Morgunblaðið - 11.12.2006, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. DESEMBER 2006 31
MINNINGAR
✝ Gísli Jón Gísla-son fæddist á
Ísafirði 26. mars
1936. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akra-
ness mánudaginn 4.
desember síðastlið-
inn. Hann var sonur
Gísla Jóns Gísla-
sonar og Guðmund-
ínu Kr. Ingimund-
ardóttur frá
Snæfjallaströnd.
Gísli giftist Þor-
gerði Halldórs-
dóttur frá Hellis-
sandi og áttu þau saman þrjú
börn, Halldór, f. 10.3. 1965, Krist-
ínu Geirþrúði, f.
14.8. 1970, og Elínu
Jónu, f. 3.10. 1974.
Gísli var sjómað-
ur framan af en frá
1965 var hann vél-
stjóri og síðar yf-
irvélstjóri á Lór-
anstöðinni á
Gufuskálum þar til
starfsemi var hætt
þar 1994. Frá þeim
tíma og til starfs-
loka stundaði Gísli
útgerð.
Útför Gísla verð-
ur gerð frá Akraneskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
Kveðjustundir eru erfiðar og erfitt
að koma í orð þeim tilfinningum og
sára söknuði sem hvolfist yfir þegar
þín nýtur ekki við. Það að enginn viti
hvað átt hefur fyrr en misst hefur er
skyndilega orðið að sárum veruleika
sem erfitt er að skilja. Við höfum svo
margs að minnast og þakka fyrir.
Þú varst stoð og stytta sem ávallt
reyndist best þegar mest á reyndi,
engin ferð of löng, ekkert viðvik of
stórt og enginn tími óhentugur þeg-
ar að því kom að veita hjálparhönd.
Við þökkum óendanlega margar
ferðir og aðstoð í erfiðleikum, bæði
stórum og smáum. Þú varst sú stoð
sem hélt tilverunni saman, varðir
okkur áföllum og byggðir upp að
nýju. Engin orð geta að fullu þakkað
þá hjálp sem þú veittir.
Við þökkum sérstaklega óteljandi
samverustundir, hvort sem var á
Gufuskálum, í Viðvík eða hjá okkur
systkinunum. Það er sárt til þess að
hugsa að þær verða nú ekki fleiri en
þær munu lifa í minningunni og ylja
um ókomna tíma.
Við þökkum það æðruleysi, dugn-
að og nákvæmni ásamt mátulegri
sérvisku sem þú sýndir í hverju sem
þú tókst þér fyrir hendur. Þú hafðir
ekki hátt um eigin afrek en við erum
full aðdáunar og þakklætis fyrir allt
sem þú gerðir. Veikindunum var
mætt með sama æðruleysi og hug-
rekki, það sem gera þurfti var gert
og ekki haft hátt um það.
Hafðu þökk fyrir allt.
Við viljum koma á framfæri sér-
stökum þökkum til starfsfólks lyf-
lækningadeilar sjúkrahússins á
Akranesi.
Kristín og Halldór.
Allar stundirnar í eldhúsinu á
Gufuskálum og Viðvík, ævintýrið í
Danmörku, sumarið á sjónum og
óteljandi símtöl fylla hjartað af
minningum sem lifa áfram. Allt sem
þú hefur kennt mér hefur gefið mér
styrk til að takast á við lífsins ólgusjó
og sjá alltaf björtu hliðina.
Elsku pabbi minn, þú gafst mér líf,
ekki bara einu sinni, heldur tvisvar.
Ég er að eilífu þakklát fyrir að hafa
átt þig að í blíðu og stríðu.
Þín er sárt saknað.
Ánægjuna þakka þér
þú kannt glæða brosin,
græðir margt sem miður fer
og mýkir hugann frosinn.
(Jóna Gísladóttir)
Farðu í friði.
Elín Jóna.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku afi, við viljum þakka þér
fyrir þær ótal stundir sem við áttum
með þér, í Viðvík, heima og á ferða-
lögum, sérstaklega ferðina til Elínar
í Sheffield sem var dásamleg.
Við vitum að lífið er hringrás þar
sem fólk deyr og fæðist, þannig er
lífið og við verðum að taka því þó svo
að nú virðist það óréttlátt og erfitt að
sætta sig við að þú sért farinn að ei-
lífu.
Ó, hve dýrleg er að sjá
alstirnd himinfesting blá,
þar sem ljósin gullnu glitra,
glöðu leika brosi’ og titra
og oss benda upp til sín.
(Stefán Thorarensen)
Þín elskandi barnabörn
Guðjón Arnar, Kristjana
Dögg og Mandy Pálína.
Gísli Jón Gíslason
Elskuleg amma
mín og vinkona er lát-
in, háöldruð sóma-
kona. Amma var búin að lifa flesta
sína jafnaldra og var farin að tala
um að það yrði nú gott að fá hvíld-
ina. Hún trúði því að þá myndi hún
hitta Helga sinn og hverfa aftur á
æskuslóðirnar í Tóarselið sitt í
Breiðdalnum. Amma var ættfróð
og sérlega minnug, það var gaman
að ræða við hana um sveitina henn-
ar sem hún þekkti svo vel og gat
hún þulið upp bæjarnöfn og örnefni
eins og hún hefði verið þar síðast í
gær. Það var sérstaklega fróðlegt
að ræða við hana um ættir Íslend-
inga og var hún ótrúlega minnug á
allt sem hún hafði lesið og heyrt
um það efni. Við kveðjum þessa öð-
✝ Katrín MargrétGuðjónsdóttir
fæddist í Tóarseli í
Breiðdal 10. ágúst
1912. Hún lést á líkn-
ardeild LSH á
Landakoti að kvöldi
þriðjudagsins 21.
nóvember síðastlið-
ins og var jarð-
sungin frá Neskirkju
30. nóvember.
lingskonu og þökkum
henni samfylgdina.
Helgi og Stefanía.
Elsku amma.
Nú þegar þú ert
loks frjáls úr líkama
þínum sem var svo
kvalinn hugsar mað-
ur til baka og rifjar
upp allar góðu stund-
irnar.
Ég man þegar þið
afi bjugguð enn á
Kleppsveginum og ég
fór með Helgu ömmu og Hrafni afa
í heimsókn til ykkar. Einna helst
man ég eftir því að hafa setið á
gólfinu með útjaskað dót, sem öll
barnabörn og barnabarnabörn
höfðu leikið sér með með mikilli
ánægju. Það voru góðir tímar.
Í seinni tíð man ég eftir að hafa
komið með börnin mín til þín, sem
einnig léku sér með þetta sama dót
og vakti jafn mikla lukku. Enda
skildir þú aldrei neitt í því hvað
svona gamalt dót gat verið eftir-
sóknarvert hjá börnum nútímans,
sem eiga alltof mikið af fínu dóti.
En þannig var það nú samt.
Það sem ber hæst eru heimsókn-
ir okkar mömmu þegar við komum
alltaf til þín rétt fyrir jólin með
jólagjöfina þína. Þá sagðirðu alltaf
með glettni; þetta verða síðustu
jólin hennar ömmu. Við mamma
tókum nú lítið mark á þér, enda
varstu alltaf svo hress og kát. En
upp úr síðustu jólum þegar þú
varst send inn á spítala sáum við að
eitthvað var að. Þú vildir nú ekki
mikið tala um þín veikindi og lýsir
það þér mjög vel, þú vildir ekki að
við hefðum áhyggjur af þér, amma
mín. En samt höfðum við þær. Þeg-
ar líða tók á árið sáum við að veik-
indi þín ætluðu ekki að sleppa tak-
inu á þér og að þetta færi bara á
einn veg.
Enda fór það svo að eftir afmæl-
ið þitt nú í ágúst var eins og gríma
þín félli og við sáum öll hversu veik
þú varst. Enda gastu ekki falið það
miklu lengur. Þú varst svo falleg á
afmælisdaginn þinn, vel til höfð og
hress. Eins og alltaf. Þú bauðst
upp á kaffi og kökur og gafst þig að
öllum gestum þínum, sem voru
nokkuð margir.
Fljótlega eftir afmælið varstu
lögð inn á líknardeildina á Landa-
koti, þar sem þú varst ánægð að
vera enda gott starfsfólk þar og þú
svo sátt við það sem var að gerast.
Þú vildir komast til afa. Afa sem þú
saknaðir svo mjög.
Eftir erfiða legu fannstu friðinn.
Afi kom og tók á móti þér og þú
gast brosað á ný.
Þegar ég kom upp á spítala til
þín eftir að þú varst dáin var
sálmabók opin á borðinu hjá þér
með sálmi númer 271.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem)
Elsku amma. Hvíl í friði. Við
elskum þig.
Kristjana Helga.
Elsku amma.
Ég sakna þín voða mikið og vildi
óska að þú værir ekki dáin. Ég
hugsa svo mikið um þig og er svo
leið. Ég elska þig og ég vona að þér
líði vel núna uppi hjá Guði og afa.
Ég er alltaf að kveikja á kerti fyrir
þig og svo gáfu Hrafn afi og Helga
amma mér Móeyju og Dalíu Mán-
eyju engil sem lýsir og þegar við
horfum í gegnum ljósið í englinum
og horfum út í nóttina þá getum við
séð þig og afa. Ef við horfum svo
upp til stjarnanna þá sjáum við þig
kannski einhvern tímann kíkja á
okkur þar sem þú ert að sýna afa
hvað við erum góðar og duglegar
systur.
Mamma og pabbi sögðu að sálm-
ar númer 510 og 511 hefðu verið
sungnir þegar þau voru að kveðja
þig í síðasta sinn og ég vil láta þá
fylgja með núna því mér finnst þeir
svo fallegir.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Elsku amma mín vonandi sef-
urðu vel.
Dagmar Silja.
Katrín Margrét
Guðjónsdóttir
Vigdís Ferdinands-
dóttir, Vigga frænka
mín. Farin af vígvell-
inum. Ég áleit hana
eilífa, sem hún er og
verður áfram í hjarta okkar. Fal-
leg kona, sterk og frekar sérstök.
Dökk yfirlitum, með seiðandi og
svo aðlaðandi rödd að ég gat dá-
leiðst. Hún gat sagt margt sem
aðrir gátu ekki sagt.
Vigga frænka var elst sinna
systkina, sex bræður og hún eina
stúlkan. Ekki kannski sérstaklega
létt þá. Og ekki létt í millistétt-
arskósmiðsfjölskyldu í Reykjavík.
Á þeim tímum var oft ætlast til
að ungar konur gengju að heim-
ilisverkum, hannyrðum og pössun
yngri systkina og fyndu sér að síð-
ustu góðan maka, toppurinn var
kannski að fara í húsmæðraskóla.
Vigga hafði nóg af uppátekta-
sömum stráklingum í kringum sig,
sem hún þó alla tíð elskaði. Hún
vildi bara læra.
Vigga kunni nú samt hannyrðir
og vann fallega vinnu. Hún var
góður teiknari, enda úr listrænni
fjölskyldu. Ég á eftir hana útsaum-
aða ungbarnaskyrtu, sem á eftir að
fara á bak við gler og í ramma.
Framhaldsnám var á þessum
tímum fyrir konur menntaskóli,
Samvinnuskólinn eða Verzlunar-
skólinn.
Vigga komst í Versló, og ég veit
frá henni sjálfri og föður mínum að
það var ekki létt. Hún barðist,
móðir hennar skildi ekki hennar
val, en hún fór sínu fram.
Námið átti eftir að gefa henni
marga möguleika seinna meir í líf-
inu, sem einstæðri og stoltri konu.
Móðir mín hefur alltaf borið sér-
staka ást til Viggu. Hún fæddi
elsta bróður minn heima og Vigga
var fengin til að vera viðstödd og
rétta hjálparhönd meðan á fæð-
ingu stóð. Þetta var á þeim tímum
sem feður fengu ekki aðgang að
slíku. Ármann bróðir minn varð
✝ Vigdís Ferdin-andsdóttir
fæddist í Reykjavík
11. ágúst 1921. Hún
lést í Víðinesi 15.
nóvember síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá Frí-
kirkjunni í Reykja-
vík 24. nóvember.
líka hjartabarn
Viggu. Hún hafði
hann gjarnan með og
naut þess hversu
miklum orðaforða
hann réð yfir frekar
lítill og lét orðin bara
flakka. Vigga hafði
mikla kímnigáfu og
naut þess þegar
brugðið var frá
hversdagsleikanum.
Ekki fela neitt, bara
koma fram eins og
maður er.
Sem ung kona
kynntist hún sinni fyrstu ást, föður
fyrsta barns síns, Harveys. Hann
var hermaður í ameríska hernum á
Íslandi. Ungur efnilegur læknir og
yndislegur maður. Bræður Viggu
og allir í kringum hana óskuðu
þess að hún fengi langt og gott líf
með honum.
Stríð og margar aðrar aðstæður
urðu til þess að þetta unga par
náði aldrei að verða hjón.
Þau héldu ævilöngu vináttusam-
bandi og tryggð hvort við annað.
Jón, maðurinn minn, og ég vor-
um svo lánsöm að hitta Harvey
eitt skipti þegar hann heimsótti Ís-
land.
Hann yfirgaf ekki alls fyrir
löngu okkar jarðneska líf, virtur
maður hátt á níræðisaldri.
Sonur þeirra hefur alla tíð haft
gott samand við föður sinn en var
umfram allt nátengdur móður
sinni.
Seinna á árum giftist Vigga
Ragnari og eignuðust þau tvo syni,
Róbert og Ragnar, kallaður Lúlli,
meðal okkar í fjölskyldunni. Við
Lúlli erum jafnaldrar og lékum
okkur oft saman sem smákrakkar.
Hjá Viggu máttum við allt og eng-
ar skammir, svo áttu þau kött sem
fann sig í öllu og var barnið í
mömmuleik.
Seinna meir skemmtum við Ingi-
björg frænka okkur á unglings-
árum við að heimsækja Viggu. Við
nutum okkar þegar hún gat sagt
okkur prakkarasögur úr sínum
ungdómi. Svo sóluðum við okkur í
að hún var hrifin af okkur, sér-
staklega þegar hún gat séð að við
líktumst Ferdinandsfólkinu og þar
með henni sjálfri.
Ég gæti skrifað heila bók um
Viggu frænku mína. Og ég hef oft
íhugað það, kannski verður það úr.
Hennar saga er þó svo sérstaklega
full af lífi, ást, sorg, fyndni, prakk-
arastrikum og erfiði að það þarf
kannski meiri snilling en mig til að
færa sögu hennar á blað.
Lengst af ævi minni hef ég búið
erlendis en alltaf haft samband við
Viggu. Jólabréfin hennar voru mér
kær, hlý og góð. Lýstu fullum
áhuga á mér og mínum.
Ég og fjölskylda mín vottum
ykkur, Harvey, Róbert og Lúlli, og
fjölskyldum ykkar innilegustu
samúð okkar við andlát Viggu. Guð
veri með ykkur öllum.
Erla Eiríksdóttir, Herlev.
Vigdís
Ferdinandsdóttir
✝
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og innilegan
hlýhug við fráfall móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR JÓHÖNNU ÞORSTEINSDÓTTUR
(LÓU),
Frá Seyðisfirði,
Rauðalæk 23,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
hjúkrunarþjónustunnar Karitas og líknardeildar
Landspítalans í Kópavogi fyrir ómetanlega aðstoð í
veikindum hennar.
Guð blessi ykkur öll.
Þorsteinn Rúnar Eiríksson, Sólveig Sigurðardóttir,
Eiríkur Kristinsson, Auður Björnsdóttir,
Elínrós Eiríksdóttir, Árni E. Albertsson,
Eyrún Harpa Eiríksdóttir,
Þröstur Eiríksson, Birna Hauksdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.