Morgunblaðið - 28.08.2006, Blaðsíða 22

Villi borgarstjóri á einngullfallegan uppstopp-aðan hana frá mér. Hannstendur í glugganum á
skrifstofunni hans í ráðhúsinu við
tjörnina og heldur öndunum í
skefjum,“ segir Bjarni Sigurðsson
sem ræktar íslenska landnámshana
á Torfastöðum II í Fljótshlíð.
„Áhugi á uppstoppuðum íslenskum
hönum hefur eflaust eitthvað með
það að gera að íslenska landnáms-
hænan virðist vera í tísku núna.
Það er vinsælt að gefa uppstopp-
aða hana þegar stórafmælin skella
á eða þegar blásið er til brúðkaups.
En við seljum líka lifandi íslenskar
hænur og þá látum við yfirleitt
fylgja með einn sprækan hana í
kaupbæti. Við vorum fyrst ein-
göngu með hænur, en mér fannst
svo sárt að vera alltaf að drepa
hanana þegar um helmingurinn í
hverju holli í útunguninni reyndist
vera karlkyns.“
Grimmir hanar og frekir
Bjarni býr á Torfastöðum ásamt
sambýliskonu sinni Þuríði Halldóru
Aradóttur og búskapurinn hjá
þeim samanstendur fyrst og fremst
af hrossum og fuglum. „Þura sér
um hrossin, ég sé um fiðurfén-
aðinn,“ segir Bjarni sem ræktar
líka aligæsir og endur. „Ég breytti
gamla bænum í uppeldisstöð og
þar halda allra merkilegustu han-
arnir sig í betri stofunni en aðrir
lægra settir eru frammi í eldhúsi.
Síðan er ég með sérvalda kynbó-
tahana sem sjá um að afgreiða
hænurnar í útungunarstöðinni.“
Bjarni segir að hanar hafi heilmik-
inn persónuleika og hann hefur
gaman af því að fylgjast með þeim.
„Sumir eru svakalega grimmir og
ráðast á fólk ef þeir koma því við
en aðra vantar allan baráttuvilja.
Goggunarröðin er alveg klár, sá
frekasti ræður og ef þeir slást þá
reyna þeir að kroppa stélfjaðrirnar
hver af öðrum, því þar liggur karl-
mennska þeirra. Þeir líta ekki við
hænunum ef þeir eru stéllausir.“
Hanarnir eru svæfðir og stopp-
aðir upp þegar þeir hafa náð eins
árs aldri, því þá eru þeir búnir að
ná fullum þroska og bera skraut.
Bjarni fór út í hanaræktunina af
því honum leiddist að hafa ekkert
að gera í sveitinni, en hann var
vanur að vera alltaf á fullu. „Ég
fékk blóðtappa fyrir rúmu ári og
missti við það mikinn mátt öðrum
megin og þar með var grundvell-
inum kippt undan reiðskólanum
Þyrli sem við vorum með í Reykja-
vík. Við Þura ákváðum í framhaldi
af því að selja reiðskólann og flytja
hingað í Fljótshlíðina, en fram að
því höfðum við þessa jörð á leigu
hjá landbúnaðarráðuneytinu fyrir
reiðskólann.
Njála heillaði krakkana
Við enduðum alltaf reið-
námskeiðin í bænum á því að fara
með krakkana í einn dag hingað að
Torfastöðum og við riðum með
þeim á Njáluslóðir og sögðum þeim
sögur úr Njálu. Þetta voru góðir
dagar. Börn hafa frjótt ímyndunar-
afl og þau áttu auðvelt með að sjá
fyrir sér þegar Flosi reið hér upp í
hlíðina með hundrað manna her og
tvö hundruð hross, á flótta eftir
brennuna. Og krakkarnir höfðu
miklu meiri áhuga á slagsmálum
Bergþóru og Hallgerðar heldur en
vináttu Gunnars og Njáls. En sár-
ast þótti þeim að Þórður litli Kára-
son skyldi ekki hafa verið leiddur
út, heldur látinn brenna inni. Þau
heilluðust af sögunni um bleiká-
lóttu hestana tvo sem Otkell átti
og voru bestu hestar héraðsins og
svo hændir hvor að öðrum að þeir
hlupu alltaf hlið við hlið. Allir þess-
ir krakkar sem hafa verið hjá okk-
ur þau níu ár sem Þyrill starfaði
hafa gefið okkur svo mikið.“
Sjálfstæðismenn
vildu ekki Valgarð gráa
Áður en Bjarni og Þura fluttu
alfarið að Torfastöðum voru þau
vön að skjótast þangað til að hvíla
sig, en nú hefur þetta snúist við og
þau skjótast í bæinn til að hvíla
sig, því næg eru verkefnin heima
við. Þau eru með töluvert af hross-
um og Þura sér um að temja, en
auk þess eru þau með hestaleigu
og bjóða upp á Njáluferðir á hest-
um fyrir fullorðna um helgar.
Járningar og girðingar
í höndum konunnar
„Í þeim ferðum höfum við verið
með firnagóða fyrirlesara sem tjá
sig um Njálu. Til dæmis fékk ég
eitt sinn Guðna Ágústsson og hann
talaði um pólitík í Njálu. Hann
taldi alla bræðurna á Bergþórs-
hvoli hafa verið framsóknarmenn,
sem og Njál og Gunnar. En Þor-
geir ljósvetningagoða, Mörð og
Valgarð gráa gerði hann að íhalds-
mönnum og það fór misvel í fólk og
af þessu skapaðist skemmtileg úlf-
úð.“
Á Torfastöðum eru þau Þura og
Bjarni á vissan hátt komin hálfa
leiðina aftur heim, því þau áttu
bæði sína bernskudaga austur á
landi. Bjarni ólst upp hjá ömmu
sinni og afa á Mýrum í Hornafirði
en Þura er fædd og uppalin á Hofi
í Öræfum.
„Eitt sinn Öræfingur, ávallt
Öræfingur,“ segir hestakonan Þura
með stolti, en hún hefur verið á
hestbaki frá því hún man eftir sér.
„Núna er ég með tíu fimm vetra
trippi í tamningu, sem öll eru
myndarleg og föðurbetrungar. Við
erum líka með graðhest sem er
litla barnið okkar en hann fékk
flottan byggingardóm í sumar og
hefur sérlega ljúfa lund. Vissulega
er mikil vinna að temja öll þessi
hross, en þegar maður hefur
brennandi áhuga á því sem maður
er að gera, þá stendur ekkert fyrir
manni,“ segir Þura sem gengur í
verkin, hvort sem þarf að girða eða
járna.
Fyrsti djákninn á Íslandi
„Hún Þura er óhemjudugleg,“
segir Bjarni og bætir við að það sé
mikið ævintýr að fikta við hrossa-
rækt og hafa alltaf eitthvað til að
hlakka til í verðandi hestaefnum.
„Ég hef verið á hestbaki alla mína
hunds og kattar tíð og ég á ekki
auðvelt með að sætta mig við
skerta líkamsgetu sem hamlar mér
í hestamennskunni. Ég get alls
ekki hætt að fara á hestbak, en ég
verð að venja mig af því að vera á
óþekkum hestum, sem mér finnst
þó mest gaman,“ segir Bjarni sem
reið norður Kjöl í sumar, þrátt fyr-
ir veikindin.
„Hann Bjarni er náttúrulega of-
virkur og það tók þó nokkurn tíma
að hægja hann niður eftir að hann
fékk áfallið,“ segir Þura og Bjarni
gengst við því að hafa sjaldan fallið
verk úr hendi og komið víða við á
lífsleiðinni. Hann var kennari til
margra ára og líka skólastjóri, er
lærður garðyrkjufræðingur, lærði
nudd og sjúkraþjálfun og á hlut í
Eldhestum ásamt sonum sínum.
Auk þess var hann fyrstur manna
til að útskrifast sem djákni á Ís-
landi.
Nasistanum fannst of mikið
blóð í Íslendingasögunum
„Ég fór til Austurríkis og vann
þar sem djákni um tíma, sem fólst
mikið í því að hlusta á sögur þeirra
sem lifðu af heimsstyrjöldina.
Karlmennskan býr í
Uppstoppaðir Þrír ólíkir uppstoppaðir hanar sem bíða þess að verða stofustáss.
Morgunblaðið/Sverrir
Sveitasæla Hófaljón eru líf og yndi þeirra Bjarna Sigurðssonar og Þuru Halldóru Aradóttur.
Eftir Kristínu Heiðu Kristinsdóttur
khk@mbl.is
Hanar Sumir eru grimmir, aðra skortir baráttuvilja.
daglegt líf
22 MÁNUDAGUR 28. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ