Morgunblaðið - 28.08.2006, Blaðsíða 32

32 MÁNUDAGUR 28. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Oddný Sig-björnsdóttir
fæddist á Sæv-
arenda við Fá-
skrúðsfjörð 6. mars
1931. Hún lést á
Landakotsspítala
þriðjudaginn 22.
ágúst síðastliðinn.
Hún er dóttir
hjónanna Sigbjörns
Benedikts Sveins-
sonar, f. 17.8. 1894,
d. 16.3. 1975, og
Helgu Sigurbjargar
Stefánsdóttur, f. 14.12. 1891, d.
14.4. 1980. Systkini Oddnýjar eru:
Stefán, f. 16.3. 1924, maki Hanna
og Eyrún Aníta, b) Sigurður Ágúst
Marelsson, f. 9.8. 1977, maki Hlín
Júlíusdóttir, f. 18.5. 1983, og c)
Oddný Blöndal Ragnarsdóttir, f.
16.4. 1991. Dætur Ragnars eru Val-
dís og Kristín. 2) Stefán, f. 18.6.
1958, maki Sigríður Ingvarsdóttir,
f. 18.7. 1949. Börn hennar eru Þór-
anna og Ingvar Jónsbörn. 3) Elín, f.
26.9. 1963, maki Ellert Eggertsson,
f. 22.6. 1956. Börn þeirra eru Egg-
ert, f. 20.6. 1985, og Andri Þór, f.
16.7. 1988. Dóttir Ellerts er Re-
bekka Rós.
Oddný sinnti uppeldis- og heim-
ilisstörfum sem móðir og amma
lengst af. Hún vann hjá Þvottahús-
inu Fönn á árunum 1974–1989 og
frá þeim tíma til 1998 hjá Sjúkra-
húsi Reykjavíkur.
Útför Oddnýjar verður gerð frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Ágústa Ágústsdóttir,
látin, og Kristín, f.
6.8. 1928, maki Jón
Sigurðsson, látinn.
Hinn 31.3. 1956
giftist Oddný Þórhalli
Ellerti Skúlasyni mál-
ara, f. 9.4. 1927, d.
28.8. 1983. Börn
þeirra eru: 1) Helga
Birna, f. 23.10. 1955,
d. 26.5. 2004, maki
Ragnar Blöndal Birg-
isson, f. 16.7. 1954.
Börn hennar eru: a)
Þórhallur Atlason, f. 26.2. 1974,
maki Dagný Gísladóttir, f. 28.6.
1976, dætur þeirra eru Emelía Rut
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þegar ég hugsa um þig „Odda
amma“ dettur mér fyrst í hug eldhús-
ið í Álfheimunum. Þar sátum við oft
með kaffibolla og það kjaftaði á þér
hver tuska. Þú sagðir mér frá Tóta
litlum, fjölskyldunni, ferðalögunum
og að sjálfsögðu frá öllum veiðiferð-
unum. Sögur af þér og þínum. Þú
tókst strax vel á móti mér og kallaðir
mig tengdadóttur þína, frekar skond-
ið að mér fannst. Þess vegna kallaði
ég þig alltaf Oddu ömmu. Það var
fastur liður að mæta hjá þér í svart-
fuglsveislu. Ekki leist mér nú á það í
fyrstu að borða þennan fugl, en þú
sagðir að það væri enginn maður
með mönnum nema borða fuglinn
þann arna. Þannig að ég lét tilleiðast
að smakka og það varð ekki aftur
snúið, hefðin var góð og fuglinn líka.
Þetta eru góðar minningar. Þegar
við Tóti eignuðumst Emelíu Rut og
svo síðar Eyrúnu Anítu varst þú svo
glöð með langömmutitillinn. Hugsa
sér, sagðir þú, tvöföld langamma.
Þegar við heimsóttum þig á spítal-
ann sagðir þú öllum sem heyra vildu
að þetta væru sko langömmustelp-
urnar þínar og ekkert minna takk.
Þú varst mikil hannyrðakona og
saumaðir og prjónaðir með mikilli
natni. Litlu stelpurnar mínar búa
vel að því að hafa átt svona duglega
langömmu sem prjónaði á þær
sokka í öllum regnbogans litum.
En nú ert þú horfin frá okkur og
mikið skarð hefur myndast í hjört-
um okkar. Ég trúi því að vel hafi
verið tekið á móti þér af ástvinum
okkar. En eins og ég sagði við hana
Oddnýju nöfnu þína, hér sitjum við
og grátum meðan það er haldin
veisla hjá þeim hinum megin. Elsku
Odda mín ég mun ávallt minnast þín
með hlýju og gleði.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Þín
Dagný.
Elsku amma, nú ertu komin með
frið í sálu þína, eftir langvarandi
veikindi sem þú ert búin að glíma við.
Þetta eru búin að vera erfið síðustu
tvö ár hjá þér. Þrátt fyrir það fórstu í
gegnum þau með þínum einstaka
léttleika og húmor.
Okkur er svo minnisstætt þegar
mikið bjátaði á, þá varst þú alltaf
fyrst til að brosa og hlæja, og komst
með þessa skemmtilegu setningu:
„Það mætti halda að ég væri komin
frá annarri plánetu.“
Það eru svo margar góðar minn-
ingar sem við eigum um þig amma,
hvað þú varst okkur góð, passaðir
upp á að okkur væri ekki kalt á vet-
urna með því að prjóna fallega og
hlýja ullarsokka, sem komu alltaf í
góðar þarfir. En nú, amma, ertu
komin á betri stað, þar sem þér líður
miklu betur og þarft ekki að þjást –
þar sem Elli afi og mamma Helga
taka vel á móti þér.
Nú ríkir kyrrð í djúpum dal,
þótt duni foss í gljúfrasal,
í hreiðrum fuglar hvíla rótt,
þeir hafa boðið góða nótt.
(Magnús Gíslason.)
Þín barnabörn
Sigurður og Oddný „litla“.
Elsku Oddný. Okkur langar til að
þakka þér fyrir öll árin sem við átt-
um saman í Hátúninu og síðar á
Landakoti. Við viljum minnast þín
með orðum Herra Sigurbjörns Ein-
arssonar biskups.
Þú, Guð, sem veist og gefur allt,
mitt geð er hvikult, blint og valt
og hugur snauður hjartað kalt –
þó vil ég vera þinn.
Og þú ert ríkur, þitt er allt,
og þú ert faðir minn.
Þú þekkir allan heimsins harm,
hvert hjarta grætur þér við barm,
þú vegur á þinn ástararm
hvert afbrot manns og böl.
Við krossins djúpa, hreina harm
þú helgar alla kvöl.
Þú átt mitt líf, þú leystir mig,
þú lést mig blindan finna þig
af þeirri náð, er söm við sig
hvern dag mig dæmdan ber.
Þú, Kristur, bróðir, blessar mig
og biður fyrir mér.
Minn Guð, sem varst og ert mér allt
og alla blessar þúsundfalt,
þú skilur hjartað, veilt og valt,
og mannsins mörgu sár.
Þú ber þinn kross og bætir allt
og brosir gegnum tár.
Kveðja.
Vinnufélagar á öldrunar-
lækningadeild Landspít-
alans í Hátúni og síðar
Landakoti.
Elsku Oddný.
Margar minningar koma upp í
hugann nú þegar þú hefur kvatt
þennan heim og margs er að minn-
ast. Við viljum þakka þér fyrir öll ár-
in sem við unnum saman. Fyrst í Há-
túninu og síðar á Landakoti. Þú
varst góður vinnufélagi og alltaf var
stutt í brosið hjá þér. Við minnumst
Glasgowferðarinnar sem var svo
skemmtileg að minnstu munaði að
við misstum af vélinni heim! Síðast
en ekki síst viljum við þakka þér fyr-
ir einstaka vinsemd og hlýhug sem
þú sýndir dætrum okkar í gegnum
tíðina. Allir sokkarnir og treflarnir
bera vitni um hlýhug þinn og vænt-
umþykju.
Elsku Oddný, um leið og við þökk-
um þér samfylgdina vottum við fjöl-
skyldu þinni okkar innilegustu sam-
úð.
Þótt hryggðar dimm mig skelfi ský,
mig skal ei vonir bresta,
í þinnar ástar faðm ég flý
og finn þar skjólið besta.
Sem barn við móður barm
þar bættan fæ ég harm,
þar hlýt ég heilla gnótt,
þar hvílir sál mín rótt
og öðlast unun mesta.
(Helgi Hálfdánarson.)
Lúðvík og Kristbjörg.
Oddný Sigbjörnsdóttir
✝ Birna FjólaValdimarsdóttir
fæddist á Völlum í
Ytri-Njarðvík 19.
mars 1932. Hún
andaðist á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 19. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Valdi-
mar Björnsson, f.
31.12. 1893, d. 28.8.
1972, og Sigríður
Árnadóttir, f. 27.7.
1892, d. 14.6. 1977.
Systkini Birnu
Fjólu eru Árni Snæbjörn, f. 6.12.
1923, d. 16.5. 2004, Gunnar Hörð-
ur, f. 20.1. 1925, d. 16.8. 1998, og
30.7. 1966, b) Sigríður Kristín, f.
18.11. 1960, d. 2.6. 2004, gift
Birni Davíð Kristjánssyni, f. 30.3.
1961, sonur þeirra er Davíð
Freyr, f. 24.9. 1992, c) Alfreð, f.
10.4. 1963, sambýliskona Elín Sig-
urðardóttir, f. 28.7. 1966, og d)
Valdimar, f. 9.12. 1967, kvæntur
Sigríði Sólveigu Heiðardóttur, f.
19.11. 1969, börn þeirra eru
Birna Fjóla, f. 9.2. 1994, Matt-
hildur Jóna, f. 17.2. 1997, og Vil-
bert Árni, f. 12.1. 2003.
Fjóla ólst upp á Suðurnesjum
en fluttist sem unglingur til
Reykjavíkur og útskrifaðist með
fullnaðarpróf frá Ingimarsskóla.
Síðar flutti hún aftur til Njarð-
víkur þegar hún fór að vinna á
Keflavíkurflugvelli. Mestan hluta
ævinnar bjó hún í Keflavík en síð-
ustu tuttugu árin bjó hún í
Reykjavík.
Útför Birnu Fjólu verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Margrét Katrín, f.
6.6. 1926.
Birna Fjóla giftist
árið 1960 Halldóri
Alfreðssyni, f. 22.4.
1929, d. 15.10. 2003.
Foreldrar Halldórs
voru Alfreð Hall-
dórsson, f. 26.11.
1903, d. 15.11. 1981,
og Sigríður Sigurð-
ardóttir, f. 26.11.
1903, d. 15.11. 2001.
Börn Birnu Fjólu
og Halldórs eru: a)
Sigrún, f. 24.7. 1954,
sonur hennar er Egill Arnarsson,
f. 22.8. 1980, sambýlismaður Sig-
rúnar er Jóhann Hjaltason, f.
Elsku mamma mín, þá ertu búin að
yfirgefa okkur og komin til pabba og
Siggu Stínu. Ég veit að ykkur öllum
líður vel, við biðjum að heilsa.
Þegar þú veiktist af lungnabólg-
unni í sumar var ég alveg viss um að
þú myndir ná þér á strik og myndir
eyða sumrinu með okkur. Við Jóhann
vorum jafnvel að gæla við þá hugsun
að þú gætir komið með okkur til
Malaga í eina viku í haust. Það var
mikið áfall fyrir fjölskylduna þegar
okkur varð ljóst að lungabólgan dró
meiri og meiri mátt úr þér þangað til
að ekki varð aftur snúið. Við vorum
svo vongóð um að þú myndir ná þér.
Á hverjum degi komum við á gjör-
gæsluna í heimsókn og vorum viss um
að nú færir þú að vakna og hressast.
Við hefðum kosið að hafa þig hjá
okkur í fleiri ár en sú varð ekki raun-
in.
Það var mikið lagt á þig og okkur
hin þegar pabbi dó fyrir þremur ár-
um og síðan Sigga Stína litla systir ári
síðar. Þú tókst því mjög þungt þar
sem þið höfðuð öll verið svo náin. Sál
þín endurspeglaði djúpa sorg sem sat
þungt á þér og vék hvergi, hvernig
sem þú reyndir að sleppa undan.
Mamma mín, mig langar til að
minnast gömlu góðu daganna.
Þegar við bjuggum í Njarðvíkun-
um hjá ömmu og afa. Og þegar við
fluttum til Keflavíkur og amma og afi
komu auðvitað á eftir okkur stuttu
síðar. Þú varst svo einstaklega ynd-
isleg við foreldra þína og tókst ekki
annað í mál en þau byggju í námunda
við okkur, svo þú og pabbi gætuð
passað upp á þau og verið þeim innan
handar þegar þau þurftu á hjálp að
halda.
Og hvernig þér tókst að stofna þína
eigin fjölskyldu með okkur fjögur og
pabba og vera einnig í daglegu sam-
bandi við foreldra þína. Það er ekki
auðvelt að sameina nánustu ættingja
sína í stórfjölskyldu á þann hátt sem
þú gerðir.
Þið pabbi gáfuð okkur systkinun-
um tækifæri til að alast upp með afa
og ömmu og það hefur gefið okkur
gott veganesti út í lífið. Ég verð þér
alltaf þakklát fyrir hvað þú og pabbi
voruð föst á því að það yrði eitthvað
úr okkur. Þið hvöttuð okkur til náms
og gerðuð allt sem í ykkar valdi stóð
til að greiða götu okkar, bæði í orði og
á borði.
Við börnin vorum þér svo dýrmæt
alla tíð. Þú gerðir allt sem í þínu valdi
stóð svo við gætum haft það sem best.
Við munum ávalt vera þakklát fyrir
það.
Þegar barnabörnin komu varstu
eins elskuleg við þau og okkur, ekkert
til sparað svo þau gæti haft það sem
best. Egill minn átti alltaf samastað
hjá ömmu og afa. Þið pabbi voruð allt-
af boðin og búin að passa hann þegar
ég þurfti að vinna frameftir og tilbúin
að snúast með hann um allt og sýna
skemmtilega staði. Svo þegar barna-
börnunum fjölgaði áttu þau öll pláss í
hjarta ykkar. Þið pabbi tókuð alltaf
vel á móti okkur Agli þegar við kom-
um í heimsókn frá Danmörku um jól
og sumur. Það var alltaf mikil til-
hlökkun hjá okkur að koma í heim-
sókn og við vorum líka alltaf spennt
að sjá ykkur í Danmörku og ánægð
með hvað þið voruð ötul við að koma í
heimsókn. Þú varst einstaklega sterk
og sjálfstæð kona og langt á undan
þinni samtíð hvað varðar sjálfsöryggi
og framtakssemi. Þú tókst þínar
ákvarðanir út frá eigin hyggjuviti og
skeikaðir aldrei. Þið pabbi voruð sér-
lega dugleg að koma ykkur fyrir og
létuð ekkert aftra ykkur. Það var
gaman að fylgjast með hversu sam-
rýnd þið voruð og oft gleymdum við
að skilja á milli. Við tölum alltaf um
ykkur sem eina persónu.
Ég, Jóhann og Egill og allir hinir í
fjölskyldunni eigum eftir að sakna þín
mikið og verðum ávallt þakklát fyrir
þá ást og umhyggju sem þú barst í
okkar garð.
Megi friður vera með þér.
Sigrún.
Elsku mamma, þá ertu farin frá
okkur, daginn fyrir innlögnina á spít-
alann þá sagði ég við þig „af hverju
hlustum við ekki meira og betur á
hvort annað“ og þér létti mikið og
sáttarsvipur færðist yfir andlitið þitt.
Það voru allir að ráðleggja þér
hvernig þú ættir að lifa lífinu eftir frá-
fall bæði pabba og Siggu Stínu. Þú,
þessi sjálfstæða, sterka og einbeitta
kona sem valdir þér ávallt að fara þín-
ar eigin leiðir að markmiðum þínum.
Þegar við Elín komum á slysadeildina
við innlögnina var þitt fyrsta við-
kvæði „ég veit að ég er búin að vera
svolítið óþekk“, svolítið skömmustu-
leg á svip, vitandi það að hafa ekki
alltaf farið eftir ráðleggingum okkar
hinna sem vildum þér vel. Sjúkdóms-
greiningin var lungnabólga, sjúk-
dómur sem flestir ná sér af á nokkr-
um dögum eða vikum. Sorgin og
söknuðurinn samhliða breyttu lífs-
mynstri var þér um megn,sérstak-
lega þessa síðustu mánuði. „Sorgin er
tilfinning eins og þung mara liggi yfir
brjóstinu …“ lýsti einn læknanna á
sjúkrahúsinu. Og við sem söknum þín
svo mikið í dag, höfum enn ekki feng-
ið að vita hvað olli þessari lungna-
bólgu. Ástæðurnar geta verið margar
en meðhöndlunin nokkurn veginn
eins, meðhöndlun sem gagnaðist þér
ekki þrátt fyrir styrkleika líkama
þíns og baráttuþrek í rúmar 6 vikur.
Þrátt fyrir nútímatækni, visku og
reynslu færustu lækna og alúðlega
aðhlynningu hjúkrunarfólks á sjúkra-
húsinu.
Sem barni lýsti Lóa, sem var
vinnukona á heimili foreldra þinna,
þér þannig „… og hún Fjóla var svo
fallegt barn með þetta ljósa hár og
svo brosmild,“ og vellíðunartilfinning
streymdi um líkama hennar og brosið
var einlægt. Henni Lóu þótti afskap-
lega vænt um þig. Næmi ykkar
beggja átti vel saman, ásamt mikilli
samkennd og sterkri réttlætiskennd.
Það var ekki síst fyrir hennar tilstilli
að þú trúðir á framhaldslíf, eitthvað
framhald þegar þessu jarðneska lífi
væri lokið. Í þessu tilviki lausn á sorg,
söknuði og að lokum líkamlegri upp-
gjöf. Núna ertu þangað komin til
þeirra sem hjarta þitt átti mestan
samhljóm með þessu síðustu ár, til
þeirra sem þú aðstoðaðir og hlúðir að
í veikindum þeirra.
Þú varst okkur afar góð mamma,
sterk kona sem vildir koma börnum
þínum til mennta. Sjálfstæði, næmi
og útsjónarsemi voru þínir styrkleik-
ar og með glaðværð, og þinni fé-
lagslegu greind hreifstu fólk með þér
og varst ávallt hrókur alls fagnaðar.
Verklagin og hugmyndarík varstu
með eindæmum þegar þú saumaðir
fötin á okkur systkinin þegar við vor-
um lítil, útbjóst verðlaunabúninga á
grímudansleiki í dansskólanum sem
við sóttum eða annað sem til þurfti við
ýmis tækifæri. Sjálfsbjargarviðleitni
þín var mikil og þú varst ávallt úr-
ræðagóð. Það var ykkur pabba mikið
metnaðarmál að veita okkur flest sem
við óskuðum okkur í uppvexti okkar
og þá skyldi jafnt yfir alla ganga.
Fyrirtækjarekstur foreldra þinna
var þér vel í blóð borinn og þörfin fyr-
ir að eignast eitthvað varanlegt og
þannig mynda þér og fjölskyldu þinni
fjárhagslegt öryggi, skipti þig miklu
máli. Ég man hlutina aldrei öðruvísi
en eitthvað hús væri í byggingu og/
eða þið pabbi að kaupa og selja íbúðir
eða koma í útleigu.
Ég man vel eftir öllum ferðalögun-
um hér heima og erlendis, leikjunum,
glaðværð þinni og ráðsemi, allri fyr-
irhöfninni sem þú lagðir á þig til að
veita okkur systkinunum gott heimili
og samheldna fjölskyldu. Þú veittir
okkur allt sem góðir foreldrar geta
veitt börnum sínum, öruggt skjól,
fjárhagslegt öryggi, styrk, samkennd
og hvatningu.
Hugsunin um heimilin okkar við
Skólaveg í Keflavík og í Rauðagerð-
inu er uppfull af ljóslifandi fallegum
minningum, minningum um sam-
heldni, skoðanaskipti, skemmtilegar
samræður, ráðagerðir, framkvæmd-
Birna Fjóla
Valdimarsdóttir
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku amma, við söknum þín
en við vitum að þér líður vel hjá
afa og Siggu Stínu núna og
heldur áfram að fylgjast með
okkur. Við elskum þig.
Þín barnabörn,
Matthildur Jóna
og Vilbert Árni.
HINSTA KVEÐJA