Morgunblaðið - 24.06.2006, Blaðsíða 36

36 LAUGARDAGUR 24. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ GuðmundurIngi Guðmunds-
son, skipstjóri og
útgerðarmaður í
Vestmannaeyjum,
fæddist í Hafnar-
firði 22. október
1932. Hann lést á
Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 14. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðmundur Þórar-
inn Tómasson, f.
31.1. 1903, d. 2.12.
1945 og Steinunn
Anna Sæmundsdóttir, f. 26.11.
1901, d. 28.9. 1980. Systkini Guð-
mundar Inga eru Ragnheiður, f.
24.1. 1929, tvíburabræðurnir Sæ-
mundur, f. 14.12. 1930, d. 1.11.
2001, og Tómas, f. 14.12. 1930, d.
15.11. 1993, og Guðbjörg, f. 7.11.
1942, d. 10.11. 1942.
Eiginkona Guðmundar Inga er
Kristín Pálsdóttir frá Þingholti
Vestmannaeyjum, f. 5.5. 1933.
Þau gengu í hjónaband 17. maí
1959. Foreldrar hennar voru Páll
Sigurgeir Jónasson, skipstjóri og
útgerðarmaður, f. 8.10. 1900, d.
31.1. 1951, og Þórsteina Jóhanns-
dóttir, f. 22.1. 1904, d. 23.11.
1991. Þau áttu 16 börn og eru
átta á lífi.
Guðmundur Ingi og Kristín
stjórnarnámi frá Stýrimannaskól-
anum í Reykjavík árið 1954. Hann
kom til Eyja 1955 og fór í eigin
útgerð 1959 þegar hann keypti
Hugin VE 65 ásamt Óskari Sig-
urðssyni. Guðmundur Ingi keypti
hlut Óskars árið 1968. Guðmund-
ur Ingi og fjölskylda hafa síðan
átt þrjú skip með sama nafni, en
seinni skipin voru skráð Huginn
VE 55 og voru öll nýsmíði. Einnig
átti hann Sleipni VE og var eig-
andi að Vestmannaey VE 54 sem
hann lét smíða í Japan í samstarfi
við útgerð Bergs VE.
Guðmundur Ingi var alla tíð
farsæll skipstjóri og útgerðar-
maður og í dag er Huginn VE eitt
glæsilegasta skip íslenska fisk-
veiðiflotans. Synirnir hafa tekið
upp merki föðurins og eru Guð-
mundur Huginn og Gylfi Viðar
skipstjórar á Hugin og Páll Þór
sér um útgerðina í landi.
Guðmundur Ingi sat í stjórn
Vinnslustöðvarinnar í Vest-
mannaeyjum, FIVE, Tangans og
kom að fleiri fyrirtækjum tengd-
um sjávarútvegi.
Guðmundur Ingi var virkur í
félagsstarfi skipstjóra og útvegs-
bænda í Vestmannaeyjum og
Skipstjóra- og stýrimannafélagið
Verðandi heiðraði hann fyrir vel
unnin störf. Einnig var hann fé-
lagi í Akóges og Golfklúbbi Vest-
mannaeyja og studdi dyggilega
við bakið á ÍBV.
Guðmundur Ingi verður jarð-
sunginn frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
eiga fjögur börn,
þau eru: 1) Guð-
mundur Huginn, f.
29.5. 1960, kvæntur
Þórunni Gísladóttur,
f. 17.10. 1958, börn
þeirra eru Guð-
mundur Ingi, f. 1980,
í sambúð með Anítu
Óðinsdóttur, Arn-
þrúður Dís, f. 1993
og Guðlaugur Gísli,
f. 2000. 2) Bryndís
Anna, f. 26.5. 1961,
börn hennar og
Gríms Gíslasonar, f.
26.4. 1960, eru Kristín Inga, f.
1978, í sambúð með Borgþóri
Ágústssyni, dóttir þeirra er Þór-
dís Perla, f. 2000, Erna Ósk, f.
1984, í sambúð með Hjalta Ein-
arssyni, Gísli, f. 1992 og Huginn
Sær, f. 1998. 3) Páll Þór, f. 29.1.
1963, kvæntur Rut Haraldsdóttur,
f. 26.12. 1964 og eiga þau Harald,
f. 1989 og Kristin, f. 1992. 4) Gylfi
Viðar, f. 31.8. 1964, í sambúð með
Sólrúnu Erlu Gunnarsdóttur, f.
12. 7. 1972, og eiga þau Sigrúnu
Bryndísi, f. 1992, og Sóldísi Evu,
f. 1999.
Guðmundur Ingi fór ungur á
sjó, var 13 ára messagutti á Súð-
inni. Síðan tóku við nokkur ár á
togurum frá Reykjavík, Ísafirði
og Norðfirði. Hann lauk skip-
Elsku pabbi minn.
Stóra hetjan í mínu lífi er farin frá
mér. Á þig gat ég alltaf treyst og þú
stóðst við allt sem þú sagðir. Frábær
karl með húmorinn í lagi og glettnina
aldrei langt undan. Þannig varstu al-
veg til síðustu stundar þó svo þú haf-
ir oft átt erfitt nú síðustu ár. Síðasta
brosinu þínu gleymi ég aldrei eða
þegar þú kreistir höndina mína, ekki
vantaði kraftinn eða viljann hjá þér,
elsku pabbi minn.
Manstu þegar ég var lítil og beið
eftir að þú kæmir heim af sjónum?
Þá iðaði ég öll af spenningi. Oft var
líka mikið fjör hjá okkur, t.d. þegar
þú gafst mér merki um að við værum
að fara á rúntinn sem endaði oftar en
ekki í Skýlinu. Þá hljóp ég út í bíl og
læsti hurðunum svo peyjarnir kæm-
ust ekki með. Þá kom þetta æðislega
bros þitt og glettnissvipur með aug-
un pírð. Þú brostir alltaf með öllu
andlitinu. Eða þegar mamma var bú-
in að baða okkur systkinin og þú
tókst við og þurrkaðir okkur og
snyrtir svo á okkur neglurnar með
vasahnífnum. En vasahnífurinn var
eitt af því sem fylgdi þér alla tíð,
svona rétt eins og flotta brosið þitt
og glettnin. Þó svo tíminn hafi liðið
og árin færst yfir okkur öll, þá var ég
alltaf litla prinsessan þín.
Ég vil bara þakka þér fyrir að hafa
alltaf verið þú sjálfur og verið til
staðar fyrir mig og stutt mig í gegn-
um allt í lífinu. Ég tel það forréttindi
að hafa átt þig sem föður.
Elsku pabbi minn, síðustu dagana
stóðstu þig eins og hetja og ég mun
aldrei gleyma því hverju ég lofaði
þér. Minningin um þig mun lifa með
mér um ókomin ár og ylja mér um
hjartarætur.
Takk fyrir allt. Þú manst, ég elska
þig að eilífu, þín
Bryndís.
Það eru ótalmargar minningar
sem koma upp nú við fráfall föður
míns. Það fyrsta sem kemur upp í
hugann er að hann var flottur karl,
dugnaðarforkur og mikill jaxl í sinni
sjómennsku. Frá fyrstu tíð hef ég
alltaf verið mjög stoltur af honum.
Ungur að árum fór ég að suða um að
fá að fara með honum á sjó, fékk ég
að fara í nokkra túra sem krakki með
honum í netaróðra. Það var svo þeg-
ar ég var 18 ára gamall sem ég fór að
fara með honum reglulega á sjóinn
og hann var síðan sá sem skráði mig í
Stýrimannaskólann 1988 og sé ég
ekki eftir því. Ég var síðan sem stýri-
maður hjá honum í nokkur ár og fór
með honum í síðasta túrinn sem
hann fór með Hugin Ve í ágúst 1996.
Það var margt sem ég lærði af hon-
um sem ég bý að í dag. Hann var
mjög bjartsýnn og framsýnn í sínu
starfi sem skipstjóri og útgerðar-
maður en skipið mátti heldur aldrei
vera bundið við bryggju. Það var
alltaf horft fram á veginn og aldrei
gefist upp, sama á hverju gekk. Til
dæmis þegar við vorum á fiskitrolli
og vorum að fiska í fyrir siglingu.
Bæði trollin voru orðin rifin en þá
mætti hann, skipstjórinn, bara út á
dekk í klofstígvélunum með golfhúf-
una á sér til að hjálpa okkur við að
bæta trollin. Það var gaman að fylgj-
ast með honum og Tomma bróður
hans því það þurftu helst að vera
tveir til þrír í nálakörfunni til að
reyna að hafa undan við að setja í
nálar fyrir þá. Golfhúfan var fiski-
húfan hans og hans hjátrú, alltaf
þegar fór að nálgast fiskimiðin var
húfan sett upp. Á nótinni kastaði
hann aldrei nema hafa húfuna á sér.
Hann var mér ekki bara sem faðir
heldur einnig mjög góður félagi sem
gott var að leita til og spjalla við. Það
voru margir bryggjurúntarnir og ís-
ferðirnar sem við fórum í saman
seinni árin. Hann var að jafnaði létt-
ur í skapi og gaman að vera nálægt
honum. Þrátt fyrir að veikindin settu
mark sitt á hann síðustu árin fylgdist
hann alltaf vel með okkur strákunum
á Hugin og vildi vita hvernig gengi.
Hann lifði og hrærðist í kringum út-
gerðina og sjómennskuna og hélt
bjartsýninni fram á seinasta dag
enda með góðan stuðning frá
mömmu í gegnum lífsins ólgusjó.
Það er mikill söknuður að hann sé
farinn frá okkur en við erum viss um
að hann haldi áfram að fylgjast með
frá nýjum stað.
Gylfi Viðar Guðmundsson.
Mér finnst svo ótrúlega stutt síðan
ég var bara lítil stelpa í fanginu á afa
og hann að hugga mig. Ég var há-
grátandi á bryggjunni að kveðja
mömmu og pabba, sem voru að fara í
siglingu til Englands, þó ég hafi ekki
verið nema 5 ára finnst mér eins og
það sé mjög stutt síðan. Mörgum ár-
um seinna, þegar ég var aupair í
Bandaríkjunum þá hughreysti afi
mig í gegnum símann því ég var með
heimþrá um jólin. Hann sagði mér
bara að herða mig upp og ég yrði að
standa mig. Hann sagði að allir
heima myndu líka sakna mín en við
yrðum bara saman aftur á næstu jól-
um. Þetta lýsir honum afa mjög vel,
hann var yndislegur maður, góður og
skemmtilegur og gerði allt sem hann
gat til þess að gleðja aðra og láta öðr-
um líða vel.
Ég varð strax mjög hænd að
ömmu og afa og vandi komur mínar í
Hrauntúnið nánast daglega. Afi og
amma voru mjög dugleg að dekra við
okkur barnabörnin og þegar afi var í
landi fór hann alltaf með mig og Inga
frænda í ísbíltúr og var þá annað
hvort keyptur „sheik“ eða ís með
dýfu. Við Ingi biðum oftast spennt
eftir þessum bíltúrum með afa og að
sjálfsögðu var rúntað um allar
bryggjurnar og bátarnir skoðaðir.
Ofarlega í minningunum um afa er
þegar hann var að koma í land á
Hugin VE 55, flotta bátnum sem
hann átti. Það var gaman að vera á
bryggjunni og fylgjast með honum
leggja að með höfuðið út um brúar-
gluggann. Ég var svo stolt af því að
hann væri afi minn því mér fannst
hann svo flottur í brúnni.
Afi klippti aldrei á sér neglurnar.
Hann skar þær með vasahníf sem
hann gekk alltaf með í vasanum. En
hann skar ekki bara neglurnar á sér
með vasahnífnum því að þegar hon-
um leist ekki á hversu stórar neglur
ég var komin með þá var hann fljótur
að taka upp vasahnífinn og skera
þær niður. Mér stóð hálfgerð ógn af
því í fyrstu þegar hann tók mig í
fangið, mundaði vasahnífinn, tók
litlu höndina mína í stóru og sterku
höndina sína og skar af neglurnar af
miklu öryggi. Þetta vandist þó fljótt
því að afi var með svo öruggt hand-
bragð við naglaskurðinn og með tím-
anum varð það að tilhlökkun að fá
naglaskurð hjá afa.
Afi hafði gaman af að spila golf og
var oft á golfvellinum. Þar naut hann
sín í góðum félagsskap. Við krakk-
arnir fengum stundum að fara með
afa á golfvöllinn og ég er svo heppin
að eiga minningar af golfvellinum
með honum þar sem ég fékk að labba
með og draga golfkerruna hans.
Þegar ég eignaðist dóttur mína,
Þórdísi Perlu, varð hún fyrsta lang-
afabarnið hans afa og hann var ekki
síður góður við hana en okkur barna-
börnin enda varð hún mjög hrifin af
afa Inga og dáði hann eins og við hin.
Minningarnar sem ég á um þig,
afi, eru óteljandi og ég mun geyma
þær í hjarta mér alla tíð. Ég veit að
þegar söknuðurinn verður mikill þá
mun ég hugsa um þær og brosa yfir
öllum þeim yndislegu minningum
sem ég á um þig og þakka þann dýr-
mæta tíma sem ég átti með þér.
Ég mun sakna þess að sjá ekki aft-
ur brosið þitt. Þú brostir alltaf með
öllu andlitinu og það var svo gaman
að koma til þín því þú tókst á móti
mér með þessu yndislega brosi. En
ég mun bara loka augunum og þá
ertu hjá mér, brosandi út að eyrum.
Ég mun passa ömmu eins og ég
sagðist lofa að gera og ég veit að við
munum öll hjálpast að við það.
Ég bið góðan Guð um að gæta
ömmu og gefa henni styrk í sorginni.
Einnig bið ég Guð um að gefa Hugin,
mömmu, Palla, Gylfa og okkur öllum
hinum styrk á þessum erfiðu tímum.
Ég elska þig, afi minn, og takk fyr-
ir allt saman. Guð geymi þig.
Þín
Kristín Inga.
Elsku afi minn, mig langar að
þakka þér fyrir allar góðu stundirnar
sem við höfum átt saman og allt það
sem þú hefur gefið mér. Mikið er ég
stoltur að bera nafn þitt og hafa átt
þig sem afa. Það að þú kvaddir á af-
mælisdaginn minn tengir okkur enn
meira saman því nú verður 14. júní
ávallt dagurinn okkar.
Gagnkvæm ást afabarns og afans er fjársjóður.
Hinn unga fýsir á haf út en sá gamli leitar
lendingar.
Leiðir þeirra skarast og hvor hvetur annan.
Þeir auðgast af handabandi og hlátri.
Þeir lifa um eilífð í hjarta hvor annars.
(Pam Brown.)
Þú hefur verið fastur punktur í allri tilveru
minni.
Ég man brosandi augu þín, hönd þína sem leið-
beindi mér,
arm sem forðaði mér frá vá og ruggaði mér í
svefn.
Ég sat á háhesti, þrýsti hönd þína, átti með þér
ævintýr.
Hlustaði á sögurnar þínar. Hló að skrýtlunum.
Undraðist töframátt þinn.
Þú ert hluti af lífi mínu.
Hluti af mér.
Um eilífð.
(Pam Brown.)
Guð geymi þig, elsku afi minn.
Þinn
Guðmundur Ingi Guðmundsson.
Fyrir mánuði síðan hefði ég ekki
trúað því að ég væri á næstunni að
fara að skrifa mína síðustu kveðju til
þín, elsku afi Ingi. Þótt þú hafir lengi
glímt við Parkinson-sjúkdóminn, þá
barstu þig alltaf vel, varst alltaf ung-
ur í anda og það var alltaf stutt í grín-
ið hjá þér.
Þegar ég var lítil stelpa fannst mér
alltaf meiriháttar að vera í pössun
hjá þér og ömmu Stínu. Sem betur
fer voru þau skipti ekki fá og var nú
ýmislegt gert fyrir mig þegar ég var
hjá ykkur. Eitt sem er mér ofarlega í
huga er þegar við horfðum saman á
Tomma og Jenna, því þú hafðir svo
gaman af þeim og þú hlóst ekkert
síður en ég. Þá var ég nú ansi sátt.
Ég hafði fundið einhvern fullorðinn
sem fannst gaman að horfa á Tomma
og Jenna með mér, en ég heppin að
eiga einn svona.
Svo voru það hinir sívinsælu
bryggjurúntar sem þú leyfðir okkur
barnabörnunum oft að koma með í
og fórum við alltaf með, full af áhuga
og eftirvæntingu. En þessi mikli
áhugi og spenna fyrir bryggjurúnt-
unum lá held ég ekki síður í þeirri
vitneskju að við myndum fá eitthvert
gotterí þegar við kæmum í Skýlið og
oftast varð það ís eða strumpaópal
sem varð fyrir valinu hjá mér. Ég
dáðist líka alltaf að því hvað þú varst
vel að þér í þessum bryggju- og
sjóaraheimi. Þú þekktir nánast alla á
bryggjunni, gast þekkt skip í margra
kílómetra fjarlægð og gast alveg
sagt mér hvort bátarnir væru að
koma inn eftir vel heppnaðan túr eða
ekki. Þarna fannst mér, 5 ára gamalli
stelpunni, afi hafa einhverja töfra-
hæfileika, því ekki gat ég séð út alla
þessa hluti sem þú talaðir um. Álit
mitt á þér hækkaði því með hverjum
deginum sem ég varði með þér.
Seinni árin gerðum við svipaða
hluti saman og áður, bara í örlítið
breyttri mynd. Við horfðum áfram
saman á sjónvarpið, en nú á fótbolta
og nú var það ég sem var farin að
bjóða þér í bryggjurúnt en ekki öf-
ugt.
Það lýsir þínum karakter ótrúlega
vel hvernig þú tókst á við veikindi
þín. Sama hversu illa þér leið þá var
brosið þitt aldrei fjarri og þú brostir
sko með öllu andlitinu. Brosið þitt
var líka ótrúlega smitandi, ég bráðn-
aði allavega í hvert skipti sem þú
brostir og fór sjálf að brosa yfir öll-
um heimsins málum. Þú varst líka
alltaf ungur í anda og talaðir oft um
að við þyrftum að kíkja á pöbbinn
saman. Síðast nú um páskana, þegar
ég sagði þér að ég væri að fara með
vinkonum mínum í partí, þá náðir þú
í blað og penna og spurðir svo: „Hvar
verður þetta partí, Erna mín?“ Ég
svaraði til um það og þú punktaðir
niður hjá þér heimilisfangið og sagð-
ist sko ætla að kíkja um kvöldið,
blikkaðir mig svo og brostir þessu
sæta brosi þínu. En þetta var nú allt í
gríni gert og því miður komstu ekki í
partíið og tjúttaðir með mér á balli,
en eflaust varstu þar í anda.
En núna, elsku afi Ingi, ertu laus
við þær hömlur sem sjúkdómurinn
setti þér. Ég er því viss um að þú ert
búinn að finna þér flottan golfvöll og
spilar þar reglulega. Þú fylgist ef-
laust með gangi mála á HM og spjall-
ar þess á milli við gamla félaga,
þarna uppi, um það hvort vertíðin
verði góð eða ekki.
Ég er mjög þakklát að hafa verið
svo heppin að eiga þig sem afa minn
en einnig er ég ótrúlega stolt af því.
Ég mun alltaf minnast þín með bros
á vör og gleði í hjarta. Ég vona að þú
verðir aldrei langt í burtu frá okkur,
þó svo að við þurfum að kveðja að
sinni.
Takk fyrir allt, elsku afi Ingi.
Þín
Erna Ósk.
Elsku afi, nú ertu farinn frá okkur,
vonandi líður þér betur þar sem þú
ert núna. Í seinasta skipti sem við
töluðum saman vorum við að tala um
býflugurnar sem þú vildir ekki hafa
fljúgandi yfir þér og sagðir okkur að
loka gluggunum. Svo fórum við að
hlæja. Það var svo gaman að sjá þig
hlæja þótt þú værir orðinn svona
veikur. Þú varst alltaf svo góður og
fyndinn afi. Þú hafðir líka gaman af
því að stríða okkur en það var nú
bara skemmtilegt. Það var svo gam-
an þegar þú varst hjá okkur og
spjallaðir við okkur. Okkur þykir
mjög vænt um þig og vonum að þú
hafir það gott þarna uppi.
Sigrún Bryndís og Sóldís Eva.
Afi Ingi er einn besti maður sem
ég hef nokkurn tímann þekkt.
Hjartahlýr og ljúfur en þó svo sterk-
ur og mikill persónuleiki. Í mínum
augum var hann fyrirmynd sem ég
hef alltaf litið upp til og mun í minn-
ingunni um hann alltaf gera.
Fyrir mér var afi Ingi alltaf að-
almaðurinn í öllu. Þegar ég var yngri
fannst mér afi vera langbestur í golfi.
Mig langaði að verða góður í golfi
eins og hann og byrjaði því að æfa
golf.
Mér fannst afi alltaf vera mjög
bjartsýnn og sjálfsöruggur því það
var alveg sama hvað bjátaði á, hann
gat alltaf brosað út í annað og verið
með góðan húmor.
Síðustu árin voru afa erfið þar sem
parkinsonsveikin tók sinn toll og dró
úr honum mátt en þrátt fyrir þá erf-
iðleika var hann alltaf sami góði afi
Ingi.
Ég elska þig rosalega mikið afi
minn og þú munt alltaf lifa með mér í
hjartanu og ég skal passa upp á
ömmu fyrir þig.
Takk fyrir að vera alltaf svona frá-
bær afi.
Þinn
Gísli.
Afi Ingi var besti maður sem ég
þekkti. Mér þótti voða vænt um afa
minn og mig hefði langað til að kynn-
ast honum betur. Það var gaman að
vera með þér afi minn. Þú varst svo
skemmtilegur og hress áður en þú
varðst veikur.
Ég bið Guð og englana að passa
afa Inga og láta honum líða vel.
Elsku afi Ingi. Ég þakka þér fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig. Þú munt
alltaf búa í hjarta mínu.
Þinn
Huginn Sær.
Blá augu og bjart bros voru að-
alsmerki Inga. Blár var liturinn
hans. Blá augu, blár sjór, blár bíll.
Brosið náði til augnanna og kom
beint frá hjartarótunum. Strax í
æsku heillaði hann alla í kring um
sig. Þriggja ára rölti hann út í Bristol
í Bankastræti en þá átti hann heima í
GUÐMUNDUR INGI
GUÐMUNDSSON