Morgunblaðið - 12.10.2006, Blaðsíða 46

Morgunblaðið - 12.10.2006, Blaðsíða 46
46 FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Arnar Ein-arsson, mótoristi og sjómaður í Vest- mannaeyjum, fædd- ist á Ísafirði 2. ágúst 1945. Hann lést á Heilsustofnuninni í Vestmannaeyjum 5. október síðastliðinn. Foreldrar hans voru Einar Sigurðsson, mótoristi og sjómað- ur í Vestmanna- eyjum og Reykjavík, f. 24. mars 1918 á Þinghóli í Hvol- hreppi, og Rannveig Konráðs- dóttir, húsmóðir og verkakona, f. 29. janúar 1923 á Ísafirði, d. 3. jan- úar 1994. Systkini Adda eru: a) Þorbjörg, f. 7. janúar 1947 á Ísa- firði, skrifstofumaður og húsfreyja í Reykjavík. Maður hennar Jón Ólafsson endurskoðandi, d. 4. febr- úar 1994. b) Konráð, f. 4. desember 1948 í Reykjavík, verkamaður í Vestmannaeyjum. Kona hans Unn- ur Katrín Þórarinsdóttir, banka- starfsmaður í Vestmannaeyjum. c) Sigurjón, f. 4. desember 1948 í Reykjavík, skrifstofustjóri í Reykjavík. Kona hans, Anna Gunn- mótorvélstjórapróf í Vestmann- eyjum 1966, lauk 2. stigi í Vélskól- anum í Vestmannaeyjum 1971 og 3. stigi í Vélskóla Íslands í Reykja- vík 1972. Á skólaárunum stundaði Addi ýmsa vinnu eins og aðrir peyjar í Eyjum á þeim tíma. Og á sumrum var unnið í frystihúsunum eða í saltfiski, humri o.fl. Addi byrjaði að róa á sumrum tvö síðustu árin í Gagganum með Binna í Gröf og pabba sínum á Gullborginni. Hann stundaði alla ævi sjó bæði sem háseti og mótoristi og meðal skipa má nefna: Gullborg RE 38, síðar VE 38, Hvítanesið, Haförn- inn, Ísleif VE 63, Dala-Rafn VE 508, Klakk VE 103, Bjarnarey VE 501, Bergey VE 544, Danska Pétur VE 423 og Stíganda VE 77 en þar slasaðist hann um borð í september 2002 og lét þá af sjómennsku. 2003 fluttu þau Wanthana til Taílands og reistu sér hús og veit- ingastað í Pan Phaeo. Um mánaðamótin júní-júlí 2005 flutti Addi svo fársjúkur heim til Íslands og var skorinn upp við lungnakrabba sem dró hann til dauða. Síðustu mánuðina dvaldi hann á Heilsustofnuninni í Vest- mannaeyjum. Útför Arnars verður gerð frá Landakirkju í Vestmannaeyjum í dag og hefst athöfnin klukkan 13. hildur Sverrisdóttir framkvæmdastjóri. d) Jóhann, f. 6. desem- ber 1961 í Vest- mannaeyjum, raf- eindavirki í Danmörku. Kona hans var Ása Þorkels- dóttir, látin. Sam- býliskona Birna Guð- mundsdóttir. Addi, eins og hann var ævinlega kall- aður, var þríkvæntur og átti tvo syni. Fyrsta eiginkona Adda var Þorbjörg Guðný Ein- arsdóttir fiskvinnslukona í Vest- mannaeyjum og átti hann með henni soninn Einar Örn, sjúkra- flutningsmann á Selfossi, f. 26. jan- úar 1975. Önnur eiginkona Adda var Jakobína Sigurbjörnsdóttir fiskvinnslukona í Vestmannaeyjum og átti hann með henni soninn Sturlu, járnsmið í Reykjavík, f. 12. mars 1984. Þriðja eiginkona Adda var Wanthana Srihiran, versl- unarmaður frá Taílandi. Addi lauk gagnfræðaprófi frá Gagnfræðaskólanum í Vest- mannaeyjum 1961. Tók minna Ég lifi og þér munuð lifa. Þessi orð, sem standa yfir sáluhliðinu í kirkjugarðinum í Vestmannaeyjum, koma upp í hugann þegar ég sest niður og ætla að skrifa nokkur orð til minningar um hann Adda bróð- ur. Hvað tákna þau? Þótt ekki væru nema rúm þrjú ár á milli okkar Adda var það svo að við lékum okkur lítið sem ekkert saman sem börn. Þetta stafaði ef til vill af því að við Konni, tvíbura- bróðir minn, vorum öllum stundum saman. Það eru ekki margar minning- arnar frá æskuárunum, en þó man ég þegar við vorum að fara til Bobbu frænku að passa og hlusta á þessi hræðilega spennandi og ógn- vænlegu leikrit sem voru í útvarp- inu á kvöldin „i den tid“. Þá var gott að hafa stórabróður að halda í á heimleiðinni. Á unglingsárunum fékk Addi sér mótorhjól og stundum fékk maður að sitja aftan á og þeysast kringum Helgafellið eða eitthvað annað skemmtilegt. Í kjölfarið kom svo Ford Falcon, hvílík drossía maður, og hér fékk maður stundum að fara á rúntinn, vá. Upp úr þessu fór Addi á sjóinn og ég slasaðist og flutti til Reykja- víkur og stofnaði fjölskyldu og fór í nám erlendis. Hér rofnuðu tengslin og eftir gos, þegar pabbi og mamma fluttu til Reykjavíkur, sáumst við Addi ekki svo árum skipti. Það er svo ekki fyrr en Addi gift- ist Wanthana og þau fara að venja komur sínar til okkar Önnu í Fljótaselið að sambandið fer aðeins að aukast. Eftir að Addi kom fárveikur heim frá Taílandi í fyrra og var skorinn upp við lungnakrabba höf- um við verið í miklu sambandi sem ég met mikils. Það stefndi að vísu bara í eina átt hjá honum eftir skurðinn en samt finnst manni skrítið að hann sé farinn og það skil- ur eftir visst tómarúm. Far í friði, bróðir. Er ef til vill líf eftir dauðann? Sigurjón bróðir. Hann fæddist á Ísafirði. Mamma hans, systir mín, kom til heimabæj- ar síns frá Vestmannaeyjum til að fæða frumburð sinn. Hann fæddist í rúmi pabba og mömmu. Ég var 14 ára og yfirspennt, þetta var fyrsta reifabarnið sem ég sá. Hann var ótrúlega fallegur Hárið kolsvart og augun líka. Þetta eru fyrstu minningar mínar um Adda. Síðan þá finnst mér ég alltaf eiga svolítið í honum. Einar pabbi hans var vélstjóri á Gullborginni með Binna í Gröf. Það var árviss viðburður að þegar Gull- borgin fór norður á síld kom hún við, setti Veigu systur ásamt fjórum börnum hennar í land og voru þau hjá okkur á Ísafirði yfir sumarið, fóru svo aftur með skipinu til Eyja um haustið. Strax þá var Addi hvers manns hugljúfi. Eftir gosið 1973 fóru foreldrar hans ekki aftur til Eyja, húsið þeirra fór undir hraun, en Addi var þar mestan hluta ævi sinnar, fór í vélskólann og var vélstjóri á topp- skipum alla tíð eftir það. Ég sá miklu minna til Adda eftir að hann óx upp. Fékk þó alltaf jóla- kort og fréttir í gegnum fjölskyld- una. Hann var þrígiftur og átti tvo syni. Pabbi hans var algjör snill- ingur í meðferð véla. Addi erfði þá snilli og ég hef heyrt að synir hans hafi þetta báðir í genunum. Líf hans var enginn dans á rósum og hann blótaði Bakkus ótæpilega, þó aldrei svo að það kæmi niður á vinnu og alltaf var hann sami ljúf- lingurinn. Sl. 15 mánuði hefur hann barist við krabbamein og sýnt ótrúlegt æðruleysi. Hann kvartaði aldrei en átti sér þann draum að geta farið, þótt ekki væri meira en í mánuð til Taílands í draumahúsið sem hann byggði þar fyrir sig og konu sína, með sundlaug, loftkælingu og öllum hugsanlegum lúxus. Sá draumur rættist ekki. Ég kveð Adda frænda minn með miklum söknuði og sendi sonum hans og systkinum innilegar samúðarkveðjur. Unnur Konráðs. Það er með ólíkindum að ég þurfi að senda þessa grein á þessu augna- bliki. Ekki af því að Addi er dáinn heldur af því að þegar ég hugsa til þess þegar við hittumst síðast í maí og kvöddumst var ég alveg viss um að við sæjumst aldrei aftur. Á þessu augnabliki er ég ekki viss um hvað maður hefur að segja við vini eins og Adda frænda. Þeir sem að þekkja mig vita að það gerist ekki að ég eigi ekki til orð eða skoðun. En allt í einu sit ég hér svo langt í burtu og mér líður eins og það komi aldrei nýr dagur. Addi frændi átti alla þá galla og slæma ávana eins og restin af okkur. En þrátt fyrir það var hans ótrúlegi kostur sá að hann sá ekki slæman hlut í neinum. Ég verð að viðurkenna að stundum átti ég af öllum ekki til orð yfir það sem hann gerði en núna verð ég bara að muna það sem hann sagði við mig: „Frændi, ef þú eyðir tíma í að sjá eftir hlutum missirðu af tækifæri til að njóta þeirra.“ Mamma, þegar pabbi dó varð það svo erfitt og núna er Addi frændi farinn frá okkur og stundum finnst okkur að allt sé svo óréttlátt en ég veit að báðir geta verið stoltir yfir því að þeir skildu eftir sig spor í hjarta okkar sem er svo stórt að jafnvel fólk í Suður-Ameríku hefur fengið að kynnast þessum mönnum sem verða aldrei þekktir fyrir annað en að sigrast á endalausu mótlæti með því að verða ódauðlegir í minn- ingum sinna nánustu. Addi, ég kem til með að sakna þín alla mína ævi og ef þú getur lesið þetta vil ég bara segja á milli mín og þín að þar sem þú hefur gengið get- ur enginn fyllt í þín spor. Einar Veigar og synir. Arnar Einarsson Það er erfitt að setj- ast niður og ætla sér að skrifa eitthvað, því það er svo margt sem flýgur um huga minn þegar ég hugsa um þig. Já, við áttum svo margar góðar stundir saman, þó sérstaklega síðustu vikuna sem þú varst hér hjá okkur, þegar þú bjóst hjá mér. Ég vil byrja á því að þakka þér fyrir þann tíma því hann er mér mikils virði og mun ég ávallt lifa á því. Hún Sólrún Brynja dóttir mín missir af miklu að fá ekki að kynnast þér meira því hvergi leið henni betur en í fanginu á þér þegar þið kúrðuð ykkur hérna heima á kvöldin, hvort sem horft var á sjónvarp eða verið í tölvunni. Ég á myndir af ykkur sem ég mun varð- veita og sýna henni og segja henni sögur af þér. Ég veit að þú ert kom- inn til ömmu Gunnu og dóttur minn- ar hennar Birgittu Hrannar og þið munuð hugsa vel hvort um annað og fylgja okkur. En mikið svakalega er sárt að hugsa til þess að Bragi bróðir eigi aldrei aftur eftir að kíkja í kaffi til mín, ég get ekki lengur hringt í þig þegar mig langar og það verður ekki meira um spjall yfir kaffisopa. Við höfum gengið í gegnum svo margt saman, frá því að vera lítil börn, rifist og slegist, í að verða samrýnd systk- in sem gátu leitað hvort til annars í blíðu og stríðu. Þrátt fyrir að við Bragi Rúnar Hilmarsson ✝ Bragi RúnarHilmarsson fæddist á Akureyri 11. júlí 1971. Hann lést í Keflavík mið- vikudaginn 27. sept- ember síðastliðinn og var útför hans gerð frá Keflavík- urkirkju 6. október. hefðum ekki daglegt samband varst þú allt- af fyrstur á staðinn við öll tilefni, þú varst fyrstur til að heim- sækja mig þegar ég lenti í slysinu, þú varst fyrstur á staðinn þeg- ar við Einar misstum Birgittu Hrönn í fyrra, og þú varst mér mjög nærri þegar við eign- uðumst svo litla sólar- geislann okkar Sól- rúnu Brynju í sumar. Já, þú varst alltaf boð- inn og búinn að veita aðstoð og hjálpa til við hvað sem er, en varst minna fyrir að biðja sjálfur um hjálp þegar þú þurftir á því að halda. Elsku Bragi minn, þín verður sárt saknað alla tíð og takk fyrir gömlu góðu tímana sem við áttum saman, þær minningar mun ég geyma í hjarta mér alla tíð. Mig langar að segja svo margt en einhvern veginn gerist ekkert. Takk fyrir að hafa ver- ið bróðir minn, ég hefði ekki viljað missa af því. Ég mun alltaf elska þig. Þín systir Karen. Ég get ekki lýst hvernig mér leið þegar Einar hringdi í mig um morg- uninn og sagði mér að þú værir lát- inn. Það var eins og öll veröldin kæmi beint ofan með fullu afli á hausinn á mér. Af hverju þú? er ein af þeim spurningum sem ég hef velt nánast stanslaust fyrir mér síðan. Einnig hafa allar þær frábæru og góðu minningar sem ég á um þig ver- ið duglegar að skjótast upp í kollinn á mér. Á lífsleiðinni kynnist maður fullt af alls konar fólki, misgóðu, sem maður kallar jafnvel vini sína. En þegar öllu er á botninn hvolft þá kemur maður alltaf að sömu niður- stöðu, maður eignast sorglega fáa góða og hundrað prósent trygga vini. Og því miður tekst manni ekki alltaf að greina þarna rétt á milli hverjir eru góðir vinir, og hverjir ekki. Og núna þegar skilja leiðir (allavega í bili) þá er ég búinn að fara yfir sam- band okkar í huganum fram og aftur, og sé það betur en nokkru sinni fyrr að þú varst einn besti vinur sem ég hef eignast um ævina, þó að við höf- um farið hvor í sína áttina um tíma. Þú varst alltaf tilbúinn þegar ein- hver þurfti á þér að halda! Eins og þegar við kynntumst, undir frekar erfiðum kringumstæðum þegar Ósk- ar frændi minn týndist. Þá varst þú í björgunarsveitinni í Keflavík og þeg- ar fór að draga úr leit hjá sveitinni, þá neitaðir þú að gefast upp, og við héldum uppi stanslausri leit sjálfir í langan tíma. Að eignast vin eins og þig í þessum kringumstæðum er ómetanlegt, og áttum við margar ógleymanlegar stundir saman eftir það. Eins margt og þú kenndir mér, þá ertu ennþá að kenna mér helling um lífið sjálft, t.d. að manni ber að varð- veita hverja stund sem maður á með ástvinum sínum því enginn veit ævi sína fyrr en hún er öll. Þín verður sárt saknað og vona ég að sá kær- leikur sem bjó í þínu hjarta muni verða okkur sem eftir lifum til eft- irbreytni. Þannig verður þinni minn- ingu haldið hátt á lofti. „Kærleikurinn er langlyndur, hann er góðviljaður. Kærleikurinn öfundar ekki. Kærleikurinn er ekki raupsamur, hreykir sér ekki upp. Hann hegðar sér ekki ósæmilega, leitar ekki síns eigin, hann reiðist ekki, er ekki langrækinn. Hann gleðst ekki yfir óréttvísinni, en sam- gleðst sannleikanum. Hann breiðir yfir allt, trúir öllu, vonar allt, umber allt. Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi.“ (1. Kor.13.4–8.) Með þessum orðum kveð ég þig í bili kæri vinur. Hvíl þú í friði. Þinn vinur, Arnar. Mikið skelfilega var sorglegt og þ.a.l. erfitt að kveðja vin og sam- starfsfélaga föstudaginn 6. október sl., var ekki viss um hvort ég myndi treysta mér í jarðarförina þína en vissi að ef ég færi ekki yrði líðanin verri yfir því að hafa ekki kvatt vin- inn. Þessi vinur var Bragi okkar sem starfaði með okkur á leigubílastöð- inni Ökuleiðum. Bragi var ótrúlegur persónuleiki, hann var svo hlýr og viðmótsþýður, sýndi mjög svo þroskaða sál. Bragi var einn af þeim sem við kynnumst á lífsleiðinni sem er svo hjálpfús að leitun er að öðru eins. Þú komst aldr- ei að tómum kofunum hjá honum, gæska hans og trúfesti var slík að hún gleymist aldrei. Við sem störfuðum þarna á stöð- inni vorum eins og lítil fjölskylda, all- ir þekktust vel og vildu ætíð rétta hvert öðru hjálparhönd ef eitthvað vildi láta undan í daglega lífinu eða ef sálartetrið var aumt. Margir geta farið beina leið í gegnum lífið en þó eru flestir sem reka sig stundum á þyrnana í lífinu og þurfa oft að reyna að sneiða framhjá veginum og reyna að finna færan hliðarveg. Ekki tekst öllum að finna sína réttu leið og þá verður fólk í eins konar blindgötu, sér ekki ljósið og leiðina heim. Við sem hjá stöndum reynum þó af fremsta megni að leið- beina og fylgja okkar meðbræðrum og systrum inn á aðalveginn á ný en með misjöfnum árangri, stundum vill fólk ekki eða getur ekki þegið fylgdina og lætur heldur ekki vita að það hafi týnt leiðinni. Bragi var tengdur fólki sínu órjúf- anlegum böndum, hann átti þessar fallegu dætur sem hann talaði svo oft um og var stoltur af þeim, þráði að njóta meiri samvista við þær en hann átti ekki alltaf nægilegan kost á slík- um samvistum. Bragi gekk rósum prýdda leið í lífinu en engin rós er án þyrna og það sannaðist í lífi Braga sem oft fékk að kenna á þyrnunum og oft svo illa að hann var ekki viss um að ná sér af stungunum en svo sterkur persónuleiki komst þó ætíð áfram. Sterkur persónuleiki getur þó brotnað af miklu álagi en það gerðist einmitt hjá Braga okkar, að kikna undan álaginu og finna ekki leiðina áfram og því vorum við að kveðja hann 6. okt. sl. og ég veit að engl- arnir taka vel á móti honum og fylgja honum heim í ljósið þar sem hann mun vaka yfir ástvinum sínum. Elsku Bragi okkar, hvíldu í friði í hópi hinna englanna. Guð varðveiti þig og styrki og styðji fallegu prins- essurnar þínar. Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta. Á grænum grundum lætur hann mig hvílast, leiðir mig að vötnum, þar sem ég má næðis njóta. Hann hressir sál mína, leiðir mig um réttan veg fyrir sakir nafns síns. Jafnvel þótt ég fari um dimman dal, óttast ég ekkert illt því þú ert hjá mér. Sproti þinn og stafur huggar mig. Þú býrð mér borð frammi fyrir fjendum mínum, þú smyrð höfuð mitt með olíu, bikar minn er barmafullur. Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga mína, og í húsi drottins bý ég langa ævi. Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta. (23. Davíðssálmur /Margrét Scheving) Ragnhildur L. Guðmundsdóttir, Eyrún Sif Rögnvaldsdóttir. Morgunblaðið birtir minning- argreinar alla útgáfudagana. Skil | Greinarnar skal senda í gegn- um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morg- unblaðsins – þá birtist valkosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum. Skilafrestur | Ef birta á minning- argrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Minningargreinar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.