní 2006. Tónleikar voru sameinaðir
tónlistarhátíðinni Reykjavík Tropík.
Sleater-Kinney
Morgunblaðið/Árni Torfason
„Það fór því svo að eftir ESG voru margir áhorfendur mun fremur að bíða eftir að Trabant hæfi leik til að geta
dansað svolítið meira en raunverulega að gefa Sleater-Kinney gaum,“ segir í dómi.Heiða Eiríksdóttir