Morgunblaðið - 14.07.2006, Síða 34

34 FÖSTUDAGUR 14. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hjördís Jóns-dóttir fæddist á
Litlu-Vallá á Kjalar-
nesi 24. maí 1952.
Hún lést á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi þriðjudaginn 4.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Gréta Magnús-
dóttir, f. á Vallá á
Kjalarnesi 1930, og
Jón Júlíusson, f. í
Reykjavík 1927, d.
1983. Systkini Hjör-
dísar eru Benedikta,
Ágústína, Perla María og Magnús,
sem lést sama dag og hún, þ.e. 4.
júlí sl.
Dóttir Hjördísar er Guðrún
Hilmarsdóttir, f. 13.
maí 1983. Faðir
hennar er Hilmar
Pálsson á Selfossi.
Hjördís lauk
gagnfræðaprófi frá
Vogaskóla. Í tíu ár
vann hún á Hótel
Esju og í rúm tutt-
ugu ár sem inn-
heimtustjóri hjá eft-
irtöldum
fyrirtækjum í
Reykjavík: Lög-
heimtunni, Lög-
mönnum Höfða-
bakka, E.J. Skúlasyni og Legalis.
Útför Hjördísar verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
23. Davíðssálm lærðum við Hjördís
13 ára í Vogaskóla, en við vorum
bekkjarsystur í 10 ár, allan barna- og
gagnfræðaskólann.
Við höfum verið mjög nánar vin-
konur frá unglingsárum og hefur
aldrei borið skugga á samband okkar.
Í áratugi hefur sambandi verið þann-
ig að nær undantekningalaust höfum
við talað saman á laugardagsmorgn-
um og svo oft þess á milli, það var allt-
af gaman að ræða málin og aldrei var
skortur á umræðuefni. Oft um helgar,
þegar Hjördís var að vinna, sendi hún
Guðrúnu dóttur sína í pössun til mín í
sveitina og kom svo og sótti hana
seinnipartinn, þá fannst mér ég
græða mikið á því að fá Hjördísi í
heimsókn og hún stoppaði oft góða
stund. Oft komum við fjölskyldan við
hjá þeim mæðgum í Mosfellsbænum,
þá voru börnin svo lítil að þau voru að
reyna að koma orðum að því hversu
gestrisin Hjördís væri, því um leið og
við komum voru komnar veitingar á
borð og eitthvað sérstakt fyrir börnin,
en oft fannst manni nóg um, hún gat
aldrei setið og spjallað fyrr en veit-
ingar voru komnar á borðið. Eitt það
skemmtilegasta sem hún gerði var að
halda matarboð og eru þau ansi mörg
þar sem hún hringdi og bað um smá
aðstoð, en alltaf var hún gestgjafinn,
enda var hún farin að skipuleggja það
næsta þegar Sólveig vinkona kæmi
frá Lúx, þá yrðum við að halda smá
boð og „þú hjálpar mér kannski“
sagði Hjördís. Ekki er hægt að minn-
ast Hjördísar án þess að tala um mik-
inn áhuga hennar á ljóðum, við vorum
aðeins unglingar þegar hún las fyrir
okkur ljóð eða þuldi upp, því mörg af
þeim kunni hún, eftir okkar ástsæl-
ustu skáld, s.s. Einar Ben., Stein
Steinarr og Davíð Stefánsson.
Hjördís var mikið fyrir þennan
bjartasta tíma ársins og sagði oft,
maður getur ekki eytt þessum tíma
ársins í svefn, því nóttin er ung. Það
var fyrir nokkrum árum að við vorum
saman á Þingvöllum, ég og mín fjöl-
skylda og hún, á þessum tíma ársins
þegar bjart er allan sólahringinn,
Þingvallavatnið spegilslétt, sólin að
koma upp, fjöllin spegluðust í vatninu
og við sigldum um í rólegheitum alla
nóttina til morguns. Oft minntist hún
á hvað þessi ferð hefði verið vel
heppnuð og margar aðrar skemmti-
legar ferðir höfum við farið, þá sein-
ustu í september síðastliðinn þegar
nær allur vinkonuhópurinn fór saman
til Kaupmannahafnar.
Mikið á ég eftir að sakna þess að
geta ekki ráðfært mig beint við vin-
konu mína, en oft höfum við rætt um
það sem framundan er þegar við för-
um héðan úr þessu tilverustigi. Ég er
viss um að vel hefur verið tekið á móti
henni og auðveld inngangan eins og
hún var heiðarleg, hrein og bein á all-
an hátt, ég trúi því að það skipti miklu
máli hvernig við breytum í lífinu.
Mikið er brotthvarf hennar héðan
ótímabært og erfitt er að sætta sig við
það, það var nú í apríl þegar síðasta
meðferðin var byrjuð að hún sagði við
mig að hún ætlaði að vinna sjúkdóm-
inn, við ætluðum allar að verða gaml-
ar saman í vinkonuhópnum og hún
allra kerlinga elst og þá átti að gera
margt skemmtilegt saman.
Missir einkadótturinnar, móður og
allrar fjölskyldunnar er mikill, þar
sem Magnús bróðir Hjördísar varð
bráðkvaddur þennan sama dag og er
það óskiljanlegt hvernig almættið
leggur svo mikið á eina fjölskyldu. Bið
ég þeim öllum guðs blessunar.
Hér eftir, þegar ég skoða fallegu
biblíuna sem hún færði mér eitt sinn,
á ég ávallt eftir að minnast elskulegr-
ar vinkonu minnar. Vertu guði falin.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt
og stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Höf. ókunnur.)
Guðrún Hálfdánardóttir
og fjölskylda.
Í dag kveðjum við kæra vinkonu
sem farin er frá okkur langt um aldur
fram, þú sem barðist svo hetjulega,
við vorum allar sannfærðar um að þú
hefðir betur í baráttunni, svo mikill
var baráttuviljinn og dugnaðurinn all-
an tímann og aldrei fannst okkur þú
vera veik, enda vildir þú sem minnst
um það tala og hélst ótrauð áfram.
Það er margs að minnast frá fyrstu
kynnum í Vogaskóla, nokkrar þekkt-
ust áður en barnaskólinn byrjaði og
svo gegnum árin stækkaði hópurinn
og höfum við verið mjög samrýndar
alla tíð síðan, alltaf hist reglulega og
þá mikið hlegið og talað saman og hin
ýmsu mál krufin til mergjar. Þú varst
sú sem flestar leituðu til, hafðir alltaf
tíma fyrir alla, hlustaðir vel, varst
skynsöm og ráðagóð.
Það var ýmislegt brallað í gegnum
árin, farið á hin frægu Saltvíkurmót, í
útilegur um verslunarmannahelgina,
til útlanda, í Glaumbæ, alveg þar til
staðurinn brann, þá tók Klúbburinn
við og svona mætti lengi upp telja.
Ógleymanlegt er sumarið 1970 í
Kaupmannahöfn, en þangað fórum
við nokkrar að vinna á hótelum í mið-
borginni. Þú gerðir oft grín að því að
ég og mamma þín hefðum ákveðið
ferðina fyrir þig og þú vissir ekki fyrr
en þú sast í flugvélinni á leiðinni á vit
ævintýranna, og þau urðu mörg þetta
sumar. En alltaf var vinnan stunduð
vel, þótt mikið væri um skemmtana-
hald, var það eingöngu þér að þakka
hvað við mættum vel til vinnu. Þú
varst dugleg við að drusla sumum
fram úr rúminu allt sumarið og hefðu
nú margir gefist upp, þú varst svo
samviskusöm og vinnusöm.
Það má ekki gleyma öllum skipt-
unum sem við hittumst í Sólheimun-
um, þar var best að vera og mamma
þín var alltaf ein af okkur. Þar var
rætt um allt, fram og til baka og aldrei
gefist upp fyrr en málin voru til lykta
leidd.
Við studdum og styrktum hvor
aðra og gáfum hvor annarri gott að-
hald, þær sem dönsuðu aðeins út af
línunni voru teknar fyrir og þá gast
þú nú ekki leynt vanþóknunarsvipn-
um ef þér líkaði ekki hegðun viðkom-
andi. Hópurinn stækkaði jafn og þétt,
kærastar, eiginmenn og börn bættust
í hópinn og allir máttu hlusta á sög-
urnar af vinkonuhópnum í gegnum
árin og alltaf var jafn gaman að vera
saman. Minnistætt er þegar við öll
hittumst eina ógleymanlega helgi í
ágúst hjá Guðrúnu og Sigurjóni á
Ingólfshvoli þar sem við vinkonur,
makar og börn áttum góðar stundir
saman. Síðasta ferðin okkar saman
HJÖRDÍS
JÓNSDÓTTIR
✝ Magnús Jóns-son fæddist í
Reykjavík 10. ágúst
1953. Hann varð
bráðkvaddur þriðju-
daginn 4. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans eru Gréta
Magnúsdóttir, f. á
Vallá á Kjalarnesi
1930, og Jón Júl-
íusson, f. í Reykja-
vík 1927, d. 1983.
Systur Magnúsar
eru Benedikta,
Ágústína, Perla
María og Hjördís, yngsta systirin,
sem lést sama dag og hann, þ.e. 4.
júlí. sl.
Fyrri kona Magnúsar er Katrín
Sofie Hansen en seinni kona hans
er Þórdís Kristjáns-
dóttir. Börn Magn-
úsar eru Jóhann
Birgir, Jón Gústaf,
María Carmen, Kata
Gunnvör, Gréta og
Karitas. Börn Þór-
dísar eru Hildur
Björk, Gunnar Þór
og Tinna Karen
Gunnarsbörn.
Magnús átti fimm
barnabörn.
Magnús var bú-
fræðingur og sér-
leyfishafi rútuferða
á Kjalarnesi. Síðustu tíu árin vann
hann erlendis við jarðgangagerð.
Útför Magnúsar verður gerð
frá Grafarvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku pabbi, ég óska þess að þér
líði vel.
Ég sakna þín svo sárt að mig
verkjar í hjartað mitt.
Ég mun aldrei gleyma hjartanu
þínu. Það var svo gott að liggja á
bringunni þinni eftir jólamatinn og
hlusta á hjartað þitt slá. Öryggis-
tilfinningin var svo mikil að ég sofn-
aði alltaf í þínum stóra faðmi. Minn-
ing þessi er mér mjög kær, því er ég
hugsa um hana þá heldur þú áfram
að lifa hjá mér.
Ég verð alltaf „litla stelpan hans
pabba“ og er stolt af því.
Ég get sagt að ég hafi lært mikið í
rútuferðunum okkar. Alltaf kom ég
með og sat fyrir aftan þig. Og þegar
ég lít til baka get ég sagt að hvergi
annars staðar hefði ég viljað vera.
Mér leið vel í kringum þig og hjá
þér.
Við fórum á hverjum degi í sund-
höllina á milli rútuferða og þar
kenndir þú mér að synda. Ég lá á
bakinu þínu og hélt um hálsinn þinn
og hló mikið. Þetta var svo gaman.
Þú hugsaðir vel um mig pabbi,
þetta er mikið áfall og mikill missir.
Ég reyni að vera sterk og horfa á
það jákvæða í kringum mig. Það er
erfitt og sárt en ég veit að þinn
ákveðni svipur styrkir mig í að vera
ég sjálf og gera mitt besta betra.
Þú varst og munt alltaf vera
sterkur, ákveðinn og vitur maður, og
þannig vil ég líka vera. Þú ert svo
stór hluti af mér og nú þegar ég veit
að þú ert ekki á meðal okkar þá
finnst mér allt svo tómlegt.
Erfiðir tímar styrkja mann og
þessi erfiði tími á eftir að gera mig
sterkari en nokkru sinni fyrr. Ég
elska þig pabbi og aldrei mun ég
gleyma þér. Við munum hittast í
draumum mínum, það væri gott að
spjalla aðeins við þig og taka utan
um þig. Hvíldu í friði.
Þín dóttir
Gréta.
Elsku pabbi.
Í dag kveð ég þig og bið englana
að passa þig.
Þó að kynni okkar hafi verið alltof
lítil mun ég sakna þess að enginn
pabbi hringir frá Svíþjóð lengur til
að stríða mér.
En minningin um það að hvíla höf-
uð mitt á brjósti þér og orðin þín,
„viltu koma og hlusta á hjarta mitt
slá“, lifa með mér nú þegar þú ert
farinn inn í annan heim.
Þín
Karítas.
Fallinn er frá góðvinur og sveit-
ungi Magnús á Gili, langt fyrir aldur
fram. Hugur okkar leitar 30 ár aftur
í tímann er við kynntumst honum
fyrst. Hann var áhugasamur um
hvað við krakkarnir vorum að gera
og var formaður Ungmennafélags
Kjalnesinga um skeið. Magnús hafði
einnig mikinn áhuga á framfaramál-
um í sveitinni þar sem hann átti
djúpar rætur.
Hann var fyrsti formaður Sjálf-
stæðisfélags Kjalnesinga.
Góður vinskapur var með Magga
og Jóni föður okkar sem var oddviti
Kjalarneshrepps um árabil.
Margar skemmtilegar ferðir fór-
um við saman á landsfundi Sjálf-
stæðisflokksins. Magnús var gleði-
maður eins og hann átti kyn til og
það var alltaf gott að koma að Gili til
Magnúsar og fjölskyldu.
Við vottum fjölskyldu hans samúð
okkar og kveðjum þennan vin fjöl-
skyldu okkar í Brautarholti með
ljóðinu Já, heim skal vitja – eftir
Einar Benediktsson en skáldið var í
miklu uppáhaldi hjá Magnúsi.
Hvað hraðast líður,
það lengst af bíður
og gleymist síður
úr sinni og hug.
Þau öfl mig draga
til ættarhaga
með sólskins daga
og fanna flug.
Ég fel í djúpi
og dularböndum
með kuldans hjúpi
þá heitu glóð.
Í öðrum löndum
með ljóði og spili
þeim sólaryli
ég sendi óð.
Blessuð sé minning Magnúsar
Jónssonar.
Björn og Kristinn Gylfi,
Brautarholti.
MAGNÚS
JÓNSSON
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
STEINGRÍMUR KOLBEINSSON,
Miðstræti 22,
Neskaupstað,
verður jarðsunginn frá Norðfjarðarkirkju laugar-
daginn 15. júlí kl. 11.00.
Hjördís Arnfinnsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ELÍN ÓLAFSDÓTTIR,
Suðurtúni 3,
Keflavík,
andaðist miðvikudaginn 12. júlí á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja.
Ólafur Marteinsson, Margrét Jóna Guðjónsdóttir,
Anna Kristín Marteinsdóttir, Goði Sveinsson,
Þorsteinn Marteinsson, Maríanna Einarsdóttir,
Bryndís Marteinsdóttir, Indriði Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og tengda-
faðir,
RUNÓLFUR GÍSLASON
frá Hvanneyri,
Brekastíg 26,
Vestmannaeyjum,
sem lést á heimili sínu sunnudaginn 9. júlí, verður
jarðsunginn frá Landakirkju laugardaginn 15. júlí
kl. 18.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hins látna er bent á Beinvernd, sími 897 3119.
Margo Renner,
Sóley Margrét Runólfsdóttir, Lokesh Garg,
Andri Hugo Runólfsson.